ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.1.2023 | 10:30

Η νέα χρονιά μπήκε τέλεια για μένα

Γύριζα σπίτι αρκετά μετά τα μεσάνυχτα οπότε είχε πέσει πυκνό σκοτάδι. Τα πυροτεχνήματα στον ουρανό γιόρταζαν την έλευση της νέας χρονιάς. Ήμουν μόνος μα χαρούμενος, σκεφτόμουν πως θα επιστρέψω σπίτι να συνεχίσω την ανάγνωση και τον ταινιομαραθώνιο. Σκεφτόμουν τα καλούδια που με περίμεναν σπίτι. Κοντά στη γειτονιά μου είναι ένα οικόπεδο χωρίς κάποιο κτίσμα μέσα. Σε μια γωνία. Καθώς έστριβα βλέπω λοιπόν στον εξωτερικό του χώρο, στο πεζούλι ας το πούμε δύο χάρτινες λιχουδιές. Το φως από την κολόνα του δρόμου έπεφτε ακριβώς πάνω τους αλλιώς θα προσπερνούσα, η τύχη ήταν με το μέρος μου. Διαβάζω τους τίτλους και καταλαβαίνω πως μια όμορφη χρονιά ξεκίνησε. Βιβλίο για τον Ταραντίνο και τις ταινίες του (με πλούσιο έγχρωμο φωτογραφικό υλικό από τις ταινίες και τα γυρίσματα, καθώς λατρεύω όταν σε καλλιτεχνικά βιβλία υπάρχει φωτογραφικό υλικό, το ίδιο θέλω και στα θεατρικά προγράμματα που παίρνω στις παραστάσεις που πηγαίνω, πεθαίνω όταν έχουν ολόκληρο το κείμενο μέσα μαζί με πλούσιο φωτογραφικό υλικό) και το δεύτερο βιβλίο ήταν το ''αυτή η γλυκιά αρρώστια'' της Πατρίτσια Χάισμιθ σε μετάφραση της σπουδαίας ποιήτριας που αγαπώ πολύ της Μαρίας Λαϊνά. Βιβλία που δεν ήταν από εφημερίδες αλλά κανονικές εκδόσεις. Δε σνομπάρω τις ειδικές εκδόσεις των εφημερίδων, κάποιες φορές προσφέρουν αξιόλογα βιβλία αλλά όσο να 'ναι εδώ μιλάμε για κανονικές εκδόσεις. Τα φυλλομετρώ με χτυποκάρδι ώστε να μη βρω μουτζούρες ή σημειώσεις ή σκισμένες σελίδες μέσα καθώς θα αναγκαζόμουν με βαριά καρδιά να τα αφήσω, δεν δέχομαι βιβλία σε άσχημη κατάσταση. Τα βρίσκω άθικτα και τα κάνω δικά μου. Απορώ ποιοί άνθρωποι αφήνουν αυτά τα αναγνωστικά κομψοτεχνήματα στο δρόμο. Εντάξει ευχάριστη έκπληξη είναι για εμάς αλλά πραγματικά αυτά είναι αριστουργήματα. Παλιά είχα βρει μόνο στο δρόμο κάτι βιβλία του συνωμοσιολόγου ''κάμερα σε μένα'' και το θεώρησα λογικό να πετάγονται ή κάποια άλλα χαζοχαρούμενα best sellers από ειδικές εκδόσεις εφημερίδων που πήγαιναν για ανακύκλωση. Θυμήθηκα πως ένας φίλος μου, μου είχε πει πέρυσι πως μετά από μια προβολή που είχαμε πάει μαζί ΄΄ενα βράδυ όταν χώρισαν οι δρόμοι μας είχε βρει σε παγκάκι στάσης λεωφορείου βιογραφία του Παζολίνι και βιβλία Κάφκα και Ρούσντι (τον Κάφκα τον είχε αλλά τα άλλα τα πήρε). Και σε αυτόν είχαν τύχει εκδόσεις κανονικές, όχι των εφημερίδων. Πλέον έχω βιβλία για τρεις αγαπημένους μου σκηνοθέτες, Πολάνσκι , Μπέργκμαν (που τα έχω αγοράσει) και τσουπ! ήρθε στην παρέα τους και ο Κουέντιν αναπάντεχα. Όσο για το ''αυτή η γλυκιά αρρώστια'' της Χάισμιθ(όπως είπα σε εξαίρετη μετάφραση Ελληνίδας ταλαντούχας ποιήτριας) αμέσως το έβγαλα από τη λίστα μου με τα βιβλία που θέλω να αγοράσω καθώς μου δωρίστηκε με αυτόν τον τρόπο. Ευχαριστώ, ζωή. Ευχαριστώ νέα χρονιά. Ευχαριστώ αυτόν που τα άφησε. Η νέα χρονιά αξίζει μόνο χαμόγελα και υγεία. Αυξήθηκε και η στοίβα με τα αδιάβαστα που έχω. Υγεία, χαρά σε όλους και ευτυχία. 2023 σ' αγαπώ.
13
 
 
 
 
σχόλια

Εντελώς καλοπροαίρετα και ρεαλιστικά, θα πω ότι το βρίσκω υπερβολικό το ποστ.
Η σύνδεση ευτυχίας με κάτι τυχαία βιβλία στα σκουπίδια.
Υ.Γ. Είναι και το θέμα υγιεινής...Ποιός ξέρει τι έχει κάνει στα βιβλία ο τύπος που τα άφησε.
----------
@τυχαίος περαστικός
Είχα μια υποψια ότι έγραψες εσύ το ποστ.
Να προσθέσω ότι καλό είναι να αποφεύγεις τέτοιου είδους ευρήματα για λόγους υγιεινής και μόνο. Τώρα στην περίπωση αυτή αν ήταν σε εξαιρετική κατάσταση τα βιβλία και τα βρήκες στο πεζούλι οκ, προφανώς κάποιος τα άφησε εκεί διότι δεν τα ήθελε. Καλού κακού πέρασε τα με κανα υγρομάντηλο.
Είσαι βιβλιοφάγος βλέπω. Καλή συνέχεια. :)

Δεκτή η γνώμη σου αλλά δεν είναι υπερβολικό το ποστ για μένα.
Είναι ένας ωραίος τρόπος να μπει η νέα χρονιά ειδικά σε ανθρώπους που είναι μόνοι.
Υπερβολικά βρίσκω τα ποστ των ανθρώπων που ενώ είναι με παρέα γράφουν ότι εγκλωβίζονται στις παρέες τους και γκρινιάζουν που τους έσυραν σε ταβέρνες και σπίτια και κλαμπάκια και κέντρα διασκέδασης κι ενώ κάνουν αλλαγή χρόνου με έξοδα άλλων και παρέα ανθρώπων, βρίσκουν αφορμή να γκρινιάζουν.
Επίσης άλλο τα σκουπίδια κι άλλο τα βιβλία. Δεν βρήκα σκουπίδια ούτε λερωμένα και σκισμένα βιβλία γι' αυτό και τα φυλλομέτρησα και είδα αν άξιζε να τα πάρω ή όχι.
Πεντακάθαρα ήταν και μοσχοβολούσαν χαρτί, δεν υπήρχε περίπτωση να μπουν στο σπίτι μου και να είναι μαζί με άλλα αγορασμένα βιβλία αν δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Αν αυτός/ή που τα άφησε τα θεώρησε σκουπίδια και τα εγκατέλειψε σε ένα πεζούλι, δεν φταίω εγώ αλλά η αντίληψη των ανθρώπων που περνούν για σκουπίδια τα βιβλία και τα παρατούν χωρίς καν να τα πάνε στην ανακύκλωση.
Και κάτι τελευταίο, που δεν συνδέεται άμεσα με το σχόλιό σου το οποίο σαφέστατα είναι καλοπροαίρετο αλλά δείχνει μια γενικότερη αντίληψη που υπάρχει:
Έχω επίγνωση από τα εφηβικά μου χρόνια του σε ποιά κοινωνία ζω, την ξινίλα των ανθρώπων όταν κάτι προσφέρεται δωρεάν, συνήθως οι άνθρωποι στην συντριπτική τους πλειοψηφία προτιμούν να μηχανευτούν τρόπους κλεψίματος ή απάτης ώστε να αποκτήσουν χρήματα ή υλικά αγαθά χωρίς να τους αντιληφθεί κανένας και είμαι γνώστης αυτών που έχουν αφ υψηλού μυτούλες και θεωρούν μπανάλ κάποιους ανθρώπους που χαίρονται με μικροπράγματα που κάποιες φορές τους προσφέρονται δωρεάν. Έχω γνώση από όλους τους τύπους ανθρώπων.
Είναι εκείνες κι εκείνοι που θεωρούσαν τα τατουάζ στο σώμα αποκλειστικά δείγμα των φυλακόβιων, που τα έκραζαν και πλέον τατουάζ λόγω μόδας έχει κάνει ως και η ''αρτιμελής Μαρία''. (δεν μου αρέσει η αναπηρική στοχοποίηση της γνωστής φράσης εξού κι η παραλλαγή). Προσωπικά δεν είχα ούτε πρόκειται να αποκτήσω τατουάζ αλλά καταλαβαίνω κάποια πράγματα.
Είναι οι ίδιοι που σε επίδειξη μόδας που έγινε πριν κάποιο καιρό με μοντέλα να τσαλαβουτάνε στη λασπουριά (εντάξει θέλοντας να περάσουν κάποιο κοινωνικό μήνυμα δεν αμιφισβητείται αυτό) χειροκρότησαν επειδή ήταν επώνυμος ο οίκος μόδας και ήταν oh my god so trendy, εδώ μπορείς να βρεις το άρθρο:

https://www.lifo.gr/tropos-zois/fashion/pos-na-kaneis-oti-xereis-apo-mo…

Χειροκροτούν κι επικροτούν το σόου μόδας με τη λάσπη αρκεί να μην φανεί σε ακτίνα απόστασης από το οπτικό τους πεδίο ή να μην περάσει από δίπλα τους κανένας φτωχός με λασπωμένα ρούχα γιατί εκεί χαλάει η ''αισθητικούλα'' της μαντάμ και του μεσιέ.
Είναι οι ίδιοι που θα έδιναν λεφτά για κάτι τέτοιο, εδώ το άρθρο:

https://www.lifo.gr/now/world/i-nea-tsanta-toy-oikoy-balenciaga-moiazei…

Αρκεί να μην χρησιμοποιούσε κάποιος μια κανονική σακούλα ολόιδια με αυτή τη μοδάτη από ανάγκη γιατί τότε πάλι θα χάλαγε η αισθητικούλα τους.
Είναι οι ίδιοι που έκραζαν τα ακόμα κι ελαφρώς σκισμένα τζιν των φτωχών μέχρι που έγινε το σκίσιμο μόδα και πλέον πιάνει από το μπούτι μέχρι τον αστράγαλο αρκεί φυσικά να έχει αγοραστεί από μαγαζιά του πολυσύχναστου γνωστού δρόμου στο κάτω μέρος του Συντάγματος κι όχι από second hand store διότι σε αυτήν την περίπτωση ''oh, my god, it smells poverty''.
Μπορεί να χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους σε δάνεια και γενικά χρέη αλλά προς Θεού, πρέπει να προστατεύσουμε το image.
Κόμπλεξ σε τεράστιο βαθμό και ευτυχώς δεν πέρασα ποτέ από αυτό το στάδιο.
Κανένα θέμα υγιεινής δεν υπήρξε, κάποιο άτομο θεώρησε αυτά τα αξιόλογα βιβλία ως σκουπίδια και τα παράτησε, δεν τα έβαλε καν σε κάδο.
Μακάρι να αφήσει κι άλλα όμως δυστυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, είναι πολύ σπάνιο.
Στην κοινωνία μας θεωρούμε πως όποιος παίρνει κάτι όμορφο και χρήσιμο δωρεάν ότι δεν έχει να πληρώσει ή τον αντιμετωπίζουμε μειονεκτικά, όμως καμία σχέση.
Από εκεί και πέρα ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, ο στρεβλός τρόπος σκέψης της πλειοψηφίας δεν αλλάζει και ο κόσμος δε σώζεται.
Όσο γι' αυτό που έγραψες στο τέλος του σχολίου σου ναι είμαι συνειδητοποιημένος αναγνώστης βιβλίων (βιβλιοφάγος) από όταν ήμουν έφηβος.

@τυχαίος περαστικός
3.1.2023 | 02:30

Συμφωνώ με αυτά που λες και σεβαστή η οπτική σου γωνία περί βιβλίων.
Η ευτυχία είναι υποκειμενική στον καθένα μας και στο πως την αντιλαμβανόμαστε.
Φυσικά δεν κατακρίνω αυτό που έκανες γιατί έχει τύχει να βρω και εγώ κάτι σε άριστη κατάσταση, υπό τις ίδιες συνθήκες. Όχι μεσα στα σκουπίδια δλδ αλλά παραδίπλα στο πεζούλι ας πούμε, όπως και εσύ.
Είσαι συνειδητοποιημένο άτομο γενικά.

Υπέροχη αρχή της χρονιάς για σένα! Το μόνο που θα προσθέσω είναι να μην εκπλήσσεσαι που κάποιοι αφήνουν βιβλία στο δρόμο. Εδώ ζωντανά σκυλάκια και γατάκια αφήνουν στο δρόμο έρημα να πεθάνουν. Με τόση ασχήμια και απανθρωπιά στον κόσμο, λίγα μας εκπλήσσουν, δυστυχώς.

Αν είναι διαχρονική στάση ζωής αυτή η ευτυχία άρα αυθεντική φυσικά και είναι ωραία και δεν εξαντλείται ποτέ.
Αυτό που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι (επιλογή τους, δεν θα τους πω αν είναι λάθος ή σωστό, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει) είναι πως υποκρίνονται πως ενδιαφέρονται για πράγματα κι ότι γίνονται ευτυχισμένοι μέσα από αυτά ενώ στην ουσία θέλουν να δείχνουν προς τα έξω ότι ενδιαφέρονται κι ότι ασχολούνται με κάτι.
Έχω γνωρίσει αρκετούς ''σινεφίλ'' που βαριούνται το σινεμά και κάνουν ότι φταίει το κινητό τους (η συσκευή δηλαδή) για το γεγονός ότι σκρολάρουν όλη την ώρα και χαζεύουν ανοησίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αρκετούς ''θεατρόφιλους'' που ενοχλούνται από τη διάρκεια των παραστάσεων και την τιμή του εισιτηρίου ενώ αλλάζουν κινητά κάθε πεντάμηνο και παραγγέλνουν πρώτοι κάθε σαχλογκατζετάκι που βγαίνει και κάθε σελφοκόνταρο, αρκετούς ''φίλους της άθλησης'' που παίρνουν το αυτοκίνητο για να πάνε δυο στενά παρακάτω και γράφονται στα γυμναστήρια χωρίς να πατάνε ποτέ και πάει λέγοντας.
Χρησιμοποιούν τα ενδιαφέροντα ως πρόσχημα κι είναι διαρκώς ανικανοποίητοι και δεν ασχολούνται σοβαρά με τα υποτιθέμενα ενδιαφέροντά τους, βαριούνται να ασχοληθούν ακόμα και με τις ασχολίες που τους κάνουν ευτυχισμένους.
Γι' αυτό έχουν κάτι απόψεις αόριστες και άρες-μάρες-κουκουνάρες και στην ερώτηση ''τι τους άρεσε σε μια ταινία;'' σου απαντάνε ''ωραία φωτογραφία'' που ούτε κι αυτό ξέρουν να το εξηγήσουν καλά και να πουν τι εννοούν, συνήθως εννοούν ωραία γκλίτερ χρώματα και λαμπερό χρώμα. Ή κάποιες άλλες αόριστες απαντήσεις του τύπου ''δεν μου έδωσε κάτι εμένα προσωπικά ως ταινία, περίμενα να μου δώσει κάτι παραπάνω'' και τους ρωτάς ''τι ακριβώς, για εξήγησέ το'' και επειδή απ' το ένα αυτί τους μπήκε κι απ' το άλλο τους βγήκε η ταινία και την έχουν ήδη ξεχάσει πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους σού απαντάνε ''ε, δεν ξέρω ακριβώς αλλά είχε ωραία φωτογραφία''.
Το ίδιο και με τα βιβλία, γνώρισα ''φίλους/ες της ανάγνωσης'' που βαριόυνται όπως μου είπαν να διαβάζουν μεγάλα κείμενα γι' αυτό φωτογραφίζουν με τα κινητά τους αποσπάσματα ή περιλήψεις βιβλίων που βρίσκουν στο διαδίκτυο και τα διαβάζουν από τις φωτογραφίες των κινητών τους. Ικανοί ούτε για ανάγνωση ολόκληρων e-books δηλαδή, σε περίπτωση που έχουν 'αλλεργία στο χαρτί.
Όταν όμως από νωρίς στη ζωή σου έχεις μάθει τα πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένο και τα ακολουθείς πιστά, δε γίνεσαι ένα ανικανοποίητο φτερό στον άνεμο και όπου κάτσει η μπίλια.
Και φυσικά δεν εξαντλείται η ευτυχία στην τυχαία εύρεση δύο βιβλίων, ίδια ευτυχία υπάρχει και στην επίσκεψη σε βιβλιοπωλεία και στην αγορά βιβλίων καθώς και σε άλλους χώρους τέχνης ή όπου αρέσει στον καθένα.

Στο δρόμο μου έπεσα πάνω σ' ένα όμορφο, σπάνιο δερματόδετο βιβλίο Σολομωνικής... δεν το πήρα... προσπέρασα... φοβήθηκα.
Δεν ξέρω αν είναι ακόμα εκεί.
Μου αρέσει όταν έχω χρόνο να διαβάζω βιβλία.

Καλή χρονιά με υγεία και καλή αντοχή και δύναμη στα επαγγελματικά σου βήματα.
Κι εγώ έχω πάρα πολλά βιβλία αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να θέλω και να παίρνω όλο και περισσότερα.
Τα ράφια στη βιβλιοθήκη έχουν καλυφθεί προ πολλού, πλέον γεμίζω συρτάρια σύνθετου και άλλων επίπλων και τραπεζάκια και τραπεζαρία.

Μήπως είχαν κανά αυτοκόλλητο με βιβλίο ή έγραφαν κάτι στην πρώτη σελίδα ή κάπου αλλού;
Μήπως ήταν BookCrossing, εννοώ.
Να το άφησε κάποιος επίτηδες, και θα έβρισκες (αν ήταν) έναν κωδικό μέσα, να έμπαινες στο σάιτ να δηλώσεις ότι το βρήκες.
Η ελληνική κοινότητα του BookCrossing είναι πολύ μεγάλη και πιστή σε αυτό, πολλά χρόνια τώρα.