Keep it up, girls!

Keep it up, girls! Facebook Twitter
0

Το συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο δωμάτιο της Emma Gazeστο Brighton, έχοντας ως πρότυπο τους αναρχοπάνκ Ολλανδούς Ex, άλλαξε αρκετές φορές τη σύνθεσή του και τα μουσικά του στυλ, για να καταλήξει να θεωρείται ένα από τα πιο δυναμικά γυναικεία συγκροτήματα του παρόντος, με την εκτίμηση του κοινού και των κριτικών. Τα μέλη του συγκροτήματος μπορεί να έχουν διασκορπιστεί και να ζουν σε διάφορα σημεία του κόσμου, από την Οξφόρδη και το Βερολίνο, μέχρι την Πράγα και το Λος Άντζελες, παρ' όλα αυτά παραμένει συμπαγές και οι σχέσεις των κοριτσιών μεταξύ τους είναι καλύτερες από ποτέ.

«Όλες αισθανθήκαμε την ανάγκη να φύγουμε από το Brightonγια αρκετό καιρό», λέει η Gaze, «θα ήταν άσχημο για μας να ήμασταν εδώ τη στιγμή που δεν το θέλαμε. Όταν επιστρέφεις είσαι με τις μπαταρίες γεμισμένες, πιο ενθουσιώδης, και όλες αφοσιωνόμαστε σε διαφορετικά πράγματα. Που σημαίνει ότι όταν επιστρέφουμε και γράφουμε μαζί στο στούντιο, οι ιδέες έρχονται φουριόζες. Ησυχάζουμε για ένα λεπτό, μετά λέει μια από μας "να παίξουμε", κάποια ξεκινάει, συμμετέχουμε όλες, κι έτσι συμβαίνει». Οι Electrelane εμφανίστηκαν ως ένα all-girl γκρουπ που παίζει instrumental από άποψη, χωρίς φωνητικά, σε δικιά τους μάλιστα εταιρεία, κάτι αρκετά τολμηρό για γυναικείο συγκρότημα. Το Rocket To The Moonήταν ένα συναρπαστικό ντεμπούτο, ασυνήθιστο για τόσο νεαρής ηλικίας μέλη. Το ότι ήταν γυναίκες έκανε το εγχείρημα ακόμα πιο εντυπωσιακό. «Ήταν ο θρίαμβος του ενθουσιασμού παρά της δεξιοτεχνίας», προσθέτει η Gaze, «ήμασταν ενθουσιασμένες και ευέξαπτες. Ήμασταν αρκετά νέες για να σκεπτόμαστε, θεωρούσαμε ότι όλα γύρω μας είναι cool, αλλά είχαμε την περιέργεια να δοκιμάσουμε σχεδόν τα πάντα. Οι πρώτες μας απόπειρες ήταν αρκετά θορυβώδεις, όχι τόσο thrash όσο στο thrash metal, αλλά λιγάκι χαοτικές. Είχαμε πάντα όμως πολύ συγκεκριμένη ιδέα για το τι θέλαμε να κάνουμε με το συγκρότημα και πάντα το παίρναμε πολύ στα σοβαρά».

Η σύνθεση αποκλειστικά από γυναίκες και ο αγώνας τους ενάντια στο σεξισμό που επικρατεί στο παρασκήνιο της μουσικής είχε προκαλέσει σχόλια στην αρχή, υπόνοιες για ομοερωτισμό κι άλλα τέτοια σεξιστικά κι ενοχλητικά για τις ίδιες. «Οι μηχανικοί ήχου άφηναν σεξουαλικής φύσης υπονοούμενα στην αρχή», λέει η Mia Clarke, η κιθαρίστρια του συγκροτήματος, «μας ρώταγαν τι άλλο κάνουμε με τα όργανα, αλλά αυτό σιγά-σιγά χάθηκε». Η θηλυκή πλευρά του γκρουπ, ωστόσο, δεν χάθηκε ποτέ. Αυτό ακριβώς που τις ενοχλούσε στις αναφορές στον Τύπο, όσο περνούσε ο καιρός άρχισαν να το τονίζουν και να το σχολιάζουν κι οι ίδιες. «Η ερώτηση γιατί δεν παίρνουμε κάποιον άντρα στο συγκρότημα είναι ανόητη. Τους απαντάμε, γιατί δεν ρωτάτε ένα αγορίστικο γκρουπ γιατί δεν παίρνουν μια γυναίκα; Είναι ακριβώς το ίδιο. Υπάρχει ένα θέμα για το πώς είναι τα γυναικεία γκρουπ γενικά, αλλά είναι μάλλον ξεχωριστό θέμα, κοινωνιολογικό. Το να πάρουμε κάποιον άντρα στο συγκρότημα είναι μάλλον θέμα πρακτικό, δεν πιστεύω ότι θα άλλαζε τη μουσική δυναμική τωνElectrelane. Είναι πιο βολικό να είμαστε όλες μας γυναίκες, από την άποψη ότι είναι πιο φτηνό όταν περιοδεύουμε». Στο δεύτερο άλμπουμ τους The Power Out (την πρώτη κυκλοφορία τους στην Too Pure) συνεργάστηκαν με τον Steve Albini, πρόσθεσαν πολύγλωσσα φωνητικά και η δομή των τραγουδιών έγινε περισσότερο ποπ, πιο προσιτή και πλούσια, χαρίζοντάς τους παγκόσμια αναγνώριση. Ακολούθησε το Axes, μάλλον η πιο αδικημένη δουλειά τους, αφού δεν κατάφερε να επαναλάβει την επιτυχία του Power Out. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε σε διάφορα αμερικάνικα στούντιο, επέστρεψαν στα ορχηστρικά κομμάτια, με το περιβόητο πια Gone Darkerνα έχει χτιστεί πάνω στον ήχο ενός περαστικού τρένου, την ώρα που ηχογραφούσαν στην Αριζόνα.

Το φετινό άλμπουμ τους No shouts, No Callsείναι ίσως το καλύτερό τους. Δεν διαφοροποιείται από τον οικείο πια ήχο τους, οι στίχοι είναι όμως πιο προσωπικοί, οι φωνές είναι πιο επίμονες, όλα τα στοιχεία που τις καθιέρωσαν είναι παρόντα στον υπερθετικό. Στο μεταξύ πρόλαβαν να γίνουν φανατικές οπαδοί του ποδοσφαίρου, να περιοδεύσουν σε ολόκληρο τον κόσμο και να γίνουν αγαπημένες του αμερικάνικου κοινού. «Μας παίρνουν πολύ περισσότερο στα σοβαρά στην Αμερική», λέει η Emma, «στην Αγγλία έχουμε ακόμα ηλίθιους που φωνάζουν "βγάλτε λίγο έξω τα βυζιά σας", κανείς δεν τολμάει να το κάνει αυτό στην Αμερική»...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM