Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO

Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO Facebook Twitter
0
Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Η Βενετία δεν είναι ένας απλός διαγωνισμός ταινιών. Έχει τρομερή ιστορία και η πρόσκληση κάθε φορά, και αυτή είναι η τρίτη μου, είναι μεγάλη τιμή. Φωτο: EPA/ANDREA MEROLA

Κάνοντας ένα διάλειμμα από τα καθήκοντα του ως πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο τμήμα Ορίζοντες του φεστιβάλ Βενετίας, ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός ως την τελευταία λεπτομέρεια Τζόναθαν Ντέμι, βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για την πρόσφατη ταινία του με τίτλο H Ρίκι και η Ροκ (Ricki and the Flash), με τη Μέριλ Στριπ στο ρόλο μιας μάλλον αποτυχημένης ροκ τραγουδίστριας που δεν το βάζει κάτω, αλλά τρομάζει στην ιδέα της επιστροφής στο οικογενειακό περιβάλλον που εγκατέλειψε πολλά χρόνια πριν, με αφορμή το άσχημο διαζύγιο της κόρης της και το γάμο-έκπληξη ενός από τους δύο γιούς της. Η κουβέντα, όπως αναμενόταν, στράφηκε βασικά στη μουσική, καθώς ο Ντέμι, εκτός από τις ταινίες μυθοπλασίας που τον έκαναν διάσημο, όπως η Οσκαρική Σιωπή των Αμνών και το Φιλαδέλφεια, έχει δηλώσει έμπρακτα την αγάπη του για τη ροκ, με κινηματογραφημένες συναυλίες των Talking Heads και του Νιλ Γιάνγκ. Το μοναχικό παιδί με το ευρύ μουσικό γούστο που μεγάλωσε παραμελημένο και δύσκολα έκανε φιλίες, βρήκε παρηγοριά στον Νατ Κινγκ Κόουλ, και δεν εγκαταλείπει τον πρώτο του έρωτα, καθώς οδήγησε την Μέριλ Στριπ στην πρώτη της ερμηνεία εμ συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας, και πρόσφατα απαθανάτισε τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ σε ένα σταθμό της μεγάλης περσινής περιοδείας του.

Η Βενετία δεν είναι ένας απλός διαγωνισμός ταινιών. Έχει τρομερή ιστορία και η πρόσκληση κάθε φορά, και αυτή είναι η τρίτη μου, είναι μεγάλη τιμή. Δεν ξεχνώ πως πολλές δεκαετίες πριν, ο Ακίρα Κουρασάβα είχε ξεκινήσει την μεγάλη καριέρα του από το Λίντο, και από εδώ ο κόσμος έμαθε ποιός είναι. Δεν συγκρίνομαι με κανέναν γίγαντα του σινεμά, αν και οι φιλοφρονήσεις πάντα βοηθούν το ηθικό μου.

Η ιστορία της Ρίκι είναι μια παραλλαγή της Σταχτοπούτας: δεν μπορεί να είναι διαφορετική, αφού μέχρι και τον πρίγκηπα της κερδίζει στο τέλος.

Η γενιά μου μεγάλωσε με το ραδιόφωνο. Έξι ετών ακόμη, ένα πολύ μοναχικό παιδί, καθόμουν μπροστά στο ραδιόφωνο και μάθαινα τα τραγούδια του Γκάϊ Μίτσελ και του Νατ Κινγκ Κόουλ. Η εκπαίδευση μου τράφηκε με πολλή μουσική. Από τότε που έγινα κινηματογραφιστής, φυσικά λάτρεψα το πάντρεμα της μουσικής με το σινεμά. Συνήθως εμπλουτίζω τις ταινίες μου με προσεκτικά επιλεγμένη μουσική, γιατί ειλικρινά πιστεύω πως εκτινάσσονται συναισθηματικά και βαθαίνουν νοηματικά. Αγαπώ δε ιδιαίτερα τα performance films: αν η μουσική και οι μουσικοί είναι σπουδαίοι, το να καταγράφω τις παραστάσεις τους είναι για μένα η πιό αγνή μορφή κινηματογράφου. Δεν μπορώ να σας προσφέρω αποδείξεις για το επιχείρημα μου, αλλά με ξετρελαίνει και με ιντριγκάρει η κατάσταση αυτή, Και τώρα, με το Η Ρίκι και η Ροκ, είχα επιτέλους την ευκαιρία να συνδυάσω την αγάπη μου για τους ηθοποιούς και τις ιστορίες, με την ζωντανή μουσική.

Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Η Μέριλ Στριπ είναι τόσο μανιακή με τη ροκ μουσική όσο κι εγώ! Μεγάλωσε με τη ροκ και τη λατρεύει.

