Στέφανος Αλεξιάδης: «Οι άνθρωποι γράφουν περισσότερο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν»

Στέφανος Αλεξιάδης: «Οι άνθρωποι γράφουν περισσότερο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν» Facebook Twitter
Νομίζω ότι στην Ελλάδα είμαστε περισσότερο συγγραφείς παρά αναγνώστες. Φωτ.: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC/LiFO
0

Από τις πιο συμπαθείς παρουσίες στα βιβλιοφιλικά social media, ο Θεσσαλονικιός Στέφανος Αλεξιάδης έγινε γνωστός μέσα από ένα πολύ ενδιαφέρον γλωσσικό παιχνίδι που ξεκίνησε την περίοδο της καραντίνας στο Instagram, όπου επεσήμανε διάφορα κοινά γλωσσικά λάθη της ελληνικής γλώσσας. Φιλόλογος και «εμμονικός με την ορθογραφία», όπως δηλώνει, πέρασε στη συνέχεια στη συγγραφή, με το πρώτο του εφηβικό μυθιστόρημα, τα «Φτερωτά Σανδάλια», να σημειώνει επιτυχία και να βραβεύεται με το βραβείο κοινού Public στην αντίστοιχη κατηγορία.

Τώρα ο ίδιος νιώθει έτοιμος να συστηθεί στο ενήλικο αναγνωστικό κοινό μέσα από το είδος του crime που τόσο αγαπά ως αναγνώστης. Η «Οιμωγή» του, που μόλις κυκλοφόρησε (εκδ. Μίνωας) και έχει ήδη σημειώσει εξαιρετικές επιδόσεις στις προπαραγγελίες, είναι ένα ρυθμικό, εντελώς «κινηματογραφικό» θρίλερ, με πρόζα κοφτή, σε ενεστώτα χρόνο, χαρακτήρες γνώριμους, με πάθη και ρωγμές, ύφος άμεσο και προσιτό, μα ταυτόχρονα προσωπικό.

Η υποκειμενική αφήγηση εναλλάσσεται καταιγιστικά, και αυτή η επιλογή, ενώ υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να λειτουργήσει εις βάρος της πλοκής, εδώ αξιοποιείται προς όφελος της εξέλιξής της, σαν ανακριτικός προβολέας που σκάει με τη σειρά πάνω στους ήρωες.

«Θέλω να υπάρχει κάθε είδος ανθρώπου στα βιβλία μου. Τα βιβλία αντανακλούν την καθημερινότητά μας. Αν όλοι είναι ψηλοί, τέλειοι, έξυπνοι ήρωες, το λογοτέχνημα καταντά μη ρεαλιστικό».

— Το πρώτο σου βιβλίο, τα «Φτερωτά Σανδάλια», ήταν εφηβικό μυθιστόρημα. Γιατί αποφάσισες να μεταβείς στην κατηγορία του αστυνομικού-ψυχολογικού θρίλερ, ένα είδος σκοτεινό και εντελώς διαφορετικό;
Όταν έγραψα το πρώτο βιβλίο, δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ότι θα εκδοθεί. Το έγραψα για έναν μαθητή μου της Α’ γυμνασίου, για να το τυπώσω και να ξεκινήσει να διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία. Γι’ αυτό και ήταν μικρό και ανήκε στην κατηγορία του εφηβικού.

Στέφανος Αλεξιάδης: «Στην Ελλάδα είμαστε περισσότερο συγγραφείς παρά αναγνώστες» Facebook Twitter
Φιλόλογος δηλώνω, δεν δηλώνω συγγραφέας, αυτό είναι το επάγγελμά μου και αυτό ξέρω πως θα κάνω για πάντα. Φωτ.: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC/LiFO

— Έχει κάποια αναπηρία αυτός ο μαθητής;
Όχι, την αναπηρία την ενέταξα γιατί ήθελα να δώσω φωνή σε έναν ήρωα με αναπηρία. Δεν υπάρχουν πολλοί, οπότε ήθελα να εκπροσωπηθούν, όσο τουλάχιστον έχω το δικαίωμα να τους εκπροσωπήσω, με όσα γνωρίζω μέσα από τις σπουδές μου, γιατί εγώ δεν είμαι ανάπηρος. Αυτός είναι και ο λόγος που ενέταξα την ειδική αγωγή και στο δεύτερο βιβλίο μου, το πρώτο ενηλίκων. Είναι σκοτεινό, γιατί τέτοια μου αρέσει να διαβάζω, και είπα να δοκιμάσω να τα γράψω κιόλας.

