Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: 6 ταινίες που ξεχώρισαν και κάνουν πρεμιέρα προσεχώς στις αίθουσες

6 ταινίες που ξεχώρισαν στο 64ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και θα δούμε στις αίθουσες το επόμενο διάστημα Facebook Twitter
Eίναι πολύ «μαύρο» έργο το «Monster» από τα πρώτα του λεπτά και δεν δείχνει να μαλακώνει όσο περνά η ώρα.
0

Aν και το πρόγραμμα του 64ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα χαρτιά δεν φαινόταν εξίσου δυνατό με το περσινό, στην πράξη σημειώθηκαν περισσότερα sold-out, αυξήθηκε ο αριθμός της σινεφιλικής… μετανάστευσης αλλά και η συχνότητα σχολιασμού και αναρτήσεων στα social media. Και φέτος είδαμε αρκετές ταινίες, η ελληνική σοδειά ήταν, σε γενικές γραμμές, ποιοτική, ενώ από το συνολικό πρόγραμμα υπήρξαν και 2-3 ανακαλύψεις που «φωνάζουν» για διανομή. Για τις ανάγκες του παρόντος, θα εστιάσουμε σε ταινίες που έχουν ήδη διανομή και θα κυκλοφορήσουν το επόμενο διάστημα. 

Ξεχωρίσαμε, λοιπόν, έξι ταινίες που πιστεύουμε ότι αξίζει να παρακολουθήσετε στη μεγάλη οθόνη μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Έξι ταινίες που ενισχύουν τον χειμερινό προγραμματισμό των εταιρειών διανομής και έρχονται για να επαληθεύσουν ότι διανύουμε μια εξαιρετική περίοδο για τον κινηματογράφο – πιθανότατα τα «διαλείμματα» της καραντίνας ωφέλησαν τους δημιουργούς, μα αυτό είναι μια άλλη, μεγάλη συζήτηση.

Ιδού, λοιπόν, έξι ταινίες που θα κάνουν τις κινηματογραφικές μας βραδιές ακόμα καλύτερες.

Το τέρας

(Monster)

Eίναι πολύ «μαύρο» έργο το «Monster» από τα πρώτα του λεπτά και δεν δείχνει να μαλακώνει όσο περνά η ώρα. Ξέρεις όμως ότι ο Κόρε Έντα είναι ο μεγαλύτερος των ανθρωπιστών από τους συγχρόνους του, και ότι για κάποιον λόγο γίνεται δυσάρεστος, ότι έχει κάτι στο μυαλό του για να επιστρατεύει μια ασυνήθιστα σύνθετη αφήγηση. Όταν αρχίζουν να «φωτίζονται» οι προθέσεις του, αντιλαμβάνεσαι ότι τόση ώρα έβλεπες ακόμα μια ανθρωπιστική ταινία που πασχίζει (και καταφέρνει) να σε πείσει ότι τα τέρατα μένουν τέτοια μέχρι να φορέσεις τα παπούτσια τους. Γνωρίζοντας, δε, ότι οι νότες που ακούς αποτελούν το κινηματογραφικό κύκνειο άσμα του Ριουίτσι Σακαμότο, η εμπειρία μετατρέπεται σε ελεγεία, σε μια ταινία που, πιθανότατα, δεν θα αφήσει μάτι στεγνό. (Από 16 Νοεμβρίου)  

Κόκκινος Ουρανός

(Afire)

Συνεχίζοντας αυτόν τον ιδιότυπο μαγικό ρεαλισμό που δεν… φαίνεται, τον οποίο εισήγαγε με την αλαφροΐσκιωτη «Undine» (2020), ο Κρίστιαν Πέτζολντ, ίσως ο πιο σταθερά φορμαρισμένος Γερμανός δημιουργός των καιρών μας, πειράζει τη συνταγή της ρομερικής θερινής ταινίας –εκ του Ερίκ Ρομέρ–, τοποθετώντας στο επίκεντρο της ιστορίας έναν ήρωα πεισματικά απρόθυμο να εκπληρώσει το καλοκαιρινό ιδανικό, τον ύψιστο στόχο του ρομερικού ήρωα δηλαδή. Κι επειδή ο ήρωας είναι και συγγραφέας, ταυτόχρονα ο Πέτζολντ υφαίνει ακόμα μια πραγματεία για τη σχέση βιώματος και τέχνης, σε μια ταινία που μπορεί να μη σε γεμίσει με ενθουσιασμό μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους, ωστόσο θα στριφογυρίζει στο κεφάλι σου τις μέρες που θα ακολουθήσουν. Θα σφηνωθεί εκεί, σαν το «In my Mind» των Wallners – όλο και πετυχαίναμε κάποιον να το σιγοτραγουδά στους δρόμους του Βερολίνου τον Φλεβάρη, όπου πρωτοείδαμε το φιλμ, και ευθύς τον αναγνωρίζαμε ως «έναν από εμάς». (Από 23 Νοεμβρίου)

