ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.10.2022 | 16:15

I will survive

Η αλήθεια είναι πως βιώνω τόσο άγχος και υποφέρω για πράγματα που στους υπόλοιπους ανθρώπους βγαίνουν φυσικά και εύκολα, όπως η απλή επικοινωνία,σχέσεις και ενήλικες υποχρεώσεις. Και άμα το μοιραστείς σου δίνουν λύσεις, σου λένε πάρε το τάδε, πήγαινε σε ψυχολόγο.Καταλαβαίνω.Αλλά I don't want to be fixed by a doctor, i want to be loved,that's the point...Μόνο η βαθιά επιβεβαίωση και ασφάλεια που μου έχει δοθεί έχει αλλάξει κάτι στη ψυχή μου και αυτή προσωρινά, μέχρι να την πάρουν πίσω. Μην περιμένεις κάποιον να σε σώσει λένε. Αλλά είναι το μόνο σενάριο που μπορώ να σκεφτώ,ώρες ώρες. Απομονωμένη είμαι αρκετά ήρεμη,σταθερή, βρίσκω σκοπό και χαρά στα ενδιαφέροντα μου. Και ίσως να μπορούσα να ζήσω έτσι και για πάντα. Απλά αναρωτιέμαι αν αρκεί αυτή η ζωή. Απλά αναρωτιέμαι αν είναι κρίμα να μην μοιράζομαι την ύπαρξη μου,στα όμορφα μου χρόνια (26),κάθε φορά που χορεύω μόνη,χαμογελάω και κάνω λες και αποπλανώ κάποιον μπροστά από τον καθρέφτη μου. Η ενοχή και η ντροπή πως δεν μπορώ να λειτουργήσω σαν τους άλλους με τρώει σαν να έχω κάνει έγκλημα και να φοβάμαι μην με ανακαλύψουν. Να κάνω τις εξόδους που κάνουν, τις δουλειές τους. Να έχω μια συνομιλία χωρίς να σφιχτεί η ψυχή μου, να ερωτευτώ χωρίς να πεθαίνω από το φόβο μου και τα τόσα ψυχοσωματικά, να με απορρίψουν χωρίς να πέσω τόσο χαμηλά για καιρό, να ανοιχτώ χωρίς να έχω αϋπνία όλο το βράδυ, να νιώσω ενθουσιασμό χωρίς να προσπαθεί το μυαλό μου να τον καταρρίψει στο δευτερόλεπτο. Έχω καταπιεί βίντεο , βιβλία ψυχολογίας. Δεν άλλαξαν το πώς αντιδρά το σώμα μου όμως. Δεν ήταν και δεν είναι ποτέ απόλυτα χαλαρό υπό την παρουσία των άλλων. Να είσαι ο εαυτός σου λένε. Πόσο ο εαυτός του μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που μέσα του νιώθει σαν να τον κυνηγάει αρκούδα; Θα είναι ο εαυτός του, ο τρομαγμένος. Δεν έχεις αυτοπεποίθηση λένε. Μα μ'άρεσει ο εαυτός μου ,αυτός που είμαι όταν είμαι μόνη. Μ'αρέσει. Κάποιος που φοβάται τα φίδια θα του έλεγες ότι είναι θέμα αυτοπεποίθησης; Ε λοιπόν εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους...και πέρα από θέμα αυτοπεποίθησης, είναι θέμα ανασφάλειας. -Έλλειψη ασφάλειας-. Θα ήθελα να σταματήσει να θέλει να τρέξει μακριά το μέσα μου. Να κάτσω δίπλα σε κάποιον και να μείνω απλά εκεί. Να μείνει και αυτός. Δεν ξέρω ποια είμαι πολλές φορές...Σίγουρα μία αντίφαση .
8
 
 
 
 
σχόλια

Προσπάθησε αυτό το συναίσθημα της αγάπης προς τον εαυτό σου , να το εχεις παντού και πάντα μαζί σου, ακόμα και όταν είσαι μαζί με άλλους ανθρώπους. Είναι κάτι που θα σε προστατεύει αλλά και θα σου υπενθυμιζει πως δεν υπάρχει κανένας φοβος επι της ουσίας.
Απλά εμεις μεγεθύνουμε μερικες φορες τα πράγματα, δινοντας μεγαλη αξία στους άλλους, ειδικά όταν δεν τους γνωρίζουμε καλά, με αποτέλεσμα να τους εξιδανικεύουμε και να μπαίνουμε σε μια διαδικασία σύγκρισης. Ομως ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Οπως και εσυ είσαι μοναδική. Δώσε λοιπόν την ευκαιρία στον εαυτό σου ώστε να χτίσεις τις σχέσεις που τόσο θελεις, παντα με αποδοχή και σεβασμό πρώτα πρώτα προς εσένα και μετά προς τους άλλους. Αν όλο αυτό φυσικά συνδυαστεί και με θετική διάθεση όλα θα πάνε καλά.

Ναι, να προσπαθήσει η κοπέλα, γυναίκα που έγραψε την εξομολόγηση και να θυμάται αυτό, if you don't heal what hurt you, you'll bleed on people who didn't cut you.

Είμαι δώδεκα χρόνια μεγαλύτερός σου και πάνω-κάτω σε καταλαβαίνω.
Έχεις πρόβλημα κοινωνικοποίησης.
Η προτροπή μου είναι αρχικά να σταματήσεις να έχεις άγχος.
Πώς σταματάει αυτό;
Απλά αρχίζεις να αδιαφορείς για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν..., τι πρέπει να γίνει για να... καθώς και για την άποψη των άλλων για σένα.
Να μη χάσεις την ευαισθησία σου, την ενσυναίσθηση και τα τρυφερά κομμάτια του χαρακτήρα σου αλλά για ορισμένα πράγματα όπως αυτά που σου ανέφερα στην προηγούμενη πρότασή μου πρέπει να φτάσεις στα όρια της αναισθησίας. Δοκίμασέ το και θα βγεις κερδισμένη. Ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι μια ξεχωριστή εμπειρία (ακόμα κι αν κάνεις τα ίδια πράγματα) χωρίς να μετράς νίκες και ήττες.
Και σε ψυχολόγο να πας, αν είναι το ''σκαρί'' σου τέτοιο και η ιδιοσυγκρασία σου δεν θα αλλάξει κάτι σημαντικά, απλά θα γίνει μια μεγαλύτερη και βαθύτερη εξομολόγηση των σκέψεών σου από αυτήν που έκανες τώρα. Οι συμβουλές που θα σου δοθούν, σύμφωνα με την εμπειρία μου, είναι αυτές που σκέφτεσαι και τώρα αλλά δεν πραγματοποιείς.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να νιώθεις ενοχή και ντροπή επειδή όπως λες δεν μπορείς να λειτουργήσεις σαν τους άλλους.
Από τα παραδείγματα στον περίγυρό σου αλλά και όσα ακούμε όλοι καθημερινά βλέπεις εσύ συνολικά ανθρώπους ευτυχισμένους με τις εξόδους που κάνουν και τις δουλειές τους κι όλα αυτά ή ανθρώπους που κρύβουν σκοτάδια στην ψυχή τους μέχερι να 'ρθει η ώρα να ξεσπάσουν; Δικό σου το συμπέρασμα.
Αν μέχρι τώρα ήσουν έτσι εσωστρεφής και περνούσες καλά μόνο στις απομονωμένες σου στιγμές όπως λες τότε μάθε να αγαπάς αυτή την πλευρά του εαυτού σου απενοχοποιημένα.
Αν απλώς έχεις χάσει το δρόμο σου μέχρι την επόμενη γνωριμία για κάποιο λόγο όπως π.χ. κάποιον επώδυνο χωρισμό, τότε βρες τον τρόπο να ξαναβγείς στο παιχνίδι των γνωριμιών και της επικοινωνίας με τους άλλους, τόσο στον ερωτικό όσο και στον φιλικό τομέα και σίγουρα θα βγεις κερδισμένη.
Μακάρι να έχεις έστω και μία φίλη αλλά και συγγενείς κι ανθρώπους να σε στηρίζουν όσο γίνεται και πάντα υγεία σου εύχομαι. Καλή δύναμη.

Τυχαίε περαστικέ, εγώ θα γράψω μια άλλη οπτική που δεν σημαίνει αυτόματα διαφωνία με την δικιά σου, εξάλλου η κάθε άποψη είναι σεβαστή. Μπορώ να κατανοήσω τις όποιες φοβίες, ανασφάλειες που γράφονται (γιατί αυτές και άλλα πολλά μας βάζουν ασυναίσθητα σε ένα διαρκές άγχος) ή άλλου είδους "πληγές" από προηγούμενες εμπειρίες που μπορεί να είχες. Στην συνέχεια γράφεις για την επιβεβαίωση και την ασφάλεια που σου έχουν δείξει αλλά λίγο μετά γράφεις, μέχρι να την πάρουν πίσω. Εδώ θα τα ξανά γράψω και ας φανώ γραφική, ρομαντική ή δεν μπορώ να κατανοήσω πως λειτουργούν οι σχέσεις στην πραγματικότητα και να κοιτάξω γύρω μου κλπ κλπ, δεν με νοιάζει γιατί τα πιστεύω γιατί ναι, έχω μια ρομαντική άποψη για τις σχέσεις. Από που πηγάζει η σιγουριά σου ότι θα την πάρουν πίσω; Ναι, μπορώ να καταλάβω ότι κρατάς επιφυλάξεις αλλά υπάρχουν άνθρωποι, κρίνοντας από εμένα, που ενδιαφέρονται πραγματικά να δώσουν, να προσφέρουν ή το οτιδήποτε άλλο και δεν πρόκειται να τα πάρουν πίσω. Αμέσως μετά γράφεις, μην περιμένεις να σε σώσει κάποιος. Δεν θα πω ότι έχεις άδικο, σε ένα πρώτο στάδιο πρέπει να στηριζόμαστε και να βασιζόμαστε σε εμάς. Μετέπειτα, θα βρείς τον άνθρωπο που θα θέλει να σε στηρίξει όπως και εσύ εκείνον, το θέμα είναι εάν τον αφήσεις να μπει στη ζωή σου. Όπως σωστά γράφεις, οι περισσότεροι δίνουν συμβουλές τύπου, "εντάξει χαλάρωσε συμβαίνει σε όλους", το κλασικό "έλα μωρέ μην αγχώνεσαι", λες και με το άκουσμα αυτής της φράσης αυτομάτως σταματάς να αγχώνεσαι ή το "απλά να είσαι ο εαυτός σου". Το τελευταίο βέβαια δεν είναι τόσο κατακριτέο, με την έννοια ότι καλό είναι να είμαστε ο εαυτό μας. Μπορώ να καταλάβω ότι κάποιες φορές σου είναι δύσκολο αλλά θα το ξανά γράψω, θα βρεθεί άνθρωπος να σε αποδεχτεί έτσι ακριβώς όπως είσαι, με όλα όσα περιέγραψες και με όσα δεν ανέφερες. Θα κλείσω με αυτό που γράφεις, "I don't want to be fixed by a doctor, i want to be loved,that's the point...", πιστεύω ότι την απάντηση σε αυτό μπορείς να την βρεις στο κείμενό μου. Το ζητούμενο είναι να δείξεις και εσύ με εμφανή σημάδια εάν ενδιαφέρεσαι για κάποιον άνθρωπο, μίλησε ξεκάθαρα.

