Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Η Μάρις, μια πραγματική ηρωίδα, λέει πως είναι 53 ετών, αλλά άνετα μοιάζει μια εικοσαετία γηραιότερη, με το σκαμμένο της δέρμα, το βαθουλωμένα της μάτια και τα ελάχιστα δόντια που της έχουν απομείνει.

Γυναίκες στα δεσμά τους

3

Με οδηγό έναν ντόπιο βαρκάρη, η σκηνοθέτις Λάουρα Τσίνι επισκέπτεται, στα πρώτα πλάνα της ταινίας της, το Punishment Island, ή όπως το αποκαλούν στην Ουγκάντα, Ακαμπένε, έναν μιαρό, έρημο τόπο, που φαινομενικά δεν διαφέρει από τα άλλα αδιάφορα, ακατοίκητα νησάκια της περιοχής. Εκείνος την αποτρέπει, λέγοντάς της πως μόνο σκατά και λάσπη θα πατήσει στο νησί και δεν θα μπορέσει να το περιδιαβεί.

Όχι πολλά χρόνια πριν, στο έδαφος που τώρα δεν υπάρχει ψυχή ζώσα, υπέφεραν δυστυχισμένες, ντροπιασμένες υπάρξεις, γιατί δεν μπορούσαν να αντιδράσουν, περιμένοντας τον θάνατο ή ένα θαύμα, σε μια κόλαση που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το χωριό που μεγάλωσαν.

«Αφήστε με να ζήσω όπως και τα άλλα νησιά», εκλιπαρεί χαμηλόφωνα ένα από τα θύματα της εξορίας στο νησάκι, βορειοανατολικά της αφρικανικής χώρας. Ωστόσο, αυτή η ποιητική ικεσία ακούγεται σαν λογοτεχνικό σχήμα λόγου μπροστά στην αμείλικτη αγριότητα της τοπικής κοινωνίας απέναντι στις νεότατες, κυρίως ανήλικες γυναίκες που έμειναν έγκυες, παρά τη θέλησή τους.

Ο εκχριστιανισμός του πληθυσμού και οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν παγώσει την απάνθρωπη παράδοση, αν και το ντοκιμαντέρ κλείνει σημειώνοντας πως το Ακαμπένε εξακολουθεί να υφίσταται και οι κάτοικοι της περιοχής λένε πως θα το καταργήσουν πολύ σύντομα.

Γεμάτο από μαρτυρίες από πρώτο χέρι, αλλά και αναμνήσεις από παιδιά και εγγόνια, το Νησί της Τιμωρίας είναι εδώ και δεκαετίες η Σπιναλόγκα της χώρας, καθώς τις έγκυες εκτός νυμφώνος δεν τις αντιμετώπιζαν σαν να ήταν λεπρές, αλλά κάποιοι το πίστευαν κιόλας, φοβούμενοι μην μεταδώσουν την ηθική τους ασθένεια – σε άλλα μέρη της Ουγκάντας, τις πετούσαν από γκρεμούς, χωρίς περιστροφές ή δεύτερες σκέψεις, ένα μακάβριο έθιμο που λέγεται πως σταμάτησε όταν ένας από τους άνδρες που τις συνόδευαν έπεσε κατά λάθος κι αυτός στην τοποθεσία Kisiizi Falls.

Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
H σκηνοθέτις Λάουρα Τσίνι με κάποιους από τους πρωταγωνιστές του ντοκιμαντέρ «Punishment Island».
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
H Λάουρα Τσίνι και κάποιοι από τους συνεργάτες της στα γυρίσματα.
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα γυρίσματα.
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα γυρίσματα.
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Φωτογραφία από τα γυρίσματα.
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Το συνεργείο ξεκουράζεται...
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter

  
Τα περισσότερα κορίτσια δεν είχαν μάθει να κολυμπούν, εν μέρει λόγω του φύλου τους, κι έτσι οι επιλογές που τους απέμεναν ήταν ή να πεθάνουν από τη δίψα, την πείνα και το κρύο ή να πνιγούν στην προσπάθεια τους να δραπετεύσουν. Μερικές, στην απελπισία τους, όντως προτίμησαν να δώσουν οι ίδιες τέλος στη ζωή τους. Σε ελάχιστες περιπτώσεις, κάποιες σώθηκαν από καπρίτσιο της τύχης.

Μια από τις τυχερές, μεταφέρθηκε στον Γολγοθά της και περίμενε το τέλος, όταν ένας άνδρας με κανό την πλησίασε, προτείνοντάς την να τη σώσει. Καχύποπτη, τον ρώτησε αν θέλει να την ξεγελάσει, κι όταν αυτός την καθησύχασε, τον ακολούθησε.

Αποδείχτηκε πως έλεγε την αλήθεια: την παντρεύτηκε κι έζησαν μια ευτυχισμένη ζωή, αφού πρώτα υπέμεινε τα κουτσομπολιά στο χωριό του και την εχθρική συμπεριφορά, ακόμη κι από μέλη της οικογένειάς της. Για το παιδί που κυοφόρησε στην περίοδο της «ντροπής» μιλούσε κυρίως με υπεκφυγές, σαν να να αποτελούσε κομμάτι πόνου που είναι αδύνατο να εκφραστεί κανονικά.

Ο εκχριστιανισμός του πληθυσμού και οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών έχουν παγώσει την απάνθρωπη παράδοση, αν και το ντοκιμαντέρ κλείνει σημειώνοντας πως το Ακαμπένε εξακολουθεί να υφίσταται και οι κάτοικοι της περιοχής λένε πως θα το καταργήσουν πολύ σύντομα. Αν το Νησί υπάρχει, το ίδιο ισχύει και για την Τιμωρία.

 

Στη σύγχρονη, πολιτισμένη, όχι όμως και ρυθμισμένη Ευρώπη, μια απίστευτη ιστορία εκτυλίσσεται στο A Woman Captured της Ουγγαρέζας ντοκιμαντερίστας Μπερναντέτ Τούζα-Ρίτερ: μια γυναίκα δουλεύει εδώ και 12 χρόνια σε ένα σπίτι, 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς ρεπό και προνόμια, χαρά και χάρες, με μοναδικό αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ, τα τσιγάρα της κι ένα ντιβάνι για να κοιμάται. Σκουπίζει, καθαρίζει, φροντίζει τα παιδιά και ικανοποιεί κάθε αίτημα της «αρχόντισσας» Έτα, μια μοντέρνας Κρουέλα ντε Βιλ, η οποία μάλιστα επιτρέπει, με το αζημίωτο, στο κινηματογραφικό συνεργείο να εισέλθει και να τραβήξει πλάνα, προφανώς γιατί δεν πιστεύει πως κάνει κάτι κακό ή πως ενοχοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο.

Η Μάρις, μια πραγματική ηρωίδα, λέει πως είναι 53 ετών, αλλά άνετα μοιάζει μια εικοσαετία γηραιότερη, με το σκαμμένο της δέρμα, το βαθουλωμένα της μάτια και τα ελάχιστα δόντια που της έχουν απομείνει. Ο θεατής υποψιάζεται μια βρομοδουλειά, ένα παλιό χρέος που δεν λέει να εξοφληθεί, μια παράνομη συναλλαγή, ένα σκοτεινό παρελθόν.

Γυναίκες στα δεσμά τους Facebook Twitter
Μόνο στην Ουγγαρία, 22 χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς, ενώ η Ευρώπη αριθμεί 1,5 εκατομμύριο και ολόκληρος ο πλανήτης 45 εκατομμύρια πολίτες κατώτερου Θεού.

Ποια Γιαλίντζα Απαρίσιο και ποια Μαρίνα ντε Ταβίρα στο Ρόμα του Κουαρόν: η Μαρίς, που χρησιμοποιεί ψευδώνυμο (ενώ δεν δείχνει, τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο, να φοβάται κανέναν με τις εξαντλημένες και μηχανικές κινήσεις της) για να αποκαλύψει την ταυτότητά της προς το τέλος, ωφελείται από μια καλλιτεχνική επιχείρηση που δεν αρκεί να καταγράψει σε στιλ βεριτέ μια τραγική περίπτωση, αλλά «ακτιβίζει» θετικά στη θεαματική, συγκινητική τρίτη πράξη. Από απηνής και μαντρωμένη, η Έντιθ μεταμορφώνεται σε άνθρωπο με αισθήματα, σκοπό και προοπτικές – μια Lady for a Day, αλλά όχι στα ψέματα και όχι για μια μέρα μοναχά.

Η αλήθεια είναι πως μόνο στην Ουγγαρία, 22 χιλιάδες άνθρωποι δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς, ενώ η Ευρώπη αριθμεί 1,5 εκατομμύριο και ολόκληρος ο πλανήτης 45 εκατομμύρια πολίτες κατώτερου Θεού. Το ντοκιμαντέρ συμμετείχε στο περυσινό Φεστιβάλ του Sundance.

