«Εκκρεμότητα»: Υπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου

«Εκκρεμότητα»: Υπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου Facebook Twitter
Η έλλειψη συναισθηματικής ευελιξίας και αισθαντικότητας εκ μέρους των ηθοποιών, η αδυναμία χειρισμού των τεχνικών της αφήγησης, καθιστούν την επικοινωνία του θεατή μαζί τους αλλά και με το κείμενο ελαφρώς δύσκολη. Φωτο: Γιάννης Πρίφτης
0

Κουμπωμένος, φασκιωμένος, κλειδωμένος, νομίζει πως θα ξεγελάσει τον χρόνο: θα γίνει μια αμοιβάδα κολλημένη στον ραγισμένο τοίχο του διαμερίσματός του, να ρουφά την υγρασία και ν' ακούει τις φωνές των γειτόνων, να μη δίνει λογαριασμό σε κανέναν, να μην πηγαίνει στη δουλειά, να μην πληρώνει τους λογαριασμούς, να μην τρώει, να μη στενοχωριέται, να μη δέχεται επισκέψεις –ποιος να τον επισκεφτεί άλλωστε; - να μην ανησυχεί για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, να υπάρχει, απλώς να υπάρχει, έτσι λειψός, λοξός, αποδεκατισμένος, αλλά τουλάχιστον γνωρίζοντας με ποιους έχει να κάνει, γνωρίζοντας τι ακριβώς τον περιμένει, νιώθοντας τη σταθερότητα του παγωμένου τσιμέντου κάτω από το μικροσκοπικό σωματάκι του, μια τεράστια λεία επιφάνεια στη διάθεσή του, να μετακινηθεί ή να μείνει ακίνητος για πάντα, χωρίς εμπόδια, χωρίς αναποδιές, χωρίς εκπλήξεις και, προπαντός, χωρίς πόνο.


Η φαντασίωση του Α., όμως, δεν μπορεί να εκπληρωθεί. Η ζωή θα φροντίσει εγκαίρως γι' αυτό: το κουδούνι της εξώπορτας αρχίζει να στριγγλίζει, ξανά και ξανά. Κάποιος διεκδικεί απάντηση, κάποιος ακάλεστος, κάποιος αγενής, ένας ξένος που θέλει να εισβάλει και να ξηλώσει την αμοιβάδα από τον τοίχο.

Ο Α. αμύνεται με νύχια και με δόντια. Από την κραυγή περνάει στη σιωπή. Και πάλι δεν θα σωθεί. Δοκιμάζει τα πάντα, αλλά οι «αντίπαλοι» βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά. «Αν άλλαζαν αυτοί, τότε έπρεπε ν' αλλάξω κι εγώ. Έπρεπε να παίξω με τους ίδιους όρους. Αλλά πιο έξυπνα. Σαν να μην ήμουν εγώ. Αλλά... Άλλος. [...] Μόνο... Αν... Γινόμουν. Άλλος. Τελείως άλλος. Και αυτό έκανα. Έγινα. Άλλος».

Γραμμένο το 2009, το κείμενο του Τσιμάρα Τζανάτου συνιστά μια ενδιαφέρουσα, ανήσυχη πρόταση, η οποία, παρά τις αδυναμίες της, διακατέχεται από έντονη διάθεση εξερεύνησης καίριων ζητημάτων, όπως η σχέση ταυτότητας, σεξουαλικότητας και γνώσης.


Υπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου, μια αλληγορία για την αγωνιώδη αναζήτηση ταυτότητας που διεξάγεται με όρους καφκικούς, η Εκκρεμότητα θα μπορούσε να ειδωθεί ως μια επανάγνωση της Δίκης και της Μεταμόρφωσης σε queer εκδοχή: παλεύοντας να ξεφύγει από τις δαγκάνες της πραγματικότητας, ο ήρωας μεταμορφώνεται εδώ μέσω της παρενδυσίας και δραπετεύει από την οδύνη της απομόνωσής του, έστω φευγαλέα, χάρη στην απρόσμενη σεξουαλική επαφή με έναν άγνωστο άνδρα.