Συμφωνώ γενικά με το σχόλιό σου εσύ που έγραψες αυτό των 02:50 , απλά στο σχόλιό σου αναφέρεσαι ταυτόχρονα και στην εξομολογούμενη και στο σχόλιό μου χωρίς να τα διαχωρίζεις χρησιμοποιώντας φράσεις που έγραψε η εξομολογούμενη ενώ αναφέρεσαι στο σχόλιό μου.
Γενικά πάντως το ξαναλέω σε ένα μεγάλο βαθμό σωστά είναι αυτά που γράφεις.

Αγαπητέ Τυχαίε περαστικέ, θα γράψω το εξής πάντα με σεβασμό, πολλές φορές το μυαλό μας είμαι αυτό που μας κάνει να ξεχωρίσουμε, διακρίνουμε πολλά πράγματα, χωρίς να υπάρχουν τα εμφανή όρια. Δυστυχώς στην αγάπη, κρίνοντας από εμένα, το μυαλό, εννοώ η αντίληψη ακόμα και τώρα δε με έχει βοηθήσει, άσε που ακόμα και τώρα λαμβάνω διφορούμενα μηνύματα και τι ζητάω τόσο μα τόσο καιρό; Ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Θα κλείσω με αυτό, "Λόγος Τιμής, από το εγώ στο εμείς... Εμείς οι ρομαντικοί και οι περίεργοι. Περιθωριακοί και σκαλωμένοι. Βγαίνουμε μπροστά και το ματώνουμε. Ποτέ κανένας μόνος μα ενωμένοι".

Τυχαίε περαστικέ, τι και εάν τα γράφω σωστά; Δεν έχει κανένα μα κανένα απολύτως νόημα ούτε σημασία πια. Ας βρει ο άνθρωπος που εξομολογήθηκε αυτόν που θα του πραγματοποιήσει όσα έχει ονειρευτεί στη ζωή του.

Εξομολογούμενη, μου φαίνεται ότι είναι κοινωνικό άγχος. Είχα κάποτε γνωριμία με μια κοπέλα τέτοια, αν και ήταν μικρότερή σου, όμως θυμάμαι να λέει μια απ' τα ίδια. Ακόμα κι όταν ήταν μόνη μαζί μου, έλεγε ότι συνέχιζε να βιώνει κάποιο εσωτερικό άγχος, λες κι ήταν στη ντόπα. Μπορούσε να χαλαρώσει μόνο όταν ήταν σπίτι μόνη ή το πολύ με τους δικούς της, αλλά όταν συναντούσε άλλους ανθρώπους, έλεγε ότι νιώθει χαζή. Εν μέρει ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι η ίδια πίστευε πως οι άλλοι την "περιμένουν"να φερθεί με συγκεκριμένο τρόπο και φοβόταν μην χαρακτηριστεί υπερβολικά κρύα ή υπερβολικά διαχυτική, οπότε και δεν μπορούσε να κεντράρει κάπου, ούτε και μπορούσε να κρατήσει οπτική επαφή. Δυστυχώς, με τη μετακόμισή μου την έχασα παντελώς και δεν κρατήσαμε επαφή. Δεν ξέρω καν αν πήρε φαρμακευτική αγωγή εν τέλει, κάτι που δεν θα ήταν κατακριτέο, γιατί δεν ελέγχονται τα πάντα μόνο με δύναμη θέλησης και βιβλία αυτοβοήθειας, μα συχνά πρόκειται για βιοχημικές ιδιαιτερότητες που χρειάζονται ανάλογη χημική παρέμβαση.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

THE GOOD LIFO ΔΗΜΟΦΙΛΗ