 
Οθόνες
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όταν ο φόβος για το θηλυκό και για το προνόμιο της αντρικής εξουσίας πάνω στη γυναίκα σκοτώνει

Τοξική αρρενωπότητα / Όταν ο φόβος για το θηλυκό και για το προνόμιο της αντρικής εξουσίας πάνω στη γυναίκα σκοτώνει

Σκέψεις για τον σεξισμό, τον μισογυνισμό και την τοξική αρρενωπότητα, με αφορμή τις πρόσφατες γυναικοκτονίες στην Ελλάδα
ΤΩΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΟΣΜΑΤΟΥ & ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

3 σχόλια
Ε, βέβαια, στην πιό επικίνδυνη χώρα του κόσμου, πάνω και από την Συρία ακόμη εκεί όπου το έγκλημα είναι καθημερινότητα,και γενικότερα σ' όλη την κεντροαμερική, το να κάνεις άμβλωση είναι ποινικό αδίκημα και τιιμωρείσαι αυστηρότατα.....είναι να τρελλαίνεσαι
Κι ο μέσος Έλλην "σαλόνι" είναι μπροστά στον μέσο Ουγκαντέζο, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Η Mauda Kyitaragabirwe, απ' τις τελευταίες επιζήσασες αυτής της "εμπειρίας", γηραιά κυρία πλέον, ήταν 12 ετών και έγκυος όταν ο αδερφός της πήρε εντολή από την φαμήλια της να την αφήσει στην νησίδα Akampene, των -κυριολεκτικά- 5 δρασκελιών.Η εν λόγω κυρία "διεσώθη" από ψαρά της περιοχής που την ήθελε για γυναίκα του. Για να είμαστε ειλικρινείς άντρες που δεν είχαν περιουσία (δλδ γελάδια) για να δώσουν σε μία οικογένεια και να πάρουν γυναίκα (και παρθένα), μπορούσαν να στραφούν σ' αυτήν την εναλλακτική: Στα ανεπιθύμητα κορίτσια δεν χρειαζόταν να καταβάλλει, κανείς, τίποτε στις οικογένειές τους. Άλλωστε ένας λόγος για το θέμα της "ντροπής" που ένιωθε η οικόγενεια μπροστά στο έγκυο -εκτός γάμου- κορίτσι του, είχε να κάνει με το γεγονός ότι το αυτό έπαυε να αποτελεί *συμφέρον αντικείμενο* για μελλοντική αγοραπωλησία, νέτα σκέτα.Το καλό για την maude, τουλάχιστον, είναι ότι η ίδια φαίνεται ικανοποιημένη απ' την κατοπινή της ζωή. Μέχρι και την οικογένειά της κατάφερε να συγχωρήσει, αφότου έγινε χριστιανή, λέει ...Αν και δεν θα φερόταν ποτέ στις κόρες τις έτσι, οι άνθρωποι "ήταν τυφλοί", λέει. Τι απέγινε με εκείνο το μωρό, όμως; Αφήνεται να εννοηθεί απ' τα λεγόμενά της ότι η ίδια έφαγε ξύλο και απέβαλε. https://www.bbc.com/news/world-africa-39576510---Για την σύγχρονη δουλεία, υπ' αυτήν τη μορφή, τι να πει κανείς. Όταν ξέρεις καλύτερα, όταν έχεις τη δυνατότητα, δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία. Άνθρωποι σαδιστές και βασανιστές, σε επίπεδο προσωπικό, που ευχαριστιούνται μπροστά τους να βλέπουν όλη αυτή τη κακοποίηση, μου βγάζουν τα χειρότερα των συναισθημάτων στην επιφάνεια.
Για κάποιους αυτό το άρθρο θα είναι μια ευκαιρία για να πουν ότι ο φεμινισμός είναι κάτι ελιτίστικο, αφού αλλού είναι τα πραγματικά γυναικεία προβλήματα. Για εμένα από την άλλη είναι μια ακόμα ευκαιρία για να πω ότι κινηματα όπως το #metoo και ο φεμινισμός γενικότερα όχι μόνο χρειάζονται αλλά πρέπει να γιγαντωθουν και να αγκαλιάσουν όλες τις γυναίκες του κόσμου.