Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
1

Τέσσερις γυναίκες σε μια παραλία, κι εμείς μαζί τους για ένα 24ωρο. Τι θα μπορούσε να προκύψει από ένα τέτοιο premise που να μας κρατήσει το ενδιαφέρον για 90 λεπτά; Κι όμως, η νέα ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη είναι μια πραγματική εμπειρία, ένα φιλμ γλυκόπικρο, μελαγχολικό και ταυτόχρονα γεμάτο ενέργεια, ένα φιλμ προσωπικό, που ακριβώς επειδή είναι στημένο με τέτοια ευαισθησία γίνεται βιωματικό – δηλαδή δημιουργεί έναν κοινό τόπο μέσα στον οποίο θεατής και ταινία συνυπάρχουν, συμπάσχουν, κατανοούν.

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος Βούλγαρης λέει: «Είναι μια ταινία-παιχνίδι που σε διασκεδάζει επειδή δεν θέλει να σε στενοχωρήσει. Άλλοτε είναι τρελή κωμωδία, άλλοτε μιούζικαλ, άλλοτε ταινία μυστηρίου και άλλοτε μελόδραμα. Οι ηρωίδες οδηγούν προσεκτικά τους θεατές σε μια κρυφή και αποκαλυπτική στιγμή. Προτού μοιραστούν το μυστικό τους θέλουν να τις έχουμε αγαπήσει, να τις έχουμε καταλάβει και να μην είμαστε αυστηροί». Και η ταινία δεν θα λειτουργούσε αν οι τέσσερις πρωταγωνίστριες (Ανθή Ευστρατιάδου, Σοφία Κόκκαλη, Ηρώ-Ελένη Μπέζου, Δάφνη Πατακιά) δεν είχαν συντονιστεί τόσο αρμονικά. Το δέσιμό τους είναι ο πομπός όλου του συναισθηματικού φορτίου της «Winona», που βρίσκει πάντα τον στόχο της. Η LiFO τις συνάντησε σε ένα καφέ στα Εξάρχεια.

Η Winona είναι φορτισμένη με τις αναμνήσεις του Aλέξανδρου, τις προτιμήσεις του, όλα αυτά που του αρέσουν, όλα αυτά με τα οποία ο ίδιος μεγάλωσε. Οπότε, με έναν τρόπο, μας τα μοίρασε και καθεμία πήρε εκεί μέσα το κομμάτι της.


— Τι συμβαίνει στη «Winona»;

Ανθή Ευστρατιάδου: Τι μπορούμε να πούμε; Όχι πολλά...

Ηρώ Μπέζου: Είναι μια ταινία που διαδραματίζεται σε μια παραλία, μέσα σε μια μέρα.

Δάφνη Πατακιά: Με τέσσερις κοπέλες που την επισκέπτονται και περνάνε χρόνο μαζί.

Σοφία Κόκκαλη: Παίζουν παιχνίδια...

Ανθή Ευστρατιάδου: Τραγουδάνε πολύ...

Δάφνη Πατακιά: Και πίσω απ' όλα αυτά υπάρχει ένα μυστικό.


— Το μυστικό θα το αποφύγουμε, αλλά να μείνουμε λίγο στα παιχνίδια. Είναι λες και μοιράζεστε την ίδια παιδική ηλικία στην ταινία, λες και τα βιώματά σας είναι κοινά, λες και κουβαλάτε το ίδιο αναμνησιακό φορτίο. Περνάει και στον θεατή αυτό – εγώ προσωπικά συγκλονίστηκα.

Α.Ε.: Α, τι ωραία! Νομίζω ότι μας συντόνισε το ό,τι ήμασταν μια μικρή ομάδα. Είχαμε κάνει λίγες πρόβες πριν – ξεκινήσαμε με το ίδιο το κείμενο, που είναι από μόνο του ένα τέτοιο εργαλείο. Και, φυσικά, υπήρχε η βοήθεια του Αλέξανδρου. Κράτησε λίγες μέρες όλο αυτό, αλλά ήμασταν συνέχεια μαζί.

Σ.Κ.: Ναι, προέρχεται κυρίως από τον Αλέξανδρο αυτό. Η Winona είναι φορτισμένη με τις αναμνήσεις του, τις προτιμήσεις του, όλα αυτά που του αρέσουν, όλα αυτά με τα οποία ο ίδιος μεγάλωσε. Οπότε, με έναν τρόπο, μας τα μοίρασε και καθεμία πήρε εκεί μέσα το κομμάτι της. Αυτός ήταν ο κοινός μας τόπος, το κοινό φορτίο.

