Πέντε ψωμιά και 6 λίτρα γάλα κάθε μέρα: Η ζωή μιας οικογένειας με 11 παιδιά στη Θεσσαλονίκη

Πέντε ψωμιά και 6 λίτρα γάλα κάθε μέρα: Η ζωή μιας οικογένειας με 11 παιδιά στη Θεσσαλονίκη Facebook Twitter
5

Ο Ζαχαρίας Βέλτσιος και σύζυγός του Δήμητρα ζουν με τα 11 παιδιά τους στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης και σε λίγο καιρό ετοιμάζονται να υποδεχθούν και το 12ο παιδί τους. Πώς είναι όμως η ζωή σε ένα σπίτι με 13 άτομα; 

Ο 42χρονος πατέρας είναι συνοδός απορριμματοφόρου σε γειτονικό δήμο, «σκουπιδιάρης» όπως λέει ο ίδιος, και για να μη λείψει τίποτα από την οικογένειά του, κάνει ό,τι περνά από το χέρι του: από ηλεκτρολογικά μερεμέτια και μετακομίσεις μέχρι συλλογή ανακυκλώσιμων υλικών.

«Οι ανάγκες είναι πολλές αλλά δεν μας πτοούν. Όλα παλεύονται αν υπάρχει υγεία, αν είσαι καλά με τον άνθρωπό σου και δεν έχεις γκρίνια. Κάνω τα πάντα για να εξοικονομήσω κάποια χρήματα και χαιρόμαστε την πολυμελή οικογένειά μας», λέει ο Ζαχαρίας με την αφοπλιστική αισιοδοξία που τον διακρίνει: «Δόξα το Θεό. Δεν έχουμε στερηθεί κάτι, ούτε το φαγητό ούτε τη θέρμανση. Μπορεί να ζεσταινόμαστε με ξύλα αλλά το σπίτι είναι ζεστό. Πιστεύω πως ζούμε σαν βασιλιάδες! Έχουμε τα πάντα. Βέβαια δεν μπορούμε, για παράδειγμα να πάμε όλοι μαζί διακοπές, αλλά δεν μας λείπουν», υπογραμμίζει. 

Όσο για την μητέρα της οικογένειας, αν και η ανατροφή και η φροντίδα των παιδιών είναι καθημερινός άθλος, η ίδια δηλώνει πως «δεν αισθάνομαι ότι κάνω κάτι πολύ δύσκολο», καθώς όπως σημειώνει, όλοι βοηθούν ανάλογα με την ηλικία και τις δυνατότητές τους. 

Η 17χρονη Ευθυμία και η 15χρονη Άννα –άριστες μαθήτριες και οι δύο- να αναλαμβάνουν μέρος των καθημερινών υποχρεώσεων που αφορούν τον Βασίλη που πηγαίνει στην Γ' Γυμνασίου, τον Γιώργο της Α' Γυμνασίου, τον Χριστόφορο (ΣΤ' Δημοτικού), τον Ιάκωβο (Δ' Δημοτικού), τον Στέφανο (Γ' Δημοτικού), τη Σοφία (Α' Δημοτικού), τα δίδυμα Νίκο και Νέστορα που φέτος πηγαίνουν στο νηπιαγεωγείο και τον μόλις δύο ετών Μανώλη.

«Όλη η κοινωνία μας αγκάλιασε»

Ο Ζαχαρίας και η Δήμητρα μένουν στο Ωραιόκαστρο από το 2009 και είναι εντυπωσιασμένοι από την αγκαλιά που άνοιξε για τους ίδιους και την οικογένειά τους η κοινωνία της περιοχής.

Τότε είχαν έξι παιδιά και δεν έβρισκαν διαμέρισμα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, αλλά και στα χρήματα που μπορούσαν να διαθέσουν μέσω του δανείου που δικαιούνταν από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας. Και στο Ωραιόκαστρο βρήκαν αυτό που ήθελαν.

«Όλη η κοινωνία μας αγκάλιασε. Οι κάτοικοι του Ωραιοκάστρου είναι πολύ καλοί. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που κάνουν πραγματικό έργο χωρίς να ζητήσεις βοήθεια», λένε ο Ζαχαρίας και η Δήμητρα που είναι 22 χρόνια μαζί και πιστεύουν πως «αν έχεις πίστη, ο Θεός είναι δίπλα σου. Και δεν σε βοηθάει με το να σου στείλει ένα σακί αλεύρι, αλλά στέλνοντας στο δρόμο σου καλούς ανθρώπους».

