ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου έχει τύχει. Δεν το ήθελα, ούτε έγινε εσκεμμένα. Επίσης, δεν μου αρέσει να κλαίω μπροστά σε κανέναν για κανένα λόγο. Ούτε μπροστά σε δικούς μου, ούτε μπροστά σε ξένους. Ωστόσο, δεν είναι εφικτό να το ελεγξεις σε όλες τις συγκυριες. Δυστυχώς, μου έχει συμβεί και μπροστά σε δικούς μου και σε ξένους μια φορά . Δεν ήθελα, προσπάθησα πολύ να συγκρατηθω αλλά έκλαιγαν άλλα δύο άτομα πριν με πιάσουν τα κλαμματα και ήταν σαν να πατήθηκε ένας συναγερμός μέσα μου, δεν άντεξα . Ήταν σε κηδεία δικού μας ανθρωπου. Είχα πολύ κακή ψυχολογία. Οπότε μπορώ να καταλάβω τη θέση σου γιατι έχω ζήσει και τις δυο καταστάσεις. Θα σε βοηθήσει να μην το σκέφτεσαι μετά για να μην σε παίρνει από κάτω. Όσο και να μην θέλουμε κάποιες στιγμές δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις διαθέσεις μας. Δεν σημαίνει ότι είχες σκοπό να σε λυπηθούν επειδή σου βγήκε να κλάψεις. Μπροστά σε δικούς μας είναι πιο σύνηθες να συμβεί, δεν γίνεται να είμαστε όλη την ώρα μες την τρελή χαρά, οπότε δεν έγινε και κάτι.

Μπροστά στη μαμά σου και την γιαγιά σου είναι οκ.Σε πιο τρίτους καλύτερα όχι,ίσως το εκλάβουν σαν αδυναμία.Αν και αρκετοί άνθρωποι,κυρίως γυναίκες,χρησιμοποιούν το κλάμα σα μέσο χειρισμού!

Ειμαι κι εγω απ αυτους που το κλαμα το θεωρουν αδυναμια. Ομως... καποιες φορες που εκλαψα μπροστα σε αλλους ειδα πως ηρθαν πιο κοντα μου και με θεωρησαν πιο ανθρωπινη κι οχι αδυναμη. Καντο αμα σου βγαινει, χωρις δευτερες σκεψεις

Δεν θυμάμαι τωρα αλλά το να ντραπεις μπροστά σε ξένους το καταλάβαινω, μπροστά στους δικους σου όμως γιατι; Δεν υπάρχει λόγος να καταπιεζεσαι, ανθρώπινο είναι και το κλάμα. Κακώς αισθάνεσαι άσχημα.

Εντάξει, δεν είναι πια και τόσο "άλλοι" η μάνα σου και η γιαγιά σου... τόσο πολύ κρατάς τον εαυτό σου για τον εαυτό σου ; Χαλάρωσε.
Εγώ πάλι, είμαι το αντίθετο από σένα. Όχι μόνο έχω δεκαετίες να κλάψω (και με βαραίνει), αλλά εύχομαι κάποια στιγμή να μου έρθει να κλάψω ακόμα και μπροστά σε κάποιον άγνωστο, με την πρώτη ευκαιρία. Και, πίστεψέ με, δε θα ντραπώ καθόλου όταν συμβεί.