Στο σημερινό «Α μπα»: προσοχή κίνδυνος

Στο σημερινό «Α μπα»: προσοχή κίνδυνος Facebook Twitter
110


__________________
1.

Οι φιλοι πρεπει να στηριζουν ακομα και τις φορες που θεωρουν οτι ειναι λαθος οι αποφασεις του αλλου?
-Δεκεμβρης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεκέμβρη, δεν είναι κάπως γενικό το «λάθος αποφάσεις»; Δεν είναι όλες οι λάθος αποφάσεις ίδιες, ούτε είναι όλες οι αποφάσεις λάθος για όλους. Λάθος απόφαση μπορεί να είναι να μην θέλει κάποιος να αλλάξει δουλειά, λάθος απόφαση είναι και να αποφασίσει να κλέψει τράπεζα. Διευκρινίζεις «που θεωρούν λάθος» άρα υποθέτω ότι καταλαβαίνεις ότι αυτό που είναι λάθος για σένα μπορεί να αποδειχτεί σωστό για κάποιον άλλον. Αν το καταλαβαίνεις, δεν καταλήγουμε στο δίπολο «στηρίζω/δεν στηρίζω». Υπάρχει και ο τρίτος δρόμος, «δεν ξέρω», αλλά «συνεχίζω να είμαι φίλος σου και δίπλα σου χωρίς να κρίνω, και βλέπουμε πώς θα σου βγει αυτό που κάνεις».


Μετά ένα ερώτημα είναι και το τι σημαίνει «στήριξη», ή τι εννοείς εσύ όταν το λες. Για μένα η στήριξη δεν προϋποθέτει ταύτιση απόψεων. Αν υπάρχει συμφωνία, ακόμη καλύτερα, αλλά στήριξη είναι – όπως το βλέπω εγώ – "είμαι φίλος σου και σε δέχομαι μαζί με τα σωστά αλλά και τα λάθη που κάνεις, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι κι εγώ κάνω λάθη ή παίρνω αποφάσεις που σου φαίνονται λάθος, αλλά δεν μου λες την γνώμη σου χωρίς να σε ρωτήσω."


Αν ο φίλος κάνει λάθη που επηρεάζουν την ζωή του σε βαθμό μη αναστρέψιμο (παρανομία, σε θέματα υγείας) ή αν κάνει λάθη που επηρεάζουν την δική σου ζωή σε σημείο που αποκτάς πρόβλημα με τους γύρω σου (έντονο κουτσομπολιό, συκοφαντία, κρέμασμα διάφορων ειδών) τότε το πού βάζεις το όριο είναι δική σου απόφαση. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί να εκφράσεις δυναμικά και δυνατά την διαφωνία σου, μερικές φορές μπορεί να αποφασίσεις ότι αυτή η φιλία έχει κάνει τον κύκλο της. Η ερώτηση πάντως, όπως την θέτεις, είναι πολύ γενική. Καλύτερα να πεις τι έχει κάνει ο φίλος σου και δεν σου άρεσε για να συζητήσουμε αυτό.

__________________
2.

Συνέβη πριν από ένα μήνα αλλά δε μου φεύγει από το μυαλό. Στην πτήση της rayanair από Αθήνα - Θεσσαλονίκη βλέπω ένα ζευγάρι που δεν κολλούσε με τους υπόλοιπους. Όμορφοι άνθρωποι και οι δυο ανάμεσα στα σαράντα και τα πενήντα, αλλά φαίνονταν πολύ κουρασμένοι και ταλαιπορημένοι. Το είδος των ανθρώπων που θα συναντούσες στο κτελ ή στο τραίνο, πως να το πω , ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα σ´ένα αεροπλάνο γεμάτο. Φτάνουμε λοιπόν Θεσσαλονίκη και μπαίνουμε στο λεωφορείο που συνδέει το αεροδρόμιο με το κτελ. Κάπου στη μέση της διαδρομής ανεβαίνουν για έλεγχο εισιτηρίων. Πρέπει εδώ να πω ότι στη Θεσσαλονίκη ισχύει το ένα εισιτήριο για κάθε διαδρομή και ειδικά για τη διαδρομή κτελ - αεροδρόμιο το εισιτήριο αυτό κοστίζει 2€. Γίνεται λοιπόν ένα σκηνικό με μία κοπέλα που μπήκε στο λεωφορείο από το κέντρο, ήρθε στο αεροδρόμιο όπου είχαν φτάσει οι γονείς της και χωρίς να κατέβει από το λεωφορείο, ανέβηκαν οι γονείς της και όλοι μαζί πήγαιναν στο κέντρο. Αυτή η κοπέλα πίστευε ότι μπορούσε να γυρίσει με το ίδιο εισιτήριο από τη στιγμή που δεν κατέβηκε καθόλου από το λεωφορείο. Ο ελεγκτής προσπαθούσε να της εξηγήσει ότι κακώς δε χρησιμοποίησε δεύτερο εισιτήριο και κατέληξε να της κόψει πρόστιμο. Εκείνη παρέμεινε ευγενική και αξιοπρεπής , όπως και οι γονείς της που ήταν το ζευγάρι που είχα προσέξει στο αεροπλάνο. Όση ώρα η κόρη τους "διαπληκτιζόταν" με τον ελεγκτή παρέμειναν σιωπηλοί, μόνο πριν κατέβουν από το λεωφορείο γύρισε ο πατέρας και είπε του ελεγκτή, πολύ ήσυχα, "όλα τα στραβά ψωμιά εμείς τα κάνουμε?". Εντωμεταξύ κόσμος κατέβαινε από το λεωφορείο χωρίς να ελεγχθεί και πολλοί δυσανασχέτησαν με τον ελεγκτή που εξάντλησε την αυστηρότητά του στη συγκεκριμένη περίπτωση. Μετά από τόσο καιρό δε μπορώ να βγάλω το περιστατικό από το μυαλό μου. Ποιος είχε δίκιο? η κοπέλα ήξερε πως έπρεπε να χτυπήσει και δεύτερο εισιτήριο, απ´ότι κατάλαβα σπούδαζε στη Θεσσαλονίκη και είχε έρθει να πάρει τους γονείς της από το αεροδρόμιο, και έκανε την αφελή? από την άλλη ο ελεγκτής μήπως βρήκε ευκαιρία να κόψει πρόστιμο σε μία εύκολη περίπτωση και άφησε άλλους να το σκάσουν που δεν είχαν καθόλου εισιτήριο? θα μου πεις αυτό δεν είναι ούτε σοβαρό, ούτε προσωπικό πρόβλημα. Ναι αλλά αναρωτιέμαι που βρίσκεται το σωστό και το δίκαιο, κοντά ένα μήνα, μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε?
-Παρκετίνη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η εμφάνιση του ζευγαριού και το ντύσιμο και η ταλαιπωρία τι σχέση έχει με το τι λέει ο κανονισμός για τα εισιτήρια; Δεν υπάρχει δίλημμα σε αυτή την περίπτωση, ή γίνεται να χρησιμοποιήσεις το ίδιο εισιτήριο πέρα δώθε, ή δεν γίνεται, κάποιος έχει ήδη αποφασίσει για αυτό το θέμα, δεν είναι ζήτημα άποψης. Κάτι μου λέει ότι δεν θα γίνεται, αλλά όποιος ενδιαφέρεται θα μπορεί να το ψάξει. Ο ελεγκτής δεν χρειαζόταν να αρχίσει κουβέντα και να καθυστερήσει την διαδικασία. Αν ήξερε τους κανονισμούς, μπορούσε να τους δείξει, να κόψει το πρόστιμο και να συνεχίσει τον έλεγχο χωρίς κήρυγμα (αν έκανε κήρυγμα). Όμως εσύ έχεις προβληματιστεί γιατί αυτό που σκέφτεσαι είναι αν είναι σωστό, άνθρωποι που έχουν περάσει δύσκολα στη ζωή, να έχουν ορισμένες ελαφρύνσεις στους κανόνες. Το ερώτημα αυτό είναι πολιτικό, και η απάντηση επίσης. Προσωπικά πιστεύω πώς ναι, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με τρόπο ώστε να μην αδικείται κανείς, και να μην είναι το κριτήριο το πόσο ταλαιπωρημένος φαίνεται κάποιος οπτικά. Οι διευκολύνσεις πρέπει να γίνονται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται και η αξιοπρέπεια. Εκτός αν έχεις προβληματιστεί για κάτι άλλο, που δεν έχω πιάσει.