Τα τραγούδια τα επέλεξα εγώ, εκτός από εκείνα της Lady Gaga και της Pink, που περιγράφονταν στο σενάριο της Ντιάμπλο Κόουντι. Προσπάθησα να φανταστώ ποιά κομμάτια θα έσπρωχναν προς τα εμπρός τη δραματική μας αφήγηση. Αν θυμάστε, ξεκινήσαμε με το American Girl, το οποίο συμπεριλαμβανόταν και στη Σιωπή των Αμνών: η νεαρή κοπέλα που πέφτει θύμα απαγωγής τραγουδάει το κομμάτι του Τομ Πέτι και ο λόγος που το ήθελα τότε, ήταν για να καταλάβει αμέσως το κοινό πως πρόκειται για το αρχέτυπο της νεαρής Αμερικανίδας. Στη Ρίκι, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να βάλω το χαρακτήρα της Μέριλ Στριπ να το αποδίδει με έναν πικρό, αυτοβιογραφικό τρόπο. Επειδή ήθελα να την εντάξω στην κατηγορία των γυναικών που ανατράφηκαν με ένα όνειρο και πολλές υποσχέσεις- το όνειρο της οικογένειας και την υπόσχεση μιας ροκ καριέρας, πράγμα που δημιούργησε ένα σχίσμα στην ανάστατη διαδρομή της. Όπως το Drift Away, που σε κάποια στιγμή σήμαινε πως ο σύντροφος της πούλησε την κιθάρα του για να τη βοηθήσει. Εν τούτοις, το τραγούδι του Μπρους Σπρίνγκστιν το βρήκε η ίδια η Μέριλ. Με κάλεσε ενθουσιασμένη ένα βράδι για να μου ανακοινώσει πως ανακάλυψε το My Love, που μάλιστα δεν είναι ένα από τα γνωστά κομμάτια του. Ήθελε ένα τραγούδι με στίχους που θα ταίριαζαν σε όσα ήθελε να πει στα παιδιά της και δεν μπορούσε να τα εκφράσει παρά μόνο μουσικά.

Η Μέριλ Στριπ είναι τόσο μανιακή με τη ροκ μουσική όσο κι εγώ! Μεγάλωσε με τη ροκ και τη λατρεύει. Πάμε μαζί σε συναυλίες, καθώς μετά το Manchurian Candidate γίναμε φίλοι. Το έχει δηλώσει πως το να παίξει κιθάρα σε μια ταινία και ταυτόχρονα να τραγουδήσει, είναι η πραγματοποίηση ενός μεγάλου της ονείρου. Δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο τραγουδίστριας στο μυαλό μου, για να είμαι ειλικρινής. Στο σενάριο, η Ρίκι Ραντάζο περιγραφόταν κάπως αόριστα στο ύφος της Τζόαν Τζετ. Η Ντιάμπλο την φανταζόταν κάπως πιο πανκ από ότι μας βγήκε στην οθόνη. Είμαι σίγουρος πως η έμπνευση της Μέριλ για το στιλ της Ρίκ και τη μουσική της αντλείται από πολλά πρόσωπα, αλλά αν πρέπει να πω ένα, είναι η Λουσίντα Γουίλιαμς. Αν δεν τη γνωρίζετε, ψάξτε την, είναι καταπληκτική country-rock & roll τραγουδίστρια, τραχιά και με επιθετικές ερμηνείες, με νότια καταγωγή, και η Μέριλ ξέρει πολύ καλά τις σπουδαίες φωνές και τις έχει μελετήσει, έχοντας μεγάλη αδυναμία στη Γουίλιαμς.

Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Το σχολείο μου ήταν η μουσική και οι ταινίες, και οι πρώτες σχέσεις που είχα συνάψει ήταν με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ο πατέρας μου έλειπε συνέχεια από το σπίτι και η μητέρα μου ήταν αλκοολική.

Η διαφορά του Ρίκι με το Rachel Getting Married, που έχουν πολλά κοινά σημεία από άποψης βασικής πλοκής, είναι πως στο πρώτο επιστρέφω σε μια χειριστική χρήση της κάμερας ενώ στο δεύτερο πούσαρα την αλήθεια μέσα από cinema-verite προσέγγιση. Η ιστορία της Ρίκι είναι μια παραλλαγή της Σταχτοπούτας: δεν μπορεί να είναι διαφορετική, αφού μέχρι και τον πρίγκηπα της κερδίζει στο τέλος.

Η πεθερά της Μπρουκ Μόριο, που είναι το αληθινό όνομα της σεναριογράφου Ντιάμπλο Κόουντι, είναι στην πραγματικότητα αρχηγός ενός μικρού συγκροτήματος που ειδικεύεται σε διασκευές και παίζει στη Νιού Τζέρζι, ακριβώς όπως και η Ρίκι Ραντάζο. Από εκείνην η Ντιάμπλο εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα της ηρωίδας. Η πεθερά είναι συντηρητική και ψηφίζει Ρεπουμπλικανούς, όπως και η Ρίκι! Η Ντιάμπλο, με τον καιρό, συνήθισε στην ιδέα πως μπορεί να κάνει παρέα με ανθρώπους αντίθετων πολιτικών απόψεων απο εκείνην και μάλιστα τους βρίσκει συμπαθέστατους. Βρήκα την ιδέα μιας ρόκερ δεξιών πεποιθήσεων πολύ φρέσκια. Σπάει το καλούπι, και φαίνεται γενναιόδωρη χειρονομία προς τους ανθρώπους που δεν περνάνε καλά στην παρούσα διακυβέρνηση της χώρας, αμείβονται πενιχρά και λογικά δεν ψηφίζουν τους Δημοκρατικούς.

Η Μέριλ είναι ασταμάτητη στο πώς προσέφερε συνεχώς στην ταινία. Βρήκε το τραγούδι του φινάλε από τα αρχεία του Σπρίνγκστιν, καθώς δε νομίζω πως είχε κυκλοφορήσει σε κανονικό άλμπουμ. Είχε υπογράψει πολύ πριν κληθώ να σκηνοθετήσω. Είχε ιδέες και τις έλεγε προς μεγάλη μου χαρά. Δική της πρόταση ήταν να έχει έναν αδελφό που σκοτώθηκε στο Βιετνάμ και όλος ο διάλογος που αφορά στη μνήμη του και πώς ακόμη την συγκινεί είναι γραμμένος από εκείνη. Δεν ανακατεύτηκα καθόλου στο ντύσιμο και το μακιγιάζ της. Μου παρουσιάστηκε έτοιμη, φτιαγμένη από μια ομάδα ενδυματολόγων, κομμωτών και μακιγιέρ και εντυπωσιάστηκα από το αποτέλεσμα.

Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Ο Jonathan Demme με τον Tom Hanks στα γυρίσματα του Philadelphia.

Το σχολείο μου ήταν η μουσική και οι ταινίες, και οι πρώτες σχέσεις που είχα συνάψει ήταν με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ο πατέρας μου έλειπε συνέχεια από το σπίτι και η μητέρα μου ήταν αλκοολική. Φίλους είχα αλλά η ποπ κουλτούρα ουσιαστικά με διαμόρφωσε. Ειδικά η μουσική. Ήμουν παρών στη γέννηση της λευκής ροκ, με τον Μπιλ Χέϊλι και στα 20 μου, όταν έκανα βόλτες με το αυτοκίνητο μαζί με φίλους και ακούγαμε δυνατά μουσική στα 60ς, αναρωτιόμουν τι είδους μουσική θα άκουγα στα 60 μου χρόνια και βάλε. Λοιπόν η στιγμή έφτασε και ακούω ακόμη ροκ. Η σχέση είναι ισόβια!

Το μεγαλύτερο μου ατού, ως κινηματογραφιστής, παραμένει ο ενθουσιασμός μου. Το να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για μουσικούς που δεν μου λένε τίποτε το ιδιαίτερο, θα ήταν βασανιστήριο για μένα. Για να είμαι ειλικρινής, το καλύτερο μουσικό ντοκιμαντέρ που έχει γίνει, δεν έχει βγει ακόμη στις αίθουσες! Είναι η συναυλία του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και των Tennessee Kids, από την τουρνέ του 20/20, που σκηνοθέτησα τον περασμένο Ιανουάριο και ακόμη μιξάρεται. Δε μοιάζει με τίποτε που έχω δει στο παρελθόν. Η μουσική, τα φώτα, ο χορός του, η δεξιοτεχνία της μπάντας, είναι όλα φανταστικά. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν μου κάνατε την ερώτηση ήταν αυτό. Μιλώντας για δουλειές άλλων, φυσικά ξεχωρίζω το Woodstock, αλλά και το Last Waltz και το Rust Never Sleeps. Μου αρέσει το Stop Making Sense και το Heart of Gold λίγο παραπάνω από τα προαναφερθέντα, ακριβώς επειδή συναποτελούν τον κόσμο μου και τις ευαισθησίες μου γύρω από την μουσική που με έχει συγκινήσει.

Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme μιλά στη LIFO Facebook Twitter
Ο Jonathan Demme με τον Άντονι Χόπκινς στα γυρίσματα της ταινίας "Η Σιωπή των Αμνών".

*Η ταινία του Jonathan Demme «Η Ρίκι και το Ροκ» κυκλοφορεί από απόψε στις ελληνικές αίθουσες. 

Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