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Δάφνη Πατακιά... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Σοφία Κόκκαλη... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Ανθή Ευστρατιάδου... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Ηρώ-Ελένη Μπέζου... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


— Η ταινία μοιάζει δομικά αυτοσχεδιαστική, έχει αυτή την ελαφράδα. Φαντάζομαι πως δεν ήταν αυτή η συνθήκη των γυρισμάτων.

Δ.Π.: Ναι, δεν υπήρξε κάποια παρέκκλιση, ελάχιστες στιγμές ίσως.

Η.Μ.: Η βάση έμεινε άθικτη από επεμβάσεις... έως και καθόλου.


— Η «Winona» γυρίστηκε σε φιλμ, όχι σε ψηφιακό βίντεο, το οποίο σημαίνει πως δεν υπήρχαν περιθώρια για πολλές λήψεις. Πόσο επηρεάζει αυτό τη δουλειά του ηθοποιού;

Σ.Κ.: Θα ξεμπροστιάσω τον Αλέξανδρο τώρα, γιατί στην αρχή ισχυριζόταν πως όλο αυτό έγινε για αισθητικούς λόγους, αλλά, εν τέλει, παραδέχτηκε πως ήταν μέσο τρομοκρατίας (γέλια). Ναι, αλήθεια, και όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλο το συνεργείο. Δηλαδή ξέραμε πως δεν υπήρχαν περιθώρια για λάθη, πως αν δεν πετυχαίναμε κάτι με την πρώτη, έπρεπε να το πετύχουμε με τη δεύτερη. Αυτό είναι το καλό με το φιλμ, η συγκέντρωση.


Η.Μ.: Αν θες, αυτό δείχνει και μια εμπιστοσύνη του Αλέξανδρου σ' εμάς. Όσο κι αν τρομοκρατηθήκαμε, ξέραμε πως έπρεπε να το κάνουμε! Δεν είχαμε κάνει και πολλές πρόβες για να πεις πως υπήρχε ένα δίχτυ ασφαλείας.


Α.Ε.: Ο στόχος μας ήταν περισσότερο να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους δίπλα μας. Αυτό μπορεί να σε τρομοκρατήσει, μπορεί και να σε απελευθερώσει. Και ήταν μια ελεύθερη διαδικασία το γύρισμα της ταινίας, ενώ παράλληλα αισθανόσουν πως ο Αλέξανδρος σε καθοδηγούσε με έναν τρόπο που δεν ήταν απόλυτα συγκεκριμένος. Η «αποστολή» μας, αν θες, δεν ήταν να χτίσουμε έναν ρόλο αλλά να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους γύρω μας.


Δ.Π.: Πάντως, και η τοποθεσία η ίδια ήταν καταπληκτική – αν δεν χρησιμοποιήσεις το φιλμ εκεί, πού αλλού; Ξέρεις, η θάλασσα, το ελληνικό τοπίο... (γέλια) Πάντως, ο περιορισμένος χρόνος εμένα με άγχωσε λίγο στην αρχή. Ήξερα από τη μια πως είχα οκτώ μέρες και από την άλλη πως δεν κάναμε μια μικρού μήκους ταινία. Ωστόσο, δεν είχες την άνεση μιας μεγάλης παραγωγής, οπότε έπρεπε να συνδεθείς με τη «στιγμή», που λέγαμε πριν, πάρα πολύ γρήγορα. Γι' αυτό οι τελευταίες μέρες μού φάνηκαν πολύ πιο ζεστές, πολύ πιο «ανοιχτές».

— Τέσσερις γυναίκες σε μια παραλία, κι όμως δεν πρόκειται για μια «γυναικεία» ταινία. Όλοι όσοι παρακολουθήσαμε το φιλμ αφήσαμε την αίθουσα εξίσου συγκινημένοι.

Α.Ε.: Ο Αλέξανδρος το έχει αυτό πολύ ως καλλιτέχνης. Ξεπερνάει αμέσως αυτό το ζήτημα, δεν μπαίνει, ας πούμε, στη συζήτηση που είναι τόσο έντονη τα τελευταία χρόνια σε σχέση με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία – που δικαίως γίνεται βέβαια. Με τον Αλέξανδρο είναι σαν να μην έχει νόημα καν να το κουβεντιάσουμε, καταλαβαίνεις.


— Από την άποψη του ό,τι, εφόσον έχουμε λύσει μέσα μας αυτό το ζήτημα, πάμε σε κάτι πέρα από αυτό.

Α.Ε.: Ναι, ακριβώς.

