Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής Facebook Twitter
30


________________
1.


Αγαπητή Α,μπα,

εδώ και πολλά χρόνια αναρωτιέμαι ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής. Για ποιο λόγο ήρθαμε? Για ποιο λόγο ζούμε? Ποια είναι η άποψη σου επί αυτού του θέματος, γιατί όταν τα καλοσκέφτομαι και το ψάχνω πολύ το θέμα πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα ότι όλα είναι μάταια. Ξέρω ότι δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση, αλλά θα μ' άρεσε να ξέρω πως το σκέφτεσαι. Ισχύει εκείνο το ήρθα για να αγαπήσω και να αγαπηθώ που είχαμε μάθει στην Αντιγόνη στο Λύκειο??- Α.Κ.

Υπάρχουν πολλές λάθος απαντήσεις και καμία σωστή. Υπάρχουν όμως κάποιες αρκετά υποφερτές. Οπωσδήποτε σου προτείνω κάτι που θα έπρεπε να είναι εντελώς αυτονόητο και ελπίζω για σένα να είναι: μην στύβεις το μυαλό σου για να καταλήξεις στο δικό σου συμπέρασμα, όλες οι πιθανές απαντήσεις έχουν ήδη δοθεί, εδώ και αιώνες, από ανθρώπους πολύ πιο έξυπνους από εμάς – όπως άλλωστε φαίνεται και από το παράδειγμα της Αντιγόνης.
Οπότε, δεν έχω «άποψη» ακριβώς, δεν ξέρω αν πρέπει να λέγεται άποψη κάτι που έχει αναλυθεί τόσο πολύ εδώ και τόσα χρόνια από τόσους πολλούς. Έχω διαβάσει ό,τι κατάφερα να βρω που ταιριάζει στη δική μου σύνθεση(διότι αν πιστεύεις στο Θεό, φτάνεις με ένα βιβλίο στην τελευταία πίστα) και μέσα από την αναζήτηση, κατέληξα πάνω κάτω εκεί που κατέληξε και η Αντιγόνη. Βέβαια, συνεχίζω να διαβάζω, και συνεχίζω να αναρωτιέμαι.

________________
2.


Α μπα μου,
Εδώ και λίγο καιρό επισκέπτομαι μια ψυχολόγο, με αφορμή το άγχος μου, τις αϋπνίες, τον μόνιμο φόβο που έχω για όλα. Έχουμε προχωρήσει αρκετά και αλλάζω μέρα με τη μέρα. Μου είπε οτι το κλειδί βρίσκεται στο να γίνω λίγο πιο αισιόδοξη. Αλλά δεν ξέρω πως. ΠΩΣ;;;;- Ίριδα

Δεν ξέρω πολλά, αλλά δε νομίζω ότι οι ψυχολόγοι λένε ατάκες όπως 'το κλειδί είναι...' και ακόμη περισσότερο κάτι τόσο ασαφές όσο «αισιοδοξία». Σίγουρα αυτό σου είπε, με αυτά τα λόγια ακριβώς; Δεν τη ρωτάς καλύτερα, να καταλάβεις τι εννοεί;

________________
3.


Α μπα,
Είμαι 19 χρονών και απ' ό,τι πιστευα μέχρι προσφατα straight. Τους τελευταίους μήνες υπάρχει μια κοπέλα που μου τραβά την προσοχή και την σκέφτομαι έντονα. Δεν έχουμε και πολλές σχέσεις, τη βλέπω μερικές φορές τη βδομάδα και ανταλλάσουμε λίγες κουβέντες. Δε γνωρίζω το σεξουαλικό προσανατολισμό της ίδιας. Επίσης, σημείωσε ότι είμαι σε σχέση. Είναι κάτι που θεωρείται φυσιολογικό; επειδή ήδη άρχισα και ψάχνομαι σχετικά μ´αυτό.
Υπάρχει περίπτωση να επηρεάστηκα από τις λεσβίες φίλες μου. Θέλω τη γνώμη σου.
Ευχαριστώ-Μπερδεμενη

Η γνώμη μου είναι να πάρεις μια βαθιά ανάσα, να είσαι ήρεμη και να μη βιαστείς να βγάλεις συμπέρασμα εδώ και τώρα. Είσαι σε ηλικία που πολλοί (όλοι ίσως!) αναρωτιούνται μήπως και. Όλα φυσιολογικά είναι, είτε σου αρέσει, είτε τελικά όχι. Οι λεσβίες φίλες σου δε μπορούν να σε μεταμορφώσουν σε λεσβία, μπορεί να σου έχουν ανοίξει τους ορίζοντες για να σκέφτεσαι και αλλιώς, και αυτό δεν είναι κακό.

________________
4.


Α Μπα μου, ελπίζω να είσαι καλά. Γενικά καλά, όχι το "καλά" που λέμε από συνήθεια, αλλά αυτό πού φαίνεται στα μάτια κάποιου που χωρίς να λέει τίποτα το βιώνει απόλυτα. Αυτό το "καλά" το ζούσα πριν 2-3 χρόνια. Τι άλλαξε από τότε? Τα πάντα, συμπεριλαμβανομενης και εμού. Θεωριτικά προς το καλύτερο. Αν με ρωτήσεις τι θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα, θα σου απαντήσω τίποτα. Αν με ρωτούσες τι δεν πάει καλά, θα σου απάντούσα τα πάντα —και δεν ξέρω καν το γιατί. Τρώγομαι με τα ρούχα μου? Προφανώς, αλλά το γιατί δεν μπορώ να καταλαβαίνω. Και τι θα άλλαζε αν καταλάβαινα, θα μου πεις. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι έχω χάσει το ενδιαφέρον μου για τις σπουδές μου, το ότι αρχίζω να βλέπω πόσο επιφανειακά σούσα/ζώ, ή το ότι τα δύο γαλανά μάτια που τόσο θέλω δεν θα με κοιτάξουν ποτέ όπως τα κοιτάζω εγώ. Νιώθω πως έχω χάσει το πάθος μου για ζωή και δεν κάνω κάτι για να το ξαναβρώ. Πως γίνεται να είμαι τόσο αδιάφορη για όλα, ακόμα και για μένα την ίδια?- boring story

 

Πάσχεις από την επιθυμία της επιθυμίας. Η πολυτέλεια αυτού του συναισθήματος αντιστοιχεί σε δέκα walk in ντουλάπες γεμάτες με Jane Birkin.

________________
5.


Διαβάζω καιρό τη στήλη σου και τη λατρεύω, αλλά είναι η πρώτη φορά που γράφω - μάλλον γιατί θέλω μια αντικειμενική απάντηση. Ίσως και ένα καλό βρίσιμο. Είμαι είκοσι χρονών, και πρόσφατα μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία να φύγω για σπουδές στην Ιταλία(είμαι ήδη σε σχολή στην Ελλάδα, αλλά αν πάω Ιταλία, εκτός από το σαφώς καλύτερο επίπεδο σπουδών, θα έχω και λιγότερα έξοδα, μιας και θα μένω σε συγγενείς, ενώ εδώ πληρώνω ενοίκιο κλπ) .Το θέμα είναι οτι ενώ αρχικά είχα ενθουσιαστεί, όσο πλησιάζει ο καιρός αρχίζω και φοβάμαι οτι θα μου λείπουν οι φίλοι μου, οι γονείς μου, και πάνω απ'όλα το άτομο με το οποίο έχω σχέση εδώ και ένα χρόνο. Εκείνος με στηρίζει και δε θέλει ούτε να ακούσει για χωρισμό. Αλλά φοβάμαι...η απόσταση δεν είναι και λίγο πράγμα. Θα είμαι στην Ελλάδα συνολικά 2-3 μήνες το χρόνο. Γνώμη; Να τολμήσω να φύγω σε μια χώρα που δεν ξέρω κανέναν ή να προτιμήσω την "ασφάλειά" μου;;; -κάτια

Οι συγγενείς στους οποίους θα μείνεις είναι ο «κανένας» που δεν έχεις εκεί; Η μια ώρα με το αεροπλάνο είναι η μεγάλη απόσταση; Οι δύο τρεις μήνες στην Ελλάδα είναι η μεγάλη ξενιτιά, ή το πρόβλημα είναι το αγόρι που στηρίζει και δε μιλάει καν για χωρισμό; Πρόσεχε, πρέπει να σκεφτείς και ότι εκεί θα ξοδεύεις και λιγότερα λεφτά, και ότι οι σπουδές θα είναι καλύτερες. Δύσκολη απόφαση, κι άλλο κακό να μη σε βρει.