Η χιουμοριστική παρέμβαση της κυρίας από το ημιυπόγειο, που προσπαθεί να παρηγορήσει τον Α. αποκαλώντας τον «κοπέλα μου», αντιπαραβάλλεται αιφνιδιαστικά με τη λυρική περιγραφή της ομοφυλοφιλικής ερωτικής πράξης, καθώς και με την επακόλουθη μελαγχολική παραίτηση του ήρωα πάνω σε ένα βουνό σκουπίδια.

Από την κωμωδία του τυχαίου στο αίνιγμα της προσωπικότητας και της σεξουαλικότητας. Η δυνατότητα μιας συμπαγούς, αρραγούς ύπαρξης, ο μεγαλύτερος μύθος που κατασκευάστηκε ποτέ.

Το υποκείμενο απεμπολείται: «Δεν υπάρχει Ένα. Ουδέποτε υπήρξε. Μια επινόηση το Ένα! Δείτε πόσοι πολλοί μέσα μας! Τι το κρύβουμε!» θα αναφωνήσει αργότερα ο Α., συνειδητοποιώντας ότι το πιο δύσκολο πράγμα είναι «να δεις το φανερό. Αφού έχεις μάθει να μην το βλέπεις».

«Εκκρεμότητα»: Υπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου Facebook Twitter
Φωτο: Γιάννης Πρίφτης


Η αναζήτηση της αυθεντικότητας –το κεντρικό σύνθημα της ρομαντικής περιόδου– αποδείχτηκε μια γοητευτική πλάνη. Όσο κι αν ξεφλούδιζε το κρεμμύδι του ο Πέερ Γκυντ, δεν έβρισκε τίποτε στον πυρήνα.

Δεν υπάρχει «γνήσιος», αυτόνομος εαυτός με μία, ενιαία συνείδηση: υπάρχει εαυτός σε εξέλιξη, σε «εκκρεμότητα», που συνεχώς αναπροσαρμόζεται και ανακαλύπτει κρυμμένες, καταπιεσμένες ή ανεκμετάλλευτες πτυχές του, όπως αυτές διαμορφώνονται αέναα από τη γλώσσα, την επιθυμία, την κοινωνία κ.ο.κ.

«Εκκρεμεί από τα παιδικά σας χρόνια η παραλαβή μιας... Πραγματικότητας...» ενημερώνουν τον ήρωα στο αστυνομικό τμήμα, όπου καταλήγει, αποφασίζοντας για πρώτη φορά να ζητήσει βοήθεια.

Το «μυστήριο» των εκατοντάδων ειδοποιήσεων που είχαν εδώ και μέρες πλημμυρίσει το διαμέρισμα του Α. βρίσκει μια ευφυή κωμική λύση: ο εφιάλτης ήταν τελικά μια φάρσα. Ο Α. μένει άφωνος. Και συρρικνώνεται ξανά σε αμοιβάδα.

Γραμμένο το 2009, το κείμενο του Τσιμάρα Τζανάτου συνιστά μια ενδιαφέρουσα, ανήσυχη πρόταση, η οποία, παρά τις αδυναμίες της, διακατέχεται από έντονη διάθεση εξερεύνησης καίριων ζητημάτων, όπως η σχέση ταυτότητας, σεξουαλικότητας και γνώσης.

Αμήχανο διαγράφεται το κομμάτι που αφορά τη σχέση του ήρωα με τη μητέρα, ενώ ενίοτε γίνεται αισθητή η απουσία χαρακτηριστικών λεπτομερειών που θα καθιστούσαν πιο ανάγλυφη τη σκοτεινή, σουρεαλιστική καθημερινότητα του Α.


Έχοντας προσφάτως αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή, η ομάδα νεαρότατων καλλιτεχνών που επέλεξε να παρουσιάσει την Εκκρεμότητα στη δεύτερη σκηνή του θεάτρου Αργώ κατέβαλε μια σοβαρή προσπάθεια να μας εισαγάγει στον κόσμο του έργου, δημιουργώντας μια συνεπή παράσταση με προσεγμένη όψη, υποβλητική ατμόσφαιρα και συναφείς ερμηνείες.

Δυστυχώς, όμως, οι συντελεστές αμέλησαν μια σημαντική παράμετρο του κειμένου, το εξαιρετικό χιούμορ του: έτσι απογυμνωμένο από τις αναζωογονητικές εναλλαγές ύφους, το αποτέλεσμα αναδύεται μονότονο, ενίοτε μάλιστα βαρύγδουπο ή σοβαροφανές.

«Εκκρεμότητα»: Υπαρξιακό θρίλερ σε κλίμα παραλόγου Facebook Twitter
Φωτο: Γιάννης Πρίφτης

Η έλλειψη συναισθηματικής ευελιξίας και αισθαντικότητας εκ μέρους των ηθοποιών (Φαίη Βέβη, Ηλιάννα Μπουζάνη, Χρήστος Τσουλιάης), η αδυναμία χειρισμού των τεχνικών της αφήγησης, καθιστούν την επικοινωνία του θεατή μαζί τους αλλά και με το κείμενο ελαφρώς δύσκολη: εγκλωβισμένοι στις αρχικές θέσεις τους, διστάζουν να μετακινηθούν και να μας παρασύρουν μαζί τους στη δίνη της δραματικής περιπέτειας.

Όσο για τα σκηνοθετικά ευρήματα, μένουν κι αυτά προσκολλημένα σε μια κυριολεκτική απόδοση των σκηνικών οδηγιών (π.χ. ο ήχος του κουδουνιού, τα τσαλακωμένα χαρτιά), ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να ξεφύγουν από τον κλοιό του αυτονόητου και να ερεθίσουν τη φαντασία μας, αν εγκατέλειπαν την κανονικότητά τους και δοκίμαζαν πιο πειραγμένες εκδοχές του εαυτού τους.


Σε μια εποχή που το σύγχρονο νεοελληνικό έργο πασχίζει να εκφράσει τους φόβους, τις αντιφάσεις και τις προκλήσεις της εποχής, αλλά βρίσκει μετά βίας στέγη και χρηματική στήριξη, είναι μάλλον παρήγορο να ανακαλύπτει κανείς ότι μερικοί χώροι, με όσα λιγοστά μέσα διαθέτουν, επιμένουν συνειδητά να ρισκάρουν, στηρίζοντας τις προσπάθειες νέων συγγραφέων και ομάδων, με στόχο να φέρουν τον θεατή σε επαφή με τη σύγχρονη δραματουργία, τους πειραματισμούς και τις αγωνίες της.

 

Info:

Τσιμάρας Τζανάτος

Εκκρεμότητα

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Βογιατζής

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Αγγελίτσα

Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κωστέα

Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου

Επιμέλεια μουσικής - σύνθεση: Χρήστος Τσουλιάης

Παίζουν: Φαίη Βέβη, Ηλιάννα Μπουζάνη, Χρήστος Τσουλιάης

A Small Argo full of Art, Θεάτρο Αργώ

Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, 210 5201684

Πέμ.- Παρ. 21:15

Εισ.: €12, €10 (μειωμένο), €5 (ανέργων και ατέλειες)

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραμ με το όνομα «Πόθος»: κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα

Θέατρο / Το τραμ με το όνομα «Πόθος»: κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα

Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός καταπιάνεται με το αριστούργημα του Τένεσι Γουίλιαμς αλλά η παράσταση δεν προκαλεί στο κοινό τα έντονα συναισθήματα που θα έπρεπε να δημιουργούν οι ήρωες του έργου
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ερρίκος Λίτσης: «Αν εγώ, ως ηθοποιός, ένιωθα κίνδυνο, ο καρδιοχειρούργος τι θα έπρεπε να νιώθει;»

Θέατρο / Ερρίκος Λίτσης: «Αν εγώ, ως ηθοποιός, ένιωθα κίνδυνο, ο καρδιοχειρούργος τι θα έπρεπε να νιώθει;»

Ο εξαιρετικός ηθοποιός επιστρέφει στη βία, αυτή τη φορά στην ταραντινική, με τη συμμετοχή του στην ελληνική θεατρική διασκευή του cult «Reservoir Dogs»
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