__________________
3.

Αγαπητή Α μπα!
είναι η τρίτη φορά που σου στέλνω και καθε φορά χρησιμοποιώ διαφορετικό θέμα! Αχ, αν έχεις κάποιον τρόπο να βλέπεις ποιος σου στέλνει συχνά, θα γίνω πολύ ρεζίλι! Όμως νιώθω ότι μπορώ να "συζητήσω" κάθε θέμα μαζί σου σοβαρό και ασόβαρο! Η απορία-προβληματισμός αυτού του μήνα (ναι, είναι μηνιαία η "συνδρομή" μου στη στήλη σου :Ρ) είναι η εξής:
είμαι 26, κοπέλα, δικηγόρος, και ζω στην επαρχία. Από τότε που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο, εικάζω ότι αυτό συνέβη κάπου στο 1-2ο έτος σχολής, συνειδητοποίησα ότι είμαι μάλλον ανοιχτόμυαλος άνθρωπος. Εννοώ ότι δεν είμαι κολλημένη σε θρησκείες (εκτός αν το leather θεωρείται θρησκεία :Ρ), είμαι υπέρμαχος της εξίσωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ της υιοθεσίας και τεκνοθεσίας των ομοφύλων, καθόλου ρατσίστρια, καθόλου εθνικίστρια. Ή μάλλον έτσι θα ήθελα να είμαι.. Νευριάζω, θυμώνω αλλά και συζυτώ με ανθρώπους που υποστηρίζουν εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις, προσπαθώ να τους πείσω για το αντίθετο.Γιατί όμως όταν πρόκειται π.χ να κάνω κάτι για τον σύντροφό μου για να τον ευχαριστήσω , το πρώτο πράγμα που θα σκεφτώ είναι να του μαγειρέψω; Γιατί π.χ το "παναγία μου, θεε μου, χριστέ μου" το έχω ψωμοτύρι μέσα στη μερα; Γιατί προχτές που μπήκε στο γραφείο μου μια ζητιάνα με ιδιαίτερη μυρωδιά και ξένης καταγωγής να τη διώξω αμέσως; Γιατί λέω "αυτός είναι πούστης" και δεν λέω ότι είναι γκέι; Γιατί όταν οδηγώ και ο μπροστινός μου κάνει βλακεία λέω ότι σίγουρα είναι γυναίκα; Είμαι πολύ μπερδεμένη...γιατί ενώ θέλω να είμαι ανοιχτή και ανθρωπίστρια, οι αυθόρμητες αντιδράσεις μου, καταδεικνύουν το αντίθετο. Και εγώ δεν θελω να είμαι έτσι. Θέλω να αποφύγω να χρησιμοποιώ και να υιοθετώ στερεοτυπικές εκφράσεις και συμπεριφορές. Μήπως όμως τελικά είμαι μια "κατίνα";;

-προβληματισμένη-


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Διότι τα ρατσιστικά αντανακλαστικά, δηλαδή ο φόβος του διαφορετικού, οι προκαταλήψεις μας, είναι πολύ βαθιά μέσα μας και ξεριζώνονται με συνεχή προσπάθεια. Ο ρατσισμός χαρίζει στον ρατσιστή ζεστασιά και ασφάλεια, (νομοτελειακά είμαι καλύτερος από τους άλλους χωρίς να χρειάζεται να το αποδείξω), είναι πολύ δελεαστικός, και ολισθαίνουμε όλοι πολύ εύκολα προς το γνωστό και ανακουφιστικό. Μη ρατσιστής δεν είναι αυτός που το λέει στις παρέες ή αυτός που νομίζει ότι είναι, είναι αυτός που θα προσλάβει, θα δεχτεί στην παρέα, θα φερθεί ισότιμα σε ξένο. Θα του νοικιάασει το σπίτι του, θα τον βάλει στην οικογένεια ως γαμπρό ή νύφη.

 

Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα αντανακλαστικά σου. Όλοι όσοι προσπαθούν να αποβάλλουν αυτές τις αντιδράσεις τσακώνουν τον εαυτό τους να λειτουργεί ρατσιστικά, ομοφοβικά, μισογυνιστικά, δεν τελειώνει ποτέ η διαδικασία. Αυτά που λες είναι και εύκολο να εντοπιστούν, να είσαι σίγουρη ότι κάνεις κι άλλα που δεν καταλαβαίνεις, σου το λέω για να είσαι προετοιμασμένη.


Συνεχής εγρήγορση λοιπόν, ευθυγράμμιση, επιμόρφωση, διάβασμα, και προσωπική εξέλιξη. Είναι απίθανο να φτάσεις ποτέ σε σημείο να λες χωρίς φόβο «δεν έχω ίχνος ρατσισμού μέσα μου». Με αυτό υπ' όψη, η προσπάθεια συνεχίζεται.

__________________
4.

Αμπα μου γεια σου!!
Εισαι η καθημερινή μου συνηθεια πλεον!!! Εχω το εξής "προβλημα". Ειμαι 4 χρονια με το αγορι μου (και οι 2 στα 25) εχουμε μια πολύ ομορφη σχεση και αγαπιόμαστε πολυ! Το θεμα μου ειναι με τα δωρα του...τα περισσοτερα ειναι χαλια. Δεν ειμαι σε καμια περιπτωση αχαριστη γαιδαρα που δεν εκτιμα την σκέψη και την κινηση του αλλου ισα ισα! Απλως το βρισκω αδικο για μενα να γυρναω ολη την πολη και να ψαχνω τι θα του αρεσει πραγματικα, να του το περνω και εκεινος να μου δωρίζει οτι ακριβως δεν μου αρεσει! Δεν ειναι το οικονομικο κομματι που σκεφτομαι δεν με νοιαζει να ειναι ακριβο κατι απλως νανιωσω οτι εκανε τον κοπο να αναζητησει αυτο που μου αρεσει! Π.χ. στα γενεθλια μου ηθελα σαν τρελη ενα σετ εξασκησης ραμματων (ειναι σχετική η σχολη μου) και μου πηρε παντοφλες ενω το ειχα αναφερει για το σετ..! Του το εχω συζητησει απ εξω και μου λεει οτι εχω δικιο αλλα δεν βλεπω βελτιωση. Τι λες?
-βικυ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Λέω να μάθεις να αγαπάς τις παντόφλες και να πάρεις το σετ εξάσκησης ραμμάτων μόνη σου. Επίσης αν πιστεύεις ότι είσαι ριγμένη στη μοιρασιά, σταμάτα να γυρνάς όλη την πόλη για να βρεις κάτι που του αρέσει και πάρε του παντόφλες.


Όταν έχεις κάποιον που είναι καλός και περνάς καλά και υπάρχει αγάπη, συγκεντρώσου εκεί και μην ψάχνεις να εκφράσεις αυτά που δεν σου αρέσουν για να κριτικάρεις. Προστάτεψε την σχέση σου. Η κριτική είναι τρομερά διαβρωτική και τα αποτελέσματα φαίνονται πολύυυ μετά. Πρόσεχε πολύ πότε την ασκείς. Πάρα πολύ.

__________________
5.

Ρε συ αμπα, η κοπέλα μου λέει δεν τη πειράζει να κάνω tinder για πλάκα, swipe δεξιά αριστερά, αρκεί να μην τους μιλάω γιατί μου έχει εμπιστοσύνη. Επίσης δε τη νοιάζει τι θα πει οποιαδήποτε μας ξέρει κ με δει εκει. Εμένα μου φαίνεται περίεργο. Είναι τόσο cool ή δε με θέλει πια κ δε τη νοιάζει; Τους ίδιους όρους θέτει κ για εκείνη.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι κανόνες που βάζετε στη σχέση σας είναι αποκλειστικά δικό σας θέμα. Δεν έχει σημασία τι λέει οποιοσδήποτε άλλος. Αν δεν σου αρέσει αυτό που προτείνει, δεν σου αρέσει, αν σου φαίνεται περίεργο, σου φαίνεται περίεργο. Δεν χρειάζεται να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει τρίτος μαζί σου, σημασία έχει τι πιστεύει αυτή. Δεν ξέρω τι σημαίνει, ειδικά αν δεν ξέρεις εσύ. Με αυτή πρέπει να τα κουβεντιάσεις αυτά, αλλά με προσοχή ε; Θα το συζητήσεις για να μάθεις, όχι για να επιβεβαιώσεις αυτό που έχεις ήδη κατά βάθος πιστεύεις.


__________________
6.


Αγαπημένη Λένα και σχολιαστές,
Αρχικά να σ' ευχαριστήσω για τις μοναδικές σου απαντήσεις, που με κάνουν να σκέφτομαι πάντα πιο καθαρά.
Πρώτη φορά σου στέλνω τον προβληματισμό μου και θα σε παρακαλούσα να μου απαντήσεις όσο πιο λογικά μπορείς, όπως άλλωστε συνηθίζεις.
Λοιπόν, στο προκείμενο. Είμαι γυναίκα στα 32, ελεύθερη επαγγελματίας, με δικό μου γραφείο και ελεύθερη. Πριν από λίγες μέρες γνώρισα τυχαία σ' ένα μπαρ έναν υπέροχο άντρα πάρα πολύ μεγαλύτερό μου (σχεδόν 30 χρόνια). Εκείνος επισκέφθηκε την πόλη που ζω για δουλειές. Μου ζήτησε ραντεβού, βγήκαμε, μιλήσαμε και η έλξη ήταν ανυπέρβλητη εκατέρωθεν... Δεν προχωρήσαμε, καθώς ήμουν διστακτική ως προς την έλλειψη οικειότητας. Βγήκαμε δύο φορές ακόμα, σε κλίμα απίστευτης τρυφερότητας και πόθου και μετά εκείνος επέστρεψε στην πόλη του. Μιλάμε συνεχώς στο τηλέφωνο (μπορεί και 7 φορές την ημέρα, σαν τα 15χρονα) κι έχει εκφράσει επανειλημμένα τον έρωτά του στο πρόσωπό μου με λόγια (αχ Λένα μου κάτι λόγια) και με ποίηση (!). Στην αρχή ήμουν συγκρατημένη για τους λόγους που αναλύω παρακάτω, όμως τώρα νιώθω να με έχει κατακλύσει ένας παράφορος έρωτας!!! Μα είναι δυνατόν, στην ηλικία μου να ερωτευτώ έτσι αμέσως;;; Τώρα σχεδιάζουμε την επόμενή μας συνάντηση, καθώς δεν αντέχουμε ο ένας μακριά από τον άλλον. Τέλοσπάντων, για να μη μακρυγορώ, τα προβλήματα είναι τα εξής (την ηλικία του δεν τη θεωρώ πρόβλημα, γιατί είναι ένας πανέμορφος, ψηλός, γεροδεμένος άντρας που μικροδείχνει απίστευτα και πάντα με έλκυαν οι μεγαλύτεροι): Αρχικά είναι παντρεμένος κι έχει 2 μεγάλα παιδιά. Με τη γυναίκα του, όπως μου είπε, μετά από 30 χρόνια γάμου, είναι πια μόνο φίλοι. Αν μου έλεγε κλισέ του τύπου "έχω προβλήματα και σκέφτομαι να χωρίσω", δεν θα τον πίστευα. Τώρα τον πιστεύω, αλλά, όπως και να 'χει, ζουν μαζί. Δεύτερον, το μεγάλο θέμα μου είναι πως εκείνος είναι διάσημος ηθοποιός (ειλικρινά, δεν είμαι τρολ), τον οποίο πάντα θαύμαζα για το ταλέντο και τη μοναδική του φυσιογνωμικά, χωρίς εμμονές φυσικά. Τώρα από κοντά, είναι ακόμα πιο τέλειος από όσο θα μπορούσα να φανταστώ... Όπως καταλαβαίνεις, το να κυκλοφορούμε γίνεται ακόμα πιο δύσκολο, μιας και δεν περνά ποτέ απαρατήρητος. Λένα μου έχω τρελλαθεί!!! Μου 'ρχεται να τα παρατήσω όλα και να πάω στην πόλη του για να τον βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ... Και να φανταστείς ότι πάντα ονειρευόμουν να βρω τον ιδανικό σύντροφο και να προχωρήσω σε μια υγιή οικογένεια. Τώρα ονειρεύομαι να κάνω το παιδί του! Τί παράνοια ζω;
Δεν ξέρω ποια είναι η ευθεία ερώτηση που θα σου απευθύνω, απλώς συμβούλεψέ με όπως εσύ κρίνεις.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σου!
-Βάνα