— Το crime ως είδος έχει κανόνες και φανατικό κοινό. Εσύ τι έρευνα έκανες για να το προσεγγίσεις;
Η έρευνα μάλλον έγινε ενδόμυχα, χωρίς να το καταλάβω. Παρατηρούσα διάφορα πράγματα, κυρίως σε βιβλία – διαβάζω περισσότερο, παρά βλέπω ταινίες. Από ξένους μου αρέσει πολύ η Κλερ Μάκιντος και από Έλληνες η Ειρήνη Βαρδάκη. Έπαιρνα στοιχεία και τρόπους προσέγγισης. Μπορεί να πιαστώ από ένα κομμάτι και να το κάνω δικό μου, δημιουργώντας μια νέα ιστορία.

— Τι θα ήθελες να δώσουμε στους αναγνώστες από την ιστορία σου χωρίς να κάνουμε σπόιλερ;
Η κεντρική ηρωίδα είναι μια μάνα με αυτισμό που κατηγορείται για τον φόνο του εξάχρονου γιου της, ο οποίος πέφτει από το μπαλκόνι. Έτσι ξεκινάει το βιβλίο. Είχα δει κάποια στιγμή στα social media μια εικόνα της Μήδειας του Ευριπίδη. Το μυαλό μου πήγε κατευθείαν στη γνωστή ιστορία, ότι σκότωσε τα παιδιά της, και σκάλωσα λίγο στην εικόνα. Θα μπορούσε αυτό να γίνει τώρα με έναν τρόπο; Έτσι δημιούργησα μια δική μου μητέρα.

— Φαντάζομαι ότι η ενασχόλησή σου με την ειδική αγωγή σε βοήθησε πολύ να προσεγγίσεις τον ψυχισμό ενός ατόμου με αυτισμό. Μέχρι πρόσφατα, δυστυχώς, ο αυτισμός ήταν θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία.
Θέλω να υπάρχει κάθε είδος ανθρώπου στα βιβλία μου. Τα βιβλία αντανακλούν την καθημερινότητά μας. Αν όλοι είναι ψηλοί, τέλειοι, έξυπνοι ήρωες, το λογοτέχνημα καταντά μη ρεαλιστικό. Προσπάθησα να προσεγγίσω τον αυτισμό με όσο το δυνατόν περισσότερη προσοχή και ευαισθησία. Γνωρίζω ανθρώπους αυτιστικούς και εστίασα σε όσα μας δίδαξαν στο μεταπτυχιακό που έχω κάνει. Προσπάθησα να αποδώσω πιστά τις αντιδράσεις, τις εκρήξεις που μπορεί να έχουν. Η ηρωίδα ανήκει στο φάσμα υψηλής λειτουργικότητας, μπορεί να αυτοεξυπηρετείται. Αν δεν υπήρχαν οι φωνές που θα την έκαναν να κραυγάσει, δεν θα καταλάβαινες ότι είναι αυτιστική.

Στέφανος Αλεξιάδης: «Οι άνθρωποι γράφουν περισσότερο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν» Facebook Twitter
Πάντα όταν ξεκινάω να γράψω κάτι, ξέρω την αρχή και το τέλος. Στο ενδιάμεσο οι ήρωες αυτονομούνται και με οδηγούν. Φωτ.: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC/LiFO

— Είναι πολύ ρυθμικό το βιβλίο σου, κυλά γρήγορα, και βάσισες την τεχνική σου στο POV, εναλλάσσοντας συνεχώς τα πρόσωπα που αφηγούνται την ιστορία. Πώς κατέληξες σε αυτή την επιλογή;
Βαριέμαι λίγο τα βιβλία με αποκλειστικά τριτοπρόσωπη αφήγηση. Δεν μπορώ να ταυτιστώ εύκολα με τους ήρωες. Εδώ έμπλεξα τριτοπρόσωπη και πρωτοπρόσωπη στα κεφάλαια της μάνας. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να αποδώσω διαφορετικά τι νιώθει αυτή η γυναίκα. Προσπάθησα να μπω στο σώμα της, στο μυαλό της, και να τα πω έτσι όπως θα τα έλεγε εκείνη. Έτσι πέτυχα και μια κλιμάκωση της «παράνοιας» από τη στιγμή που συλλαμβάνεται κι έπειτα.

— Ως τίτλο χρησιμοποίησες μια όχι συνηθισμένη λέξη, που αρκετοί δεν ξέρουν τι σημαίνει. Γιατί;
Ήθελα μονολεκτικό τίτλο και μια ιδιαίτερη λέξη που να αποτυπώνει το περιεχόμενο του βιβλίου αλλά να μην αναφέρεται πουθενά. Δίδασκα κάποια στιγμή αρχαία, Ξενοφώντα, και τη στιγμή που είδα την αναφορά της λέξης κατάλαβα ότι αυτός θα ήταν ο τίτλος μου.

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Στέφανος Αλεξιάδης, Οιμωγή, εκδόσεις Μίνωας

— Στην Ελλάδα βγαίνουν πάρα πολλά βιβλία πλέον, ίσως περισσότερα από ποτέ. Πώς βλέπεις το εκδοτικό τοπίο ως αναγνώστης και ως συγγραφέας;
Καθημερινά θα δω και μια νέα κυκλοφορία. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι συγγραφείς, που δεν μαθαίνουμε ποτέ για το ταλέντο τους γιατί δεν έχουν την ανάλογη προβολή. Έχουν γίνει συχνό φαινόμενο και οι αυτοεκδόσεις – που το καταλαβαίνω γιατί όταν δεν έχεις βήμα, τι κάνεις; Εγώ ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη και αν δεν είχα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να μπορέσω με έναν τρόπο να δείξω ποιος είμαι –ό,τι κι αν είμαι–, δεν θα μιλάγαμε σήμερα εδώ. Νομίζω ότι στην Ελλάδα είμαστε περισσότερο συγγραφείς παρά αναγνώστες. Ανάγκη εξωτερίκευσης συναισθημάτων; Και στα κοινωνικά μέσα είμαστε πολυγραφότατοι. Οι άνθρωποι γράφουν περισσότερο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν και ίσως δεν βρίσκουν το κατάλληλο πρόσωπο να τους ακούσει. Το θέμα είναι τι μένει στον χρόνο.

— Έχεις σκεφτεί να γίνεται ταινία ή σειρά η «Οιμωγή»; Ποιος θα ήθελες να παίξει;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει συγγραφέας που θα σου απαντούσε αρνητικά – ειδικά τώρα που έχει μεγαλώσει η παραγωγή με τις πλατφόρμες και βελτιώνονται τα πράγματα. Θα το ήθελα πολύ, το έχω δει και στον ύπνο μου! Το έχω σκεφτεί ως μίνι σειρά λίγων επεισοδίων και έχω μεγάλη αδυναμία στη Μαρία Καβογιάννη. Θα ήθελα πολύ να παίξει στη σειρά.

— Θα εμπλεκόσουν και στη διαδικασία συγγραφής του σεναρίου;
Δεν έχω τη γνώση να το κάνω και συνήθως δεν μπαίνω σε χωράφια που δεν γνωρίζω. Ίσως θα βοηθούσα με συμβουλές.

— Ανέφερες πριν τα social media. Βρήκες έναν έξυπνο τρόπο να δείξεις τις φιλολογικές σπουδές σου με το λεκτικό παιχνίδι που έκανες. Αυτή η ιδέα προέκυψε από τα μαργαριτάρια που διαβάζουμε καθημερινά εκεί;
Είμαι εμμονικός με την ορθογραφία. Και φιλόλογος να μην ήμουν, πιστεύω ότι πάλι θα ήμουν εμμονικός. Την περίοδο της καραντίνας, τότε που ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας και δεν βγαίναμε ούτε στο μπαλκόνι, προσπαθούσα κάπως να γεμίσω τον χρόνο μου, αφού δεν δούλευα, δεν έκανα μαθήματα. Ξοδέψαμε πολλές ώρες στο Instagram και το TikTok εκείνη την περίοδο. Σκέφτηκα να κάνω κάτι που αγαπώ και έφτιαξα αυτό το γλωσσικό κουίζ. Είχε τρομερή απήχηση, περίμενα να συμμετέχουν κάποιοι συνάδελφοι και όσοι τους αρέσει η ελληνική γλώσσα, αλλά αυτό που είδα ήταν αδιανόητο, αυξάνονταν ραγδαία οι ακόλουθοι και μου έκανε τρομερή εντύπωση όλο αυτό.

Στέφανος Αλεξιάδης: «Οι άνθρωποι γράφουν περισσότερο γιατί έχουν ανάγκη να μιλήσουν» Facebook Twitter
Από πού και ως πού παίζει ρόλο το ότι η μητέρα μου είναι καθαρίστρια και ο πατέρας μου εργάτης, στο αν εγώ μπορώ να γράψω. Με αυτά τα χρήματα μας βοήθησαν να σπουδάσουμε και εμένα και την αδερφή μου. Αυτό είναι ένα καθαρά στοχευμένο σχόλιο για να πληγώσει. Φωτ.: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC/LiFO

Τότε ξεκίνησα να προωθώ και τη φιλαναγνωσία. Είπα «αφού μαζευτήκαμε που μαζευτήκαμε» και εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος, ας αρχίσω να προτείνω τα βιβλία που διαβάζω, είτε μου αρέσουν είτε όχι, λέγοντας τα θετικά και τα αρνητικά. Κάπως έτσι ξεκίνησε η κοινότητα.

— Στο promo που κάνατε με τον εκδοτικό οίκο, στείλατε ένα ηχητικό απόσπασμα σε κάποιους αναγνώστες.
Στείλαμε σε δέκα αναγνώστες το πρώτο κεφάλαιο σε ένα απόσπασμα δύο λεπτών περίπου. Ζήτησα να το ακούσουν και μετά από δέκα δευτερόλεπτα να βιντεοσκοπήσουν κατευθείαν αυτό που τους ήρθε στο μυαλό, για να είναι αυθόρμητο. Σαν ένα τρέιλερ.

— Μια και το αναφέρουμε, ποια είναι η γνώμη σου για τα audiobooks που στο εξωτερικό κάνουν θραύση;
Κατ’ αρχάς είμαι υπέρ. Αν με βάλεις να συγκρίνω audiobook ή καθόλου-book, εννοείται θα προτείνω το audiobook. Αλλά εγώ προσωπικά είμαι του εντύπου, δεν μπορώ να με φανταστώ να μην πιάνω ένα βιβλίο, να μην το μυρίζω – είμαι από αυτούς. Νομίζω πως το έντυπο πάντα θα κερδίζει τη μάχη.

— Ωστόσο, τα social media σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθούν ένα πολύ τοξικό μέρος. Έχεις μιλήσει ανοιχτά για το hate speech που έχεις δεχθεί, με ψυχραιμία και χωρίς ένταση.
Όση θετική ενέργεια μπορούν να σου δώσουν τα μέσα, άλλη τόση αρνητική μπορείς να λάβεις. Ζούμε σε εποχές με τόση δυστυχία γύρω μας, ο κόσμος έχει ανάγκη από ψυχολόγους, από ειδικούς – όλοι μας, βασικά, θα έπρεπε σε όλη μας τη ζωή να πηγαίνουμε σε έναν ψυχολόγο, σε έναν ψυχοθεραπευτή. Αυτό δεν γίνεται για πολλούς λόγους. Το τελευταίο που μου συνέβη ήταν ότι έθιξαν τα επαγγέλματα των γονιών μου. Από πού και ως πού παίζει ρόλο το ότι η μητέρα μου είναι καθαρίστρια και ο πατέρας μου εργάτης, στο αν εγώ μπορώ να γράψω. Με αυτά τα χρήματα μας βοήθησαν να σπουδάσουμε και εμένα και την αδερφή μου. Αυτό είναι ένα καθαρά στοχευμένο σχόλιο για να πληγώσει. Έχουν θίξει και το βραβείο κοινού Public που κέρδισα, ότι ήταν στημένο, που ούτε στα όνειρά μου δεν το περίμενα να συμβεί. Οπότε προτιμώ να δίνω σημασία στα θετικά, που είναι πολύ περισσότερα.

— Από την άλλη, μιλάς πολύ γλυκά για τους μαθητές σου στα social media.
Τους αγαπάω τους μαθητές μου! Δουλεύω ιδιωτικά, όχι σε σχολείο, οπότε έχω δεθεί μαζί τους, είναι η οικογένειά μου. Οτιδήποτε συμβαίνει με τα βιβλία το μοιράζομαι πρώτα με αυτούς. Φιλόλογος δηλώνω, δεν δηλώνω συγγραφέας, αυτό είναι το επάγγελμά μου και αυτό ξέρω πως θα κάνω για πάντα. Μου δίνει φως η αθωότητα των μαθητών μου, και το φως είναι τόσο σημαντικό, μας λείπει. Επειδή είναι αυτόφωτοι, λόγω ηλικίας, κλέβω κι εγώ λίγο από το φως τους.

— Σε ποιες ηλικίες θα προτείνεις την «Οιμωγή»;
Από 16 και πάνω. Σε μαθητές λυκείου.

— Επιμένεις να ζεις στη Θεσσαλονίκη. Σκέφτεσαι να μετακομίσεις;
Υπάρχουν φορές που το σκέφτομαι, όταν νιώθω εγκλωβισμένος. Έχω σκεφτεί να κατέβω στην Αθήνα, αλλά δεν μπορώ να κατέβω ως συγγραφέας, δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Πώς θα βιοποριστώ; Αν μελλοντικά διοριστώ ως φιλόλογος σε σχολείο της Αθήνας –ή σε άλλη πόλη–, θα πάω.

— Τι ετοιμάζεις για τη συνέχεια;
Γράφω το επόμενο βιβλίο, είμαι στα μισά. Θα είναι πάλι ψυχολογικό θρίλερ. Πάντα όταν ξεκινάω να γράψω κάτι, ξέρω την αρχή και το τέλος. Στο ενδιάμεσο οι ήρωες αυτονομούνται και με οδηγούν. Το άκουγα που το έλεγαν κι άλλοι συγγραφείς και δεν το πίστευα. Κι όμως συμβαίνει: από ένα σημείο και μετά ο ήρωας γίνεται αυθύπαρκτη προσωπικότητα, δεν τον κατευθύνεις, σε κατευθύνει. Δεν ξέρω αν θέλω να βγει του χρόνου ή αργότερα, θέλω να είναι άρτιο το αποτέλεσμα. Δεν θα ήθελα να γίνω ένας συγγραφέας που γράφει κάθε χρόνο.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αν αγαπάς την ανάγνωση, αγαπάς και τη ζωή

Βιβλίο / Τζoρτζ Σόντερς: Αν αγαπάς την ανάγνωση, αγαπάς και τη ζωή

Ο Αμερικανός συγγραφέας μάς δείχνει πώς η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον εαυτό μας και τον κόσμο μας, μέσα από τον σχολιασμό επτά διηγημάτων του Τσέχοφ, του Τολστόι, του Τουργκένιεφ και του Γκόγκολ.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Book Preview 2024

Winter Preview 2024 / Τέσσερις πολυαναμενόμενες νέες εκδόσεις και δύο επανεκδόσεις

Νέοι τίτλοι από Αντόνια Μπάιατ, Τζορτζ Σόντερς, Πέτερ Χάντκε, το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημα του Πολ Λιντς, επανεκδόσεις της μεγάλης νουβέλας του Παναΐτ Ιστράτι και της βιογραφίας του Γιώργου Σεφέρη από τον Ρόντρικ Μπήτον.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Βιβλίο / «Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Μια κουβέντα με τη Δανάη Σιώζιου, μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας γενιάς, που την έχουν καθορίσει ιστορίες δυσκολιών και φτώχειας και της οποίας το έργο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.
M. HULOT
«Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Βιβλίο / «Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Μια επίκαιρη συζήτηση με την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά για ένα πρόβλημα που θεωρεί «πρωτίστως αξιακό», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου της το οποίο αφιερώνει «στα θύματα, που μάταια αναζήτησαν δικαιοσύνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Η διαμάχη ανάμεσα στην Τζόαν Ντίντιον και την Ιβ Μπάμπιτζ συνεχίζεται και μετά θάνατον σε μια «διπλή» βιογραφία

Βιβλίο / Τζόαν Ντίντιον vs. Iβ Μπάμπιτζ: Μια διαμάχη που συνεχίζεται και μετά θάνατον

Η Ντίντιον και η Μπάμπιτζ πέθαναν με διαφορά έξι ημερών τον Δεκέμβριο του 2021: «Θέλω να πιστεύω ότι η Τζόαν Ντίντιον έζησε μια επιπλέον εβδομάδα από κακία», είχε γράψει τότε μια δημοσιογράφος σε ένα tweet που έγινε viral.
THE LIFO TEAM
Τα ημερολόγια του Αλέξη Ακριθάκη σε μια νέα έκδοση

Βιβλίο / Τα ημερολόγια του Αλέξη Ακριθάκη σε μια νέα έκδοση

Με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από τον θάνατο του καλλιτέχνη κυκλοφορεί το βιβλίο «Γράφοντας τη ζωγραφική - Ημερολόγια 1960-1990» που αφηγείται τη δημιουργική αγωνία και τον σύντομο, πλην πλούσιο και ταραχώδη βίο του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μην πεις λέξη»: Ένα καταιγιστικό βιβλίο για την άλλη «ματωμένη» Κυριακή

Βιβλίο / «Μην πεις λέξη»: Ένα καταιγιστικό βιβλίο για την άλλη «ματωμένη» Κυριακή

Το πολυβραβευμένο βιβλίο του Patrick Radden Keefe που έγινε μίνι σειρά στο Disney+, εκτός από τη συγκλονιστική ιστορία της Jean McConville που απήχθη και δολοφονήθηκε από τον IRA, φέρνει και ένα παράδειγμα έντασης γραφής και έρευνας που δεν το συναντούμε συχνά.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΚΗΣ
 Δημήτρης Χατζής  (Νίκος Γουλανδρής «491 δελτία για τον Δημήτρη Χατζή»)

Το πίσω ράφι / «Αν δεν γυρίσω, σα συγγραφέας είμαι χαμένος»: Ο Δημήτρης Χατζής μέσα από 491 δελτία

Στο βιβλίο του Νίκου Γουλανδρή, μέσα από έγγραφα, φωτογραφίες και επιστολές καταγράφεται ο κόσμος που θέλησε ν’ αλλάξει ο Χατζής, ως πολίτης, ως πεζογράφος, ως ιδεολόγος.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Βιβλίο / Διαβάζοντας για την Αμερική του Τραμπ

Μόλις μία εβδομάδα μετά τις αμερικανικές εκλογές, βιβλία δυστοπικού περιεχομένου και πολιτικής θεωρίας εκτοξεύτηκαν στις πρώτες θέσεις των παγκόσμιων πωλήσεων, αποδεικνύοντας ότι η ανάγνωση παραμένει το ένα και μοναδικό όπλο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Βιβλίο / Κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μαύρη: Η εξωπραγματική ιστορία της επιμελήτριας του JP Morgan

Υπεύθυνη για τα πιο πολύτιμα αποκτήματα της ιδιωτικής συλλογής του διάσημου τραπεζίτη, η απέριττα κομψή βιβλιοθηκάριος Μπελ ντα Κόστα Γκριν ήταν μαύρη αλλά εμφανιζόταν ως λευκή στον αφρό της υψηλής κοινωνίας μέχρι και τον θάνατό της το 1950.
THE LIFO TEAM