H αυτοσχέδια κιθαριστική indie rock της Vagabon είναι αντάξια της φήμης της

H αυτοσχέδια κιθαριστική indie rock της Vagabon είναι αντάξια της φήμης της Facebook Twitter
Με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, που τιτλοφορείται «Vagabon», η Tamko αποδεικνύει ότι είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση και πολύπλευρη μουσικός, που δεν την αφορούν καθόλου οι ταμπέλες.
0

Το indie rock, στο μεγαλύτερο κομμάτι του, ήταν ανέκαθεν υπόθεση λευκών αντρών. Είναι κάτι που έγινε ξεκάθαρο τον 21ο αιώνα, ιδίως τα τελευταία χρόνια που η woke κουλτούρα επαναπροσδιορίζει τα πάντα.


Αν το καλοσκεφτείς, ισχύει. Δεν ξέρω, βέβαια, αν αυτό οφείλεται στο ότι είναι μια μουσική που εξέφραζε ή απευθυνόταν σε ένα λευκό ακροατήριο, που κατ' επέκταση καθόριζε τα συγκροτήματα και τους μουσικούς που ακούγονταν. Για χρόνια, όμως, δεν υπήρχαν αρκετές γυναικείες ή μαύρες φωνές στον χώρο, τουλάχιστον σε ίση αναλογία με τους άντρες συναδέλφους τους, φαινόμενο που συναντούσες και σε άλλες «φυλές».


Και καλά, το indie rock μπορεί να επηρεαζόταν από τη μαύρη μουσική ορισμένες φορές, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα πρακτικά. Σίγουρα υπήρξαν εξαιρέσεις ανά διαστήματα, αλλά δεν αποτελούν τον κανόνα. Το αν το indie rock (αν και έχει ξεχειλώσει ο όρος) προσανατολιζόταν βάσει του γούστου του λευκού ακροατηρίου του είναι ένα ερώτημα που σου δημιουργείται διαβάζοντας το πρόσφατο άρθρο του «New Yorker» για τη Laetitia Tamko ή Vagabon, όπως είναι πιο γνωστή.

Στο «Vagabon», αντί να κάνει μία από τα ίδια, άρχισε να πειραματίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους. Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο της φήμης που τη συνοδεύει.


Η Tamko, για όσους δεν έχουν έρθει ακόμα σε επαφή με τη μουσική της, είναι μια νεαρή μαύρη τραγουδοποιός που κατάγεται από το Καμερούν και ζει στη Νέα Υόρκη. Κάνει DIY κιθαριστική μουσική και θυμίζει ενίοτε την Tracey Chapman, τουλάχιστον στην πρώτη της δουλειά.

 

Vagabon - Water Me Down (Official Video)


Μαζί με τη Mitski, που έχει ρίζες στην Ιαπωνία, πρωτοστατούν σε μια νέα γενιά Αμερικανών ανεξάρτητων καλλιτεχνών που η φυλή τους δεν καθορίζει το είδος της μουσικής που παίζουν, κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο σήμερα, αλλά δεν είναι. Στο άρθρο χαρακτηρίζονται «outsiders».


To 2017, επομένως, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ, το «Infinite Worlds», αντιμετωπίστηκε και αυτή ως σωτήρας του είδους, που κάνει ό,τι έκανε ο Sturgill Simpson για την κάντρι, δηλαδή είδε με φρέσκο μάτι ένα κουρασμένο είδος. Τα κομμάτια της είναι βαθιά προσωπικά και συναισθηματικά, σου αφήνουν μια ακαθόριστη αίσθηση μελαγχολίας, ομορφιάς και αυθεντικότητας.


Σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, και με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, που τιτλοφορείται «Vagabon», η Tamko αποδεικνύει ότι είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση και πολύπλευρη μουσικός, που δεν την αφορούν καθόλου οι ταμπέλες. Γράφει στην περιγραφή του άλμπουμ στο Βandcamp: «Σπάσε τους κανόνες που σε κρατούν δέσμιο». Είναι μια πρόταση που αντικατοπτρίζει τόσο τη μουσική όσο και τη ζωή της. Στο «Vagabon», αντί να κάνει μία από τα ίδια, άρχισε να πειραματίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους. Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο της φήμης που τη συνοδεύει. Κατά τη διάρκεια της περιοδεία της συνέθεσε και έκανε μόνη της την παραγωγή στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου της άλμπουμ − για τις ανάγκες της ίδιας περιοδείας παράτησε τη δουλειά της.