«Η αγάπη του κόσμου είναι άλλο πράγμα. Δεν συναντήσαμε κακό άνθρωπο. Όπου και να πάμε οι πόρτες είναι ανοιχτές. Η Παναγία είναι η δύναμή μας και η προστάτιδά μας», επισημαίνει ο Ζαχαρίας.

«Ακόμη και το αυτοκίνητο μάς το έκαναν δωρεά δυο άγνωστοι, όταν μέναμε στη Νεάπολη», λέει ο Ζαχαρίας και περιγράφει τον τρόπο: «Έδωσαν σε έναν ιερέα, στον Εύοσμο, έναν φάκελο με 11.000 ευρώ και ζήτησαν να μου τον παραδώσει για να αγοράσουμε αυτοκίνητο που να καλύπτει τις ανάγκες μας, γιατί είχαμε ένα παλιό που μας ταλαιπωρούσε. Και δεν μάθαμε ποτέ ποιοι ήταν».

Αλλά και ο τρόπος με τον οποίο κατάφεραν να αγοράσουν το σπίτι στο Ωραιόκαστρο είναι για το νεαρό ζευγάρι ένα μικρό θαύμα. «Πριν τη λήψη του δανείου η μεσίτρια ζητούσε προκαταβολή 4.000 ευρώ, ποσό που δεν είχαμε. Βλέποντας αυτή την αδυναμία μας αλλά και την επιμονή μας για το σπίτι μας είπε: Τι περιμένετε, να σας πέσει το μάνα εξ ουρανού;», θυμούνται σήμερα ο Ζαχαρίας και η Δήμητρα οι οποίοι κατάφεραν, στην εκπνοή της προθεσμίας, να βρουν τα χρήματα. Και η λύση που δόθηκε ήταν γι' αυτούς «μάνα εξ ουρανού».

Ήταν τότε δημότες του Δήμου Θεσσαλονίκης και –όπως τους ενημέρωσε μια φίλη- ο δήμος χορηγούσε εκείνη την περίοδο το ποσό των 3.000 ευρώ σε δωροεπιταγές σε πολύτεκνες οικογένειες με περισσότερα από τέσσερα παιδιά. Αλλά εκείνη τη χρονιά το βοήθημα αποφασίστηκε να καταβληθεί σε μετρητά. «Ήταν Δευτέρα όταν πήραμε τα 3.000 ευρώ. Πληρώθηκε ο Ζαχαρίας τον μισθό του κι έτσι προσθέσαμε άλλα 1.000 ευρώ και την Πέμπτη –τελευταία μέρα της προθεσμίας που είχαμε- δώσαμε την προκαταβολή για να ξεκινήσει η διαδικασία και να πάρουμε το σπίτι», θυμάται η νεαρή μητέρα.

Πέντε ψωμιά και 6 λίτρα γάλα κάθε μέρα

 

«Έχω συγκλονιστεί από την αγάπη και τη συμπεριφορά του κόσμου. Οι άνθρωποι βοηθάνε από μόνοι τους και ο καθένας με τον τρόπο του. Το κάνουν μέσα από την καρδιά τους και πολλές φορές νιώθω και άσχημα», λέει η Δήμητρα.

Είναι χαρακτηριστικό πως μόνο για το μεσημεριανό φαγητό η Δήμητρα θα πρέπει να ετοιμάζει δυο ταψιά, με τουλάχιστον –για παράδειγμα- τρία κιλά πατάτες και 12-13 μπούτια, ενώ η οικογένεια χρειάζεται κάθε μέρα 5 ψωμιά και 6 λίτρα γάλα που «δεν φτάνουν αν συνδυαστούν με κορν φλέικς». Αλλά κι ένα μεγάλο ψωμί του τοστ με 20 φέτες κασέρι και 20 φέτες γαλοπούλα ίσως να μη φτάσουν το πρωί για το σχολείο, ενώ άλλες τόσες ποσότητες χρειάζονται για το απογευματινό ή το βραδινό κολατσιό των παιδιών. Τουλάχιστον πέντε κιλά πατάτες πρέπει να καθαριστούν αν τα παιδιά τις θέλουν στο τηγάνι, ενώ στο βραδινό μενού μπαίνουν και τα φρούτα.