Πεσμένα Φύλλα

(Fallen Leaves)

Τον έχουμε δεδομένο τον Άκι Καουρισμάκι, συνήθως τον μνημονεύουμε μόνο όταν κυκλοφορεί νέο έργο του. Κι όμως, λίγες και μετρημένες είναι οι ιδιοσυγκρασιακές κινηματογραφικές φωνές, οι δημιουργοί με τέτοιο φιλμικό «ιδίωμα» ώστε να αρκεί (το πολύ) ένα λεπτό τυχαίας παρακολούθησης στην τηλεόραση για να το αναγνωρίσεις άμεσα. Ο Καουρισμάκι ανήκει σ’ αυτούς και μάλλον είναι από τους επιφανέστερους. Με το ενίοτε θανατηφόρο deadpan χιούμορ, το γοητευτικό στυλιζάρισμα αλά Χόπερ, την πάντα φιλεργατική διάθεση, την αλίευση μουσικών θησαυρών. To «Fallen Leaves» είναι η μικρή ερωτική ιστορία του και διαθέτει όλα τα προαναφερθέντα, καθώς και μια σινεφιλική «συνάντηση κορυφής», την οποία δεν θα θέλαμε να σποϊλάρουμε. Ίσως το καλύτερο κινηματογραφικό δώρο που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας, καθώς θα πλησιάζουμε στην περίοδο των γιορτών. (Από 30 Νοεμβρίου) 

Φόνισσα

Κάθε φόβος μεταγραφής της «τηλεόρασης εποχής» στη μεγάλη οθόνη μπορεί να παραμεριστεί: η «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα είναι μια δωρική, σχεδόν ασκητική και πολύ κινηματογραφική διασκευή Παπαδιαμάντη, η οποία συχνά παραπέμπει σε κεντροευρωπαϊκό arthouse και πετυχαίνει, μέσω μιας υπερβατικής αφήγησης, να δώσει στην ιστορία (δι)αχρονικές αλλά και φαντασματικές διαστάσεις. Συγκλονιστική η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζεσαι – είναι σχεδόν τρομακτική η ταχύτητα με την οποία κατέκτησε το δύσβατο όρος της κινηματογραφικής υποκριτικής. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά, σαν το θέμα της ταινίας, και η mise-en-scene «αυστηρή», σε μια πετυχημένη προσπάθεια να αποδοθεί κινηματογραφικά η γλώσσα του Παπαδιαμάντη. (Από 30 Νοεμβρίου)

Οι χωρικοί

(The Peasants)

Η δημιουργική ομάδα του «Loving Vincent» (2016) πιάνει στα χέρια της μια μεγάλη δόξα της πολωνικής λογοτεχνίας, αναθέτει σε χιλιάδες καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν ξανά σκηνές που γυρίστηκαν live με ηθοποιούς και γεννά ακόμα έναν εικαστικό θρίαμβο, συναισθηματικά και κοινωνικά φορτισμένο, με ένα εθιστικό μουσικό θέμα ερχόμενο σε διαφορετικές παραλλαγές στο score και σκηνές ανθολογίας: μια πυρετική σκηνή χορού, όπου νιώθεις ότι η λαχτάρα θα κάνει τις μπογιές να λιώσουν και να στάξουν έξω από την οθόνη, κι ένας λυρικός και σημειολογικά καίριος θάνατος, όπου η γη «καταπίνει» εκείνον που φανταζόταν πώς την όριζε και ότι όριζε, μέσω αυτής, και τις ζωές των άλλων. (Από 4 Ιανουαρίου)

Τα παιδιά του χειμώνα

(The Holdovers)

Τη συνταγή του crowdpleaser λίγοι την εκτελούν όπως ο Αλεξάντερ Πέιν. Εδώ μας μεταφέρει στο κατώφλι των ‘70s, σε ένα ιδιωτικό λύκειο, κλειστό για τις γιορτές, όπου τρεις απόμακρες ψυχές θα ανακαλύψουν τις ιαματικές ιδιότητες της εγγύτητας και της εξομολόγησης. Το «Holdovers» είναι ικανό να αποτελέσει εναλλακτική, ετησίως επαναλαμβανόμενη χριστουγεννιάτικη προβολή, έτσι όπως συλλαμβάνει το πνεύμα των γιορτών. Κι αν σας απασχολεί η κυκλοφορία του σε μεταγενέστερο χρόνο, ουδείς λόγος ανησυχίας, άλλωστε είναι πιθανότερο ο καιρός τότε να είναι περισσότερο… χριστουγεννιάτικος σε σχέση με τα Χριστούγεννα. Σε μια σεζόν με δυνατούς παίκτες, αλλά χωρίς ξεκάθαρο φαβορί, μην απορήσετε αν τελικά το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας καταλήξει εδώ. (Από 25 Ιανουαρίου)

 
Οθόνες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