________________
6.


είναι η διαφορά ηλικίας ανατρεπτικός παράγοντας για μια σχέση; Μη μου πεις τα κλασσικά "το παιδί σου δε θα έχει πατέρα, θα έχει παππού" και "όταν θα είσαι εσύ 40,εκείνος θα είναι 65".Λες και όταν δυο εικοσάρηδες τα φτιάχνουν, υπογράφουν και συμβόλαιο οτι θα είναι μαζί ως τα 90 τους! Μιλάμε για σχέσεις που προκύπτουν απο την αμοιβαία έλξη δυο ατόμων που τυχαίνει να έχουν γεννηθεί σε διαφορετικές δεκαετίες. Χωρίς γάμους, παιδιά και σπίτια. Υπάρχει κάτι επιλήψιμο σε αυτό;- zelda

Απολύτως τίποτα το επιλήψιμο, αλλά η μεγάλη διαφορά ηλικίας (εξαρτάται από τη διαφορά, εξαρτάται από το σε πια ηλικία βρίσκονται και οι δύο) είναι ανατρεπτικός παράγοντας, ό,τι και να λες, και το ξέρεις Όχι επειδή είναι απίθανο να επικοινωνείτε τώρα, φυσικά και μπορεί να υπάρχει αμοιβαία έλξη. Επειδή οι ζωές σας θα εξελίσσονται με διαφορετικές ταχύτητες και ο ένας από τους δύο κάποια στιγμή θα πρέπει να προσπαθήσει να συμβαδίσει με τον άλλον για να μη διευρυνθεί περαιτέρω η απόσταση, και ο μόνος που μπορεί στην πραγματικότητα να το κάνει είναι ο νεότερος.


________________
7.


Αγαπητή αμπα,
τι γνώμη έχεις για το μποτοξ? είσαι της άποψης να μεγαλώνει κανείς φυσικά προσπαθώντας να συμφιλιωθεί με τις ρυτίδες ή να βελτιώνει την εμφάνισή του εφόσον μπορεί? πλησιάζω τα 40, κι έχω κάτι ρυτίδες έκφρασης που με ενοχλούν, το σκέφτομαι σοβαρά...
Πιστεύεις ότι υπάρχει εθισμός στο μπότοξ όπως στις πλαστικές? ότι δηλαδή αν ξεκινήσεις με λίγο μετά θες κι άλλο και χάνεις το μέτρο, με αποτέλεσμα να γίνεσαι καρικατούρα του εαυτού σου αλλοιώνοντας τα χαρακτηριστικά σου???- so vain

Η γνώμη μου είναι ότι η πλαστική χειρουργική και οι ήπιες «επεμβάσεις» για την ώρα δεν έχουν καλά αποτελέσματα. Οι ρυτίδες μπορεί να φύγουν, αλλά πιο νέα δε θα δείχνεις – θα είσαι σα να έχεις πάθει μικρό εγκεφαλικό λίγο πριν τα 40. Χρειάζονται ακόμη πολλές δεκαετίες για να γίνει σωστή δουλειά. Αν υπήρχε τρόπος που φέρνει αποτελέσματα δε θα ήμουν αντίθετη – για τον εαυτό μου μιλάω, οι άλλοι φυσικά είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι νομίζουν.


Κάνε ό,τι νομίζεις για να σου ανέβει η ψυχολογία, η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα. Φτάνει να μην πιστεύεις ότι έτσι θα νικήσεις το χρόνο. Αν δεν ανήκεις σε κοινωνική τάξη που κάνει μπότοξ για να δηλώσει συμμετοχή και υπακοή στους κανόνες, οι μόνοι που ενδιαφέρονται για τις "ρυτίδες έκφρασης" που έχεις είναι αυτοί που τις εκμεταλλεύονται.

