Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα

Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα Facebook Twitter
0

Μέσα στις παράπλευρες απώλειες της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης βρίσκονται και τα κινηματογραφικά «μυστικά». Ανατροπές σαν αυτή της «Έκτης Αίσθησης» γίνονται πια γνωστές μέσα σε λίγες ώρες, είναι δύσκολο να κρατηθούν κρυφές, σαν μια σιωπηρή μυστική συμφωνία μεταξύ των κοινωνούντων, όπως εκείνη που οδήγησε την ταινία του Σιάμαλαν στη διατήρηση της κινηματογραφικής (και της εισπρακτικής) επικαιρότητας για μήνες.

Θέλοντας και μη, τα memes θα φροντίσουν να έχουν μάθει οι περισσότεροι το μυστικό μέσα στην πρώτη εβδομάδα. Ίσως να είναι κι αυτός ένας λόγος που καμία από τις σεναριακές ανατροπές του εικοστού πρώτου αιώνα δεν είχε τον πολιτιστικό αντίκτυπο, τη μαζικότητα και την ενσωμάτωση στην πoπ κουλτούρα σαν αυτή της προαναφερθείσας «Έκτης Αίσθησης», η επιτυχία της οποίας προκάλεσε μια έκρηξη ταινιών, μεταφυσικών θρίλερ και μη που στηρίζονταν στη σεναριακή ανατροπή τους.

Και τι συνιστά καλή ανατροπή, θα ρωτήσετε. Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, μια καλή ανατροπή είναι πρωτίστως αναπάντεχη, σε πιάνει στον ύπνο, συχνά σε οδηγεί σε επαναληπτική προβολή για να εντοπίσεις μικρά και μεγάλα hints που οδηγούσαν προς αυτή, μα εσύ αγνόησες. Συχνά θα κλιμακώσει ή θα κορυφώσει το δράμα, κάποιες φορές θα στρέψει το θέαμα προς μια νέα κατεύθυνση που δεν είχες φανταστεί, ποτέ όμως σε βαθμό που να καταλύει πλήρως την εσωτερική λογική της ταινίας ή να παραβαίνει ριζικά τους κανόνες λειτουργίας του φιλμικού σύμπαντος που οι δημιουργοί έχουν καθιερώσει ως εκείνη τη στιγμή – αλλιώς είναι αυθαίρετη.

Επίσης, τα καλύτερα twists, όπως λένε τις ανατροπές οι Αγγλοσάξονες, αναδεικνύουν, επικυρώνουν ή εμπλουτίζουν το θέμα της ταινίας.

Με οδηγό αυτόν τον ορισμό, παραθέτουμε δέκα κινηματογραφικές ανατροπές που για εμάς συνθέτουν το Top-10 του εικοστού πρώτου αιώνα.

(*Εννοείται πως τα κείμενα για τις ταινίες περιέχουν χοντρά spoilers.)

Oι Άλλοι (The Others, 2000)

Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα Facebook Twitter

Toποθετημένη στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία φαντασμάτων του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, πέρα από άξιος συνεχιστής της σχολής που γέννησε το «Innocents» του Τζακ Κλέιτον, καταλήγει ένα γνήσιο υπαρξιστικό έργο χάρη (και) στη νευραλγική ανατροπή της. Στο φινάλε, λοιπόν, μαθαίνουμε, μαζί με τον χαρακτήρα της Κίντμαν, ότι αυτοί είναι τα φαντάσματα και οι Άλλοι, που τόσο φοβόντουσαν (και φοβόμασταν) όλη αυτή την ώρα, είναι οι ζωντανοί. Σε μια δεύτερη ανατροπή, που είναι τέτοια μόνο αν αγνοείς τα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης, Κίντμαν και τέκνα, αντί για αυτοκριτική και συγχώρεση, στρέφονται ενάντια στους… Άλλους, βεβαιώνοντας πως συνήθως «η κόλαση είναι οι άλλοι», επειδή μας βολεύει να είναι.