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ βρε Βάνα τώρα αυτό που θα καταφέρεις είναι να αναρωτιούνται όλοι ποιος είναι ο ηθοποιός, και το δικό σου δράμα θα περάσει σε δεύτερη μοίρα. Εγώ θα αντισταθώ όμως (δεν ξέρω και τους ηθοποιούς, πόσο μάλλον την οικογενειακή τους κατάσταση) και θα επικεντρωθώ στο πρόβλημα.

 

Το πρόβλημα δεν είναι η ηλικία του, το πόσο γρήγορα ερωτεύτηκες, ή φυσικά ότι είναι διάσημος ηθοποιός. Το πρόβλημα είναι ότι ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ και σου λέει ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ όταν θέλουν μεζεδάκι. Και είσαι ολόκληρη γυναίκα, ανεξάρτητη και από όλα, ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, και κατάφερες να κάνεις την λογική σου στην άκρη και να κάνεις τον παράδοξο συλλογισμό ότι δεν σου λέει ψέματα, επειδή σου λέει αλήθεια (!)


Αν είναι φίλοι, και δεν τους συνδέει τίποτα, γιατί είναι παντρεμένοι και μένουν μαζί; Αν είναι φίλοι και δεν τρέχει τίποτα, γιατί πρέπει να κρυβόσαστε; Αν είναι φίλοι, και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, γιατί δεν σου την γνωρίζει; Ο γάμος είναι γάμος, και συμμετέχουν δύο, και για να είναι ανοιχτός, πρέπει να συμφωνούν και οι δύο, και τότε κανείς δεν φοβάται να κυκλοφορήσει.


Η ιστορία σας είναι κλισέ, τόσο κλισέ, που νιώθω θλίψη. Φυσικά σου λέει ωραία λόγια και ποιήματα. Ηθοποιός είναι. Δεν αμφιβάλλω καν ότι τα πιστεύει, την ώρα που τα λέει· ηθοποιός είναι, όσο πιο πετυχημένος, τόσο περισσότερο τα πιστεύει. Επίσης, είναι δεσμευμένος με συμβόλαιο με μια άλλη γυναίκα, και έχει δύο παιδιά μαζί της. Πού πας να μπλέξεις; Ονειρεύεσαι τον ιδανικό σύντροφο για να κάνεις οικογένεια και τώρα δηλώνεις ότι θέλεις παιδί με κάποιον που είναι τριάντα χρόνια μεγαλύτερος σου (μπορεί να κάνει παιδί, λες;) και έχει άλλη οικογένεια;


Προστάτεψε τον εαυτό σου, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σένα. Θέλεις παραμύθι, θέλεις να ξεσκάσεις, θέλεις να ζήσεις μια περιπέτεια, θέλεις να δεις πώς είναι να είσαι το τρίτο πρόσωπο; Κάνε τα όλα αυτά, αν τα έχεις ανάγκη και τα ζητάει ο οργανισμός σου. Κοίτα όμως να μην παραμυθιάζεσαι, κοίτα να καταλαβαίνεις τι πας να κάνεις. Μπορείς να περάσεις ωραία και μαγευτικά χωρίς να πιστεύεις ότι όλα δικαιολογούνται επειδή «ερωτεύτηκες». Σεξ θέλεις. Καταλαβαίνεις ότι δεν σε συμφέρει να θέλεις κάτι άλλο. Δεν είναι κακό! Ζήσε το χωρίς να το δικαιολογείς μέσα σου με την αγιαστούρα του έρωτα. Γίνεται. Προσπάθησε το.

_________________
7.

 

Πιστεύεις ότι οι πολύ πολύ πιεστικοί ,κτητικοί και χειριστικοί γονείς του άλλου -ειδικά όταν εκείνος δε μπορεί να τους αντιμετωπίσει και κάνει ότι του λένε ή τους αφήνει να βάζουν λόγια - είναι λόγος να χωρίσεις πριν προχωρήσει το πράμα σε αρραβώνες, γάμους, γλέντια και πανηγύρια;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ναι, το πιστεύω. Όχι εξαιτίας των πιεστικών, κτητικών και χειριστικών γονέων, κανείς δεν φταίει για τους γονείς του. Το πρόβλημα το έχεις με τον σύντροφο, όχι με τους γονείς. Δεν τον ελέγχουν οι γονείς, δεν είναι bot. Τους αφήνει να τον ελέγχουν, και αυτό λέει πολλά γι'αυτόν που τώρα ίσως αποφεύγεις να δεις.


Αν κάνει ό,τι του λένε και τους αφήνει να βάζουν λόγια, αυτό δεν είναι ξεχωριστό γεγονός από το ποιος είναι. Είναι ΚΑΙ ό,τι κάνει με την οικογένεια του. Ο γάμος θα σε συνδέσει με αυτή την οικογένεια, και αν δεν έχει εσένα για προτεραιότητα, οι αποφάσεις τους θα επηρεάζουν συνέχεια την ζωή σου, κάθε μέρα.


Αυτός πιστεύει ότι είναι πιεστικοί, κτητικοί και χειριστικοί; Αν όχι, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Θα είναι σα να έχεις παντρευτεί τους γονείς του. Μην το πάρεις αψήφιστα, έχουν χαλάσει γάμοι και γάμοι έτσι, ελπίζοντας ότι ο άλλος θα κάνει μεταμόσχευση προσωπικότητας και θα γίνει ανεξάρτητος άνθρωπος επειδή θα δει την αλήθεια.

110

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#6 1ο καμπανάκι: είναι παντρεμένος, 2ο καμπανακι: μένει με την γυναίκα του. Είναι δύσκολο να δεις καθαρά και να σκεφτείς λογικά όταν έχεις αφεθεί τόσο πολύ, αλλά σκέψου αυτά τα δυο καμπανάκια. Ο τύπος είναι σε μια κατάσταση που δε νομίζω να σκέφτεται νεες οικογένειες, παιδια κλπ. Σκέψου αν πραγματικά αξίζει και πράξε αναλόγως
#2 Δεν είναι αυτό το νόημα της ερώτησης αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω το "Το είδος των ανθρώπων που θα συναντούσες στο κτελ ή στο τραίνο, πως να το πω , ξεχώριζαν σαν τη μύγα μες στο γάλα σ´ένα αεροπλάνο γεμάτο". Ποιο είναι το είδος των ανθρώπων δηλαδή που συναντάς στα Κτελ; Και τι διαφορετικό έχουν αυτοί που ταξιδεύουν με αεροπλάνο; Με Ryanair το Αθήνα- Θεσσαλονίκη έκανες, δεν πετούσατε πρώτη θέση με Εmirates Ντουμπαι- Νέα Υόρκη.
#4Και πώς είσαι τόσο σίγουρη ότι, μετά που γύρισες όλη την πόλη με τις ώρες, αυτό στο οποίο κατέληξες είναι αυτό που ήθελε, και δεν σκέφτεται από μέσα του «μωρέ δεν μου έπαιρνε καλύτερα ένα ζευγάρι παντόφλες, που οι δικές μου έχουν λιώσει μέχρι και τις σόλες»; Η καλή θέληση δεν συνεπάγεται απαραίτητα bull's eye στο αποτέλεσμα. Μπορεί και αυτός να ψάχνει με τις ώρες, και να πιστεύει ότι πραγματικά θα σου αρέσει αυτό που πήρε.Από την άλλη, δεν μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί κανείς να θίξει απ' έξω το θέμα «τα δώρα σου είναι χάλια», να πάρει και απάντηση ότι έχει δίκιο, και να μην έχει ακουστεί κομματάκι αχάριστος.
#5Κάποιος το είπε ήδη. Αν το έκανες ήδη πριν την συζήτηση, δεν βλέπω τίποτα παράλογο. Δεν ζηλεύει, θέλει φυσικά την ίδια ελευθερία και για τον εαυτό της, και μια και εσύ το έκανες ήδη, λογικά δεν το θεωρείς κάτι κακό, οπότε πού είναι το πρόβλημα;Αν η ιδέα έπεσε από την πλευρά της, τύπου «ας μπούμε και οι δύο tinder να περνάει η ώρα, δεν θα μιλάμε απλά θα χαζεύουμε, εγώ σου έχω εμπιστοσύνη μωρό μου και δεν φοβάμαι κάτι (τόλμα να πεις “εγώ πάλι, όχι”)» - τότε απλά θέλει να μπει tinder και σου παραχωρεί κι εσένα την ελευθερία που δεν ζήτησες ποτέ, για να μην μπορείς να πεις όχι. Δεν σημαίνει αυτό ότι δεν την νοιάζει (μπορεί, βέβαια). Μπορεί να είναι απλά περίεργη και να μην σκοπεύει να κάνει τίποτα. Μπορεί να σου έχει όντως τόση εμπιστοσύνη και να θεωρεί ότι είναι αμοιβαίο. Χίλια πράγματα μπορεί, φαντασία να έχεις να σκέφτεσαι, αλλά το θέμα δεν είναι πόσες πιθανότητες μπορούμε να φανταστούμε, αλλά η αλήθεια. Μίλα της. Αν δεν νιώθεις άνετα με αυτό, πάλι μίλα της.Αν τυχόν εσύ ήδη κάνεις αυτό που πρότεινε, και το πρόβλημά σου είναι ότι δεν σου κάνει σκηνικά ζήλιας και υστερίες, αλλά είναι άνετη, κι αυτό το ερμηνεύεις ως αδιαφορία, grow up. :)
#6Παντρεμένος. Μετά από 30 χρόνια γάμου, είναι μόνο φίλοι. ΟΚ. Η γυναίκα του το ξέρει; Έχουν κάποιου είδους συνεννόηση να κάνει ο καθένας τη ζωή του; Διάσημος ηθοποιός. Ψιλοεξηγείται που δεν σε ενοχλούν τα 30 χρόνια διαφοράς (Sean Connery και τα μυαλά στο μπλέντερ! - ξεφεύγω). Δεν είναι δύσκολο ή σπάνιο να έχουμε εξιδανικεύσει ανθρώπους που θαυμάζουμε από παιδάκια, κυρίως επειδή τους ταυτίζουμε με τους ρόλους τους, κι επειδή τους θεωρούμε άπιαστους - μα τι πειράζει να ονειροπολώ με τον Sean, σάμπως θα μου την πέσει ποτέ; Ε, αν όντως σου συμβεί τελικά, ζεις την απόλυτη φαντασίωση. Αν ήταν ο άσημος μπαμπάς της κολλητής σου, δύσκολο να το σκεφτόσουν το ίδιο.Να κάνεις το παιδί του; Αυτό μία παραπάνω ενισχύει το σενάριο της εξιδανίκευσης και της απόλυτης φαντασίωσης που έλεγα. Θες το παιδί του, ενώ ξέρεις ότι δεν θα έχεις την υγιή οικογένεια που ονειρευόσουν. Θες ένα κομμάτι από το ίνδαλμα, που θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με εσένα για πάντα.Δύο επιλογές έχεις όπως το βλέπω: κόβεις το ερωτικό κομμάτι μέσα σου, και κρατάς την όμορφη ανάμνηση ότι έπιασες το άπιαστο, έστω για λίγο. Ή, του λες ότι θες να τα παρατήσεις όλα, να πας στην πόλη του για να τον βλέπεις, και να κάνεις το παιδί του. Θα σε συμβούλευα το πρώτο. Καλύτερα είναι να έχεις την ρομαντική ανάμνηση/ψευδαίσθηση ότι είχες μια ιστορία με αμοιβαία αισθήματα με το άπιαστο ίνδαλμα, τη γλυκιά νοσταλγία, παρά με το τραύμα της απότομης προσγείωσης σε τίποτα ασφαλιστικά μέτρα.
#3Γιατί κατά βάθος αντιλαμβάνεσαι το στίγμα που έχουν να αντιμετωπίσουν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, και δεν θες να σε ταυτίσουν με αυτές, για να μην το φας στο κεφάλι και εσύ. Θες να ανήκεις στην mainstream κοινωνία, απλώς θα ήθελες η mainstream κοινωνία να ήταν ανεκτική και να μην έκανε τέτοιους διαχωρισμούς. Δυστυχώς, κάνει, και άγρια μάλιστα. Οπότε κατά βάθος φοβάσαι ότι αν φανείς άθεα, φεμιναζί, gay sympathiser ή (ουαί!) γκέι, αναρχοαπλυτοανθέλληνας (που συμπαθείς τους βρωμερούς μετανάστες ζητιάνους) κλπ, θα περιθωριοποιηθείς και θα λουστείς το κοινωνικό στίγμα που αντιμετωπίζουν αυτές οι ομάδες. Έχεις ανθρωπιστικά ιδανικά, αλλά περιμένεις να τα επιβάλλουν / εφαρμόσουν άλλοι στην κοινωνία, γιατί φοβάσαι μη χάσεις τα κεκτημένα σου.
#4 Εγώ φίλη Βίκυ σε καταλαβαίνω, εμένα πριν λίγες μέρες στα γενέθλιά μου μου πήρε τούρτα για να μου κάνει έκπληξη και μου πήρε λευκή σοκολάτα που έχω δηλώσει επανηλειμμένα στα 6 χρόνια που είμαστε μαζί ότι δε μιυ αρέσει. Ενώ έχω δηλώσει άπειρες φορές ότι λατρεύω και έχω αγοράσει άλλες τόσες συγκεκριμένη τάρτα με μαύρη σοκολάτα και μούρα που βρισκόταν δίπλα από αυτή που πήρε στο ψυγείο του ζαχαροπλαστείου. Δεν είπα τίποτα αλλά αναρωτιέμαι, ακούει τι λέω καμιά φορά ή τόσα χρόνια μόνη μου μιλάω;Όσο για τα δώρα πλέον με ρωτάει και επειδή δε θέλω να γεμίζω το σπίτι με ρούχα και παπούτσια που δε θα φορέσω ποτέ γιατί δεν πετυχαίνει το στυλ μου, συνήθως είναι κάτι που κάνουμε μαζί όπως εισητήρια για συναυλίες ή σπα ή μια διανυκτέρευση κτλ. Φέτος μου πλήρωσε 3 μήνες τη συνδρομή στο γυμναστήριο. Ίσως πες του κι εσύ ξεκάθαρα ότι προτιμάς κάτι τέτοιο για δώρο, όχι κάτι υλικό που δε θα σου ταιριάζει. Έτσι δε θα μπορεί να πέσει έξω. Ο άντρας μου πάντως τα υπονοούμενα για το τι θέλω δεν τα πιάνει με την καμία.
#4 Κι εγώ την καταλαβαίνω,γιατί κι εμένα ο άντρας μου,τα 2 πρώτα χρόνια της σχέσης μας ειδικά είτε μου έκανε δώρα-κοσμήματα που δε μου άρεσαν,ενώ έβλεπε το γούστο μου από αυτά που φοράω.Τα άλλαζα και μου έλεγε "Μα γιατί?Αυτό είναι κάτι σε άλλο στυλ,δεν έχεις κάτι παρόμοιο!"-αυτή ήταν η λογική του για τις επιλογές που έκανε.Καθώς,λοιπόν,ήθελε να με ευχαριστεί με τα δώρα ,μετά από ένα αποτυχημένο δώρο γενεθλίων,μου είπε:"Θα μου δείχνεις τι σου αρέσει,θα κάνεις κάποιες επιλογές ,κι εγώ από αυτές θα σου παίρνω το δώρο σου,θέλω να σε ευχαριστώ!" Έκτοτε, λειτουργούμε έτσι, problem solved&happily ever after! ;-)
