Αφήνοντας έξω τα χρόνια της καταξίωσης και τη συγγραφή των Chéri και Gigi που κρατούν το όνομά της ζωντανό ως σήμερα, η βιογραφία της Κολέτ εστιάζει στα πιο κρίσιμα, όπως θεωρεί, χρόνια της ζωής της, το πέρασμά της δηλαδή από ένα χωριό της Βουργουνδίας στην αβανγκάρντ σκηνή του Παρισιού στο τέλος του 19ου αιώνα, και κυρίως στη δυναμική ανεξαρτητοποίησή της από την ερωτική και εμπορική σχέση με τον σύντροφό της Γουίλι.

 

Με μια συναρπαστική αφήγηση γεμάτη ένταση και βρετανικό χιούμορ που δύσκολα θα υπήρχε αν η ταινία γυριζόταν από Γάλλους, η Κολέτ της Κίρα Νάιτλι αφήνει νωρίς τη μάσκα της επαρχιώτικης αθωότητας και παρουσιάζεται ως ένας χαρακτήρας γεμάτος δίψα για δημιουργία που εγκλωβίζεται από την πανίσχυρη προσωπικότητα του συντρόφου της, παρά τις πολλές όμορφες στιγμές που περνούν μαζί.

 

Οι τελευταίες γίνονται και όχημα ώστε η ταινία να μην εξελίσσεται με τη μορφή καταγγελίας αλλά να μελετά τη χειραφέτηση της ηρωίδας μέσα από την ωρίμανση του έργου της και την ταυτόχρονη σεξουαλική της απελευθέρωση, εξελίξεις που την οδηγούν στην πεποίθηση πως δεν χρειάζεται κάποιον αρσενικό προστάτη ή μπαμπούλα για να μεγαλουργήσει.

 

Η Νάιτλι μπορεί να μη μοιάζει με την αληθινή Κολέτ, όμως το ερωτικό παιχνίδι του φακού με την ανδρόγυνη μορφή της γίνεται βασικό εργαλείο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα, ενώ ο Ντόμινικ Γουέστ, ως προέκταση του Γουίλι, καταπίνει το κάδρο σε κάθε του εμφάνιση, σε μια απολαυστική, οπερατική ερμηνεία.