Σ.Κ.: Κι αν θέλει κάποιος, ας πει πως η ταινία έχει «αντρική ματιά». Τόσα θα 'χει καταλάβει. (γέλια)

Δ.Π.: Θα ήταν τεράστιο λάθος αυτό. Δηλαδή τι θέλει ο άλλος; Οι άντρες σκηνοθέτες να γυρίζουν μόνο ταινίες στις οποίες οι γυναίκες θα είναι είτε γκόμενες του ήρωα είτε μαμάδες;

Α.Ε.: Νομίζω πως κάποια πράγματα γίνονται πολύ επιφανειακά σήμερα. Σου λέει ο άλλος, «πρέπει να απενεχοποιήσουμε το σώμα». Που, ναι, σωστό είναι, αλλά το ζήτημα είναι πώς θα το κάνεις και πώς εκμεταλλεύονται κάποιοι αυτά τα ζητήματα. Φυσικά και η συζήτηση για τη θέση της γυναίκας έχει σημασία, αλλά το ζήτημα αυτό έχει διανύσει μια ολόκληρη πορεία μέσα στην Ιστορία. Και ξαφνικά έχεις την αίσθηση πως πρέπει να λυθούν όλα τώρα, πάρα πολύ γρήγορα, δηλαδή πάρα πολύ επιφανειακά.

Δ.Π.: Σε κάθε περίπτωση, το φύλο δεν θα έπρεπε να μας αφορά. Ας πούμε, είδες αυτή την εκπληκτική ταινία από την Ουγγαρία, το «Λεύκος Θεός», και συνδέθηκες με τα σκυλιά. Έπρεπε να είσαι σκύλος για να συνδεθείς ή απλώς να έρθεις σε επαφή με τον «σκύλο» μέσα σου;

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Ο στόχος μας ήταν περισσότερο να συνδεθούμε με τη στιγμή και με τους ανθρώπους δίπλα μας. Αυτό μπορεί να σε τρομοκρατήσει, μπορεί και να σε απελευθερώσει. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

 

— Πώς νιώσατε όταν είδατε για πρώτη φορά την ταινία;

Σ.Κ.: Και γελούσαμε και κλαίγαμε. Την είδαμε στην Πολωνία βέβαια, που ήταν παράξενη εμπειρία.

— Γιατί;

Σ.Κ.: Δεν κάνουν πολλούς ήχους αυτοί! (γέλια) Βόρειοι! Δεν καταλάβαινες αν τους άρεσε αυτό που έβλεπαν, αν είναι εκεί, αν δεν είναι, υπήρχε μια παγωμάρα, τελείωσε η ταινία και ήμασταν έντρομοι.

Η.Μ.: Και γελάγαμε μόνο εμείς οι έξι, που είχαμε πάει. Ενώ οι άνθρωποι ήταν πολύ θετικοί. Μέχρι να μας μεταφράσουν, βέβαια, αυτά που μας έλεγαν, εμείς νομίζαμε πως μας έβριζαν.

Κάπου εδώ η Ηρώ και η Σοφία κάνουν ένα σκετσάκι που είναι αδύνατον να περιγράψει κανείς στο χαρτί, με την Ηρώ να κάνει τον Πολωνό θεατή και τη Σοφία τον μεταφραστή. Έχουν ένα απολαυστικό κωμικό timing που σε γυρίζει κατευθείαν πίσω στην ταινία.


— Όταν οι γυναίκες αυτές αφήνουν την παραλία, στο τέλος, αισθάνεσαι πως δεν φεύγουν όπως ήρθαν, πως αυτό το «ταξίδι» τις έχει αλλάξει. Συνέβη και σ' εσάς αυτό;

Α.Ε.: Είχαμε ένα μυστικό να προστατέψουμε.

Η.Μ.: Το μυστικό που δεν πρέπει να αποκαλύψουμε.

Σ.Κ.: Το οποίο είναι... (γέλια)

Η.Μ.: Όχι, δεν θα το πούμε!

Σ.Κ.: Το δουλέψαμε πολύ αυτό. Δεν θέλαμε να φανεί από πριν πως είχαμε κάτι να αποκαλύψουμε στο τέλος του φιλμ. Και όλο αυτό το «κράτημα» ήταν από μόνο του μια έντονα συναισθηματική εμπειρία.

— Δηλαδή η ταινία γυρίστηκε με χρονολογική σειρά;

Η.Μ.: Ναι, όπως κυλά η ιστορία. Σωστά, δεν γίνεται συχνά αυτό.

Τα κορίτσια της «Winona», της νέας ταινίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Είναι μάλλον σπάνιο.

Α.Ε.: Ήταν λίγο σπάνια όλη αυτή η εμπειρία. Όπως και πολύ σωματική. Έμπαινες κάθε μέρα μέσα στην κρύα θάλασσα, σε χτυπούσε ο ήλιος, έτρωγες τα φτυσίδια της διπλανής σου και την ίδια στιγμή έπρεπε, χωρίς τίποτα να είναι συνεννοημένο, να συντονιστείς σε ένα συναίσθημα που πάλλεται και σε φορτίζει.


