AΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΗ
Η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια. Πριν από λίγες ώρες ξεκίνησα να γράφω για μια τεράστια προσωπικότητα της pop κουλτούρας που έκλεισε την Παρασκευή τον ‘παιχνιδιάρικο’ αριθμό των 69 χρόνων. Ο λόγος για τον David Bowie, ο οποίος ανήμερα των γενεθλίων του μας χάρισε το 25ο album του με τίτλο ’Blackstar’. Όταν άρχισα να κάνω το κλασικό διάβασμα μετά το τέλος του άρθρου για τυχόν διορθώσεις, έμαθα ότι μόλις είχε φύγει από τη ζωή κάτι που είμαι σίγουρος ότι συγκλόνισε τη μουσική (και όχι μόνο) κοινότητα.
Για το μουσικό μέρος του Bowie, είχε γίνει ένα εκτενές αφιέρωμα εδώ. Το παρόν άρθρο θα ασχοληθεί με την πλούσιο κινηματογραφική του συνεισφορά.
Ήδη πριν από λίγες βδομάδες, ο Λεπτός Λευκός Δούκας είχε φροντίσει να μας δώσει μια γεύση από το album με το 10λεπτο -κινηματογραφικού τύπου- video του ομώνυμου κομματιού:
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που έκανε τέτοια απόπειρα ο Bowie. Μην ξεχνάμε ένα από τα προκλητικότερα videoclips που γύρισε με την Marion Cotillard & τον Gary Oldman πριν από 2 χρόνια για το Next Day:
Το διαφορετικό χρώμα ματιών του Bowie οφείλεται στην ετεροχρωμία, μια κατάσταση κατά την οποία το χρώμα της ίριδας του ενός ματιού είναι διαφορετικό από το χρώμα της ίριδας του άλλου και συναντάται κυρίως στις γάτες και τους σκύλους και σπανίως στους ανθρώπους
Μιας και πρόκειται για τον άνθρωπο που έφερε τη θεατρικότητα στη μουσική, ένας από τους χαρακτηρισμούς που του αποδίδουν συχνά είναι ‘χαμαιλέων’ που δε θα μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα από το παρακάτω GIF:
ενώ δε θα γινόταν να μην υπάρξει αναφορά στη ζωή του σε ταινία με χαρακτηριστικότερη αυτή του Velvet Goldmine (κάτω δεξιά η σκηνή με το περίφημο guitar licking).
The Man Who Fell To Earth (1976, Nicolas Roeg):
Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Walter Tevis και γυρισμένο από τον ‘αιρετικό’ σκηνοθέτη του ‘Don't Look Now’ η ταινία περιγράφει την προσπάθεια ενός εξωγήινου ανθρωποειδούς να μαζέψει χρήματα ως επαναστατικός εφευρέτης στη γη για να χτίσει ένα διαστημόπλοιο και να μεταφέρει νερό στην οικογένεια του στον πλανήτη από τον οποίο προέρχεται. Μέχρι που αρχίζει να υιοθετεί ανθρώπινες αδυναμίες κι εθίζεται στο αλκοόλ την τηλεόραση και το σεξ…
Just a Gigolo (1978, David Hemmings)
Σκηνοθετημένο από τον πρωταγωνιστή του ‘Blow-Up’ του Antonioni παρουσιάζει τον Bowie ως Πρώσο αξιωματούχο, ο οποίος μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάζεται να γίνει ζιγκολό για να επιβιώσει, ενώ παράλληλα συνάπτει σχέσεις με έναν Ναζί.
