Σκληρή κριτική με χιούμορ που γδέρνει από έναν από τους λαμπρότερους σκιτσογράφους μας
Από τον Φώντα Τρούσα
Η πολιτικοκοινωνική σάτιρα του Γιάννη Καλαϊτζή υπήρξε από τις πιο ουσιαστικές στη χώρα τα τελευταία 50 χρόνια. Τούτο καταγράφεται (και αποδεικνύεται) ήδη από το πρώτο μισό του '60, όταν η Πανσπουδαστική (η δεκαπενθήμερη σπουδαστική επιθεώρηση) και οι Δρόμοι της Ειρήνης φιλοξένησαν τα πρώτα σκίτσα του. Αργότερα ήταν το Αντί, η Αυγή, η Ελευθεροτυπία φυσικά, το Ντέφι, ο Σχολιαστής, η Βαβέλ, η Γαλέρα (η οποία ήταν δικό του δημιούργημα), εσχάτως η Εφημερίδα των Συντακτών και διάφορα άλλα έντυπα ενδιαμέσως, που σχετίζονταν πάντα με την αριστερά ή τον εναλλακτικό (όπως τον αποκαλούμε) Τύπο.
Το βιογραφικό που ακολουθεί το είχε συντάξει, πάντα με χιούμορ και τόλμη, ο ίδιος (gianniskalaitzis.gr):
«Μεγάλωσα στο καφενείο του πατέρα μου στην Κοκκινιά. Πάνω στα τραπέζια κυκλοφορούσαν δυο-τρεις εφημερίδες. Γελοιογραφικά σκίτσα κάνω από μωρό. Ήμουν παρατηρητικό και κακό και το 'δειχνα. Το περιβάλλον μου ένοιωσε την απειλή. Χάριν εξευμενισμού μου διέθεσε μια αποδοχή διαρκείας. Το να επιδοθώ στην πολιτική σάτιρα ήταν αυτονόητο. Ήμασταν αριστεροί, το κράτος μας έκανε και ρατσιστές.
Η δεξιά, η εξουσία, οι αρχές ήταν έξω από την κοινωνία μας, ήταν το ξένο, το άλλο. Μου την είχε στημένη στο νηπιαγωγείο. Κατανάγκαζαν εμένα το σκιτσογράφο να πλέκω καλαθάκια και να κεντάω με μπρισίμι μηλαράκια σε χαρτόνι. Για να με σπάσουν. Δε μίλησα. Καταδικάστηκα σε δωδεκαετή εκπαίδευση. Μου 'ριξαν κι έναν χρόνο επιπλέον ως μη συνεργάσιμο. Δραπέτευσα πριν εκτίσω την ποινή.
Ακολούθησε ο κατήφορος. Από τα χαμαιτυπεία της Αριστεράς στα καταγώγια των Καλών Τεχνών. Έμαθα κινηματογράφο στους κινηματογράφους, θέατρο στο θέατρο, μουσική την νύχτα και εικόνες στο πεζοδρόμιο. Πανσπουδαστική, Δρόμοι της Ειρήνης, Αυγή.
Ακολουθεί μια χούντα που επί 40 χρόνια παραμένει 7 ετών. Σκιτσάρω αγωνιώντας να κατανοήσω το προηγούμενο. Αντί, Ελευθεροτυπία, Σχολιαστής, Ντέφι, Βαβέλ, ΔΗΩ και Τσιγγάνικη Ορχήστρα, Το Μαύρο Είδωλο της Αφροδίτης, Τυφών, Γιαταλεφτά Νοέμβρη, 2000 στα 4. Γαλέρα στους πέρα κάμπους».
Από τρία τεύχη του περιοδικού Ντέφι (το 6, το 12 και το 14 – και τα τρία από τη δεκαετία του '80) σκανάρω τρεις ιστορίες του Γιάννη Καλαϊτζή. Εις μνήμην...
σχόλια