30

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
#5 Π η γ α ι ν ε Ι τ α λ ί α!!!Όχι επειδή είναι πανέμορφη,όχι επειδή οι σπουδές θα ειναι ακόμα καλύτερες εκεί,αλλά επειδή σού δίνεται η ευκαιρία για κάτι σημαντικό που θα το θυμάσαι για όλη σου την ζωή και είναι όλες οι πόρτες ανοιχτές!!Θα σού πω την άλλη εκδοχή: Μένεις.Το σκέφτεσαι.Μετανιώνεις και μονίμως αναρωτιέσαι.Δεν έχεις πια διασυνδέσεις και δεν μπορείς να ξαναπάς. Δεν τα σκεφτόμαστε αυτά.Να πας. Να πας γιατί τους αγαπημένους σου θα τους βλέπεις για το υπόλοιπο της ζωής σου.Σε σκέφτονται,σε αγαπούν και δεν θα τους χάσεις για λίγες ώρες απόσταση. Αντιθέτως,Ιταλία δεν ξέρεις πότε θα ξαναπας. Ευκαιρία να διευρύνεις τους ορίζοντές σου δεν ξέρεις πότε θα ξαναέχεις.Αυτά που σε εμποδίζουν τώρα να σκεφτείς καθαρά είναι συναισθηματισμοί. Θα δεις πως ξεπερνιούνται με θέληση και προσπάθεια από εσένα και τα δικά σου άτομα.Αυτά θα έλεγα ειλικρινά στον εαυτό μου πριν 2 χρόνια που πήγα σε ένα πανέμορφο μέρος και για οικονομικούς λόγους γύρισα. Οι συναισθηματισμοί δεν συμβάλλουν ποτέ. Δες καθαρά. Ένα όμορφο μέλλον σε περιμένει. Και μπορεί να τα έχει όλα, και Ιταλία και αγαπημένους.Από μένα,ευχές για τα καλύτερα!
Πριν χ καιρό είχα μία κουβέντα με ένα φίλο με παρόμοιες προεκτάσεις ,με τα ερωτήματα που έθεσες.Θα σου στείλω ένα link μου είπε.. και μου έστειλε αυτό.http://www.blackstate.gr/beyond-physics/334-somatidio-theou-higgs.htmlαν έχεις κέφι προχωράς σε ανάγνωση.Και η συμφιλίωση με την άγνοια πάντως σου δίνει μία αίσθηση ελευθερίας.Ξέρεις το Σωκρατικό Εν οίδα...κλπ..
#5: Από πού προκύπτει ότι οι σπουδές στην Ιταλία είναι καλύτερες απ' ότι στην Ελλάδα; (εκτός αν εδώ σπουδάζεις σε ιδιωτικό ΙΕΚ ή κολλέγιο, οπότε, συμφωνώ)
7 Ο,τι και να κανεις με μποροξ & lifting μην κανεις το λαθος να παραμελησεις την υγεια της επιδερμιδας σου. Εκτος απο την ελληψη αναγλυφου τεραστιο ρολο στη μαχη με το χρονο παιζει και η ποιοτητα του δερματος, η υφη του, η λαμψη του. Οι νεανικες επιδερμιδες ειναι πλουσιες σε θρεπτικα συστατικα και νερο...κοινως υγιεις. Το πιο ΚΛΑΣΙΚΟ ΛΑΘΟΣ των γυναικων που μπαινουν σε αυτο το τρυπακι ειναι οτι επαναπαυτονται στις επεμβασεις και δεν φροντιζουν την επιδερμιδα τους! Τα βασικα tips ειτε κανεις botox ειτε οχι:*καθαρισμος πρωι βραδυ με σαπουνι*αντιλιακη το καλοκαιρι-αντιγηραντικη η θρεψης το χειμωνα*μασκες & βιταμηνες για το δερμα ως extra boost*ο λαιμος προδιδει την ηλικια οποτε ο,τι κανεις στη φατσα κανε το ΚΑΙ εκει.Να θυμασαι οτι το υγειες ειναι και ομορφο... στοχευσε στο υγειες δερμα και θα ερθει και η ομορφια!
#2Συμφωνώ απόλυτα με το Pitsini και όπως πάντα θα μιλήσω με ένα παράδειγμα βγαλμένο απ'τη ζωή (μου).Τα τελευταία-πολλά-χρόνια κάνω μπάνιο τη μαμά μου. Τα τελευταία 2 η κατάσταση είναι πιο ήπια αλλά αυτό σημαίνει ότι δε συμμετέχει σχεδόν καθόλου στη διαδικασία οπότε είναι πολύ επιβαρυντικό και για το σώμα μου και για την υπομονή μου. Όσο το έβλεπα σαν "αγγαρεία", απαισιόδοξα δηλαδή, υποσυνείδητα βιαζόμουν να τελειώσω και εκνευριζόμουν που δε με βοηθούσε. Ξεσπούσα άσχημα με αποτέλεσμα να μπλοκάρει κι εκείνη, να χειροτερεύει η κατάσταση και τελικά να είμαι ρημάδι όλη μέρα. Μη σου πω και όλη την εβδομάδα.Όλα αυτά επειδή για κάποιον λόγο θεωρούσα ότι αυτή η δουλειά πρέπει οπωσδήποτε να γίνει Σάββατο για να έχω την Κυριακή μου ελεύθερη. Νομίζω από την Τετάρτη άρχιζα να αγχώνομαι. Κάτι σαν το ανέκδοτο με τον γρύλο.Τους τελευταίους ας πω 6 μήνες; αποφάσισα να το πάρω αλλιώς. Γενικότερα. Δεν έκανα τη χάρη στις εμμονές μου. Αν δω ότι έχω διάθεση, είμαι ήρεμη, δεν είμαι κουρασμένη από άλλα, την κάνω μπάνιο οποιαδήποτε ώρα από την Παρασκευή ως την Κυριακή. Τον χρόνο που έχανα πριν έχοντας νεύρα, τον επενδύω στο να την περιποιούμαι πιο απολαυστικά, πιο ήρεμα. Αντί να πω στις φίλες μου "δε μπορώ τώρα, έχω δουλειά" λέω "θα παίξω με τη Μπάρμπι μου". Όταν της στεγνώνω τα μαλλιά, επικεντρώνομαι στο να τα κάνω πιο ωραία από την προηγούμενη φορά και ποιος ξέρει; Μπορεί να γίνω βοηθός πιστολάκι. Μάθε τέχνη κι άστηνε.Το ότι έχω και δεν έχω τη μαμά μου, μου έχει δημιουργήσει πιστεύω πάρα πολλές φοβίες που δεν είχα πριν. Π.χ. φοβάμαι να οδηγήσω εκτός πόλης, με πιάνουν κρίσεις πανικού. Επίσης ξαφνικά φοβάμαι τα ύψη και πνίγομαι όταν καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει φυσικό φως και αέρας εκεί που βρίσκομαι. Πλέον λοιπόν, όταν είμαι π.χ. σ'ένα εμπορικό κέντρο που πριν έτρεμα να ανέβω με τις ηλεκτρικές, ανεβαίνω και φροντίζω είτε να μιλάω είτε να σκεφτομαι κάτι όμορφο. Τη θάλασσα συνήθως. Σκέφτομαι να τη βλέπω όμως, γιατί όταν κολυμπάω φοβάμαι μήπως με παρασύρει το ανύπαρκτο κύμα. Το προσεχές καλοκαίρι θα διορθωθεί και αυτό. Σχετικά με την οδήγηση, έχω πάντα πλέον μαζί μου το δίπλωμα και οδηγώ σε κάθε ευκαιρία το αμάξι του φίλου μου, κάθε φορά που βρισκόμαστε έστω για λίγα μέτρα. Για μένα προσωπικά, που ήμουν (και γίνομαι ακόμα πολλές φορές) απαισιόδοξη και παραπονιάρα, αισιοδοξία είναι να δέχομαι τους φόβους μου και τις αδυναμίες μου, να τους βάζω σ'ένα δικό τους δωμάτιο, φωτεινό και στολισμένο και όταν θέλουν να έρθουν να φάμε μαζί να τους καλοδέχομαι σαν γκρινιάρηδες χαριτωμένους θείους, που δε θα τους κάνω τη χάρη να μου χαλάσουν τη γιορτινή ατμόσφαιρα, σερβίροντάς τους την καλύτερη μερίδα. Και μετά τους αφήνω να γκρινιάζουν μόνοι τους και βγαίνω στη βεράντα.Δεν ξέρω αν σε βοηθήσουν όσα σου γράφω. Είναι παραπάνω από προφανές ότι είχα ανάγκη να τα πω, όμως είμαι πολύ χαρούμενη που τα κατάφερα να νιώθω καλύτερα, δεδομένου ότι το να πάω σε ψυχολόγο είναι απλά αδύνατον.
έχοντας εργαστεί κάποια χρόνια με ηλικιωμένους με άνοια και τις οικογένειές τους (και μάλλον κάτι τέτοιο αντιμετωπίζετε κι εσείς;..) να σου πω ένα μπράβο για την αλλαγή οπτικής στα πράγματα, σίγουρα θα σε βοηθήσει...
ξέρεις, το πιο δύσκολο κομμάτι στη δουλειά μου ήταν να μπορέσει η οικογένεια να καταλάβει και να δεχτεί την αλλαγή των ρόλων..όταν όμως ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο τότε τα πράγματα κυλάνε πιο ομαλά,όχι ότι παύουν να είναι δύσκολα όμως μπορείς πια να βρίσκεις λύσεις...αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι (απορίες,πληροφορίες κτλ.) θα χαρώ να το κάνω!
Πρέπει να λειτουργούμε αποδεχόμενοι μια απώλεια, ενώ ο άνθρωπος είναι εκεί. Είναι παράλογο εκτός από δύσκολο. Μακάρι να μπορείς να εσύ να βοηθήσεις εμένα, εγώ τη μαμά μου και έτσι να βοηθήσουμε όλοι τον μπαμπά μου που είναι και ο κασκαντέρ αυτού του έργου.Σ'ευχαριστώ.
#7: θες να κάνεις μπότοξ, γιατί απλώς δε σου αρέσουν οι ρυτίδες ή γιατί δε σ'αρέσει κάτι άλλο και νομίζεις ότι αν φύγουν οι ρυτίδες, θα αλλάξει η ζωή σου σαν από θαύμα; το πολύ πολύ να σου φύγουν οι ρυτίδες και η έκφραση.
#7: Επίσης, ένας καλός λόγος για να μην καταφύγεις στη λύση του μπότοξ και των συναφών αισθητικών επεμβάσεων είναι να ρίξεις μια ματιά στις εκπροσώπους της εγχώριας showbiz (τηλεπαρουσιάστριες, τραγουδίστριες, κλπ) που νομίζουν ότι είναι παιδούλες αλλά στην πραγματικότητα δείχνουν γελοίες. Σαν να τις βάλανε όλες σε μια πρέσα και βγήκαν πάπιες από εκεί μέσα. Η ηλικία μιας γυναίκας δεν φαίνεται μονάχα από το δέρμα του προσώπου,αλλά και από τα δόντια, το λαιμό, τα χέρια,το σφιχτό ή όχι σώμα της.Ένα έμπειρο μάτι διακρίνει επίσης την ελαστικότητα του δέρματος που όσο μεγαλώνεις, μειώνεται δραματικά, ό,τι και να κάνεις. Τί να σε κάνω αν είσαι με το δέρμα τσίτα σαν 20χρονης, αλλά με την ελαστικότητα 40 χρονης;Νομίζεις πως δεν φαίνεται;...Ξέρεις μόνο ποιες γυναίκες δείχνουν νεότερες από την ηλικία τους; Αυτές με το εσωτερικό φως.