Άφθαρτος (Unbreakable, 2000)

Η πρώτη ανατροπή του «Unbreakable» έρχεται εντελώς αρμονικά στην αρχή της τρίτης πράξης, όταν συνειδητοποιείς ότι η ταινία που παρακολουθείς είναι ένα έκτακτο super hero origin το οποίο, εν έτει 2000, τοποθέτησε τον υπερήρωα στον πραγματικό κόσμο, αντιμέτωπο με ρεαλιστικούς εχθρούς και καθημερινές αγωνίες, όπως το να εκπληρώσει τις προσδοκίες της συζύγου του, που περιμένει από αυτόν παρουσία και συντροφικότητα, αλλά και του ανήλικου γιου του, που βλέπει στο πρόσωπο του πατέρα του έναν από τους ήρωες των κόμικς που αγαπά, αναμένοντας από αυτόν να ανταποκριθεί αναλόγως. Και επειδή κάθε υπερήρωας χρειάζεται τη νέμεσή του, στα τελευταία πέντε λεπτά ο Σιάμαλαν σου τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια, αποκαλύπτοντας ότι ο εύθραυστος Ελάιζα του Σάμιουελ Τζάκσον είναι ακριβώς αυτό. Κι επειδή το «Unbreakable» είναι μια ρεαλιστική υπερηρωική ταινία, μας υπενθυμίζει ότι στον πραγματικό κόσμο το Κακό είναι πάντα ένα βήμα μπροστά και συλλαμβάνεται αν και όταν το αποφασίσει εκείνο.

Oldboy (2003)

Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα Facebook Twitter

Βασικός τίτλος της άνθησης του νοτιοκορεατικού σινεμά, με το βαλσάκι του ειδικά και το αξέχαστο σάουντρακ γενικά να έχουν ντύσει μουσικά πολλές από τις άγρυπνες νύχτες μας. Το αρκετά δυτικότροπο και γι’ αυτό τόσο αρεστό στον δυτικό κόσμο διαμαντάκι του Παρκ Τσαν-Γουκ ξεκινά ως ιστορία εκδίκησης. Το twist που έρχεται στην τρίτη πράξη, όπου ο «συγγραφέας της δυστυχίας» του Ντε-Σου και ενορχηστρωτής όλου αυτού του νοσηρού σχεδίου του αποκαλύπτει ότι η Μίντο είναι η κόρη του, είναι απαραίτητο ώστε η ιστορία εκδίκησης να γίνει τραγωδία. Και το «Oldboy», με τον μαινόμενο Τσόι Μιν Σικ να σπαράζει, σαν να βρίσκεται στο μέσον της σκηνής της Επιδαύρου, διαθέτει όλα τα δομικά στοιχεία μιας «μίμησης πράξεως σπουδαίας και τελείας».    

Σε Βλέπω (Saw, 2004)

Τα φριχτά και ουχί φρικιαστικά sequels του «Saw» γέννησαν μεν ένα franchise, αλλά χάλασαν για τα καλά τόσο την υστεροφημία όσο και την έκπληξη του φινάλε της ταινίας. Το ντεμπούτο του Τζέιμς Γουάν («Insidious», «The Conjuring») δεν είναι torture porn, όπως οι ταινίες που γέννησε, αλλά whodunit. Ένα whodunit που, παρά oρισμένες αισθητικές επιλογές που δεν έχουν γεράσει καλά, παραμένει αποτελεσματικότατο όσον αφορά τη βασική λειτουργία ενός whodunit: όσο κι αν σπας το κεφάλι σου, αποκλείεται να βρεις ποιος είναι ο δολοφόνος. Κι όμως, η λύση βρισκόταν όλη την ώρα ξαπλωμένη μπροστά σου.

The Prestige (2006)

Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα Facebook Twitter

Ο Σιάμαλαν έχει το όνομα, αλλά ο Νόλαν έχει τη χάρη. Σχεδόν όλες οι ταινίες του τελευταίου έχουν twists, αλλά ίσως να γλίτωσε τη ρετσινιά επειδή η φόρμα και η αφήγηση είναι συνήθως πιο σημαντικές από το twist, εκεί που ο πρώτος στήνει με μυστικοπάθεια τις ταινίες του, κρατώντας μας σε αναμονή ως τη μεγάλη αποκάλυψη. Το «Prestige» διαθέτει μια σειρά από ανατροπές, με την ιδιαιτερότητα, κάθε φορά που έρχεται μία από αυτές, να σταματά η αφήγηση και να ξεκινά μια άλλη. Η κορύφωση έρχεται με τη μεγάλη ανατροπή, όπου μαθαίνουμε το τραγικό μυστικό που κρύβουν οι δύο αντίπαλοι, την αλήθεια πίσω από το εντυπωσιακό ταχυδακτυλουργικό τους κόλπο. Χάρη σ’ αυτήν ολοκληρώνει και ο Νόλαν την κατάθεσή του πάνω στη δημιουργία και το θέαμα. Ο σκηνοθέτης-showman πετυχαίνει το ανεπανάληπτο, εντυπωσιακό θέαμα, σκοτώνοντας κάθε βράδυ την ψυχή του –οι κλώνοι που σκοτώνει κάθε βράδυ ο Χιου Τζάκμαν– και ο σκηνοθέτης-δημιουργός πετυχαίνει εκείνο το πιο αναλογικό, προσωπικό δημιουργικό Έβερεστ, «θυσιάζοντας» την προσωπική του ζωή και τους ανθρώπους που αγαπά.

