Δεν είναι απίθανο να μην ήταν σε φόρμα στην πρόσφατη συναυλία του ο Σαββόπουλος και να μην μίλησε με τον κόσμο ή να μην είπε τις χιλιοειπωμένες ιστορίες του. Παρ' όλα αυτά και η χειρότερη συναυλία του Σαββόπουλου εμένα μου κάνει μια χαρά.
Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος όμως είναι δικαίως πιο απαιτητικός από εμένα, που είμαι τεράστιος φαν, και έγραψε μια ημι-σφαγιαστική κριτική στην οποία -με, ίσως, παρατραβηγμένους συσχετισμούς- εντοπίζει πολιτικοκοινωνικούς λόγους στο ότι η συναυλία δεν είχε την απαιτούμενη ζωντάνια...
ΒΙΩΝΕΙ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος
Δευτέρα, 11 Μαρτίου, 2013 17:30
Χωρίς πρόζα κύλησε η συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου, την Παρασκευή στο Gagarin. Ελάχιστα μίλησε με τον κόσμο, ούτε καλησπέρα δεν είπε. Γιατί, άραγε; Κάτι θα του έφταιγε προφανώς. Ο χώρος ίσως που δεν του ταίριαζε, το όχι και τόσο πολυπληθές κοινό (δεν πρέπει να μάζεψε περισσότερα από 500-600 άτομα όλα κι όλα), κάτι άλλο μήπως;
Έχω την υποψία πως (του) έφταιγαν τα τραγούδια. Δυστυχώς ο κ. Σαββόπουλος αναγκάζεται να ερμηνεύει κομμάτια που δεν τον αντιπροσωπεύουν πια. Βιώνει μία... κόλαση ο τραγουδοποιός, λέει τραγούδια στα οποία υποχρεώνεται να αλλάξει ακόμα και τους στίχους ώστε να τους φέρει στα τωρινά, ιδεολογικά, μέτρα του. Τον «χαφιέ» (από την εμβληματική Παράγκα) τον έκανε... «μπαχαλάκη» (αυτός του φταίει πρωτίστως, ο μπαχαλάκης;) και βγαίνει μετά στα ραδιόφωνα, τον «Αθήνα 9.84», να θεωρεί θετικό το γεγονός «ότι υπάρχει μια τρικομματική κυβέρνηση, η οποία δημιουργεί ελπίδα και προσδοκία». Τραγουδάει για τα «παιδιά με τα μαύρα ρούχα», αλλά αυτά τον «φτύνουν» πλέον.
Τον λυπάσαι τον καλλιτέχνη. Όχι επειδή δεν αποδεικνύεται ισοϋψής με το έργο του (αυτό το γνωρίζουμε χρόνια τώρα), αλλά επειδή έχει στερεύσει η έμπνευσή του εμποδίζοντάς τον έτσι να γράψει καινούργια τραγούδια που θα τον αντιπροσωπεύουν πολιτικά. Και να μπορεί να τα πει με χαρά. Ειδάλλως θα παραμείνει στο... «τιρλαντά». Ήταν μία κακή συναυλία, μία κάκιστη συναυλία. Δεν θα τη θυμόμαστε στο μέλλον.
Στη συνέντευξή του στον «Αθήνα 9.84» ο κ. Σαββόπουλος αναφέρθηκε και στην κρίση. Υπογράμμισε λοιπόν ότι τη βιώνει με βαθύτατη θλίψη, προσθέτοντας όμως ότι έχει και ένα θετικό, το ότι «σε κάνει να σκεφτείς, σε βοηθάει να παραμερίσεις τις ψευδαισθήσεις σου». Συμφωνώ. Αν διαθέτεις οικονομική άνεση διακρίνεις τα θετικά της οικονομικής κρίσης. Αν τη βιώνεις βέβαια ο ίδιος στο πετσί σου, δεν σου μένει μυαλό για να τη φιλοσοφήσεις. Έχεις την ατυχία αυτή...
[+ Επιλογή από τα σχόλια στο facebook του κριτικού-δημοσιογράφου]
Vena Georgakopoulou Εσυ τόν φτυνεις Δημητρη μου δεν εισαι δα και ο κόσμος όλος.
Dimitris Kanellopoulos Εγώ [Βένα] μου δεν είμαι των Εξαρχείων, δεν ήμουν ποτέ άλλωστε. Αλλά γι' αυτούς τραγουδούσε κάποτε ο Σαββόπουλος...
Vena Georgakopoulou Δημητρη μου ,δεν νομιζω οτι τραγουδουσε για τα Εξαρχεια. Μεγα λάθος. Για τήν αριστερα τραγουδουσε .Τι σχεση εχει η αριστερα τής γενιας του μέ τα Εξάρχεια;
Dimitris Kanellopoulos Σε αυτό δεν έχεις άδικο...
Chourdakis Kostas Επίσης ο Σαββόπουλος εξ'όσων γνωρίζω μια που δεν ζούσα τότε, ποτέ δεν τραγούδαγε μόνο για κάποια παιδιά..Οι στίχοι του πέρα από την ευφυία διακρίνονταν και για την πλουραρισμό τον θεματικό.Επίσης δεν τον άκουγαν μόνο οι χίππηδες (αμφιβάλλω κι αν τον πολυάκουγαν οι συγκεκριμένοι), ούτε τεσπα αυτό που αποκαλείται σήμερα αντιεξουσιαστικό μπλοκ.Στο Ροντέο τότε πχ πήγαιναν κάθε βδομάδα οι γονείς μου,κι από αυτούς πρωτοέμαθα το σπουδαίο έργο που άφησε από εκείνη την δεκαπενταετία, δε νομίζω να τους φαντάζεσαι σε μπλοκ..Επίσης ο Waters έγραφε πολιτικοποιημένους στίχους ειδικά στο Wall που μας ξανα-παρουσιάζει εφέτο (μήπως δεν το έχουμε χορτάσει), και την ίδια ώρα χωρίς να κωλύεται δήλωνε από τα 70's πως "we're in it for the money" στις συνεντεύξεις του..Γι'αυτό σου λέω, μεγάλες συζητήσεις!
Stam Tsoris Ειναι θεμα ορισμου στο για ποια αριστερα τραγουδουσε. Νομιζω οτι δεν ηταν στρατευμενος αλλα ανενταχτος αριστερης κουλτουρας με εξαρχιωτικη αμφιεση κ αποδοχη
Xrysa Oikonomopoulou [Φυσικά είδα τη συναυλία και τις δύο μέρες.] Στο δεύτερο μέρος, και Σάββατο και Παρασκευή, όλο το μαγαζί ήταν στον αέρα, στον Μπάλλο κόσμος έκλαιγε (true story). Από αυτό, εσύ επέλεξες να γράψεις " Ήταν μία κακή συναυλία, μία κάκιστη συναυλία. Δεν θα τη θυμόμαστε στο μέλλον", (σε πρώτο πληθυντικό!!) - το οποίο μου φαίνεται πως είχες αποφασίσει να γράψεις πήγαινες-δεν πήγαινες στο λάιβ Νομίζω είσαι ο πρώτος που πέρασε από τη "στρατευμένη τέχνη" στη "στρατευμένη κριτική".
σχόλια