Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter

Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50

0

Σήμερα η Σαντορίνη αριθμεί περίπου 2,5 εκατομμύρια επισκέπτες τον χρόνο. Όμως όταν ο φωτογράφος Ρόμπερτ Μακ Κέιμπ και ο αδερφός του έφτασαν εκεί, το 1954, ήταν οι μόνοι επισκέπτες στο νησί. Σε αυτήν τη συλλογή των εκπληκτικών φωτογραφιών των δεκαετιών του 1950 και του 1960 ο Μακ Κέιμπ καταγράφει τη σκληρή, αλλά απλή, ζωή μιας εποχής που δεν γυρνάει πίσω, μια οι αλλαγές που έγιναν στο νησί ήταν ραγδαίες και αμείλικτες.


Η επαφή του Μακ Κέιμπ με τη χώρα μας ξεκίνησε όταν σπούδαζε στο Πρίνστον μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του. Ο δεύτερος είχε φίλο έναν Έλληνα, τον Πέτρο Νομικό, με καταγωγή από τη Σαντορίνη, ο οποίος τους προσκάλεσε να έρθουν για δέκα ημέρες στην Ελλάδα.

Πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες τον νησιού. Αυτό ακούγεται εξωπραγματικό σήμερα, αλλά το 1954 δεν ήταν διόλου παράξενο να είσαι ο μοναδικός επισκέπτης σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί.


«Όταν ο Τσαρλς κι εγώ πρωτοφτάσαμε στο νησί, μας είπαν ότι ο πληθυσμός του ανερχόταν σε περίπου 12.000 κατοίκους, κυρίως αγροτικές οικογένειες που καλλιεργούσαν σταφύλια, ντομάτες ή στάρι‧ επίσης, ψαράδες, λατόμους και ναυτικούς, που δούλευαν ως μούτσοι‧ ή καπετάνιοι σε πλοία που γύριζαν ολάκερο τον κόσμο υπό ελληνική σημαία. [...]


Ανεβήκαμε στα Φηρά, την πρωτεύουσα τον νησιού –244 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας–, μέσω ενός κουραστικού κλιμακωτού, σχεδόν κάθετου, πέτρινου μονοπατιού‧ τα μουλάρια στα οποία καθόμασταν έγδερναν –επίτηδες, λες– τα γόνατά μας πάνω στους τραχείς τοίχους. (Λένε πως στην υπόλοιπη Ελλάδα απειλούσαν τα μουλάρια τους να πάρουν τα πόδια τους, αλλιώς θα τα έστελναν στη Σαντορίνη.) Φτάνοντας στα Φηρά καταλάβαμε ότι τα χωριά που βλέπαμε δεν ήταν μόνο μια λεπτή λωρίδα χτισμάτων στην άκρη της Καλντέρας, αλλά εκτείνονταν και προς τα πίσω, στη ράχη τον αρχαίου ηφαιστείου.


Πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν οι μοναδικοί επισκέπτες τον νησιού. Αυτό ακούγεται εξωπραγματικό σήμερα, αλλά το 1954 δεν ήταν διόλου παράξενο να είσαι ο μοναδικός επισκέπτης σε ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί. Εκείνη τη χρονιά κατέφθασαν 8ο.οοο επισκέπτες σε ολόκληρη τη χώρα» σημειώνει ο Μακ Κέιμπ στον πρόλογο του λευκώματος.


Οι φωτογραφίες του Μακ Κέιμπ συμπληρώνονται από δύο δοκίμια της δημοσιογράφου Μαργαρίτας Πουρνάρα. Το ένα με ποιητικό ύφος ανακαλεί την παιδική ηλικία της γιαγιάς της στη Σαντορίνη και το άλλο εξηγεί τις γεωλογικές δυνάμεις που έδωσαν σε αυτό το ηφαιστειακό νησί τη δραματική του μορφή.

Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Λιμενεργάτες, μουλαράδες και ταξιδιώτες στο λιμάνι του Γυαλού.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Βαφτίσια στο Νημποριό.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Ο Χριστόφορος Ζώρζος ή «Καρούτσος» από τον Πύργο στη Santo ασχολείται με τον γαϊδαράκο του και τη συγκομιδή από τα ντοματάκια. Ήταν πρόεδρος του συνεταιρισμού για πολλά χρόνια.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Το Αιγαίον αγκυροβολημένο στον Γιαλό.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Ένα ιστιοπλοϊκό καταφτάνει με μηχανή στον Γιαλό λίγο πριν από το ηλιοβασίλεμα. Ένα μικρό μεταγωγικό είναι δεμένο σε μια σημαδούρα αρόδο. Στο βάθος η Θηρασιά κι ένα κομμάτι του ηφαιστείου αριστερά.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Το πρώτο λεωφορείο του νησιού, από την Περίσσα στα Φηρά.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Ο Τσαρλς Μακ Κέιμπ στο ξενοδοχείο Ατλαντίς το 1963.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Κάτω Φηρά. Ο Άγιος Μηνάς και το εμβληματικό «σπίτι του αρχαιολόγου». Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 το σπίτι με τον θόλο ήταν η κατοικία του Χρίσου Ντούμα. Αργότερα αγοράστηκε από τον Χαράλαμπο Σιγάλα. Και οι δύο άνδρες ανέσκαψαν το νησί.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Στη «Σκάλα» από το λιμάνι προς τα Φηρά. Οι μουλαράδες είχαν τη δική τους γλώσσα για να επικοινωνήσουν με τα ζώα τους. Μια από τις φράσεις που συχνά επαναλάμβαναν ήταν κάτι σαν «ντελάξ μουρή». Οι κακουχίες των γαϊδάρων και των μουλαριών της Σαντορίνης ήταν γνωστές σε όλη την Ελλάδα και οι μουλαράδες σε άλλους τόπους απειλούσαν τα ζώα τους ότι θα τα έστελναν στη Σαντορίνη αν ήταν ατίθασα.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Οι διαφορετικές διαστρωματώσεις στους τοίχους της Καλντέρας μαρτυρούν την ιστορία χιλιάδων ετών ηφαιστειακών εκρήξεων. Στο βάθος ο Σκάρος κι από πίσω η Οία.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Στο εστιατόριο του Λουκά. Στο κέντρο ο γιος του.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Έξω από το εστιατόριο του Λουκά.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Το τζιπ που χρησιμοποίησε ο Αντενάουερ στον δρόμο προς την αρχαία Θήρα. Από κάτω το Καμάρι.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Η βεράντα της οικίας των Νομικών μετά την ανακατασκευή της.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Τα Φηρά με τα ορυχεία ελαφρόπετρας στο βάθος.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Δύο κοπέλες υφαίνουν χαλί στην Σχολή Ταπητουργίας στην παλιά καθολική γειτονιά των Φηρών.
Η απλοϊκή Σαντορίνη του '50 Facebook Twitter
Η Καλλιόπη Μουδάτσου επιστρέφει από τον φούρνο στην καθολική γειτονιά με φόντο τα Φηρά.
Φωτογραφία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα για τις ελληνικές επινοήσεις που λύνουν καθημερινά προβλήματα

Φωτογραφία / Travelogue: Ένα φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στις λαϊκές ευρεσιτεχνίες

Μια πρωτότυπη συλλογή DIY κατασκευών από «ανώνυμους» designers, από διάφορα σημεία της Ελλάδας, που δίνουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα και ανάγκες, «πατέντες» με τις οποίες συνυπάρχουμε εδώ και χρόνια χωρίς απαραίτητα να το συνειδητοποιούμε.
M. HULOT
Ο κόσμος μας μέσα απο τα βραβεία του World Press Photo 2024

Φωτογραφία / Ο κόσμος μας μέσα από 28 βραβευμένες φωτογραφίες του World Press Photo 2024

Αντιπροσωπεύοντας τις πιο προβεβλημένες αλλά και παραγνωρισμένες ιστορίες, τα βραβευμένα έργα στρέφουν το βλέμμα σε μερικά από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
THE LIFO TEAM
Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