Δ.Π.: Ξέρεις, ήταν στιγμές που συννέφιαζε και σταματούσαν τα γυρίσματα, επειδή ο Αλέξανδρος ήθελε κυρίως ήλιο στην ταινία, οπότε κι εμείς αράζαμε και περιμέναμε να φύγουν τα σύννεφα για να ξεκινήσουμε. Ε, δεν μας ενημέρωναν ποτέ πως είχαν ξεκινήσει το γύρισμα. «Έκλεβαν» πλάνα από εμάς, τα οποία τελικά χρησιμοποιήθηκαν στην ταινία.

— Πώς είναι ο Αλέξανδρος ως σκηνοθέτης;
Α.Ε.: Είναι σαν να σε καθοδηγεί χωρίς να σε καθοδηγεί, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Νιώθεις πως είναι όλα χαλαρά από τη μεριά του, όμως είναι εκεί και παίρνει αυτό που θέλει, απλώς ο τρόπος του δεν είναι ορατός. Μπαίνεις στον κόσμο του χωρίς να το καταλάβεις.


Η.Μ.: Είναι τρομερά ευαίσθητος. Με συγκινεί πολύ αυτό.


Σ.Κ.: Ο Αλέξανδρος λατρεύει τους ηθοποιούς. Έχω ξαναδουλέψει μαζί του, οπότε θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως μου ήταν πιο εύκολο να μπω στο κλίμα αυτής της ταινίας, βλέπεις όμως μετά τη «Winona» και τα άλλα κορίτσια είναι σαν να τον γνώριζαν από πάντα. Η Ηρώ μπορούσε να φέρει τον κόσμο της στο γύρισμα, το ίδιο και η Δάφνη, η Ανθή, εγώ, είναι σαν να γεμίζει ένα δοχείο. Αυτή είναι η μαγεία, το ό,τι αφήνει αυτό το πράγμα να συμβεί, το αγαπάει, το πιστεύει ‒ νομίζω ότι το χρειάζεται κιόλας. Ε, όλο αυτό, ναι, θέλει γενναιοδωρία, θέλει θάρρος.

— Οι γυναίκες της ταινίας μοιάζει να κινούνται σε έναν ηλικιακό χώρο που συνιστά αυτό που αποκαλούμε «παιδικότητα». Παίζουν παιχνίδια, κάνουν «χαζομάρες», λένε χοντράδες. Τι σημαίνει «παιδική ηλικία» για εσάς;

Σ.Κ.: Ο άνθρωπος είναι η παιδική του ηλικία. Τελεία, δεν έχει άλλο, αυτό είναι. Τώρα που συνειδητοποιώ τι θα πει «παιδικότητα» είναι μάλλον επειδή φεύγω από αυτό, δεν είμαι παιδί πια. Αλλά όλος αυτός ο χώρος και ο χρόνος είναι τεράστιος. Με επισκέπτονται αναμνήσεις από έναν άλλον χρόνο, με πολύ μεγαλύτερη ένταση απ' αυτήν που είχαν τη στιγμή που τα ζούσα. Τι είναι αυτό; Η παιδικότητα για μένα είναι ένας χωροχρόνος, λοιπόν, ο πιο ωραίος, ο πιο γεμάτος, ο πιο κομβικός. Πάντα τον κουβαλάς, πάντα κάνεις διάλογο με την επόμενη ανάμνηση και μετά με την επόμενη... Κάπως έτσι.


Α.Ε.: Είναι η δυνατότητα να βουτήξεις από κάτι σκοτεινό σε κάτι πολύ φωτεινό χωρίς να υπάρχει συνείδηση αυτού του πράγματος. Είναι η δύναμη της εμπιστοσύνης, το να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους στο 100%, να είσαι άγραφο χαρτί, αθώος. Να πηγαίνεις από το κλάμα στο γέλιο σε μια στιγμή, πολύ ανάλαφρα. Χωρίς αναλυτική σκέψη.


Η.Μ.: Λιγότερες ενοχές. Καθόλου ενοχές!


Δ.Π.: Δεν κάνεις τίποτα μισό. Είναι όλα ολόκληρα, τα ζεις όλα στο όλον τους.

 

Η «Winona» θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 6 Φεβρουαρίου.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ηρώ Μπέζου δεν νιώθει ότι έγινε καλή ηθοποιός επειδή κέρδισε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη

Θέατρο / Η Ηρώ Μπέζου δεν νιώθει ότι έγινε καλή ηθοποιός επειδή κέρδισε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη

Η νεαρή ηθοποιός έχει κατακτήσει επάξια μια θέση στο ελληνικό θέατρο, ενώ ετοιμάζεται να ερμηνεύσει τον διπλό ρόλο της Γερτρούδης και του Οράτιου στο σαιξπηρικό «Η τραγική ιστορία του Άμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας», σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM