Στο σημερινό «Α μπα»: από την Ελβετία, εδώ

Στο σημερινό «Α μπα»: από την Ελβετία, εδώ Facebook Twitter
63

__________________
1.


Α,μπούλα
Είμαι ένα από τα πιο δυστυχισμένα πλασματα που πηγαινοερχονται καθε μερα με συναδέρφους.Δεν μπορω να σου δώσω να καταλάβεις το μέγεθος της δθστυχίας μου. Εχω περάσει τον θάνατο της αλεπούς στα αυτοκινητα διαφόρων συναδέρφων.Μου την έχουν πέσει,μ έχουν διώξει επειδή δεν τους έκατσα,ναι την πέσαν διαφοροι.Αυτοί την έπεσαν και αλλού μετά.Εχω ανγκαστεί να απαντησω σε πολύ προσωπικές ερωτήσεις, σχολιάζουν όσους λείπουν και τους θάβουν και μετά σαν να μη συνέβει τίποτα.Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που το ζει οπως κι εγώ κάθε μέρα.Τι να κάνω για να μην υποφέρω τόσο πολύ?Γιατί δεν μπορούν να κρατάνε αποστάσεις στις σχέσεις τους και στην συμπεριφορά τους? Πολλοί δεν χαμπαριάζουν από δηλώσεις,ευγένεια και παρακλήσεις.Εχω δει και τρικούβερτους καβγάδες στο αυτοκίνητο και δεν ήξερα τι να κάνω.Εχω προβλημα και με το θεμα των χρηματων, δεν δεχονται να παρουν λεφτα για τα εξοδα,γιατί δεν καταλαβαίνω, 'η αλλοι παιρνουν ολοκληρο το ποσ'ο των καυσ'ιμων. άλλοι πάλι λιγοτεροι μοιραζονται τα εξοδα και άλλοι δεν δεχονται να πάρουν κανένα στο αυτοκίνητό τους.Γραψε μου την γνώμη σου και οι σχολιαστές, θέλω να διαβάσω αν κάποιος έχει ζήσει αυτό το πρόβλημα. Ποσο δυσκολο είναι να τα βρείτε για μια καθημερινη μετακινηση?

- Κουνέλι


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Στη Τζάιαντ δουλεύεις; Πόσους υπαλλήλους έχει το γραφείο, και γιατί πρέπει να είσαι κάθε μέρα με άλλον στο αυτοκίνητο, και γιατί δεν μπορείς να πας στη δουλειά με άλλον τρόπο;


__________________
2.

Διάβασα ερώτηση που έλεγε ότι '..είμαι ενοχική... είμαι ευγενική...δεν μ'αρέσει να τσακώνομαι...' και μου γύρισε πάλι το μάτι για το τελευταίο. Όσοι δεν τους αρέσει να τσακώνονται έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι και με αποδείξεις ότι εννοούν 'δεν μ'αρέσει να τσακώνομαι γιατί δεν ξέρω πώς να αντιδράσω' και κυρίως 'δεν μ'αρέσει να τσακώνομαι γιατί είμαι αδύναμος και δεν μπορώ να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου'. Αυτό που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι να απαιτούν με passive - aggressive συμπεριφορά ΚΑΙ από τον κύκλο τους να μην τσακώνονται ούτε αυτοί. Κατά κύριο λόγο το απαιτούν από τους συντρόφους τους. Αλλά και από τους φίλους τους ή από όσους έτυχε να είναι στο ίδιο τραπέζι. Αυτό το θεωρώ ανεπίτρεπτο. Πραγματικά ανεπίτρεπτο. Προφασίζονται την δήθεν ευγένειά τους (που είναι δειλία που την παρουσιάζουν σαν ευγένεια) και απαιτούν από τους άλλους να φερθούν όπως αυτοί θέλουν. Μου φαίνεται τρομερό, μου φαίνεται αυταρχικότατο και δικτατορικό. Αλλά χρησιμοποιούν την μαγική λέξη 'ευγένεια'. Και όλοι τότε σωπάνε. Και υποτάσσονται στην εντολή 'μην τσακώνεσαι'.

Υ.Γ. να πω ότι έχω δει και ζήσει από κοντά ζευγάρι που ο άντρας (δειλός χαρακτήρας) απαιτεί με τρομερά passive-aggressive τρόπο από την γυναίκα του να μην τσακώνεται με κανέναν, η οποία είναι αλέγκρος και δυναμικός χαρακτήρας. την κάνει να αισθάνεται τέτοιες ενοχές που η γυναίκα έχει καταλήξει με κατάθλιψη και παίρνει χάπια. ο ίδιος λέει 'ε έχουμε και αυτό το πρόβλημα με την γυναίκα μου' και της το φορτώνει όλο, ενώ αυτός της το προκαλεί. αυτός της το προκαλεί. αλλά είναι όλα σκεπασμένα με την σκόνη της καλής ελληνικής οικογένειας που έχουν 2 παιδιά και του καλού Έλληνα άντρα που δουλεύει (ένας τεμπελχανάς είναι, τον έχω συνάδερφο) και του δήθεν προστατευτικού και δεν ξέρω γω τί.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Προφανώς αυτό που διάβασες χτύπησε μια δική σου φλέβα, γιατί δεν είχα σκεφτεί το θέμα από την πλευρά που παρουσιάζεις, αλλά κατάλαβα τι θέλεις να πεις, νομίζω. Όμως μην κάνεις την αναγωγή του «όποιος λέει το άλφα, εννοεί το βήτα». Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για διαφορετικές συμπεριφορές. Το πιο σωστό είναι «όποιος λέει το άλφα, μπορεί να εννοεί το άλφα, μπορεί να εννοεί και το βήτα, ή και κάτι άλλο που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα.»