Christiane F. (1981, Uli Edel)
Εδώ ο Bowie, σε ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό ρόλο, υποδύεται τον εαυτό του κατά τη διάρκεια της -σημαντικότερης για πολλούς μουσικά- παραμονής του στο Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του 70. Μία 14χρονη που ζει στο Δυτικό Βερολίνο, η Christiane, στην προσπάθεια της να ξεφύγει από την ανία της και μια προβληματική οικογένεια, βυθίζεται στον κόσμο της Βερολινέζικης μουσικής σκηνής, δοκιμάζει αρχικά LSD και στη συνέχεια εθίζεται στην ηρωίνη με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να πουλήσει το κορμί της και την αγαπημένη της συλλογής δίσκων του Bowie. (περισσότερες λεπτομέρειες για το έργο εδώ)
The Hunger (1983, Tony Scott)
Σκηνοθετημένο από τον πρόωρα χαμένο Βρετανό δημιουγό (Top Gun, True Romance, Enemy of the State) και αδερφό του Ridley Scott, είναι το πιο gothic film του Bowie (το φιλμ άλλωστε ξεκινά σε ένα live των Bauhaus). Πρωταγωνίστρια ένα βαμπίρ, η Miriam (Catherine Deneuve) που μαζί με τον εραστή της John (David Bowie) επιλέγουν θνητούς για ερωτική συντροφιά κάνοντας τους αθάνατους. Το πρόβλημα είναι όταν ο John, ενώ ξέρει ότι θα ζήσει για πάντα, αρχίζει να γερνά…
Merry Christmas Mr. Lawrence (1983, Nagisa Oshima)
Την ίδια χρονιά που έβγαλε το album ‘Let’s Dance’ και το προαναφερθέν film ‘The Hunger’, o Bowie συνεργάστηκε με τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Oshima. Η υπόθεση τοποθετείται σε ένα ιαπωνικό στρατόπεδο συγκέντρωσης το 1942. Εκεί εργάζεται ο συνταγματάρχης Lawrence (Tom Conti) ως μεσολαβητής μεταξύ αγγλόφωνων και ιαπώνων στρατιωτών. Όταν έρχεται ο εκκεντρικός ταγματάρχης Celliers (David Bowie) οι ισορροπίες διαταράσσονται. H εκπληκτική μουσική επένδυση εδώ από τον Ryuichi Sakamoto.
Labyrinth (1986, Jim Henson)
Ένα παιδικό παραμύθι που με τα χρόνια εξελίχθηκε σε cult παράξενη σκοτεινή ιστορία. Με την Jennifer Connelly των ‘Requiem for a Dream’ & ‘A Beautiful Mind’ εδώ στα 16 της.
Absolute Beginners (1986, Julien Temple)
Από το σκηνοθέτη των ‘The Filth and the Fury’ & ‘Glastonbury’, το φιλμ διαδραματίζεται στο Λονδίνο του 1958 κατά την έκρηξη των mods, των teddy boys και της jazz. Ένας ερασιτέχνης φωτογράφος ερωτεύεται ένα ανερχόμενο μοντέλο μέχρι που οι φιλοδοξίες τους θα τους χωρίσουν. Ο Bowie σε δευτερεύοντα ρόλο ενός πλούσιου καιροσκόπου.
The Last Temptation of Christ (1988, Martin Scorsese)
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη, το αιρετικό φιλμ Σκορσέζε με τις ανθρώπινες αδυναμίες του Χριστού προκάλεσε θυελλώδεις αντιδράσεις στην εποχή του. Ο Bowie εδώ ως Πόντιος Πιλάτος.
Basquiat (1996, Julian Schnabel)
Η ιστορία του Jean-Michel Basquiat, ενός ταλαντούχου street artist που ανακαλύφθηκε από τον Andy Warhol (που εδώ υποδύεται ο Bowie), γνώρισε αρκετή επιτυχία μέχρι που πέθανε από ναρκωτικά, σε νεαρή ηλικία.
The Prestige (2006, Christopher Nolan)
Μεταξύ του ‘Batman Begins’ και του ‘Dark Knight’ ο Christopher Nolan γύρισε μια ταινία σχετικά τη διαμάχη δύο μάγων (Christian Bale & Hugh Jackman) στο τέλος του 19ου αιώνα. Ο Bowie εμφανίζεται ως ο σπουδαίος φυσικός Nikola Tesla (γνωστός και ως ‘τρελός επιστήμονας’). Αυτό έμελε να είναι και το κύκνειο άσμα του στο σινεμά...
