Ενώ το lockdown ενέπνευσε σκηνοθέτες, όπως ο Τζαντ Άπατοου στο επώδυνα μη-αστείο «Bubble», να ασχοληθούν με την επικαιρότητα και τις κωμικοτραγικές ψυχικές επιπτώσεις που επέφεραν οι περιορισμοί και ο εγκλεισμός, άλλοι, όπως ο Νόα Μπάουμπακ, επίσης για λογαριασμό του Netflix, χρησιμοποιούν διαφορετική πηγή για να αρθρώσουν μια μεταφορά ‒ και να κάνουν τη διαφορά.
Το ασυνήθιστο στην περίπτωσή του είναι πως ο δημιουργός του «Squid and the whale» και του «Frances Ha» ανέκαθεν υπέγραφε τα δικά του σενάρια (καμιά φορά με τη βοήθεια της Γκρέτα Γκέργουιγκ), ενώ εδώ καταπιάνεται για πρώτη φορά στη φιλμογραφία του με την προσαρμογή του «White Noise», του φημισμένου και βραβευμένου μυθιστορήματος που έφερε στο προσκήνιο τον Ντο Ντελίλο στα μέσα της δεκαετίας του ’80, για να περιπλανηθεί σε κατατόπια που πολύ συχνά στην ταινία μοιάζουν αχαρτογράφητα, συγκεχυμένα και αδύναμα. (Η ταινία θα προϋπαντήσει και το Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, πριν κυκλοφορήσει στην πλατφόρμα, λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά).
Το κρίσιμο περιστατικό που περιγράφεται ως Airborne Toxic Event αποτελεί τη δεσπόζουσα από τις πολλές ιδέες της φορτωμένης μαύρης κωμωδίας: ο φόβος του θανάτου ξεκινά από τη μοναξιά που θα νιώσει ο ένας από τους δυο ερωτευμένους αν το έτερον ήμισυ φύγει πρώτο από τη ζωή και καταλήγει στην ευρύτερη μεταφυσική εικόνα μιας κοινωνίας ούτως ή άλλως καταδικασμένης, όπως προφητικά πιστεύουν τα δύο μεγαλύτερα σε ηλικία, νευρικά παιδιά της οικογένειας.
Με ατάκες όπως «οι Καλιφορνέζοι εφηύραν το lifestyle, κι αυτό από μόνο του εγγυάται την καταδίκη τους», «η οικογένεια είναι το λίκνο της παραπληροφόρησης», «υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, αυτοί που πεθαίνουν κι εκείνοι που σκοτώνουν» ή «μήπως το επέκεινα αποτελείται μόνο από ήχους;», το υλικό που διαχειρίζεται ο Μπάουμπακ είναι εξαρχής πλημμυρισμένο με ιδέες που σηματοδοτούν επιγραμματικά το πρωταγωνιστικό ζευγάρι του ειδικευμένου στον Χίτλερ και τις ναζιστικές σπουδές ακαδημαϊκού Τζακ Γκλάντνι (Άνταμ Ντράιβερ) και της χαμογελαστής, αισιόδοξης, περιστασιακά αμνησιακής, όπως παρατηρεί η μεγάλη της κόρη, συζύγου του Μπαμπέτ (Γκρέτα Γκέργουιγκ).
Η οικογένειά τους αποτελείται από πολλά παιδιά από άλλους γάμους και ένα δικό τους και η καθημερινότητα της συνωμοτικής πολυλογίας τους διακόπτεται από μια ξαφνική σύγκρουση ενός φορτηγού με μια αμαξοστοιχία: το τοξικό νέφος που εκλύεται προκαλεί πανικό, αναγκάζει τους Γκλάντνι και oλόκληρη την κωμόπολη να τραπεί σε πανικόβλητη φυγή μέσα στα χαρακτηριστικά station wagon των ’80s και η απειλή του θανάτου, άμεσα και εσπευσμένα, πυροδοτεί τον πιο ενδόμυχο φόβο ενός ζευγαριού που σταδιακά αποκαλύπτει μια άλλη πλευρά του πολυάσχολου εαυτού του.
Το κρίσιμο περιστατικό που περιγράφεται ως Airborne Toxic Event αποτελεί τη δεσπόζουσα από τις πολλές ιδέες της φορτωμένης μαύρης κωμωδίας: ο φόβος του θανάτου ξεκινά από τη μοναξιά που θα νιώσει ο ένας από τους δυο ερωτευμένους αν το έτερον ήμισυ φύγει πρώτο από τη ζωή και καταλήγει στην ευρύτερη μεταφυσική εικόνα μιας κοινωνίας ούτως ή άλλως καταδικασμένης, όπως προφητικά πιστεύουν τα δύο μεγαλύτερα σε ηλικία, νευρικά παιδιά της οικογένειας. Διασχίζοντας τον τρόμο και την περιπέτεια στη ριγκανική Αμερική, με μερικές σκηνές που εκτροχιάζονται ευπρόσδεκτα από τον επικαλυμμένο διάλογο (στο πνεύμα του Ντελίλο), το «White Noise» είναι μια άνιση, υπαρξιακή, διάχυτα meta αναζήτηση, βασισμένη στο αξίωμα πως κάθε πλοκή οδηγείται νομοτελειακά στον θάνατο.
Περισσότερο μια εκδρομή μακριά από την προβληματική του, ένα ακριβό, της τάξης των 140 εκατομμυρίων δολαρίων πείραμα με εξαιρετικούς συντελεστές, από τους σταθερούς του πρωταγωνιστές και το ετερόκλητο δευτερεύον καστ με τον Ντον Τσιντλ, την Μπάρμπαρα Σούκοβα στον σύντομο ρόλο της καλόγριας σε μια σουρεάλ σεκάνς και την εντυπωσιακή Τζόντι Τέρνερ-Σμιθ (που οπωσδήποτε πρέπει να δείτε στο λίγο παλιότερο «Queen and Slim), μέχρι την Αν Ροθ στα κοστούμια, τον Ντάνι Έλφμαν στη μουσική και την επαναφορά-έκπληξη του καλύτερου ίσως dance/punk συγκροτήματος του 21ου αιώνα, των LCD Soundsystem, στο κομμάτι των τίτλων τέλους (μια εξαιρετική electro-ρούμπα διασταύρωση Devo με David Byrne), το «White Noise» είναι μεν μια ασυνήθιστη επιστροφή μετά το νεο-μπεργκμανικό «Mariage Story» του 2019, παρένθεση δε στο ευδιάκριτο έργο του σκηνοθέτη, ο οποίος πασχίζει να χωρέσει σε ένα δίωρο τα πάντα, από τις εμμονές της Αμερικής με τα είδωλα και την αφήγηση ως μηχανισμό ύπαρξης μέχρι το νόημα της ζωής και τις πύλες του Παραδείσου, με τη μιουζικαλίστικη μορφή του παραδοσιακού σούπερ μάρκετ!
White Noise | Official Teaser | Netflix
σχόλια