__________________
3.

 

Εχω μια τάση να μιλώ σε όλους στον πληθυντικό. Καλά όχι στους γονείς εννοείται, ή στους ηλικιωμένους συγγενείς ή φίλους, αλλά στην κοπέλα την 25χρονη που θα μου κάνει πρώτη φορά πεντικιούρ, στον περιπτερά, στο μάρκετ, στον κούριερ κλπ. Επίσης στον προισταμενο στη δουλειά ενώ οι άλλοι -ενεκα η συναδελφικότης- τοχουν ρίξει στον ενικό, και γενικά όπου υπάρχει επαγγελματική σχέση -εκτός βέβαια των συνομηλικων συναδέλφων μου. Δεν είμαι μικρή, έχω καβατζάρει τα 35, αλλά έτσι μου βγαίνει. Η υπερβολική άνεση, το "μου επιτρέπεις τον ενικό, ε" και όλοι κολλητοί είμαστε με μια επίφαση συνδικαλο-συνοδοιπορική δε μου κάθεται καθόλου καλά. Τι να κάνω;-

-Urbaine


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Τίποτα.


__________________
4.

Αγαπητή αμπα,
Είμαι 20 χρονών και σπουδάζω λογοθεραπεία. Ο λόγος για τον οποίο σου γράφω είναι ότι πάντα είχα θέματα με τον πατέρα μου. Χθες πάνω σε μια συζήτηση που είχα με την μάνα μου της είπα ότι κάποια στιγμή ,όταν θα δουλεύω για να μπορώ να πληρωσω εγώ,θέλω να πάω σε ψυχολόγο για να λύσω τα θέματα που έχω μαζί του. Ο πατέρας μου το άκουσε αυτό και εγώ στενοχωρήθηκα. Δεν είναι ότι είναι κακός μπαμπάς η κάτι τέτοιο απλά τείνει να αμφισβητεί τα πάντα. Μερικά παραδείγματα εγώ ήθελα να περάσω ιατρική όταν του το είπα μου είπε ότι σιγά μην τα καταφέρω ποτέ μου, παρόλο που ήμουν αρκετά καλή μαθήτρια. Επίσης σε κάθε ευκαιρία που θα του δοθεί μου λέω ότι έχω πολλά προβλήματα και όντως έχω το ξέρω αλλά αυτός γτ δεν μπορει να καταλάβει ότι και αυτός έχει προβλήματα και δεν είναι τέλειος. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι του αρέσει να μου λέει πράγματα μου θα με πληγώσουν πχ μου έχει πει ότι δεν πρόκειται να βρεθεί κανείς να με αντέξει κλπ. Παλαιότερα εκλαιγα όταν μου τα έλεγε αυτά τώρα απλά τα προσπερνάω. Χθες βγήκαν τα αποτελέσματα των γαλλικών εγώ είχα δηλώσει εξαρχής ότι δεν θα το πάρω γτ είχα πολλά χρόνια να ασχοληιω με τη γλώσσα όταν του είπα ότι δεν το πήρα μου είπε ότι έτσι και αλλιώς δεν περιμέναμε να το πάρεις. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όσον αφορά εμένα είναι γτ τη μία θέλω να τον αγκάλιασω και την άλλη να τον πνιξω. Γτ δεν μπορώ να έχω μία άποψη για αυτόν πχ να πω δεν θα έχω πολλά πολλά μαζί του .γτ θέλω να τα πάω καλά μαζί του και βασικά γτ θέλω να είναι ευχαριστημένος και να εγκρίνει αυτά που κάνω? Είναι καλός μπαμπάς και το ξέρω απλά με κάνει να νιώθω άσχημα ώρες ώρες και παρόλο που έχω προσπαθήσει παλιότερα να το συζήτησω μαζί του δεν το καταλαβαίνει θα μου πεις ποιος παραδέχεται ότι έχει προβλήματα οκ δεκτό.
Και κάτι τελευταίο γτ σε επρηξα πιστεύεις ότι είναι στο μυαλό μου όλα αυτά?

-Μπελ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Δεν είναι δυνατόν να είναι «στο μυαλό σου» ότι κάποιος σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Ξέρεις τι αισθάνεσαι. Αν είναι λογικό να αισθάνεσαι έτσι, αυτό μπορεί και να είναι συζητήσιμο, αλλά ποτέ μα ποτέ μην αμφισβητείς αυτά που νιώθεις. Τα συναισθήματα, ειδικά τα αρνητικά συναισθήματα απέναντι σε άλλους, είναι ο καλύτερος τρόπος προστασίας, όσο λιγότερο τα εκλογικεύεις, τόσο το καλύτερο. Η αυθόρμητη αίσθηση είναι αυτή που πρέπει να κρατάς.


Θέλεις να σε δέχεται ο πατέρας σου γιατί η αποδοχή είναι η πιο πρωταρχική ανάγκη που έχει ο κάθε άνθρωπος, και το πρώτο περιβάλλον που γνωρίζει είναι οι γονείς του. Η αποδοχή των γονιών, ή η έλλειψή της, σχηματίζει έναν χαρακτήρα (αλλά δεν τον καθορίζει, ούτε τον καταδικάζει). Ζητάς κάτι πολύ αυτονόητο, αναμενόμενο, φυσιολογικό, και εξίσου φυσιολογικό είναι να νιώθεις αρνητικά συναισθήματα απέναντι από τον πατέρα σου, επειδή δεν σου δίνει αυτά που χρειάζεται.


Μην βιάζεσαι να τον χαρακτηρίσεις «καλό μπαμπά» ή «κακό μπαμπά». Ο πατέρας σου είναι άνθρωπος, και όπως λες κι εσύ, έχει τα προβλήματα του. Το «καλός» σε κάνει να αμφιβάλλεις για αυτά που νιώθεις, και έχεις κάθε δικαίωμα να νιώθεις όπως νιώθεις. Μην ασχολείσαι με τα δικά του συναισθήματα πριν αρχίσεις να εξερευνείς τα δικά σου.


Γιατί να περιμένεις να βγάλεις λεφτά για να πας σε ψυχολόγο; Θα μπορούσες να βρεις και τώρα έναν, χωρίς χρήματα. Δεν μας λες σε ποιο μέρος της Ελλάδας ζεις ,οπότε ψάξε το στο google.

__________________
5.


Έχω ένα θέμα με το βάρος μου. Βασικά με τη διατροφή μου και εξαιτίας αυτού καταλήγω να έχω θέμα βάρους. Όταν μια μέρα δε φάω σωστό πρωινό aka απόλυτα υγιεινό πρωινό που θα με χορτάσει και κάνω μια μικρή πατασπονδισ ή στο δεκατιανο ή σε οποιοδήποτε γεύμα τότε δίνω το Ελεύθερο στον εαυτό μου να τρώω ανθυγιεινά. Πολύ ανθυγιεινά. Ότι λιπαρό υπάρχει σπίτι θα το φάω εννοειται. Λειτουργώ με τη λογική ότι αφού δεν άρχισα σωστά τη μέρα ή αφού εκανα μια παρασπονδία κατά τη διάρκεια της δε πειράζει ας φάω τώρα και από αύριο διατροφή. Το πρόβλημα ειναι τα δώδεκα κιλά που έχω πάρει το τελευταίο εξάμηνο, η χαμένη αυτοπεποίθηση μου και τα ρούχα που δεν έχω λεφτά να αγοράσω. Σε λίγο φεύγω για σπουδές και κάνω μια νέα αρχή μακριά από το άγχος των πανελλαδικών. Λες να αλλάξει η κατάσταση τότε ή πρέπει να επισκεφθώ διατροφολογο;

- Fridathe2nd


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Να «αλλάξει» η κατάσταση από μόνη της; Η κατάσταση δεν είναι το φορολογικό, ή ο καιρός. Η κατάσταση είσαι εσύ, και ο τρόπος που λειτουργεί ο εγκέφαλος σου. Αν δεν το δουλέψεις, μπορεί να αλλάξει προς το χειρότερο. Έχεις τάση προς την τελειομανία, και σε εμποδίζει να δεις το πρόβλημα συνολικά. Η αλλαγή της καθημερινότητας μπορεί να σε βοηθήσει, αλλά μην ελπίζεις σε αυτό, είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς προς τα πού θα σε ωθήσει. Το καλύτερο είναι να πας σε διατροφολόγο, γιατί για κάθε πρόβλημα είναι καλύτερος ο ειδικός από το να κάνουμε τον εαυτό μας πειραματόζωο.

__________________
6.


Α, μπα μου! Κατ' αρχήν, σ' ευχαριστώ πολύ για την συντροφιά που μου κρατάς κάθε μέρα. Σε ανακάλυψα πριν από λίγους μήνες και μου έχεις γίνει πλέον πολυαγαπημένη καθημερινή συνήθεια.
Θέλω την βοήθειά σου. (Συγνώμη εκ των προτέρων για το κατεβατό).
Είμαι 25 χρονών κι εδώ και λίγους μήνες μετακόμισα στην Νορβηγία λόγω του συντρόφου μου, ο οποίος βρήκε δουλειά εδώ.
Πριν από μερικά χρόνια οι γονείς μου μετακόμισαν στο εξωτερικό. Τους ακολούθησα για να τους στηρίξω οικονομικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Λίγους μήνες αφότου έφυγαν από την Ελλάδα, κι ενώ ήταν ήδη όλα δύσκολα, μάθαμε τυχαίως πως η μητέρα μου έπασχε από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Κάπου εκεί μπήκα στο auto-pilot. Όλα μου φαίνονταν δύσκολα, σχεδόν αδύνατα. Με το ζόρι σηκωνόμουν από το κρεβάτι για να πάω σε μια δουλειά την οποία κατέληξα να μισώ. Ταυτόχρονα συνέχισα τις σπουδές μου, τις οποίες επίσης κατέληξα να μισώ. Δεν έβρισκα το φως στο τούνελ. Δεν μ' ευχαριστούσε σχεδόν τίποτα. Δεν ήξερα τι μου γινόταν, που πήγαινα, ποια ήμουν.
Το πρόβλημα είναι πως νιώθω ότι δεν κατάφερα να βγω από αυτή την κατάσταση (κατάθληψη;). Αν και πέρασα μια σχετικά μικρή περίοδο κατά την οποία ψιλοσυνήλθα, εδώ κι ένα χρόνο βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση: η αυτοπεποίθησή μου είναι στο πάτωμα, δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις, και με πιάνουν τάσεις πανικού για ασήμαντα πράγματα. Για παράδειγμα, εδώ και μήνες ασχολούμαι με μια εργασία που μου έχει μείνει για να πάρω το μεταπτυχιακό μου και δεν μπορώ να την τελειώσω. Οι μέρες γίνονται εβδομάδες, οι εβδομάδες μήνες, κι εγώ είμαι στάσιμη. Ξυπνώ κάθε πρωί λέγοντας στον εαυτό μου πως σήμερα θα αλλάξουν τα πράγματα, θα καταφέρω να γράψω ώστε να τελειώσω την εργασία, αλλά συνέχεια καταλήγω να περνώ όλη μου την ημέρα μπορστά από τον υπολογιστή βλέποντας βίντεο. Δεν ξέρω τι μου γίνεται, που πάω, τι κάνω με την ζωή μου, ποια είναι τα όνειρα κι οι φιλοδοξίες μου.
Αυτό έχει επιβαρύνει και την σχέση μου. Είμαστε μαζί σχεδόν 6 χρόνια κι έχουμε περάσει πολλά για να είμαστε μαζί. Μ'αγαπάει και με στηρίζει όσο δεν θα μπορούσα να φανταστώ, αλλά δικαιολογημένα δεν μπορεί να με βλέπει έτσι. Δεν είμαι πλέον ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε κι αγάπησε. Μ' έχει παρακαλέσει να αλλάξω στάση και μ' έχει ενθαρρύνει να κάνω πράγματα τα οποία θα με κάνουν να νιώσω καλύτερα (χορό, γυμναστική, κλπ).
Νιώθω πως έχω μπει σ'ένα φαύλο κύκλο και δεν ξέρω πως να βγω. Εδώ και καιρό σκέφτομαι πως πρέπει να πάω σε ψυχολόγο. Το πρόβλημα όμως είναι πως αυτή την στιγμή στηρίζομαι οικονομικά από τους γονείς μου και από τον σύντροφό μου και δεν θα μπορούσα με τίποτα να τους ζητήσω να μου πληρώνουν για συνεδρίες. Έχω ψάξει για δωρεάν ψυχολόγους, αλλά δεν έχω βρει τίποτα. Τι να κάνω; Έχεις να μου προτείνεις κάποια βιβλία/site που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν;

- Χαμένη

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν βρίσκεις δωρεάν ψυχολόγο στη Νορβηγία;


Τότε δε νομίζω ότι έχεις ψάξει στα αλήθεια.


Αν κάνεις το μεταπτυχιακό στη Νορβηγία, θα υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη στο πανεπιστήμιο. Αν όχι, εγώ με ένα ψάξιμο στο google βρήκα αυτό


Εσύ θα μπορείς να βρεις και άλλες πληροφορίες. Απ' ό,τι κατάλαβα, οι υπηρεσίες συγχρηματοδοτούνται από το κράτος, οπότε το κόστος θα είναι περιορισμένο, αν υπάρχει κόστος. Αν υπάρχει, να ζητήσεις χρήματα από τους γονείς σου, γιατί η ψυχική σου υγεία δεν είναι πολυτέλεια. Δεν υπάρχει βιβλίο ή σάιτ που μπορεί να σε βοηθήσει, γιατί δεν ξέρεις τι έχεις. Αυτή την απάντηση μόνο ειδικός μπορεί να σου τη δώσει.


Ο φίλος σου δεν ξέρει πώς να σε βοηθήσει, και γι'αυτό προτείνει χορούς και γυμναστικές. Πες του ότι χρειάζεσαι ψυχίατρο ή ψυχολόγο και ψάξτε το θέμα μαζί.


__________________
7.

Αγαπημένη α μπα. Είμαι 27 ετών και εδω και δυο χρόνια ζω στο εξωτερικό.Πριν φυγω απο Ελλαδα περασα πολυ δυσκολα εχασα τη δουλειά μου και υπήρξαν μερες που δεν ειχα να φαω μεχρι να ξαναβρώ κατι μετα γνώρισα τον συντροφο μου σε διακοπες του στην Ελλάδα και μετα απο καιρο μετακόμισα στην Ελβετία που εχει δικη του επιχείρηση και δουλευουμε μαζι. Οικονομικα ειμαστε καλα αν και εχει δανεια κτλ απλα δε μας αρεσει καθολου το χωριο που ειμαστε και ο γαμπρός του του προτεινε να παρει το εστιατόριο και τα δανεια μαζι και να δωσει στο συντροφο μου καποια χρήματα για να κανει κατι αλλο.Το προβλημα μας αρχιζει εδω αυτος μη εχοντας βιωσει τη κρίση θελει να κνει κατι στην Ελλάδα εγω παλι οχι, μου λειπει η Ελλάδα και οι φιλοι και η οικογενεια μου αλλα δε νομιζω οτι μπορω να ζησω εκει πάλι και να παλευω να τα βγαλω περα δε το συζητώ για οικογένεια κτλ κι απο την αλλη δε θελω να περασει αυτος αυτα που περασα εγω εδω τον πρωτο χρονο μεχρι να μαθω τη γλώσσα να προσαρμοστώ να γνωρισω κοσμο και ολα αυτα που συνεπάγονται με τη μετανάστευση.Αυτος παλι απο την αλλη ειναι σιγουρος για την επιτυχία εγω ειμαι τρομοκρατημένη και μονο στη σκέψη,πως μπορουμε να παρουμε μια τετοια απόφαση;

- Σοφία


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ

Αν ο φίλος σου είναι Ελβετός και η εμπειρία που έχει από την Ελλάδα είναι η θάλασσα που βλέπει τα καλοκαίρια, πρέπει να πάτε μαζί στο μέρος που πιστεύει ότι θα έχει την σίγουρη επιτυχία μια τυχαία εποχή του χρόνου, και μετά στείλτον μόνο του σε δημόσιες υπηρεσίες να κάνει οτιδήποτε. Μετά πες του πώς είναι το φορολογικό σύστημα, και πόσα χαρτιά χρειάζεται για να πάρει την άδεια για να ξεκινήσει επιχείρηση. Για πλάκα, πηγαίνετε να δείτε και μερικούς χώρους για ενοικίαση, για να μιλήσει με μερικούς ιδιοκτήτες ακινήτων.


Αν μετά από όλα αυτά επιμένει ότι θέλει να πάτε στην Ελλάδα και να ανοίξει επιχείρηση γιατί είναι «σίγουρη η επιτυχία», η επόμενη κίνηση είναι να κάνει ένα εγκεφαλογράφημα. Αν είναι καθαρό, τότε πραγματικά είναι σίγουρη η επιτυχία του.


63

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 Θα σου προτεινα να κοιταξεις το www.dietdoctor.com, ενα site για την lchf diet (low carb high fat). Εχει απιστευτο υλικο. Προτεινω να γινεις μελος δωρεαν για 1 μηνα για να εχεις προσβαση σε περισσοτερα βιντεο. Πριν απο αυτο ψαξε στο youtube 1) eric berg butter (αυτον τον τυπο ψαξτον αρκετα), 2) butter makes your pants fall off, για να παρεις μια γευση. Δεν θελω να σου πω παραπανω και να σε μπερδεψω αλλα οταν καταλαβεις περι τινος προκειται μην το απορριψεις. Ψαξτο καλα. Διαβητικοι πεταξαν τα φαρμακα τους, ανθρωποι ολων των ηλικιων εχασαν κιλα χωρις να πεινανε ενω παραλληλα βελτιωσαν την υγεια τους (χοληστερινη, τριγλυκεριδια κτλ). Ακολουθω την διαιτα αυτη απο τον Ιουλιο (και οχι την αυστηρη version), εχασα κιλα χωρις πεινα, χωρις λιγουρες για γλυκο, χωρις να τρωω καθε 3 και λιγο "για να κρατησω σταθερα τα επιπεδα του ζαχαρου στο αιμα". Αργοτερα, για να μην σου πεσουν ολα μαζι, αφου καταλαβεις τι ειναι η lchf, δες και λιγο την intermittent fasting. Α, εκανα λ/σμο μονο για να σου απαντησω γιατι σε νιωθω ρε παιδι μου! Καλη επιτυχια!!!
#4 Μπελ,ξαναδιαβάζοντας αυτό που έστειλες,εντοπίζεις κάποια αντίφαση;Δικαιολογείς έναν άνθρωπο ο οποίος δεν σε κάνει να αισθάνεσαι καλά.Δεν είναι πολύ ευοίωνο αυτό.Κατ αρχήν δείχνει ότι έχεις μάλλον συνηθίσει να το κάνεις και δεν το θεωρείς αφύσικο.Ίσως είναι όμως λίγο.Δεν δικαιολογούμε τους ανθρώπους που για τους χ λόγους δεν μας φέρονται καλά.Μπορεί να αιτιολογούμε την συμπεριφορά τους,αλλά δεν την δικαιολογούμε. Διαχώρισέ τα αυτά διότι είναι διαφορετικά.Είσαι συναισθηματικά συνδεδεμένη με τον πατέρα σου, λογικό,αλλά έχεις ενηλικιωθεί και οφείλεις να αρχίσεις μία ας πούμε εκκαθάριση στις σχέσεις σου,και δη στις οικογενειακές.Από κει θα ξεκινήσεις,αυτές είναι οι πιο δεσμευτικές και σημαντικές σχέσεις στη ζωή σου επί του παρόντος.Για να προχωρήσεις στη ζωή σου,πρέπει να κλείσεις τους λογαριασμούς σου,όσο γίνεται αυτό,με την οικογένειά σου. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να σε υποβιβάζει ή να σε στενοχωρεί για οποιοδήποτε λόγο.Να πας σε κάποιον ειδικό για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.Μην χρονοτριβείς άλλο.