H αυτοσχέδια κιθαριστική indie rock της Vagabon είναι αντάξια της φήμης της Facebook Twitter
H Tamko κάνει DIY κιθαριστική μουσική και θυμίζει ενίοτε την Tracey Chapman, τουλάχιστον στην πρώτη της δουλειά.


Γεννήθηκε στο Καμερούν, αλλά όταν ήταν 13 οι γονείς της μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη προκειμένου η μητέρα της να σπουδάσει νομική. Η ίδια σπούδασε μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στα 17 της οι γονείς της τής έκαναν δώρο μια κιθάρα, αλλά όταν τους είπε ότι ήθελε να πάει σε ωδείο, πήρε αρνητική απάντηση, μολονότι η οικογένειά της αγαπούσε τη μουσική. «Η μητέρα μου έκανε οικογενειακά reunions. Ερχόντουσαν οι φίλοι της κάθε Κυριακή και τραγουδούσαν. Η γιαγιά μου ήταν διευθύντρια χορωδίας, έτσι πήγαινα πάντοτε στην εκκλησία και τραγουδούσα γκόσπελ, αν και κανείς δεν το ονομάτιζε. Κανείς δεν έλεγε αν είναι μουσική, τέχνη, τραγούδι ή χορός. Απλώς το κάναμε».

Έμαθε να παίζει βλέποντας DVD στην τηλεόραση. Είναι πολυ-οργανίστρια. Παίζει, επίσης, ντραμς, συνθεσάιζερ και πλήκτρα. Οι γονείς της δεν ήξεραν ότι ήθελε να κάνει καριέρα στη μουσική προτού ανεβάσει το πρώτο της EP, «Persian Garden», το 2014 στο Βandcamp και ξεκινήσει να παίζει σε διάφορα κλαμπ της περιοχής όπου έμενε. Κάποια στιγμή το περιβάλλον της έγινε αρκετά τοξικό, αλλά δεν έχει αποκαλύψει περισσότερες λεπτομέρειες. Γι' αυτό η μουσική της βγάζει μια μοναχικότητα και τη λαχτάρα του ανήκειν.

Για να γυρίσουμε όμως στους προβληματισμούς της αρχής σχετικά με το indie rock, εκτός από θέμα ακροατηρίου, είναι και θέμα κριτικών, όπως διαβάζουμε στην «Guardian»: μαύρα σχήματα που παίζουν ξεκάθαρα ροκ σχολιάζονται με άκρως τρόπο αναχρονιστικό τρόπο, π.χ. διάφοροι κριτικοί γράφουν ότι προσθέτουν τη σόουλ στο είδος. Αυτό συνέβη στην περίπτωση των Βρετανίδων Big Joanie. Αυτή η συζήτηση για το indie rock γίνεται από το 2017, αλλά από πέρσι βλέπουμε ριζικές αλλαγές στην παγκόσμια ροκ σκηνή. Περισσότερες γυναίκες φαίνεται πως στρέφονται στην κιθάρα, ενώ υπάρχει ξεκάθαρα μια αναγέννηση του γυναικείου ροκ.


Δεν θα συζητούσαμε τίποτε απ' όλα αυτά αν η Tamko δεν εμπνεόταν το κομμάτι «Every Woman» από έναν στίχο της μυστηριώδους ποιήτριας Nayyirah Waheed, της πιο διάσημης ποιήτριας στο Instagram, που αυτοπροσδιορίζεται ως μια «ήσυχη ποιήτρια». Σε απλή μετάφραση, ο στίχος της Waheed λέει «όλες οι γυναίκες./ σε μένα./ είναι κουρασμένες.». H Tamko τον παραφράζει ελεύθερα. «Όλες οι γυναίκες που γνωρίζω έχουν ξεσηκωθεί / Ετοιμάζονται να σκοτώσουν με / την τύχη τους» («All the women I meet are fired up / They get ready to kill with / their luck») τραγουδάει με τη συνοδεία μια κιθάρας και μοιάζει σαν να απαντάει άμεσα.

 

Vagabon - Every Woman (Official Video)

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT