Ο Venom που είχαμε δει σε έναν από τους Spider Man του Σαμ Ράιμι, τελειωμένος κακός και παιγμένος με αφομοιωμένο cool και συνειδητοποιημένη προσήλωση από τον Τόφερ Γκρέις, δεν έχει καμία σχέση με τον καινούργιο, που πλάθεται από την αρχή. Στη δική του ταινία, όπως σκηνοθετείται από τον Ρούμπεν Φλάισερ, ο Τομ Χάρντι είναι ρεπόρτερ που χάνει τη δουλειά του, τη μνηστή του (Μισέλ Γουίλιαμς) και τον μπούσουλα επειδή δεν εννοεί να καταλάβει πως αν ξεσκεπάσει έναν νέο, ήδη φτασμένο επιχειρηματία αστρικού περιβάλλοντος, που θεραπεύει ακόμη και τον καρκίνο, παίζει αφελώς με πολλά συμφέροντα.

 

Όταν κάπως συνέρχεται και ψαχουλεύει μια σειρά από παράνομα πειράματα σε άπορους εθελοντές, κατοικείται βίαια από ένα εξωγήινο, πολύμορφο τέρας και παλεύει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στο σώμα και στο μυαλό του ‒ ακούει συνεχώς οδηγίες και προσπαθεί ν' αντισταθεί.

 

Ο Χάρντι καλείται να αιωρηθεί ανάμεσα στον ιεραπόστολο loser και ένα φοβερό τέρας, χωρίς να δώσει το στίγμα της τελικής κλίσης του.

 

Το reboot του Venom πραγματεύεται την παραλλαγή του κλασικού κομίστικου διχασμού φαντασιακής προσωπικότητας με πραγματικό άνθρωπο, προτείνοντας την αμήχανη, δύστροπη, απρόβλεπτη συμβίωση με διπλασιασμό χαρακτήρων στην τιμή του ενός, σαν μοντέρνο δαιμονισμό.

 

Ο Χάρντι καλείται να αιωρηθεί ανάμεσα στον ιεραπόστολο loser και ένα φοβερό τέρας, χωρίς να δώσει το στίγμα της τελικής κλίσης του (για πόσο ακόμη θα παραμείνει εντός ελέγχου, μέχρι να καρυδώσει τον πρώτο τυχόντα που θα αισθανθεί πως παραβιάζει τις αξίες του;).

 

Η δράση είναι λίγο μηχανική, η ερμηνεία του Χάρντι ενδιαφέρουσα μετέωρη και τα κερασάκια των τίτλων, δύο: το πρώτο φανερώνει τον επόμενο (κοκκινομάλλη) εχθρό, ενώ το δεύτερο διαφημίζει την καινούργια περιπέτεια του Ανθρώπου Αράχνη σε πειραγμένο animation, που θα προβληθεί μέσα στους επόμενους μήνες στις αίθουσες.