Στην 7Πρώτα από όλα λείπω από την Ελλάδα 5 χρόνια . Δεύτερο γνωρίζω διάφορους ελβετους που έχουν φύγει από τη χώρα τους και έχουν πάει στη χώρα μας ή σε άλλες-τύπου νότιο ανατολική Ασία ή λατινική Αμερική Έχουν στήσει κάτι δικό τους και έχουν ένα μικρό εισόδημα από την Ελβετία και περνάνε πολύ πολύ καλα. Σίγουρα, πολύ καλύτερα απο το ήδη "καλά" που περνουσαν στην Ελβετία. Πάντα υπάρχει περίπτωση αποτυχίας (γνωρίζω μια τέτοια περίπτωση που του φάγανε τα λεφτα). Και σε αυτό υπάρχει λύση. Αν είναι Ελβετός απλώς γυρνάει Ελβετία, ξαναπιανετε δουλειά, ξαναβαζετε λεφτά στην άκρη και αν θέλετε φύγετε εκ νέου αν το επιθυμείτε. Προφανώς και του εξηγεί ένας ειδικός το σύστημα μας, αλλά και πάλι αν ζει στην Ελβετία και πληρώνει εκεί υπάρχει το ενδεχόμενο τη δικιά μας φορολογία να τη θεωρεί ελάχιστη. Γιατί στην Ελβετία δε μετράει μόνο το πόσα βγάζεις αλλά πόσο εύκολα σου φεύγουν και που. Καλό θα ήταν να τον ρωτήσεις αναλυτικά το πλάνο του, να βρείτε (αν σε ενδιαφέρει )παρέα τις λυσεις και να σου εξηγήσει γιατί θέλει τόσο πολύ να πάει στην Ελλάδα. Το βαθύτερο σκεπτικό του, αναλυτικά. Αυτά και καλή τύχη και επιτυχία σε ότι κάνετε!
#6 Αγαπητή φίλη.Έζησες μία σειρά σημαντικών αλλαγών στη ζωή σου σε σχετικά μικρό διάστημα.Ως ένα βαθμό είναι αναμενόμενο να έχεις επηρρεαστεί πολύ και να δυσκολεύεσαι κάπως να λειτουργήσεις.Όμως,αν διαπιστώνεις ότι μένεις στάσιμη, πρέπει να κάνεις κάτι για να βοηθήσεις τον εαυτό σου.Άμεσα.Θα ψάξεις για ψυχολογική βοήθεια,μια και φαίνεται ότι έχεις ανάγκη από στήριξη.Θα σου κάνει καλό,θα πάψεις να νιώθεις αβοήθητη και βουτηγμένη σε τέλμα και ακίνητη .Οπωσδήποτε κάτι θα βρεις και αν χρειαστεί,μπορείς να ζητήσεις ίσως και κάποια χρήματα από τους δικούς σου.Επί του παρόντος, σημασία έχει να βρεις ειδικό ψυχικής υγείας και να αρχίσεις να πατάς στα πόδια σου.Νορβηγός ή Έλληνας,δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία,όσο το πρώτο βήμα που είναι να αποτανθείς κάπου. Ενδεχομένως θα ήταν καλύτερο λόγω γλώσσας να βρεις Έλληνα, αλλά,αν δεν τα καταφέρεις και βρεις Νορβηγό,κανένα θέμα. Σημασία έχει να ξεκινήσεις συναντήσεις.Το τονίζω αυτό. Χρειάζεσαι συναισθηματικό ανεφοδιασμό,μια και οι έκτακτες περιστάσεις στη ζωή σου σε αναστάτωσαν και πρέπει να ξαναμπεις σε μια σειρά.Η υγεία της μαμάς είναι στα χέρια των γιατρών,όποτε ,γι αυτό δεν θα κάνεις κάτι.Θα κάνεις για τον εαυτό σου, για να ξαναγίνεις χαρούμενη και δημιουργική και να το αντανακλάς στο περιβάλλον σου.Να πας και χορό ή γυμναστική, θα σου κάνει καλό.Μισή ωρίτσα την ημέρα,(κάθε μέρα )σε πρώτη φάση,αν δεν μπορείς παραπάνω και σταδιακά το αυξάνεις.Θ αλλάξει άρδην η διάθεσή σου.Πρωτίστως όμως ,αναζήτησε ειδικό.
#1 Μάλλον είσαι εκπαιδευτικός.. Μάλλον δεν είσαι μόνιμη και αλλάζεις κάθε χρόνο σχολείο.. Μάλλον δεν έχεις αυτοκίνητο και τα βάσανα σου τα αντέχεις!!! Στην συγκεκριμένη δουλειά δεν πας χωρίς αυτοκίνητο όπως δεν πάνε οι ντελιβεραδες χωρίς μηχανάκι... Καλό κουράγιο και θα σου πρότεινα να το δρομολογησεις για να μοιραζεστε ισαξια και με το δικό σου αυτοκίνητο τις μεταφορές!!!! Τους καβγαδες και τα πεσιματα δεν θα τα γλιτώνεις!!! Φιλικά τα παραπάνω!
# 1. Σοβαρά τώρα, το 2016 ΔΕΝ βρίσκεις τρόπο να πάς στη δουλειά σου, παρά μόνο αν σε πηγαινοφέρνουν οι συνάδελφοι? Κι αν δεν έχεις άλλο τρόπο να πας, δεν μπορείς να προστατεύσεις στοιχειωδώς τον εαυτό σου ΜΗΝ απαντώντας σε προσωπικές ερωτήσεις? Ακούγεσαι σαν το μικρό παιδάκι που το πηγαινοφέρνουν και δεν έχει άλλη επιλογή. ΜΜΜ....μηχανάκι...αυτοκίνητο....΄δίπλωμα? τα έχεις σκεφτεί? και μη μου πεις ότι το θέμα είναι οικονομικό γιατί υπάρχουν αυτοκίνητα μεταχειρισμένα σε χαμηλότατες τιμές και εφόσον εργάζεσαι (δασκάλα ή καθηγήτρια υποψιάζομαι) ή οποιαδήποτε δουλειά,δεν είναι ανέφικτο. Στη θέση σου δεν θα ξαναέμπαινα ΠΟΤΕ σε κανένα αυτοκίνητο τέτοιου συναδέλφου.