Κάθομαι και κλαίω για άλλη μια φορά, μόνος, ναι μόνος, σε ένα δωμάτιο ενός καταθλιπτικού φοιτητικού σπιτιού****

Κάθομαι και κλαίω για άλλη μια φορά, μόνος, ναι μόνος, σε ένα δωμάτιο ενός καταθλιπτικού φοιτητικού σπιτιού**** Facebook Twitter
3

Κάθομαι και κλαίω για άλλη μια φορά, μόνος, ναι μόνος σε ένα δωμάτιο ενός καταθλιπτικού φοιτητικού σπιτιού. Δεν μπορώ άλλο...και δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Δεν μπορώ να εξηγήσω στους πάντες ότι έτσι γεννήθηκα δεν το επέλεξα, δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα από σήμερα θα αρχίσω να γουστάρω άντρες, θα αρχίσω να "κουνιέμαι" όπως πολλοί προτιμούν να αποκαλούν. Δεν μπορώ πάντα να στρέφω το κεφάλι μου και να "πιάνω"τους ανθρώπους να με σχολιάζουν για τις κινήσεις ίσως και για την φωνή μου ο τρόπος που θα εκφράσω κάτι. Ο τρόπος που θα δείξω τη χαρά μου ή τη λύπη μου. Και η αφορμή για όλα αυτά, που κάθομαι και κλαίω είναι ότι σήμερα με σχολίασαν για άλλη μια φορά. Στο γυμναστήριο.

 

Εάν και δεν έχει σημασία ο χώρος. Οι άνθρωποι πάντα θα σχολιάσουν και θα πουν την κακία τους οπουδήποτε και εάν βρίσκονται. Θα γελάσουν μπορεί διακριτικά αλλά θα το κάνουν και εσύ θα τους δεις αλλά δεν μπορείς να πεις κάτι. Δεν μπορείς να λες κάτι πάντα σε όλους. Και εγώ τώρα, εξαιτίας δύο αγνώστων κάθομαι και κλαίω αλλά δεν είναι το θέμα μου αυτοί οι δύο άγνωστοι, το θέμα μου είναι ότι πρέπει να καταλάβω ότι αυτό θα γίνεται πάντα, παντού. Και κανονικά θα έπρεπε να το είχα συνηθίσει από το Δημοτικό θυμάμαι τα πρώτα σχόλια, στο γυμνάσιο και στο λύκειο πολύ πιο έντονα και τώρα μετά από τόσα χρόνια εγώ κάθομαι και κλαίω γιατί ποτέ δεν θα συνηθίσω τα προσβλητικά σχόλια των συνανθρώπων μου. Και δεν τους κρατάω κακία έτσι έμαθαν από το Δημοτικό να προσβάλλουν, να σχολιάζουν, να ξενίζουν σε κάτι διαφορετικό. Κρατάω κακία σε μένα που δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, να μην δίνω σημασία κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι να με σχολιάζουν.

 

Δεν προκάλεσα ποτέ κανέναν ούτε με τις κινήσεις μου ούτε με τίποτα. Πάντα ένα παιδί χαμηλών τόνων. Αλλά όταν με βλέπεις ίσως μετά από ώρα να γίνεται αντιληπτό. Εάν είχα την ευκαιρία να τους τα πω όλα αυτά κατάμουτρα κάθε φορά που με σχολίαζαν ίσως να καταλάβαιναν ΙΣΩΣ. Πρέπει να κλείσω όμως, χτυπάει το κινητό και εγώ πρέπει να πάρω βαθιά ανάσα να πω στη μάνα μου: Έλα μαμά όλα τέλεια με τη σχολή. Ναι καλά. Έχω χρήματα. Φιλάκια.

3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

3 σχόλια
Μπορεί κάποιοι να παίρνουν αυθαίρετα το δικαίωμα να σε σχολίαζουν και να σε κρίνουν αλλά μην το παίρνεις προσωπικά για έναν κ μόνο λόγο, είναι άγνωστοι, δεν σε ξέρουν, πολλά θα πούν και άλλα τόσα θα κάνουν αλλά τα έχουν κάνει κ τα εχουν πει κ σε εμενα, και σε άλλους τόσους, αφού δίνεις σημασία κάτι σημαίνει για έσενα οπότε δεν θα πω να κλείσεις αυτιά και μάτια αλλά να βασιστείς μόνο σε ένα στόχο, οφείλεις να κάνεις τον εαυτο σου χαρούμενο, η ευτυχία και η ηρεμια αξίζει σε όλους μας, εσυ γιατί λοιπόν να μην διεκδικήσεις την θεση σου? δεν διαφέρεις σε τπτ με εμένα... μπορεί να είμαι η μόνη μεχρι τώρα που στο λέω αλλά μετά απο το κλάμα που θα ρίξεις ποιους θα θες να ακούς? την πλειοψηφία η ''έμενα''? ποια επιλογή θα σε οδηγήσει στο να γίνεις χαρούμενος? ΥΓ:να λες την μιση αληθεια εαν καποιοι δεν την αντέχουν... οχι ψέμματα.