Το περασμένο καλοκαίρι, η Guardian ανέφερε στον οδηγό της για την Αθήνα πως στον κινηματογράφο ΒΟΞ, θα βρει κανείς την καλύτερη επιλογή ταινιών. Το θερινό σινεμά των Εξαρχείων που στέκει εδώ και δεκαετίες στην Θεμιστοκλέους 82, είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας τους και αγαπημένο στέκι της Ναταλίας Κουνέλη και του Ιταλού Raffaele Mosca.
To υπέροχο βίντεο-αφιέρωμα και τα λίγα λόγια για το ΒΟΞ τους ανήκουν.
Γράφει η Ναταλία Κουνέλη:
Το Βοξ στα Εξάρχεια ήταν το αγαπημένο μου σινεμά από το Λύκειο και κάθε καλοκαίρι ανυπομονούσα να βυθιστώ στις λαστιχένιες καρέκλες του για να δω τις καλές παλιές ταινίες που κανένας άλλος θερινός στην Αθήνα δεν έφερνε. Όταν ερωτεύτηκα τον Raffaele τον καιρό που ζούσα στο Μιλάνο, ένα από τα πρώτα πράγματα που τον έφερα να δει όταν ήρθε για πρώτη φορά στην Αθήνα ήταν ο θερινός κινηματογράφος, και φυσικά τον πήγα στο Βοξ. Βέβαια είχαμε την φαεινή ιδέα να (ξανα)δούμε το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι, και η αυγουστιάτικη χαλαρότητα μας έκανε να ξεχάσουμε πως η ταινία ήταν στα γαλλικά με ελληνικούς υπότιτλους, δηλαδή γλώσσες που το "αμόρε" δεν μιλάει.
Ο Raffaele με την σειρά του ερωτεύτηκε τον θερινό κινηματογράφο και εντελώς τυχαία μετά από τρία χρόνια στο Μιλάνο και δύο χρόνια στο Λονδίνο, βρεθήκαμε να ζούμε στην Αθήνα και να ξημεροβραδιαζόμαστε στο ΒΟΞ από τις πρώτες γλυκές βραδιές της άνοιξης μέχρι τις πρώτες δροσούλες του φθινόπωρου. Ένα από εκείνα τα βράδια, ενώ περιμέναμε στην σειρά να πάρουμε τα εισιτήριά μας και ονειροπολώντας πώς θα ήταν αν τρέχαμε έναν δικό μας κινηματογράφο σε κάποια πόλη κάπου μακριά, αναρωτηθήκαμε ποιος να το διαχειρίζεται. Ρωτήσαμε στο ταμείο και η ταμίας μας έδειξε την Πέγκυ, μία ψηλή μελαχρινή γυναίκα με ένα μακρύ μαύρο φόρεμα που καλωσόριζε τον κόσμο στα σκαλιά.
Η παρουσία της μας κίνησε την περιέργεια και καταφέραμε να ανταλλάξουμε βιαστικά δυο λόγια ζητώντας της να μάθουμε περισσότερα για τον κινηματογράφο. Όταν τελικά την συναντήσαμε λίγες μέρες μετά, μάθαμε ότι εκείνη η σεζόν θα ήταν πιθανότατα η τελευταία κατά την οποία θα γινόντουσαν προβολές με φιλμ και ότι από του χρόνου ο κινηματογράφος θα άρχιζε την μετάβαση στην ψηφιακή προβολή. Και εκεί μας έπιασε η συγκίνηση και η βιασύνη και σκεφτήκαμε ότι έπρεπε να καταγράψουμε αυτό που πιθανότατα θα ήταν οι τελευταίες μέρες λειτουργίας της μηχανής προβολής 35 χιλιοστών στην ιστορία του Βοξ.
Παρ'όλο που η μετάβαση στην ψηφιακή προβολή είναι ένα απαραίτητο βήμα για πρακτικούς, οικονομικούς και οικολογικούς λόγους, η συνάντησή μας με τον παλιό κινηματογράφο μας έκανε να μελαγχολήσουμε. Είναι μία μετάβαση απαραίτητη, αλλά ακριβή και δύσκολη για τους ανεξάρτητους κινηματογράφους, οι οποίοι στις δύσκολες εποχές της κρίσης καλούνται να παλέψουν για να συνεχίσουν να προσφέρουν στον κόσμο την νοσταλγία του παλιού σινεμά την οποία τα multiplex αδυνατούν να παρέχουν, τόσο στην ατμόσφαιρα όσο στο περιεχόμενο. Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας ότι από εδώ και πέρα, όπου και να είμαστε, θα πηγαίνουμε όσο περισσότερο μπορούμε σε ανεξάρτητους κινηματογράφους, και σας καλούμε να κάνετε το ίδιο!
Ευχόμαστε στο Βοξ μία ομαλή μετάβαση στην ψηφιακή προβολή και να συνεχίσει να είναι ένας από τους βασικούς φορείς πολιτισμού στο κέντρο της Αθήνας και η αγαπημένη γωνιά των Εξαρχείων.
