Ειμαι κι εγω απ αυτους που το κλαμα το θεωρουν αδυναμια. Ομως... καποιες φορες που εκλαψα μπροστα σε αλλους ειδα πως ηρθαν πιο κοντα μου και με θεωρησαν πιο ανθρωπινη κι οχι αδυναμη. Καντο αμα σου βγαινει, χωρις δευτερες σκεψεις
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Ειμαι κι εγω απ αυτους που το κλαμα το θεωρουν αδυναμια. Ομως... καποιες φορες που εκλαψα μπροστα σε αλλους ειδα πως ηρθαν πιο κοντα μου και με θεωρησαν πιο ανθρωπινη κι οχι αδυναμη. Καντο αμα σου βγαινει, χωρις δευτερες σκεψεις
Δεν θυμάμαι τωρα αλλά το να ντραπεις μπροστά σε ξένους το καταλάβαινω, μπροστά στους δικους σου όμως γιατι; Δεν υπάρχει λόγος να καταπιεζεσαι, ανθρώπινο είναι και το κλάμα. Κακώς αισθάνεσαι άσχημα.
Εντάξει, δεν είναι πια και τόσο "άλλοι" η μάνα σου και η γιαγιά σου... τόσο πολύ κρατάς τον εαυτό σου για τον εαυτό σου ; Χαλάρωσε.
Εγώ πάλι, είμαι το αντίθετο από σένα. Όχι μόνο έχω δεκαετίες να κλάψω (και με βαραίνει), αλλά εύχομαι κάποια στιγμή να μου έρθει να κλάψω ακόμα και μπροστά σε κάποιον άγνωστο, με την πρώτη ευκαιρία. Και, πίστεψέ με, δε θα ντραπώ καθόλου όταν συμβεί.