Η Ομίχλη (The Mist, 2007)

Η τρίτη μεταφορά Στίβεν Κινγκ διά χειρός Φρανκ Ντάραμποντ δεν έχει τίποτα καπρικό (εκ του Φρανκ Κάπρα), όπως η «Τελευταία Έξοδος» και το «Πράσινο Μίλι». Ομάδα ανθρώπων κλείνεται σε σούπερ μάρκετ για να γλιτώσει από τα τέρατα που καιροφυλακτούν στην ομίχλη και επειδή σε συνθήκες χάους και αναταραχής επικρατούν ο καιροσκοπισμός και ο αντιδραστισμός, σύντομα εντός του καταστήματος εμφανίζονται άλλα «τέρατα» και το κοινωνικό συμβόλαιο πάει περίπατο. Το σοκαριστικό twist της ταινίας, με το οποίο έρχεται η σκληρή νέμεση για την ύβρη που διέπραξε ο ήρωας, επιλέγοντας να ενεργήσει επιβιωτικά και όχι ανθρωπιστικά, είναι διαφορετικό από του βιβλίου και δίνει στην προειδοποιητική φαντασία του Στίβεν Κινγκ διαστάσεις τραγωδίας. Τόσο καλή ήταν η έμπνευση του Ντάραμποντ, ώστε και ο ίδιος ο Κινγκ παραδέχτηκε πως το φινάλε της ταινίας είναι καλύτερο από του βιβλίο. Προτιμήστε να τη δείτε στην ασπρόμαυρη εκδοχή της.

Εξιλέωση (Atonement, 2007)

Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα Facebook Twitter

Παρακολουθώντας την πραγματικά υπέροχη μεταφορά του βιβλίου του Ίαν Μακ Γιούαν από τον Τζο Ράιτ, όταν δεν τρίβεις τα μάτια σου από την δεξιοτεχνία, σκέφτεσαι ότι αυτό που βλέπεις μοιάζει περισσότερο με καταραμένο ρομάντζο. Πού είναι, άραγε, η εξιλέωση σε όλο αυτό; Εξιλέωση μας υποσχεθήκατε, κύριοι! Οι δημιουργοί θα εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους με μια αναπάντεχη ανατροπή. Ό,τι παρακολουθούσαμε από ένα σημείο κι έπειτα δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα βιβλίο που έγραψε η Mπράιονι σε προχωρημένη ηλικία, ώστε να δώσει στο ερωτευμένο ζεύγος εκείνο που (νομίζει πως) τους στέρησε. Το υγρό βλέμμα της Βανέσα Ρεντγκρέιβ ανεβάζει κι άλλο τη συγκινησιακή φόρτιση, ο αντιπολεμικός χαρακτήρας της ταινίας επικυρώνεται και η μυθοπλασία αναδεικνύεται ως το μέγιστο όπλο που επινόησε το ανθρώπινο πνεύμα για να καταπολεμήσει τις ενοχές, την απουσία των δεύτερων ευκαιριών, τον ίδιο τον θάνατο. Και ναι, για να φέρει την πολυπόθητη εξιλέωση που η πραγματική ζωή μάς στέρησε.

To μυστικό στα μάτια τους (Τhe Secret in their eyes, 2009)

Ένα από τα αναπάντητα ερωτηματικά του Μπενχαμίν, του πρώην υπάλληλου Εισαγγελίας που επιστρέφει σε μια παλιά υπόθεση δολοφονίας, είναι τι απέγινε ο θύτης, στον οποίο δόθηκε άφεση από το καθεστώς. Στο τέλος της ταινίας μαθαίνουμε ότι ο σύζυγος της δολοφονηθείσας τον κρατά ζωντανό και φυλακισμένο σε ένα αυτοσχέδιο κελί στο σπίτι του. Θα ήταν μόνο μια έξυπνη ανατροπή αστυνομικού τύπου, αν πραγματικό θέμα της ταινίας δεν ήταν η μνήμη, η προσωπική και η ιστορική, και η ανάγκη της διατήρησής της, με τον θύτη να συμβολίζει τα εγκλήματα του καθεστώτος. Η μνήμη και τα διδάγματα της είναι που ωθούν τον ήρωα να επιχειρήσει να ξαναγράψει την ερωτική του ιστορία – πέραν όλων των άλλων, η ταινία του Καμπανέλα είναι ένα από τα ωραιότερα love stories του εικοστού πρώτου αιώνα.

