Haunted soul music

Haunted soul music Facebook Twitter
0

Ο Stefane Tachvighi και η Silvie Penelope, που έρχονται από το Μόναχο και αποτελούν τους Salome Dupree, περιγράφουν τη μουσική τους ως «μοντέρνους νυχτερινούς ψαλμούς και ελεύθερους αυτοσχεδιασμούς κάτω από έναν κοσμογονικό θόλο». Εδώ και αρκετά χρόνια ηχογραφούν concept άλμπουμ και θεατρικές ζωντανές παραστάσεις με ονόματα όπωςAion και Orchestra du Soleil, παντρεύοντας τη διαχρονικότητα του φολκ ήχου με τη μοντερνιτέ των ηχητικών κολλάζ που δημιουργούν σουρεαλιστικά και απόκοσμα περιβάλλοντα. Με το όνομα Salome Dupree έχουν κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ υψηλής αισθητικής, το Salome Dupree's Aural Picture Book, γεμάτο παράξενα ρομαντικά τραγούδια στολισμένα με «ταξιδιωτικούς ήχους» και θαυμάσιο artwork της Silvie, με ένα μαύρο πουλί οριγκάμι να ξεπροβάλλει απ' το εσώφυλλο. Ο Stefane Tachvighi-Bauer μιλάει για τη μεταφυσική εμπειρία με ένα νεκρό μέντιουμ και την αυριανή εμφάνισή τους στην Αθήνα.

Πήρατε το όνομά σας από ένα μέντιουμ. Θα μπορούσατε να μου δώσετε περισσότερες πληροφορίες για τη Salome Dupree και γιατί ονομάσατε έτσι το project σας;

Το όνομα Salome Dupree μας προέκυψε κάποιο πρωί πολύ νωρίς, μετά από ένα βράδυ με ανήσυχα όνειρα. Νομίζαμε ότι το εφηύραμε: «Η Salome Dupree ήταν ένα θηλυκό πνευματικό πρόσωπο που ζούσε στη Νέα Ορλεάνη περίπου 100 χρόνια πριν. Τελευταία φορά εμφανίστηκε σε ένα ταξίδι με τρένο με τη θεία της, από τότε δεν την ξαναείδε ποτέ κανείς». Όλα καλά μέχρι εδώ. Όταν ψάξαμε για το όνομά της δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι όλα αυτά που είχαμε φανταστεί ήταν αληθινά! Το φαντάζεσαι;

Πώς θα χαρακτηρίζατε τους Salome Dupree: μουσικό, performance ή art project;

Παρ' όλο που αυτά ακούγονται σαν διαφορετικά είδη, για μας είναι το ίδιο. Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητο να τα «λιώσεις» όλα αυτά μαζί. Η ελληνική κουλτούρα το γνωρίζει αυτό και το βιώνει εδώ και αιώνες.

Τι θα πρέπει να περιμένει το κοινό απ' την εμφάνισή σας στο Kinky Kong;

Μια αυστηρά προσωπική εμπειρία, πολύ συγκινητική. Όχι πολύ εύκολη να την καταναλώσεις. Τραγούδια αργόσυρτα, εκτενή εξιστόρηση με μυριάδες συνθέσεις από μαγνητοταινίες, κάτι σαν σουρεαλιστική ταινία για τα αυτιά. Θα παρουσιάσουμε ένα μείγμα από λέξεις με υπονοούμενα και προβολή εικόνων από παλιά παραμύθια στους τοίχους του Kinky Kong και πάνω στον κόσμο. Είναι όλοι καλεσμένοι σε μια ευαίσθητη αλληλεπίδραση μεταξύ μας - και εννοώ μουσική πάντα, OK;

Για ποιο λόγο αλλάξατε το όνομά σας από Orchestra Du Soleil σε Salome Dupree; Υπάρχει κάποιο concept πίσω από αυτή την αλλαγή;

Το concept φαίνεται ότι είναι κάτι ανόητο, αμετάβλητο, που δεν αλλάζει, ανελεύθερο. Γίναμε Salome Dupree από την ανάγκη να αλλάξουμε από την εξερεύνηση του παλιού ποπ στυλ σε νέα μουσικά πεδία.

Τι ακριβώς είναι τα μαγικά φανάρια που φέρνετε μαζί σας για την παράσταση;

Το μαγικό φανάρι εφευρέθηκε πριν από έναν αιώνα, πριν το σινεμά γίνει δημοφιλές. Μας είπαν ότι σε χώρους εκθέσεων και θέατρα τα χρησιμοποιούσαν φωτίζοντάς τα με τη φλόγα του κεριού που τρεμόπαιζε για να προβάλλουν εικόνες. Αυτό που χρησιμοποιούμε εμείς ήταν το πιο συνηθισμένο γύρω στο 1900 και έχει φτιαχτεί στο Γερμανία περίπου το 1948.

Μίλησέ μου για τις επιρροές σας.

Μερικοί από αυτούς που μας επηρέασαν είναι οι Bela Bartok, Jon Anderson, Alice Coltrane, Isadora Dunkan, οι αγαπημένοι μας Can και Popl Vuh...

Συνήθως ενθαρρύνετε το ντόπιο κοινό να συμμετέχει μουσικά στην παράσταση, αυτό ισχύει και στην Αθήνα;

Φυσικά, γιατί όχι; Αν κάποιος νομίζει ότι πρέπει να το κάνει... Ακόμα κι αν πρόκειται κι αν παίζει ταμπουρίνο. Θα θέλαμε να παίζαμε σε κάποιο αμφιθέατρο της Ελλάδας στο μέλλον. Είμαστε κι οι δυο μπάσταρδοι: Ουγγρογερμανοί και Περσογερμανοί, δεν αισθανόμαστε δεμένοι σε ένα μέρος, αλλά μας κάνουν να στριφογυρνάμε τα νήματα των Βαυαρών Kraut Rockers όπως τους Embryo, Amon Düül, Kraan και Popol Vuh.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