ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά,δεν την αντέχω άλλο.Έχω περάσει τρία χρόνια βασανιστικά.Ας πούμε δυόμιση.Το πρώτο εξάμηνο ήτανε μέσα στα μέλια και ούτε κι εγώ κατάλαβα πως εγκλωβίστηκα.Πρέπει πλέον να το παραδεχτώ.Πάσχω από το σύνδρομο του Σαμαρείτη.Οι τελευταίες σχέσεις μου ήταν με κοπέλες προβληματικές.Όχι απλά δύστροπες ή παράξενες.Κοπέλες με σοβαρά ψυχολογικά.Κι εγώ ο βλάκας τις τραβάω σαν μαγνήτης λόγω της ανάγκης που έχω να φροντίζω τους αδύναμους και να νιώθω τον πόνο τους.Όμως σε αυτή την κατάσταση,πρέπει πια να το καταλάβω,δεν υπάρχει όμορφη επιστροφή.Η φροντίδα έγινε εξάρτηση και η εξάρτηση έγινε απαίτηση,οπότε οποιαδήποτε δικιά μου πράξη που δε συμβαδίζει με την ικανοποίηση του άρρωστου ψυχισμού τους ισοδυναμεί στο μυαλό τους με προδοσία και εγκατάλειψη.Η συγκεκριμένη έχει αρρωστοφοβία.Φοβάται ότι τα πάντα θα της προκαλέσουν αρρώστια και ακόμα χειρότερα ίσως και το θάνατο.Όλη μέρα σπίτι,να φοβάται να πάμε για εκδρομή στη θάλασσα ή σε κανένα νησί μήπως και δεν έχει νοσοκομείο αν γίνει κάτι.Να κανονίζουμε εξορμήσεις και η άλλη τελευταία στιγμή να το ακυρώνει.Να με ξυπνάει στη μέση της νύχτας και να τρέχουμε στα επείγοντα των νοσοκομείων.Έχουν πια σπάσει τα νεύρα μου.Το συζητήσαμε και είπε να περιμένω να φτιάξει η κατάσταση.Αλλά αυτά τα δύο χρόνια ούτε σε ψυχολόγο πήγε,ούτε τα χάπια πήρε γιατί τα φοβάται κι αυτά.Νομίζω ότι ο καιρός πέρασε και έχω φτάσει στα όρια μου.Δε θα καθίσω να την περιμένω,δε θα χάνω άλλο το χρόνο μου με το διαταραγμένο ψυχισμό της.Έτσι κι αλλιώς εγώ ξηγήθηκα από την αρχή πως τέτοια ζωή μέσα στην πόλη και στο σπίτι την κάνω από ανάγκη και για να βγάζω χρήματα ώστε να πάω εκδρομές.Δυστυχώς το πουλάκι έχει πετάξει τώρα πια.Αντίο.