Το αστείο είναι οι δηλώσεις (πχ. Βίκυ Χατζηβασιλείου) τύπου "όλα είναι αποτέλεσμα διατροφής και ασκησης" ενώ η φάτσα είναι φαγιούμ με χείλια ροφός!!!Χίλιες φορές να έχεις ρυτίδες έκφρασης (γέλιο, κλάμα, εκπληξη κτλ) παρά η γελοιότητα που κυκλοφορεί στην τηλεόραση.
Πάντως εγώ έχω μια φίλη που έκανε βλεφαροπλαστική και έπαθα σοκ (με την καλή έννοια). Δεν κατάλαβα φυσικά πως ξανάνιωσε αλλά απέκτησε μια φρεσκάδα -και όχι μόνο στο πρόσωπο- που όταν μου το είπε δεν την πίστευα. Που είναι οι ουλές; Που είναι τα τσιτωμένα κινέζικα ματάκια; Πόσο μάστορας ήταν ο πλαστικός που διατήρησε την νεότητα και όχι τα νιάτα της πελάτισσας του; Πόσο εγκρατής ήταν η φίλη μου που διόρθωσε "τόσο όσο"; Νομίζω ότι δεν πρέπει να συγκρίνουμε τις λογικές προσδοκίες και επιθυμίες με αυτές των διαφόρων σελεμπρετοειδών και την αισθητική με το μάταιο κυνήγι του χρόνου. Εγώ πχ. άρχισα να βάφω τα μαλλιά μου με την εμφάνιση των πρώτων άσπρων τριχων, και έτσι θα συνεχίσω. Επέμβαση χημική είναι. Είμαι τόσο επιφανειακή; Αγωνίζομαι να νικήσω το χρόνο; Υπακούω σε κανόνες; Επίσης χρησιμοποιώ καλλυντικά και κρέμες στο πρόσωπό μου. Σχεδόν όλες μας δεν το κάνουμε; Δεν είναι και αυτό μια "κάλυψη";
Καλά, για τη Βίκυ ή τη Madonna δεν το συζητώ. Έχουν χάσει από καιρό τη μπάλα εκεί κάπου ανάμεσα στο Λούξορ και την Νεκρόπολη των Θηβών. Μη μιλήσω για τις "γριές σε άρνηση", τη Μαριάννα ή τη Γιάννα: The Mummy returns. Δίποδα θρίλερ. Τρομακτικά γελοίες ή γελοία τρομακτικές;
Επειδή οι ζωές σας θα εξελίσσονται με διαφορετικές ταχύτητες και ο ένας από τους δύο κάποια στιγμή θα πρέπει να προσπαθήσει να συμβαδίσει με τον άλλον για να μη διευρυνθεί περαιτέρω η απόσταση, και ο μόνος που μπορεί στην πραγματικότητα να το κάνει είναι ο νεότερος.So what? Αμα είναι διατεθειμενη η κοπελια να το κάνει εμας μας περισσεύει και αμα δεν είναι και μετα από μερικά χρονια θελει να αλλαξει πάλι So what? Και αν τελικα ζησουν happily ever after So what? Εγω λεω κοπελια πιεστου το αιμα, δεν σου εγγυαται κανενας οτι ο συνομίληκος δεν θα είναι μακακας και χλέμπουρας σε 20 χρονια οπως δεν σου εγγυαται κανενας οτι ο μεγαλυτερος θα είναι...
#2: Τέτοιου τύπου κουβέντες είναι τουλάχιστον ενοχλητικές, ειδικά όταν προέρχονται από επαγγελματίες... Επειδή πιστεύω ότι η αισιοδοξία είναι στάση ζωής, για την αναζήτησή της μπορώ να προτείνω ένα παιχνίδι του μυαλού: σε ό,τι σου συμβαίνει, σε σένα και το περιβάλλον σου, αναζήτησε τη θετική πλευρά. Βρες την και αναγνώρισέ τη. Πάντα υπάρχει μια θετική πλευρά (χωρίς να σημαίνει ότι μπορεί να σκεπάσει το εκάστοτε αρνητικό, είναι όμως παρούσα). Μάθε να τη βρίσκεις και μπορεί σιγά σιγά να την πιστέψεις κιόλας.