#2 Με αφορμή την ερώτηση και χωρίς καμία αιχμή προς την κοπέλα που ρωτάει: νομίζω πως η χρήση πληθυντικού είναι μία μόνο έκφανση ευγένειας από τις πιο βασικές σαφώς. ΟΜΩΣ υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε στον πληθυντικό στους πάντες, ακόμη και όταν υπάρχει μία εξοικείωση και ο ενικός έρχεται σα φυσική συνέπεια, από το άλλο μέρος ενώ οι ίδιοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τον πληθυντικό κρατώντας έτσι απόσταση. Από την άλλη μεριά, έχω την αίσθηση ότι ο πληθυντικός, και μόνο δεν εξασφαλίζει απαραίτητα ευγένεια, αν δεν συνακολουθούν και άλλα στοιχεία...χαμόγελο,τόνος φωνής, κλπ. κλπ. Βεβαίως δεν μιλώ για περιπτώσεις όπου η χρήση του είναι επιβεβλημένη. (Δημόσιες Υπηρεσίες,μαγαζιά κλπ να μην επαναλαμβάνω τα αυτονόητα). Η ερώτηση ήταν μόνο η αφορμή για το σχόλιό μου, χωρίς την παραμικρή αναφορά στην ερωτώσα.# 7 Δεν θα πρωτοτυπήσω. Θα πώ αυτό που σου λένε όλοι, ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΔΙΑΝΟΙΑ!!!!!!!! Επιχείρηση στην Ελλάδα ΣΗΜΕΡΑ????? θα λαλήσει ο άνθρωπος και μόνο αν του πεις τι σημαίνει "τέλος επιτηδεύματος"..δεν σε πάω παρακάτω σε φόρο,προκαβολή φόρου,μηδενική δανειοδότηση "υπηρεσία μιας στάσης" (άλλος γολγοθάς!!) και δεν έχει τέλος ο κατάλογος...ζήστε στην Ελβετία κι ελάτε ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΝΟ στην Ελλάδα. ΜΟΝΟ!
#5 Χωρίς να θέλω να επηρεάσω την κοπέλα, κάτι παρόμοιο "πέρασα" και εγώ στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου,ίσως και σε χειρότερο βαθμό. Έτρωγα λιχουδιές και οτιδήποτε παχυντικό με μανία. Τα κατέβαζα όλα αμάσητα.Αισθανόμουν ότι είναι η μόνη απόλαυση που μπορώ να έχω.Ταινίες δεν έβλεπα,αγόρι δεν είχα, με τους φίλους μου δεν συναντιόμουν και όσον αφορά τις εξόδους,δεν το συζητώ,ούτε καν για αστείο μέχρι να δώσω πανελλήνιες. Μόνο στο φαγητό δεν είχα "απαγορευτικό" και εφόσον για μένα ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω πέρα από το διάβασμα,το έριχνα εκεί. Όταν επιτέλους τελείωσαν αυτές οι απαίσιες εξετάσεις,έχασα κιλά χωρίς καμία προσπάθεια. Άσε που με τα πήγαινε-έλα στο πανεπιστήμιο (που ήταν και 2,5 ώρες από το σπίτι μου)και τις πολλές εξόδους δεν είχα καν όρεξη για φαγητό. Έφτασα στο άλλο άκρο και αναγκάστηκα να πιέζω τον εαυτό μου να τρώει. Στην κοπέλα θα έλεγα να ηρεμήσει και αν δει ότι συνεχίζει να έχει τις ίδιες διατροφικές συνήθειες,να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό. Αν,δε, είναι και καλός,θα της φτιάξει ένα πρόγραμμα που δεν θα την κάνει να πεινάει ή να στερείται καθόλου. Μακριά από διαιτολόγους που δίνουν εξαντλητικές δίαιτες!Μακριά!Οι φοιτητές ειδικά πρέπει να τρέφονται σωστά και καλά..
#2.Ο κόσμος διαφωνεί έντονα,καμιά φορά εκρήγνυται κιόλας και μέχρι σε ένα σημείο το θεωρώ λογικό και υγιές.Ούτε μπορούμε να υποχωρούμε συνέχεια ούτε να κινδυνεύουμε να πάθουμε εγκεφαλικό καταπιέζοντας τα αισθήματα μας.Κάποιοι όντως είναι αδύναμοι,να υποστηρίξουν τη θέση τους και γι'αυτό αποφεύγουν τον καυγά.Άλλοι δε θέλουν να τραβήξουν στα άκρα μια διαφωνία,αναλογιζόμενοι το κόστος μιας παρεξήγησης.Κάποιες φορές ο άλλος μας είναι αδιάφορος και απλά τον γράφουμε.Συνήθως όμως,νομίζω,ότι προσπαθούμε να συνδιαλεγόμαστε σε ήπιο κλίμα αποφεύγοντας τις εντάσεις,τις φωνές,τα νεύρα,τον επιθετικό λόγο,γιατί απλά μας στεναχωρεί,μας χαλάει τη διάθεση.Κι όταν κάποιος μονίμως ψάχνεται για καυγά,το θυμικό του χτυπάει συνέχεια κόκκινο,γίνεται δυσάρεστος στους γύρω του και είναι ψυχοφθόρο τόσο για τους οικείους του όσο και για τον ίδιο.Αυτό που βλέπεις στο φιλικό σου ζευγάρι,ίσως να μην είναι μόνο η προσπάθεια του συζύγου,να χειραγωγήσει τη φίλη σου,προκειμένου να μη χαλάσει η καλή τους δημόσια εικόνα.
