Μια μέρα σαν τη σημερινή πέθανε το 1986 ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Η καταγωγή του ήταν από την Αργεντινή και η τέχνη του υψηλή. Εγραφε ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια. Ηταν μια μεγάλη μορφή του 20ου αιώνα.

 

Στην Ελλάδα, αρκετοί τον αγαπούν αλλά λίγοι τον γνωρίζουν από το Α ως το Ω. Ο συγγραφέας και μεταφραστής Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης είναι ένας από αυτούς. Ακόμα και το ποδήλατό του, Μπόρχες το έλεγε. Του ζητήσαμε, λοιπόν, να μας γράψει από πού ξεκίνησε και που τον οδήγησε η σχέση του με τον συγγραφέα.

 

Γιώργος- Ικαρος Μπαμπασάκης - Μια Ανάσα για τον Μπόρχες

 

"Μνήμες από τα τέλη της δεκαετίας του Εβδομήντα: με εντυπωσιάζει το όνομα Μπόρχες και όσα γράφονται σε σκόρπιες παρουσιάσεις της Συντεχνίας του Βαγενά. Στο Δέντρο δημοσιεύεται ένα απαστράπτον κείμενο του Αρανίτση, συσχετίζει τον Μπόρχες με τον Καβάφη. Ο Ερμής εκδίδει ανθολογία κειμένων του Μπόρχες, διαβάζω το Άλεφ, ο κόσμος εντός μου πολλαπλασιάζεται, γίνεται πολλά παλλόμενα πολλαπλασιαζόμενα παλίμψηστα. Ο Πιερ Μενάρ, ο Ειρηναίος Φούνες, η Σύντομη Ιστορία της Αλητείας, εκδόσεις Ερατώ, ένα από τα κείμενα το μεταφράζει κατεπειγόντως η Μόνικα, ο Ευγένιος την τσιγκλάει, Ο Άντρας της Ρόδινης Γωνιάς, Αναγνωστοπούλου, Φωκυλλίδου, συναζόμαστε στο σπίτι μιας φίλης της, απέναντι βγαίνει και καπνίζει άφιλτρα ο Κάρολος Κουν, rien n'est vrai/tout est permis, αγοράζω ένα βαρύ σιδερένιο ποδήλατο με δερμάτινη σέλα, το λέω Μπόρχες, αγκομαχάω ανηφορίζοντας με τον Μπόρχες ίσαμε την Κοσμά Μελωδού, μετά Ειρήνης Αθηναίας, κατόπιν Τσαμαδού, πάω κι αγοράζω ό,τι βρίσκω του Μπόρχες, σε Penguin, από τον μακαρίτη τον Θωμά στη Φωλιά, μεταφράσεις Norman Thomas di Giovanni, μέρες και νύχτες πίνω οίνο, κόκκινο οίνο, και παλεύω με τον Μπόρχες, ανακαλύπτω αργότερα ότι έχει μεταφράσει Μπόρχες κι ο Καρούζος, βγαίνει ο Δημιουργός, Καλοκύρης/Καρούζος, μετά Κυριακίδης, κάμποσα κάππα κερδισμένα, όλα για τον Μπόρχες, γράφει ο άλλος για τον Μπολάνιο ότι είναι Κέρουακ και Μπόρχες κοκτέιλ, στο μεταξύ έχω πιει δύο τάνκερ ουίσκι και μια μαούνα βότκες, συναντιόμαστε Καλοκύρης Κυριακίδης Μαυρουδής Γουδέλης, μιλάμε για τον Μπόρχες, με πιάνει η συγκίνηση, λέω «Ο Καλοκύρης μ' έμαθε τόσα γράμματα!», γυρίζει ο Μαυρουδής, μειδιά, λέει, «Και τι κατάλαβες; Από τόσα γράμματα μόνο τα J&Β σου έμειναν», βάζουμε τα γέλια, κυλάνε τα χρόνια, ο Μπόρχες έμεινε, μένει, θα μείνει, παρέα μ' άλλους αλλά ξεχωριστός ανάμεσα στους ξεχωριστούς, ο Χόρχε Λούις Μπόρχες ο Σαίξπηρ Συγγραφέας Σύμπαν".

 

Επειδή, όμως, οι σπάνιοι άνθρωποι βρίσκουν πάντοτε τον κατάλληλο σύντροφο (μην προσπαθήσετε ποτέ να με πείσετε για το αντίθετο με διάφορες πεσιμιστικές μελούρες), η εικαστικός Ελεάννα Μαρτίνου συνόδευσε τις σκέψεις του Ικαρου με μια δική της εξομολόγηση κι έναν πίνακα που έχει εμπευστεί από τον Χόρχε Λούις Μπόρχες.

 

Είναι αυτός ο υπέροχος εδώ:

 

 

 

Ελεάννα Μαρτίνου - Καθρέφτες / Χρώματα / Μπόρχες

 

"Καθρέφτες με χρώματα. Από τα χρώματα στις λέξεις. Από τις λέξεις πάλι στα χρώματα. Βλέπω στον Μπόρχες τους χάρτες και τους καθρέφτες, και στους καθρέφτες τις λέξεις των χρωμάτων. Ζωγραφίζω επάλληλα στρώματα χρωμάτων που είναι λέξεις και στρώματα λέξεων που βρίσκω στους καθρέφτες του Μπόρχες. Ζωγραφίζω μια σειρά έργα που είναι μια χαρτογράφηση του χάους, συναντάω τον Μπόρχες που συναντιέται με τον Ουελμπέκ που συναντιέται με τον Μπάροουζ: ο χάρτης δεν είναι η επικράτεια. Η επικράτεια δεν είναι ενιαία, συντίθεται από τις λέξεις του Μπόρχες που γίνονται χάρτες που γίνονται χρώματα που γίνονται ζωγραφική. Για μένα, ο Μπόρχες είναι ζωγράφος και ζωγραφίζει με λέξεις με έννοιες με ιστορίες".