Η Ζωή του Πι (Life of Pi, 2012)

Οι καλύτερες κινηματογραφικές ανατροπές του 21ου αιώνα Facebook Twitter

«Θα σου πω μια ιστορία που θα σε κάνει να πιστέψεις ότι υπάρχει Θεός». Αυτή είναι η υπόσχεση που δίνει ο ενήλικος Πι στον δημοσιογράφο που τον επισκέπτεται για να ακούσει την ιστορία του. Όλη η ουσία του υπερθεάματος που στήνει ο Ανγκ Λι –ίσως η μοναδική ταινία μαζί με το «Gravity» του Αλφόνσο Κουαρόν που πραγματικά χάσατε αν δεν είδατε στο σινεμά σε 3-D– στηρίζεται στην ανατροπή της. Στο φινάλε ο Πι, αφού έχει ολοκληρώσει την απίστευτη ιστορία του για τον τρόπο που επιβίωσε από το ναυάγιο ενός πλοίου με κατεύθυνση την Αμερική, διασχίζοντας τον ωκεανό μέσα σε μια βάρκα, συντροφιά με μια τίγρη, μια ύαινα κι έναν χιμπατζή, δίνει στον δημοσιογράφο μια εναλλακτική, κατάμαυρη, κανιβαλική, πλην πιο «αληθινή» εκδοχή. Άρα, ό,τι παρακολουθήσαμε ως εκείνη την ώρα ήταν ένα παραμύθι. Ή μήπως όχι; Δεν προτιμάτε να πιστέψετε (σ)την πρώτη ιστορία; Ο ιδιοφυής αυτός σεναριακός ελιγμός αναδεικνύει την ανακουφιστική, παρηγορητική πλευρά της θρησκείας σε μια ταινία επιμελημένα πολυθρησκευτική.

Παράσιτα (Parasite, 2019)

H ταινία του Μπονγκ Τζουν-Χο σάρωσε σχεδόν ό,τι βραβείο υπήρχε εκείνη τη χρονιά και αποτέλεσε την ευτυχή πλην σπάνια περίπτωση που οι προτιμήσεις φεστιβάλ, κοινού, κριτικής και οσκαρικής ακαδημίας συνέπεσαν. Η πρώτη ώρα της ταινίας είναι ένας πραγματικός θρίαμβος μαύρου χιούμορ και δηκτικού πολιτικού σχολίου, το οποίο χρειάζεται την ανατροπή που έρχεται στη μέση για να ολοκληρωθεί. Αν λοιπόν η ανώτερη τάξη σφυρίζει αδιάφορα και η εργατική τάξη παρασιτεί, η μεσαία τάξη πού βρίσκεται; Πάνω που η απορία μας είχε αρχίσει να γίνεται πιο έντονη, ο δαιμόνιος Νοτιοκορεάτης μας δίνει την απάντηση στην πιο wtf στιγμή της ταινίας: η μεσαία τάξη βρίσκεται στο ανήλιαγο υπόγειο, κρυμμένη από τους δανειστές, αγωνιώντας μην τυχόν χάσει αυτά που λογαριάζει για προνόμιά της. Πραγματικά, στο σημείο εκείνο θες να σηκωθείς όρθιος και να χειροκροτήσεις. 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

10 επιλογές για τα θερινά (και όχι μόνο) σινεμά

Οθόνες / 10 ταινίες, 10 λόγοι να βρεθείς σε ένα θερινό σινεμά αυτό το καλοκαίρι

Η ενισχυμένη δεκάδα των ταινιών που περιμένουμε στα μέσα του καλοκαιριού μέχρι και τις ζεστές πρώτες εβδομάδες του Σεπτεμβρίου περιλαμβάνει τα πάντα: παγκόσμιες πρεμιέρες, Μarvel και σταρ, οσκαρικά φιλμ που ποντάρουν στην επιθυμία του κοινού να τα απολαύσει κανονικά, στην αίθουσα δηλαδή, κωμωδίες και επανεκδόσεις, και μια πολυαναμενόμενη μεταφορά μαζικού μπεστ σέλερ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