Δέκα μέρες περάσαμε στην Ανάφη - φύγαμε λίγο πριν αρχίσω να βαριέμαι.

Αρμενάκι

Εδώ τρώγαμε πρωινό και μεσημεριανό και βραδινό και πίναμε ρακόμελα από τις 7 το απόγευμα έως τις 3 το πρωί. Εαν κάποιος καθόταν στον καναπέ "μας", μας ενοχλούσε. (καλοί μαλακες είμαστε)

Τσαμπούνα

Μερικά βράδια εδώ εκτός απο το σύνηθες τριο (ακορντεόν, μπουζούκι, μπαγλαμάς)  ερχότανε κι ένας παπούς που έπαιζε τσαμπούνα. Δίπλα του καθόταν το εγγονάκι του που έπαιζε ταμπούρλο.

Διονυσιασμός

Άλλα βράδια όπως αυτό, καταλήγαμε στο Μύλο. Ιδρώναμε -παρά το αιρκοντίσιον- κατω απο μια σκεπή με  καλαμιές και χορεύαμε σαν τρελοί. Χόρεψα τόσο που μου κόπηκε η αναπνοή. Στις 5.00 που έπεσα για ύπνο άκουγα τα ουρλιαχτά όσων συνέχιζαν στο πάρτι και τα "κιρικικι" των κοκόρων μαζί.

Ρούκουνας

Στο Ρούκουνα είχε λιγότερους γυμνιστές απ' οτι περίμενα. Η Ρηνέττα μας είπε  οτι αν κοιμηθείς κάτω απο τα αρμυρίκια "τα μάτια μελώνουν". Δεν είμαι σιγουρη τι εννοούσε αλλά μου ακούστηκε πολύ ποιητικό.

Α room with a view

Αυτή ήταν η θέα από το δωμάτιο μας. Αγναντεύαμε κάπως χαζά το υπερπέραν.

Bρακάκια

Στα αριστερά μας έμεναν δυο ηλικιωμένοι Ιταλοί. Η κυρία κρεμούσε κάτι πελώρια πουα νυχτικά μαζι με σακούλες , στο σκοινί της μπουγάδας. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί στέγνωνε τις  πλαστικές σακούλες με μανταλάκια.

Βιβλιοθήκη

Στο μοναδικό ίσως τουριστικό μαγαζί του νησιού είχε αυτή εδω τη μίνι- δανειστική βιβλιοθήκη. Τα περισσότερα βιβλία ηταν στα ιταλικά και στα γαλλικά.

Σαλιγκάρι

Φεύγοντας, δίπλα στο σταθμό των KΤΕΛ (ένα λεωφορείο έχει η Ανάφη,  και ο οδηγός ακούει Beach Boys ) είδα αυτό το σαλιγκαράκι πάνω στον κάκτο. Μας πήρε δεκατέσσερις ώρες να γυρίσουμε στην Αθήνα.