Μια σημαντική επιβάρυνση για την πολύτεκνη οικογένεια είναι η αγορά γραφικής ύλης για το σχολείο, καθώς στην αρχή της χρονιάς χρειάζονται τουλάχιστον 50 ευρώ για κάθε παιδί, δηλαδή τουλάχιστον 500 ευρώ για τα 10 παιδιά που πηγαίνουν σε διάφορες σχολικές βαθμίδες.

«Ο οικογενειακός προϋπολογισμός δεν φτάνει αλλά θα το διαχειριστούμε. Πρώτα θα αγοράσουμε τη γραφική ύλη για τα πιο μεγάλα παιδιά και στη συνέχεια για τα μικρότερα», έλεγε ο Ζαχαρίας. Ωστόσο τη σημαντική δωρεά σχολικών τσαντών που έκανε προς την οικογένεια μια τοπική εταιρία με παρέμβαση του αντιδημάρχου Κοινωνικής Πολιτικής, Πέτρου Αταμιάν.

Στη Νομική «στοχεύει» η 17χρονη Ευθυμία

 

Άριστη μαθήτρια είναι η πρωτότοκη Ευθυμία η οποία φοιτά στην Γ' Λυκείου και το όνειρό της είναι η Νομική και δεύτερος στόχος η Φιλολογία. Η 17χρονη δεν πήγε ποτέ φροντιστήριο, αλλά φέτος οι γονείς της αποφάσισαν να τη στείλουν για να μπορέσει να πετύχει το στόχο της παρότι το κόστος ήταν υψηλό- από 2.700 έως 3.300 ευρώ. Όμως, ένας φροντιστής τους έδωσε την επιλογή της υποτροφίας, η Ευθυμία έδωσε τις απαραίτητες εξετάσεις και τελικά την κέρδισε, αποκτώντας έκπτωση 100% στο κόστος των διδάκτρων.

Με πληροφορίες από politisnews.gr

Ελλάδα
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Καλλιάνος: «Το καλό παιδί τελείωσε, δεν σκαμπάζω από τις γλυκανάλατες ανακοινώσεις του Αττικόν»

Ελλάδα / Γιάννης Καλλιάνος: «Το καλό παιδί τελείωσε, δεν σκαμπάζω από τις γλυκανάλατες ανακοινώσεις του Αττικόν»

«Δεν φταις εσύ», ανέφερε ο μετεωρολόγος για τον Άδωνι Γεωργιάδη και αποκαλύπτει όλο το παρασκήνιο για την καθυστερημένη εισαγωγή του πατέρα του στη ΜΕΘ
NEWSROOM

