Ο Μοναχικός Καβαλάρης (The Lone Ranger)

Ο Μοναχικός Καβαλάρης (The Lone Ranger) Facebook Twitter
0

Σκηνοθεσία: Γκορ Βερμπίνσκι

Πρωταγωνιστούν: Τζόνι Ντεπ, Άρμι Χάμερ, Ρουθ Γουίλσον

Βαθμολογία: 2/5

Ο ομολογουμένως εκκεντρικός (με ένα κοράκι κορόνα στο κεφάλι του) περιπλανώμενος Κομάντσι Toντo (Τζόνι Ντεπ) μας διηγείται την ιστορία που μεταμόρφωσε τον Τζον Ριντ (Άρμι Χάμερ), έναν ιδεαλιστή δικηγόρο, σε αινιγματικό μασκοφόρο και άξιο λόγου θρύλο της δικαιοσύνης, χαρίζοντάς μας μια σειρά από εκπλήξεις και διασκεδαστικές διενέξεις, καθώς οι δύο εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους ήρωες πρέπει να συνεργαστούν στον αγώνα ενάντια στην αδικία και τη διαφθορά.

Η τριάδα των Πειρατών της Καραϊβικής, ο Τζέρι Μπρουκχάιμερ στην παραγωγή, ο Γκορ Βερμπίνσκι στη σκηνοθεσία και ο Τζόνι Ντεπ στον κεντρικό ρόλο, αποφάσισε να πειράξει και το γουέστερν, παίρνοντας ένα παμπάλαιο ραδιοφωνικό σίριαλ που εξελίχθηκε σε τηλεοπτική σειρά. Το μυαλό του Μπρουκχάιμερ κατευθύνεται στη χορταστική, άψογα εκτελεσμένη δράση, η πρόθεση του Βερμπίνσκι γέρνει στη συρραφή μεγάλων σκηνών και στον συνδυασμό πολλών χαρακτήρων στο πρότυπο των Πειρατών, σε μια κατανοητή ροή, και το μέλημα του Ντεπ είναι να αναβαθμίσει τον Τόντο από δευτεραγωνιστή καβαλάρη σε καταλύτη με ψυχή. Ας ξεκινήσουμε ανάποδα: ο μοναδικός λόγος που ο Μοναχικός Καβαλάρης δεν είναι ένα απλό επεισόδιο εκρήξεων και αντιπαράθεσης των ανθρώπων του νόμου με τους αιμοσταγείς λήσταρχους οφείλεται στη διαρκή προσπάθεια του Τζόνι Ντεπ να προσδώσει τρυφερότητα και καρδιά σε έναν τύπο κρυμμένο πίσω από το άσπρο πρόσωπο και το κοράκι στο κεφάλι. Εμφανίζεται στην αρχή σαν το μουσειακό και ξεχασμένο Μεγάλο Ανθρωπάκι (αν θυμάστε, με τον Ντάστιν Χόφμαν), κάπου στη δεκαετία του '30, μπροστά σε έναν πιτσιρικά θαυμαστή του Μοναχικού Καβαλάρη, συνοψίζοντας με απλές, αστείες, αφαιρετικές χειρονομίες και εκφράσεις τον λακωνικό Τόντο που θα γνωρίσουμε λίγο αργότερα σε μια αφηγηματική αναδρομή, μυθολογική και ιστορική μαζί, ευπρόσδεκτα διαφορετική από το στερεότυπο του Ινδιάνου που έχουμε στον νου μας. Ο Ντεπ, όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν, επιθυμεί να μεταμφιέζεται πολλές φορές εξωφρενικά για έμφαση και θεατρικότητα, αναπτύσσοντας τον ήρωα που υποδύεται μέσα από έκκεντρες κινήσεις. Με το αρχικό off, αρπάζει την προσοχή και μετά ξεφλουδίζει την ψυχή ενός καρτούν, δίνοντάς του υπόσταση μεγαλύτερη και σίγουρα πιο διαφορετική από την εισαγωγική έκπληξη-βιτρίνα. Σαν απόσπασμα από ταινία του βωβού κινηματογράφου, ο Τόντο είναι ένας «ραγισμένος άνθρωπος», όπως λέει και ένας φύλαρχος κάποια στιγμή στην ταινία, επειδή συνέβη κάτι αποτρόπαιο στα παιδικά του χρόνια, μερικώς με δική του ευθύνη. Η μόνιμη θλίψη του εντείνεται από το αιφνιδιαστικό του χιούμορ, όποτε κοροϊδεύει τους λευκούς, για να πετύχει τον υψηλό του σκοπό, δηλαδή τη σύλληψη κι εξόντωση των κακοποιών που τον στοίχειωσαν. Από άλλη αφετηρία, καλλιεργημένη και «κολεγιακή», ο ψηλός και ευειδής Τζον Ριντ, με την πάλλευκη οδοντοστοιχία και τον αυτοκαταστροφικό ιδεαλισμό, αργεί, αλλά τελικά κατανοεί πως η Άγρια Δύση δεν τιθασεύεται με τον σταυρό στο χέρι, και δίπλα στον Τόντο ενεργεί πιο άναρχα και δραστικά, βάζοντας κι αυτός μια υποτυπώδη μάσκα γύρω από τα μάτια. Η μεταμόρφωσή του, ωστόσο, δεν γίνεται ποτέ αρκούντως συναρπαστική και ο Άρμι Χάμερ, τρομερός στο Social Network και περιορισμένος στο Tζ. Έντγκαρ και στο Mirror, Mirror, φαίνεται ουδέτερος και ξύλινος, όπως άλλωστε και η κυρία της ταινίας, η Ρουθ Γουίλσον, η οποία δεν δικαιολογεί ούτε στο ελάχιστο τις περγαμηνές και τα βραβεία από το αγγλικό θέατρο με το τεχνητώς παγωμένο, τελείως εκτός εποχής πρόσωπό της (για να μην πω τίποτα χειρότερο...).

Δύο διασκεδαστικές, μεγάλες σεκάνς με τρένα κρατάνε το ενδιαφέρον και επιβεβαιώνουν την ικανότητα της παραγωγής να συνθέσει εκρηκτική δράση με στοιβαγμένα γκαγκς, με μορφή λούνα παρκ αλλά όχι και αγωνίας, μετά όμως το πνευματώδες και σαφώς αποτελεσματικό στην κλίμακα του κινουμένων σχεδίων Rango περιμέναμε από τον Γκορ Βερμπίνσκι να εφαρμόσει ένα πιο οικονομικό μοντέλο στην ανάπτυξη της αστείας περιπέτειας, αντί να φορτώσει με χαρακτήρες και λεπτομέρειες μια ταινία στην οποία το σχόλιο για μια ολόκληρη εποχή και το σινεμά της δεν μπορεί να συναγωνιστεί την ανάγκη της να προσφέρει καθαρό, βροντώδες θέαμα. Κι ενώ στους πρώτους, και κατά πολύ καλύτερους από τους επόμενους, Πειρατές της Καραϊβικής ο Ντεπ διέσωσε και με το παραπάνω το σκηνικό, εδώ είναι πολύ λεπτεπίλεπτος για να κάνει τη διαφορά και να εξανθρωπίσει το θηρίο που λέγεται Μοναχικός Καβαλάρης. Θα το χαζέψετε, αλλά τίποτα περισσότερο.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 ντοκιμαντέρ που μας συγκλόνισαν στο Καστελλόριζο

Οθόνες / Η αποκαλυπτική ματιά 6 ξεχωριστών ντοκιμαντέρ του «Beyond Borders»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