Θα γίνω λίγο κάφρος(ή και πολύ εδώ που τα λέμε) και θα σου πω βρε Βάνα ότι μιλάμε για κάποιον εξηνταφεύγα χρονών...Θέλεις λες να κάνεις το παιδί του,πόσα χρόνια ακόμα νομίζεις ότι θα ζήσει για να έχει πατέρα αυτό το παιδί; Ή για να χαρείς εσύ τον έρωτά σου;Αν και κάτι μου λέει ότι αν δεν ήταν γνωστός ηθοποιός σιγά μη του έδινες σημασία,όσο και αν μικροδείχνει. Πόσο να μικροδείχνει δηλαδή κάποιος που κοντεύει τα 65;
Δεν έχω κάποια συμβουλή για τον tinder φίλο μας γιατί δε μας τα λέει όλα.Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι που βλέπω πολύ κόσμο να το χρησιμοποιεί for shits and giggles παρόλο που είναι σε σχέση. Καλώς ή κακώς οι άνθρωποι που έχουν λογαριασμό εκεί ψάχνουν σχέση ή σεξ. Είναι και μερικοί κουλοί που ψάχνουν φίλους. Δεν είναι παιχνίδι και μπορείτε να βρείτε άλλο τρόπο να τονώσετε το εγώ σας αν αυτό θέλετε. Όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες.
#1 ΕΧΕΙ τεράστια σημασία το νόημα που αποδίδει κάποιος στην λέξη στήριξη.Στήριξη είναι ένα τηλέφωνο σε φίλο που έχασε την δουλειά του, φιλοξενία,δανεικά όταν ο άλλος πνίγεται,ένα baby sitting ,όταν προκύψει ανάγκη,ένας ευήκοος ους, όταν χρειαστεί κ.τ.λ.Οι φίλοι δεν είναι οι Κριτές της Παλαιάς Διαθήκης. Τι σημαίνει λάθος αποφάσεις; Κατά την γνώμη τινος και με ποιανού τα κριτήρια;Σε τι θέμα; Προσωπικό(δεν σου πέφτει λόγος),επαγγελματικό; Απαγορευτικά γενικευμένο ερώτημα.
#7 Ηλικίες;Δική σου και δική του;Πώς φτάσατε ως εδώ;Η παρεμβατικότητα των δικών του πόσο νωρίς έγινε αντιληπτή;Έχω την αίσθηση ότι πήρες αυτό που ήθελες απ αυτόν,ό,τι και να είναι και αναζητάς δικαιολογία να τον αφήσεις.
3/ Θα γράψω κάποιες εικασίες/ παρατηρήσεις: - Επιλέγεις να μαγειρέψεις γιατί είναι πιο εύκολο και πιο οικονομικό από το να τον βγάλεις έξω. Εξάλλου το μαγείρεμα είναι συχνή αντρική τακτική για 'έκπληξη'.- Επίκληση στα θεία: Είχα συνάδελφο μουσουλμάνο που ως ένδειξη έκπληξης έλεγε 'Jesus'. Προσωπικά επικαλούμαι τους θεούς του Ολύμπου. Δε νομίζω ότι είναι ένδειξη 'θεοπληξίας'.-Ζητιάνα στο γραφείο: και πάλι στο προηγούμενο γραφείο μου, απαγορευόταν η είσοδος σε οποιονδήποτε μη εργαζόμενο. Όλοι οι επισκέπτες πήγαιναν σε συγκεκριμένο όροφο με προηγούμενο ραντεβού. Ανεξαρτήτως μυρωδιάς και θέσης. Υπάρχει και το corporate policy. Απλά αναρωτήσου αν θα έβγαζες έξω με την ίδια ευκολία και έναν καλοντυμένο. Εάν οχι - τότε έχεις δόση ρατσισμού.- Γυναίκες οδηγοί: σίγουρα λάθη στο δρόμο θα έχεις δει κι από άντρες. Αν όχι, δεν έχεις κάνει πολλα χιλιόμετρα ακόμα. Μάλλον επαναλαμβάνεις αυτό που έχεις ακούσει από άλλους για να έχεις άποψη. Τους φωνάζεις και 'άντε να πλύνεις κάνα πιάτο'; Είναι εύκολο να τα κόψεις όλα αυτά. Απλά κάνε προσπάθεια - μάλλον δεν έχεις κάνει.- Το τελευταίο: είναι προσβλητικό και άσχημο. Απλά κόφτο. Μάλλον ούτε εδώ έχεις κάνει προσπάθεια. Επίσης όταν κάποις είναι στρειτ, λες 'αυτός είναι στρειτ'; Το ταμπελάκι 'είμαι προοδευτική' είναι ωραίο και της μόδας. Αλλά θέλει δουλειά για να αντανακλά τι πραγματικά είσαι.
#6 Το πόσα ποιήματα σου γράφει ή το πόσες φορές τη μέρα μιλάτε στο τηλέφωνο δεν αναιρεί το γεγονός οτι είναι παντρεμένος. Το "είμαστε μόνο φίλοι με την γυναίκα μου αλλά για κάποιον μυστήριο και ανεξήγητο λόγο δεν μπορώ να την χωρίσω οπότε εμείς θα κρυβόμαστε και θα κάνουμε σεξ" δεν είναι καλή δικαιολογία. Ο τύπος σε δουλεύει. Αν δεν είναι πλέον ζευγάρι με τη γυναίκα του θα είχαν χωρίσει. Αν θες οικογένεια και παιδιά δεν είσαι με τον κατάλληλο άνθρωπο
#3 Το να λες απλά οτι είσαι ανυχτόμυαλη δεν σε κάνει ανοιχτόμυαλη. Ούτε το να υπερασπίζεσαι απλά τους γκέι πχ σε συζητήσεις. Ανοιχτόμυαλη φαίνεται αν είσαι με τις πράξεις σου. Θα παντρευόσουν κάποιον αφρικάνικης καταγωγής? θα αποδεχόσουν τον γκέι γιο σου και θα ήσουν περήφανη γι αυτόν? Θα απέρριπτες έναν φίλο ή σχέση μόνο και μόνο επειδή ήταν βαθιά θρησκευόμενος?Κι αν τώρα βλέπεις οτι έχεις κάποιες συμπεριφορές ή εκρφάσεις που σε προβληματίζουν προσπάθησε να τις αποβάλλεις. Αν έχεις μεγαλώσει σε μια οικογένεια ή κοινωνία όχι τόσο ανοιχτόμυαλη είναι λογικό να σου έχουν μείνει κάποια κατάλοιπα.
Πω...έχουμε πήξει στα κλισέ και στα " 10 τρόποι για να γίνεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανοιχτόμυαλη"Γιατί με το ζόρι να είναι περήφανη η μανουλίτσα που είναι γκέι ο γιός της. Με το ζόρι να γίνει ο σεξουαλικός μας προσανατολισμός τιμή και καμάρι; Η απλή αποδοχή δεν φτάνει; Πρέπει να βάζουμε και περηφάνια μέσα; το να φερόμαστε διαφορετικά στο διαφορετικό νομίζεις βοηθάει; Αρκετά με την αγιοποίηση της διαφορετικότητας. Η μανουλίτσα του γκέι/στρειτ/ασεξουαλ/bisexoual και δεν ξέρω γω τι άλλο ας είναι περήφανη για τον καλό του χαρακτήρα..άμα κάνει και κανά καλό για την ανθρωπότητα ακόμα καλύτερα.. εκεί να δεις περηφάνια.Και όλα αυτά που παραθέτεις νομίζεις δείχνουν ανοιχτόμυαλο άνθρωπο; μήπως είσαι και αντιφασίστρια; και ξανά όλες οι ταμπέλες μαζί. Peace.
Κατά τη γνώμη μου κάπου το έχασες. Ρωτά ο/η BabyDoll εάν θα αποδεχόταν τον γκέι γιο της και αν θα ήταν περίφανη για αυτόν και όχι αν θα ήταν περίφανη που ο γιος της είνια γκέι.
Aν ξαναδιαβάσεις το σχόλιο της Babydoll δεν λέει "να είναι περήφανη γι'αυτό" (ότι είναι gay) όπως βιάστηκες να ερμηνεύσεις. Λέει "να είναι περήφανη γι'αυτόν". Όχι ειδικά κι εντοπισμένα για την σεξουαλικότητά του. Για το άτομο. Που εμπεριέχει όλες τις ποιότητές του.
Το λέει ξεκάθαρα, "θα αποδεχόσουν τον γκέι γιο σου και θα ήσουν περήφανη γι αυτόν?" στην προτίμηση αναφέρεται.Εξάλλου ποια μάνα δεν είναι περήφανη για το παιδί της. Από το αν έκανε γκι-γκι-γκι (το οποίο ξεκάθαρα σημαίνει "μανούλα σ αγαπώ")μέχρι το αν ανακάλυψε την θεραπεία του AIDS και τα πάντα ολα. Με ενοχλεί η λίστα. Με το ζόρι να αποδείξω οτι είμαι ανοιχτόμυαλη. Φορέστε τις ταμπέλες σας βάλτε τα φωτοστέφανά σας ξεκινήστε την σταυροφορία σας, ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω. Δεν κάνω πόλεμο με κανέναν ούτε ανταγωνίζομαι στην ανοιχτομυαλιά. Και πραγματικά τι πιο "ανοιχτόμυαλο" από μια λίστα!! Γάμος με αφρικανό τσεκ, κολλητή με μοναχό του Αγίου Όρους τσεκ, κολλητή με μουσουλμάνο καρα-τσεκ! Μ ενοχλεί η βία της λίστας.Γιατί αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εναντίον μας. Οπότε τι μας μένει: είσαι στενόμυαλη ομοφοβική ρατσίστρια. Κλείνοντας, αγαπώ τους ανθρώπους τη φύση και τα ζωα βοηθάω όπου μπορώ. Επηρεάζω θετικά την οικογένειά μου. Τα παιδιά μου ισως τα αγαπήσουνε κι αυτά. Αυτό μου φτάνει.
sktpsx Tο να αναγνωρίζει, κανείς, ότι απλά βρίσκεται στον "δρόμο" για να γίνεται πιο συνειδητοποιημένος άνθρωπος, δεν είναι κακό. Κανείς δεν γεννήθηκε παντογνώστης, 100% αντιρατσιστής, 100% αντιομοτρανφοβικός, κ.λπ.. και οι περισσότεροι εξ ημών, ούτως ή άλλως, δεν θα «πιάσουμε» ποτέ το «τέλειο» (για να μην πω ότι είμαστε και μακριά). Λες ότι δεν δίνεις σημασία στις ταμπέλες, αλλά δεν νομίζω ότι το εννοείς, καταφανώς ενοχλείσαι.…Και, ναι, όσο το άτομο και ο οικογενειακός του περίγυρος βάλλεται από ΝΤΡΟΠΗ, από ψιθύρους και υπονοούμενα, όσο το άτομο θα μπορεί να φάει κράξιμο και ξύλο στο σχολείο, στο δρόμο, όσο το άτομο θα μπορεί να δυσκολευτεί extra σε αρκετές εκφάνσεις της ζωής του, η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, κατά τις 2 πρώτες έννοιες (*)-πλην της μειωτικής- μπορεί και να είναι σχετικώς απαραίτητη, ακόμη και για την απλή, αλλά πραγματική αποδοχή, για την απλή, αλλά πραγματικό χτίσιμο της αυτοεκτίμησης.Χαίρομαι για κάποια απ’ τα νέα παιδιά που είναι lgbtq+ κι έχουν την τύχη να διαθέτουν υποστηρικτικούς και -γιατί όχι- υπερήφανους γονείς -ετοιμοπόλεμους- πραγματικά χαίρομαι. Αυτοί οι γονείς δεν πάτησαν τον διακόπτη, φυσικά, κι αυτοί πέρασαν από διάφορα στάδια και διεργασίες.(*) υπερηφάνεια η [iperifánia] Ο27 & περηφάνια η [perifána] Ο25α : 1.αυξημένο συναίσθημα αξιοπρέπειας, η συναίσθηση που έχει κάποιος για την ηθική του αξία και η πρόθεσή του να τη διαφυλάξει: Mην πεις τίποτα που θα μπορούσε να πληγώσει την υπερηφάνειά του. Οι νίκες των βαλκανικών πολέμων τόνωσαν την εθνική ~. 2. συναίσθημα ικανοποίησης και χαράς για κτ. που απόκτησα, για κτ. που κατάφερα να κάνω. (έκφρ.) φουσκώνει* το στήθος μου από ~. || (μειωτ.) συναίσθημα ματαιοδοξίας και αλαζονείας.
Καλησπέρα "το βλαχάκι" και σ ευχαριστώ για την απάντηση σου. Ειναι αρκετά πυκνή οπότε θα σχολιάσω μόνο ένα τώρα γιατί βιάζομαι να φύγω. Ο λόγος που με ενοχλεί η "υπερηφάνεια" σ αυτά που λέμε, είναι γιατί εμπεριέχεται το "αυξημένο". Οτάν θες να διορθώσεις κάτι, διορθώνεται με την υπερβολή; Με τον πατέρα μου οι σχέσεις ήταν πάντα ψυχρές (δε ζητάω δε ζητάς) προσφατα περασα κρισάρα προσωπικη απ αυτες που σου αλλαζουν τη ζωη, του λεω τρέμοντας απο την αγωνία της επικείμενης απόρριψης "συμβαίνει αυτο, αν αποφασισω αυτο θα με στηριξεις;" σοκαριστηκε ασπρισε, μου ειπε ομως "ναι παιδι μου ειμαι εδω" ανακουφιστηκα. Στην αντιστοιχη περιπτωση, ενα γκει ατομο, το λεει στους δικους του, ενα απλο "ναι παιδι μου ειμαι εδω" δεν ειναι αρκετο? Βοηθαει η υπερβολη; Ισως η ψυχολογία των γκει να είναι πολύ πιο τραυματισμένη απ οσο φαντάζομαι και να θέλουν περισσότερο υποστήριξη. Αλλά μετα δεν δημιουργειται ανισότητα με τους αλλους; Εχω πολλες αποριες πάνω σ αυτο. Θα επανέλθω.
Όχι μόνο "γκει":λεσβίες, γκέι, μπάι, διαφυλικοί, διεμφυλικοί, μεσοφυλικοί, κουήρ, κ.ά....θα ήθελα να σας παραπέμψω σ' ένα ντοκιμαντέρ που τιτλοφορείται "Benim Çocuğum" (my child), και που θα μπορούσε να σας επιλύσει διάφορες απορίες.Δυστυχώς σε free μορφή το βρίσκω μόνο στην τουρκική ή/και με τουρκικούς υποτίτλους/νοηματική, οπότε θα περιοριστώ στην εικόνα της μαντηφορούσας γηραιάς κυρίας, που τύγχανε υπερήφανη ως μητέρα. http://cdn3.themagger.net/wp-content/uploads/2013/03/BenimCocugum03-540x303.jpgalışın her yerdeyizκαλό βράδυ, δεν ξέρω αν θα επανέλθω (για προσωπικούς λόγους).
ΣΤΑΣΟΥ ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣΔε μας λες τι είπες στον πατέρα σου; Πώς να κρίνουμε την "αντιστοιχία";Ο πατέρας σου δεν είναι αρκετά περήφανος για σένα;Γιατί αγωνιούσες ότι θα σ' απέρριπτε;Πώς αισθάνεσαι που' ταν πάντα ψυχρός απέναντί σου;Φοβάσαι ότι οι gay διεκδικούν μερίδιο της αγάπης του πατέρα σου/της κοινωνίας;Σου λέω, μη φοβού, μπορεί ν' αγαπά κι εσένα και τους gay!Δεν υπάρχει "υπερβολή" ούτε καν "μέτρημα" ούτε ανταγωνισμός στην αποδοχή και την αγάπη.Ανταγωνισμός υπάρχει όταν δεν είσαι χορτάτος απ' αγάπη.Εσύ γιατί να μην το καταλαβαίνεις;ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΕΙΤ ΕΙΠΑ
#1 Αν δεν συμφωνείς με την απόφαση ενός φίλου σου την αποδέχεσαι και δεν την κριτικάρεις όμως δεν είναι ανάγκη ν α την στηρίξεις. Στηρίζω σημαίνει οτι τον βοηθάς ηθικά και συμφωνείς μαζι του. Επίσης το είδος της απόφασης είναι πολύ σημαντικό. Αν πχ ο φίλος σου σου εξομολογηθεί οτι σκοπεύει να σκοτώσει κάποιον δεν τον στηρίζεις και προσπαθείς να τον αποτρέψεις. Αν έρθει και φοράει ένα καπέλο κλόουν στα καλά καθούμενα ακόμα κι αν το θεωρείς λάθος το αποδέχεσαι απλά (δεν τον στηρίζεις όμως λέγοντάς του να το κάνει κάθε μέρα)Η ερώτησή σου είναι πολύ γενική.
Πραγματικά το στηρίζω είναι τόσο γενικό! πχ. αν ο φίλος μου απατά το σύντροφό του, ως "στηρίζω" θα μπορούσε να εννοηθεία. Εκφράζω ρητά τις ηθικές μου αντιρρήσεις αλλά δεν τις αφήνω να επηρρεάσουν τη μεταξύ μας σχέση.β. Δεν ασκώ καν κριτική απλώς τον παρακαλώ να μη με μπλέξει στην ιστορία.γ. Τον αφήνω να χρησιμοποιήσει το όνομά μου σε δικαιολογίες του.δ. Συμμετέχω ενεργά στη συγκάλυψη, σε επίπεδο "ναι εδώ, τι ωραία που περνάμε, α είναι τουαλέτα, σ'ένα λεπτάκι που θα βγει θα του πω να σε πάρει" κλπ.Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε όλα αυτά.
Έχω την αίσθηση ότι η ερώτηση έχει να κάνει με το 'η φίλη μου τα έμπλεξε με λάθος γκόμενο ο οποίας την τύλιξε και της τρώει τα λεφτά της αλλά αυτή εξακολουθεί να τρέχει πίσω του'
1 "έντονο κουτσομπολιό", "συκοφαντία""Φίλος" σε καφέ οι δυο μας με ρωτά "Είσαι gay;"(μ' αγωνία επιβεβαίωσης περιέργειας), "Ναι" η ευθεία κυριλέ απάντηση του Prince(ακριβώς όπως τα γράφω).Θα πηγαίναμε μαζί να επισκεφθούμε κοινό φίλο στο Λονδίνο(εγώ κι αυτός είχαμε έναν κοινό φίλο και γνωρισθήκαμε και κάναμε παρέα λόγω και μόνο του τρίτου αυτού κοινού φίλου μας) κι ήθελε την ενημέρωση αυτή, διότι, όπως μου εξήγησε, ήθελε να ξέρει, διότι φοβόταν να ταξιδέψει κι ιδίως να κοιμήθεί μόνος μαζί μου στο ίδιο δωμάτιο, και γενικότερα - όπως ανέλυε πάνω απ' τον καφέ, τον άκουγα ψύχραιμα - ανησυχούσε και για την εικόνα που θα φαινόταν προς τα έξω, δεδομένου ότι ήταν "σ' ηλικία γάμου"(25)(αυτολεξεί) και δεν ήθελε να δώσει λάθος εντύπωση, να εκτεθεί. Χμμ...Δεν είχε ξαναταξιδέψει εκτός Ελλάδας και δεν γνώριζε ιδιαίτερα αγγλικά, όμως, οπότε φοβόταν να πάει μόνος του, οπότε θα πηγαίναμε μαζί.Στο Λονδίνο διαπίστωσα ότι πράγματι είχε άγχος που θα κοιμόμασταν μαζί στο σαλόνι, ενώ παρατήρησα και κάτι άλλο που μου' κανε φοβερή(κι αρνητική) εντύπωση, κάποια στιγμή στο ταξίδι του' χε τελειώσει το νερό, οπότε του πρόσφερα απ' το μπουκαλάκι μου, κάτι που αρνήθηκε, αν κι είχε κορακιάσει απ' την αναμονή - στο Μιλάνο ήμαστε - και νερό άλλο γύρω δεν υπήρχε.Θα σκέφθεσθε πώς είναι ο Prince live, άραγε του "φαίνεται" πολύ, βγάζει να' ναι μήπως τόσο απειλητικός και σεξοβόρος, είναι μήπως "σιχαμένος", ποια να' ναι η εικόνα του, για να βγάλουμε δίκαιο συμπέρασμα, αν θα μπορούσε κάποιος να αισθανθεί άβολα πλησίον του ή η συναναστροφή μαζί του θα μπορούσε να εκθέσει ένα τίμιο straight παλικάρι(αν προχωρούσε σ' απρεπείς sexual advances).Κι εγώ αναρωτήθηκα τότε για τον εαυτό μου.Κατέληξα, όμως, άμεσα, ότι δε μου' λειπε τίποτε ούτε ήμουν υπεύθυνος για τη βλακεία του άλλου.Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν ούτε θα μπορούσε να' ναι ποτέ φίλος μου, πλέον διότι εγώ τον απέρριψα.Δε γίνεται ν' αποδεικνύει κανείς συνεχώς ότι δεν είναι ελέφαντας.Τελικά, πήγαμε Λονδίνο - Άμστερνταμ και περάσαμε ωραία μεν, αλλά θα προτιμούσα μ' άλλη παρέα.Τότε κατέληξα στο συμπέρασμα ότι προτιμώ να' χω φίλους μόνο gay/bi. Δεν είναι δουλειά μου να εξηγώ. Αντίθετα, μ' επιβαρύνει από κάθε άποψη και το κέρδος, αν υπάρξει, δεν είναι για μένα αλλά για τους άλλους. Στην καλύτερη ο άλλος εξελίσσεται ενώ εγώ κουράζομαι, βαραίνω, στενοχωριέμαι.Αυτό ήταν ένα ανάγλυφο παράδειγμα.Τελικά, και με τον κοινό φίλο διακόψαμε παρτίδες(δηλαδή εγώ κι ο κοινός φίλος ο διαμένων Λονδίνο) αφού - μάλιστα με προτροπή του άλλου - του' κανα coming out στη συνέχεια - αφού "το παραδέχθηκα" στον έναν, δεν μπορούσα να το κρατώ "κρυφό" απ' τον άλλον, που' μαστε και πιο κοντά, έτσι δεν είναι; Για τους ίδιους πάνω - κάτω λόγους, I guess, θα ντράπηκε να το εξηγήσει ή το θεώρησε - βολικά - αυτονόητο να το καταλάβω μόνος μου.Αφού δε με βλέπετε και δε με γνωρίζετε παρά μόνο απ' τα σχόλιά μου, μπορείτε να μ' αμφισβητήσετε για τη συμπεριφορά μου ή των "φίλων".Απλά, δεν αισθάνονταν άνετα, ζορίζονταν, να εξακολουθήσουν να "με κάνουν παρέα", υπογραμμίζω ΜΕΤΑ απ' αυτήν την "αποκάλυψη", οπότε μ' έκαναν πέρα.Ναι, μάλλον δεν ήμασταν φίλοι ποτέ "πραγματικά", όπως αποδείχθηκε.Και καλώς αποστασιοποιηθήκαμε.Οπότε επανέρχομαι στ' αρχικό, το έντονο κουτσομπολιό κι η συκοφαντία είναι, δυστυχώς, παράγοντες που επηρεάζουν στη διατήρηση μιας "φιλίας", ας την πω καλύτερα παρέα.Αυτό που θα συμφωνήσω με την Α μπα; είναι ότι μια φιλία, μια σχέση γενικά θα' λεγα, "κάνει τον κύκλο της". Είναι μια σοφή σκέψη που μ' ηρεμεί και μ' αφήνει να προχωρήσω πιο ώριμος μ' αποδοχή για τις λάθος επιλογές του παρελθόντος μου.
Holly F... πες μου ότι αυτά έγιναν το 1950 και όχι ας πούμε πρόπερσι ρε πριγκιπάκο γιατί ξερνάω από τα μάτια με τους "φιλους" σου. Υπάρχουν ακόμα 25χρονοι που φοβούνται μήπως κολλήσουν gayλα? Που νομίζουν πως αν ο άλλος είναι Gay αυτομάτως θα τους την πέσει και θα τους βιάσει; Σοβαρά; Εγώ πάντως σε κάνω παρέα άνετα.
Scifimom, Μετά το 2015 και τη νομοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης ζούμε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία(χάρη στο νόμο έστω) - τουλάχιστο σ' ό,τι αφορά σ' αυτό το θέμα. Αυτά που' γραψα έγιναν μερικά χρόνια πριν.Ίσως τώρα να συμπεριφέρονταν κι αυτοί(κι όποιος) διαφορετικά, αλλά και πάλι αυτό δεν αλλάζει κάτι στη δική μου εμπειρία, στ' αποτύπωμα που' μεινε μέσα μου.Θα το θέσω ευθέως, χωρίς υπερβολή, νομίζω, τουλάχιστο σ' ό,τι αφορά εμένα, ούτε για να εκβιάσω συμπάθεια, τέτοιες εμπειρίες προκατειλημμένης, και καλυμμένης μάλιστα, απόρριψης κάνουν τον άνθρωπο να - θα σε παραφράσω - "ξερνάει" θλίψη, λύπη όχι αμέσως απαραίτητα, αλλ' αργότερα, ετεροχρονισμένα, ασφαλώς, όπως ένας τοίχος ξερνά την υγρασία που μάζεψε.Αφήνουν τουλάχιστον κάποιο σκεπτικισμό.Και, βέβαια, σκέφτεσαι ότι "μπορούσες"(;) να κάνεις καλύτερη επιλογή φίλων. Εχμμ...Σ' ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης. :)
έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό με την ιστορία σου κ την αντιμετώπιση του 'φίλου'. Πραγματικά, υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι στην εποχή, μου φαίνεται αδιανόητο. Πολύ καλά έκανες και ξέκοψες, good riddance!
Εντάξει, ο τύπος το τερμάτησε. Για άσχετο όμως- ή προσωπικό- λόγο θέλω να υπερασπιστώ όλους αυτούς που δεν πίνουν από τα μπουκαλάκια των άλλων. Το έχω αυτό το κόλλημα από παιδί και προτιμώ να κορακιάσω από το να πιω από το μπουκαλάκι άλλου. Οι μόνες εξαιρέσεις που κάνω την καρδιά μου πέτρα είναι αν νιώσω ότι ο-η άλλος/η που μου το προτείνει θα πληγωθεί βαθειά (πχ αν φέρει κάποιο μη μεταδιδόμενο νόσημα και νομίζει πως δεν πίνω γι' αυτό).
για πολύ φτύσιμο τα παλληκαράκια... btw φωστήρες: αυτοί θα νομίζανε ότι θα κολλάγανε χιβ (sic), αν πίνανε απ' το μπουκάλι σου.[κι ύστερα μερικοί, μερικοί αναρωτιούνται γιατί το λένε “φοβία”]άι σιχτίρ συγχύστηκα πάλι!
Aπό τα Γκράβαρα κατεβασμένοι πρόσφατα ε; Κοίτα τι τύποι χαραμίζονται στα Λονδίνα...(καλά εκεί δεν του έχουν βγεί τα μάτια με αυτά που βλέπει καθημερινά μιας κι οι άνθρωποι κυκλοφορούν τελείως ακομπλεξάριστα στο δρόμο και κανένας δεν κοιτάει περίεργα; Eσύ τον πείραξες;). Άνετα σε έκανα παρέα Prince. Φαίνεσαι πολύ εντάξει τύπος.
Είναι αυτό που λένε αν έχεις τέτοιους φίλους, τί τους θές τους εχθρούς. Άσχημη η συμπεριφορα του πρώην φίλου. Πολύ καλά έκανες και τον απομάκρυνες. Ελπίζω μόνο να μην σε πλήγωσε. Δεν θα καταλάβα ποτέ(όχι μόνο εγώ φυσικά), πώς μοορούν κάποιοι άνθρωποι να φέρονται τόσο σκληρά. Πώς δεν μπορούν να βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί. Τι αντιμετώπισει να περιμένε μετά ο τύπος απο τον prince; Να κρατηθεί η φιλία; Πώς μπορείς να μην εξακολουθείς να αγαπάς τον φίλο σου έπειτα απο αυτήν την αποκάλυψη; Prìnce, εύχομαι να περιτριγυρίζεσαι απο εδώ και πέρα με άτομα που σ αγαπούν γι'αυτό που ΕΙΣΑΙ και όχι γι'αυτό που θα ήθελαν να είσαι.
Παιδιά, Πρόλαβα κι απάντησα στη Scifimom και μετά είδα όλα τα σχόλιά σας.Εντάξει, χρειάζεται να σας πω πώς αισθάνομαι τώρα;Αυτά δεν είναι μόνο σχόλια, είναι κι αγκαλιές ή σφίξιμο του χεριού και το καταλαβαίνω και σας ευχαριστώ.Εάν επρόκειτο για εξοργισμένα σχόλια διαφωνούντων, θα' βρισκα κάτι ν' ανταπαντήσω, αλλά μπροστά στη συμπάθεια είμαι ανίσχυρος.Επιστρέφω στη σπηλιά μου.
Για το μπουκάλι πάντως μια φίλη κάποτε(όταν ήμασταν στα 20 και φίλες γιατί δεν είμαστε πλεόν) δεν ήθελε να πιει νε΄ρο από το μπουκάλι μου γιατί το προηγούμενο βράδυ είχα βγάλει γκομενάκι και σιχαινόταν μόνο και μόνο που είχα φιλήσει κάποιον και είχα κάνει σεξ. Την αποτελείωσα λέγοντας και πού να σου πω τι έβαλα στο στόμα μου....
Prince απ'τα σχόλια σου εδώ μέσα φαίνεσαι πολύ καλό παιδί και σούπερ φαν παρέα! Κι ευτυχώς δεν είναι όλοι σαν τους ούγκανους τους πρώην φίλους σου ούτε σκέφτονται έτσι οι περισσότεροι! Θυμήθηκα τώρα, 14χρονα ήμασταν (πριν γκουχου γκουχου 15+ χρόνια, φαντάσου) και είχαμε στην παρέα των συμμαθητών ένα παιδί που ήταν ''καταφανώς'' γκέι και τον κορόιδευαν τα άλλα παιδιά, αλλά εμείς κάναμε πολύ καλή παρέα και τα ΣΚ φορούσαμε όλοι μαζί διάφορες περούκες του και βαφόμασταν και μιμούμασταν γνωστές τραγουδίστριες (πάντα κέρδιζε :) και ουδέποτε τον κοροϊδέψαμε ούτε μπροστά του και κυρίως ούτε πίσω απ'την πλάτη του - και όποιος τολμούσε να του την πει μπροστά μας έτρωγε βρισίδι και τσαμπουκά (πρώτη εγώ σ' αυτά χεχε). Θέλω να πω αυτά τα περιστατικά σταλάζουν μέσα μας και μένουν, αλλά σκέψου ότι πέρασαν πολλοί απ' τη ζωή σου που δεν σκέφτηκαν ποτέ ομοφοβικά για σένα :)
τραγική η συμπεριφορά των φίλων. Παρόλα αυτά το μόνο ελαφρυντικό που δίνω έιναι το νεαρό της ηλικίας που μεταφράζεται σε έλλειψη εμπειριών. Θυμάμαι τον εαυτό μου κάπου στα 20 κάτι να έιμαστε σε κοινή παρέα με ένα φίλο bisexual και μαζί με τον τότε κολλητό μου να κλειδώνουμε το μπάνιο όταν κάναμε ντουζ απο τη θάλλασα φοβούμενοι οτι θα ας ορμήξει. Φυσικά ήταν η πρώτη ου επαφή με κάποιον διαφορετικό. ¨οταν στη συνέχεια της ζωής μου συνεργάστηκα και συνανατράφηκα με αρκετά ανοιχτα gay άτομα και μετά ζώντας στο εξωτερικό με αρκετούς φίλους και γνωστούς γκέυ και βεβάιως διαβάζοντας και ταξιδέυοντας, όταν το σκέφτομαι το συγκεκριμένο γεγονός ντρέπομαι. Βέβαια, δεν ήταν περίπτωση ίδια, δηλαδή κοντινού φίλου και coming out, απλά αναρωτιέμαι τι απόψεις μπορέι να έχουν τώρα εκείνοι οι φίλοι σου.
prince αν τύχει και το δεις.. να σε ρωτήσω κάτι..αν αλλάζαμε την αντίδραση του γνωστού σου, θα προτιμούσες ένα "οκ φίλε δεν τρέχει τίποτα" ή ένα "μπράβο φίλε είμαι περήφανος για σένα" δηλαδή κάτι πιο ενθουσιώδες; Θα ήθελα να κατανοήσω την ψυχολογία σου, εννοώ μια απλή αποδοχή τύπου οκ, είναι αρκετό ή θα χρειαζόσουν και κάποια ενθάρρυνση;
Εξαρχής η ερώτηση στην ψύχρα, για να καθησυχασθεί αυτός, όχι για να αισθανθώ πιο άνετα εγώ, ήταν λάθος, άσχετα που εγώ απάντησα ευθέως. Κάποιος άλλος ίσως αισθανόταν πολύ άσχημα. Νομίζω ότι αυτό περίμενε κι αυτός, να ταραχθώ, να ζορισθώ, να αισθανθεί από πάνω.Αυτό που μ' ενόχλησε ιδιαίτερα σ' αυτόν ήταν το "βαρύ" του, ξαφνικά πιο "αντρικό" ύφος τύπου τ' αρχίδι@ μου γίναν τώρα 10 κιλά σ' αντίθεση με σένα που' σαι πλέον αδερφή πιστοποιημένη(αφού το παραδέχθηκες κιόλας), σε συνδυασμό μ' υποτιθέμενη διάθεση κατανόησης(εγώ θα' λεγα περιέργειας πώς θ' αντιδρούσα) κι "ανοχής" τύπου "χάρη σου κάνω που σου μιλάω ακόμη, βλέπεις, όμως, πως είμαι πολύ προχώ", δηλαδή επιβεβαίωσης της ανωτερότητάς του και συγχρόνως της "μεγαλοψυχίας" του και του πόσο open-minded ήταν που εξακολουθούσε να μου μιλάει. Δηλαδή το τέλειο κομπλεξικό πατρονάρισμα.Νομίζω ότι θεωρούσε αναμενόμενο κι ότι θα' ταν πιο αξιοπρεπές να τ' αρνιόμουν, να παρέμενα "κρυφή", να μην επιβεβαίωνα τις "υποψίες" του. Τότε δε θα' χε και τον ίδιο φόβο να τον δουν μαζί μου, αφού το τι ήμουν, αν και κάποιοι μπορεί να με κουτσομπόλευαν, θα' ταν ακόμη αμφίβολο, δε θα' ταν "επίσημο".Σ' απαντώ ευθέως: Δε "θα προτιμούσα" τίποτε ΓΙΑ ΜΕΝΑ.Εκείνη την ώρα κι εγώ τον έκρινα για το πώς με χειριζόταν, όπως πήγε να με κρίνει κι αυτός απ' την απάντησή μου. Η ερώτησή του θα' χε άλλο νόημα, αν πράγματι ήταν φίλος κι ήθελε να με κάνει να αισθανθώ πιο άνετα και να του εκμυστηρευθώ. Π.χ. θα μπορούσε σ' άσχετη φάση να πετάξει ένα "σ΄αρέσει ο τάδε(γνωστός, περαστικός,διάσημος ηθοποιός, δεν έχει σημασία...) και να' βλεπε αν θ' ανταποκρινόμουν. Ας το' κανε έτσι και 2 και 3 φορές κι όσες, μέχρι να "τσιμπήσω", να χαλαρώσω και να του τα ξεράσω όλα με το μαλακό, ΑΝ ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΣ.Ο "φίλος"/γνωστός περίμενε ότι κατά πάσα πιθανότητα δε θα' χα "τ' αρχίδι@" ν' απαντήσω "Ναι.", ότι θα σάστιζα και θα κόμπλαρα/τα μασούσα/άρχιζα τις υπεκφυγές/κρυβόμουν/έλεγα μούσια/θυμωνα/το' παιζα θιγμένος, οπότε πιάστηκε απροετοίμαστος. Βασικά, ήθελε να με φέρει σε δύσκολη θέση.Το καλύτερο που μπορείς να πεις είναι τ' αληθινό, αυτό που αισθάνεσαι εσύ ως sktpsx, μην πεις κάτι που δεν εννοείς, αν δεν το εννοείς, για να μην τον "πληγώσεις". Εάν ξενερώνεις με τις αδερφές κι η φιλία/παρέα δεν μπορεί πια να' ναι ίδια, πες το ευγενικά "δεν κατέω, αισθάνομαι άβολα". Πρότού, όμως, φθάσεις εκεί, σκέψου αν πράγματι σε χαλάει κάπου που ο άλλος είναι gay/bi, ή δεν τρέχει, τελικά, κάστανο, ίσα - ίσα που ο φίλος σου θα' ναι πιο ο εαυτός του, η φιλία πιο βαθιά κι εσύ θα' χεις κι άλλες προσλαμβάνουσες, που εσένα δε σου ταιριάζουν στη δική σου ζωή, αλλ' είναι κάτι αντίστοιχο με τη δική σου ζωή.Μία καλή, άλλης φίλης, αντίδραση που' χα ήταν ότι - αυτή δε με ρώτησε, εγώ το' πα πάνω στη συζήτηση "είμαι αδερφή" επί λέξει - "έμεινε" κι έπειτα από κάνα 10λεπτο είπε "Δεν άλλαξε τίποτε". Αυτό με συγκίνησε, ήταν σωστή. Έπειτα, συνεχίσαμε τον καφέ μας κι από τότε μιλούσαμε όπως πριν, αλλά και πραγματικά για τα προσωπικά μας, δηλαδή δεν έλεγε μόνο αυτή, αλλά κι εγώ τα δικά μου, ούτε χρειαζόταν να κάνω τ' αγόρια κορίτσια.Πες ένα "μπράβο" για την ειλικρίνεια και το θάρρος μόνο αν πράγματι εκτιμάς τη στάση του φίλου σου και τη συμπεριφορά του απέναντι σου(σ' εμπιστεύθηκε, σημαίνει ότι σε θεωρεί φίλο) και θέλεις να παραμείνετε φίλοι. Από' κει και πέρα δε χρειάζεται να το κάνετε big deal, απλά, αν θέλει να σου μιλήσει για κάνα παιδί, θα τον ακούσεις φυσιολογικά ή θα φρικάρεις;Η ενθάρρυνση είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αν την εννοείς, ειδικά αν ο φίλος σου είναι πιο κομπλαρισμένος.
#6Με ειχε αγαπήσει παγκοσμιου φήμης καλλιτέχνης-λέω αλήθεια. Και δωστου τα τηλεφωνα και τα θελω να σε δω κι τα σχετικα. Εγώ δεν υπεκυψα στη γοητεια του,αντίθετα προσπαθουσα να καταλάβω πώς γίνεται να μου κάνουν τετοια πλάκα. Με τα πολλά καταλήξαμε να έχουμε μια νορμαλ σχεση του τύπου αμα τυχει και βρεθουμε στην ιδια πολη να πινουμε καναν καφέ και να σχολιαζουμε την παγκοσμια κοινωνικοπολιτικη κατάσταση. Μην τσιμπάς,αυτοί οι άνθρωποι ειναι από αλλον κόσμο,κρατα τη γνωριμία για να έχεις να λες στα εγγονια σου ότι καπότε σε αγάπησε ενας σελεμπριτι :)
Είναι όντως από άλλο κόσμο. Και είναι πολύ επικίνδυνη υπόθεση(για την συναισθηματική και την διανοητική ισορροπία κάποιου), να εμπλέκεται με διασημότητα.
Mirca Janic θα μαντέψω και θα πω... Πάολο Κοέλιο! Γιατί είναι από τους λίγους παγκοσμίου φήμης διάσημους που έχω διαβάσει ότι επιδιώκουν να συναναστρέφονται ''κοινούς θνητούς'' και συχνά βγαίνει και το βράδυ του τον φέρνει σε άγνωστες παρέες και στέκια.