σχόλια

5 σχόλια
Όλα ωραία και καλά αλλά μόνο με ένα μισθό δε βγαίνει να συντηρήσεις αυτοκίνητο,σπίτι,λογαριασμοί και σούπερ μάρκετ.Μακάρι να είμασταν όλοι τυχεροί και να μας έδιναν και εμάς αυτοκίνητα και η γειτονιά "αγάπη " που μεταφράζεται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο σε οικονομική βοήθεια.Αν είσαι άξιος κύριε μεγάλωσε τα παιδιά σου αξιοπρεπώς με τον δικό σου και μόνο ιδρώτα και όχι να βασίζεσαι σε "ελεημοσυνες", τύχη κτλ όταν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού δε μπορεί να συντηρήσει καν το δικό του το τομάρι.
Μία βαθιά υπόκλιση μπροστά τους και πολλά μπράβο για την απόφαση και αντοχή τους! Και φαίνονται χαρούμενη οικογένεια με τις όποιες δυσκολίες της. Άμα παραδειγματιζόμασταν από ελληνικές πολύτεκνες οικογενειες σαν και αυτήν θα αντιστρέφαμε το δημογράφικο πρόβλημα μας και γενικότερα μία "έκρηξη παιδιών" θα είχε πολλά θετικά κοινωνικά και οικονομικά οφέλη. Φυσικά δεν λέω να γεννοβολάμε ο καθένας από 11 παιδιά, είναι υπερβολικά πολλά. Αλλά αρκετοί δεν κάνουν κανένα. Θα μου πεις υπάρχουν έξοδα και ανύπαρκτα ή χαμηλά εισοδήματα (για τους μισούς Έλληνες) και δεν θάναι και λάθος. Ας το δούμε λίγο πιο ψυχρά ρεαλιστικά το θέμα. Μου έκανε εντύπωση που στο ιντερνετ εκατοντάδες σχόλια λένε συγχαρητηρια, εις ανωτερα, ετσι πρέπει, αγάπη να υπάρχει και τα λεφτά δεν πειράζει κτλπ και μόνο 1 στους 10 είπε ναι μεν μπράβο αλλά με μία επιφύλαξη αναφέροντας έξοδα, στερήσεις κτλπ. Εν τω μεταξύ οι 9 στους 10 ζήτημα ναχουν ένα παιδί και θα θελα να δω πόσο θετικοί θα ήταν εαν οι γονείς ήταν αλλοδαποί πχ τιποτα Ανατολίτες ή Ανατολικοευρωπαίοι έστω και νόμιμα στην χώρα και ενταγμένοι κτλπ. Νομίζω άλλα θα γράφανε...Κακά τα ψέμματα παιδιά, άλλο τι βγάζουν προς τα έξω, περνάνε αρκετά δύσκολα. Δεν πεινάνε ή κρυώνουν αλλά ως εκεί. Και αυτό επειδή είναι δημοτικός υπάλληλος αρχικά. Κάτι άνεργοι και νέοι με μισθό πείνας δεν φτάνουν τα λεφτά ούτε για τον εαυτό τους (ή μόνο για αυτόν τέλος πάντων). Λυπάμαι αλλά η αγάπη μπορεί ναναι του νούμερο 1 σε μία οικογένεια αλλά ΔΕΝ επαρκεί για φαγητό, σπουδές, ρεύμα κτλπ. Το ότι πάνε για 12ο παιδί μου λέει πως είναι κάπως ελαφρόμυαλοι και πως δεν υπολογίζουν κάποια πράγματα. Τα μόνα σταθερά εισοδήματα είναι ένας μισθός (τίποτα 1500 ευρώ υποθέτω και άρα δεν δικαιούνται προνοιακά επιδόματα ή Κοινωνικό Παντοπωλείο παρά μόνο κανα μειωμένο τιμολόγιο νερού και στην ΔΕΗ), μερικά μαύρα μεροκάματα και το πολύ 500-600 ευρώ το δίμηνο από το επίδομα τέκνων. Απο εκεί και πέρα έχουν βασιστεί πλήρως στην καλή τους τύχη (μόνο τυχη το λες αυτο με το αμαξι και προκαταβολη κτλπ) και στην - εντυπωσιακή ευτυχώς και χαίρομαι -αλληλεγγύη Δήμου, γειτόνων και επιχειρήσεων. Και τα παιδιά όσο μεγαλώνουν, ακριβαίνουν. Κάτσε να αρχίσουν και σπουδές. Θα περιοριστούν Θεσσαλονίκη αναγκαστικά. Το πανε ελα και μόνο θα κοστίσει αρκετά. Και μην νομίζετε πως στα 11 παιδιά αρέσει να μην μπορούν να πηγαίνουν εκδρομή, διακοπές, να μην έχουν πιο πολύ φαϊ, να μην μπορούν ένα νέο κινητό-τετράδιο-ρούχο να πάρουν όποτε θέλουν ή βόλτα συχνά με φίλους. Συν αυτή την μαζοποίηση και τον μειωμένο χρόνο που έχει το καθένα με τους γονείς του (επιδρά στον χαρακτήρα αυτό). Πιο πολύ με τα μικρά ασχολούνται. Τα μεγάλα γίνονται νταντάδες. Τουλαχιστον θαναι αλληλεγγυα, ταπεινά και υπευθυνα παιδιά (λογικά).Με λίγα λόγια: είναι γενικά τυχεροί. Ξέρω άτομα που θέλουν πολλά παιδιά και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ταχουν στερημένα. Όπως υπάρχουν και πολλές πολύτεκνες οικογενειες σε τραγικότατη κατάσταση! Ζουν μόνο με κρατική πρόνοια και αλληλεγγύη. Δεν επαρκούν όμως όταν είναι πολλά άτομα. Όπως και ναχει τους εύχομαι ό,τι καλύτερο καθώς και να σταματήσουν εδώ.
Αξιοθαύμαστοι άνθρωποι. Να είναι πάντα καλά γονείς και παιδιά, με υγεία και αγάπη! Εγώ ένα δεν καταλαβαίνω, πώς τα βγάζουν πέρα! Αυτά τα φαγώσιμα μόνο, θα πρέπει να κοστίζουν 1000€ το μήνα, μη λέω και λίγα!