Φάουλ γλυκιά μου Αμπα το σχόλιο σου για το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα! Το ΗΚΓ ανιχνεύει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου με σκοπό την διαπίστωση επιληψίας. Καμία μορφή επιληψίας δεν δικαιλογεί διαταραχές της συμπεριφοράς μόνιμες( μόνο παροδικές).
#1 "Τι να κάνω για να μην υποφέρω τόσο πολύ?"Γιατί το κάνεις τόσο πολύπλοκο; Πολύ απλά μην πηγαίνεις μαζί με αυτούς! Δική σου ΕΠΙΛΟΓΗ είναι. Ή μήπως σε εξαναγκάζουνε και σε βάζουνε με το ζόρι στο αυτοκίνητό τους;
#7Η Ελλάδα είναι τελειωμένη για τα επόμενα 50-60 χρόνια τουλάχιστον. Αν μπορεί κανείς να ζήσει στο εξωτερικό και να δουλέψει εκεί (πόσω μάλλον να κάνει δική του δουλειά/επιχείρηση) και δεν το κάνει τότε όντως χρειάζεται ένα εγκεφαλογράφημα.
# 4Όχι, ο μπαμπάς σου δεν είναι καθόλου καλός μπαμπάς. Το ξέρεις. Απλώς δεν θέλεις να το παραδεχτείς, γιατί είναι ο μπαμπάς σου και είναι δύσκολο για έναν νέο άνθρωπο να αποδεχτεί ότι οι γονείς του δεν είναι τελικά τέλειοι ή έστω καλοί. Οι καλοί πατεράδες δεν υποτιμούν με τόσο άσχημο τρόπο τα παιδιά τους. Ούτε τους ρίχνουν την ψυχολογία. Υποθέτω ότι είναι ή μισογύνης, ή ξεσπάει πάνω σου για τα προβλήματά του. Οι καλοί πατεράδες (και μανάδες) στηρίζουν τα παιδιά τους, υπό όλες τις προϋποθέσεις.
Αυτός που νοιάζεται για μας δεν μας παινεύει συνεχώς, αλλά μας δείχνει τα στραβά μας. Το να είναι η κοπελιά παντελώς ανίκανη, ή τεμπέλα, ή αδιάφορη, ή απλώς προβληματική (το λέει και ή ίδια άλλωστε, ότι έχει πολλά προβλήματα) δεν παίζει καθόλου σαν σενάριο, ε?Διαβάστε τι γράφει. Δεν λέει ότι ο πατέρας της την καταπιέζει, δεν λέει ότι αδιαφορεί. Έχει ένα σωρό σοβαρά προβλήματα και το μόνο που την ενοχλεί είναι οτι ο πατέρας της, τις τα θυμίζει συνέχεια. Οκ κούκλα μου, να σου λεει πόσο καλή είσαι, πόσο ξεχωριστή και πόσο σε αδικούν οι άλλοι (συνήθης δικαιολογία των ελλήνων γονιών στα καμάρια τους) και όταν βγεις στη ζωή να τρως το ένα στραπάτσο μετά το άλλο. Αφού αυτά θέλεις να ακούς.Στα λέει ο γονιός σου, για να μη στα πει στο μέλλον ο σύντροφος, οι φίλοι σου, οι συνάδελφοι σου, ή ακόμα χειρότερα ο προϊστάμενος σου.
Περιμενουμε απο τον γονεα ευαισθησια, να μας λεει την αποψη του ωστε να βελτιωθουμε αλλα οχι με απορριπτικο τροπο. Εξω υπαρχουν αμετρητοι ανθρωποι που θα μας φερθουν με σκληροτητα, δεν χρειαζεται να ειναι ετσι και οι γονεις. Ο τροπος που εκφραζεται ο πατερας πληγωνει το παιδι του. Μεταξυ του φερομαι σαν καφρος στο ιδιο μου το παιδι και του του συμπεριφερομαι σαν πριγκιποπουλο υπαρχουν και αλλες διαβαθμισεις πιο ανθρωπινες και πιο πολιτισμενες θα μου επιτρεψεις να πω.
Μπορεί η ίδια να το εκλαμβάνει σαν απόρριψη και να το περιγράφει έτσι. Ένας εγωιστής ή στενοκέφαλος άνθρωπος δεν μπορεί να αποδεχτεί διορθώσεις και νουθεσίες, απ'όπου και αν προέρχονται.
1. Κοίτα την τώρα που θέλει να κάνει κουμάντο στα ξένα αυτοκίνητα. Ειδικά έτσι όπως έγραψες το "άλλοι πάλι δεν δέχονται να πάρουν κανέναν στο αυτοκίνητό τους" μου έκανες για το βουζνέλι της δουλειάς. Να βγάλεις δίπλωμα, να πάρεις λεωφορείο, μετρό, τραμ...
Αυτό το υφάκι που αποκτούν κάποιοι όταν -για οποιοδήποτε λόγω- είναι σε θέση ισχύος και εξυπηρετούν κάποιον άλλον, το ονομάζουν οι ειδικοί με πολύ επιστημονικό τρόπο «με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου»http://www.slang.gr/lemma/16275-me-ta-lefta-mou-gamo-kai-tin-kyra-mou
#1 "θέλω να διαβάσω αν κάποιος έχει ζήσει αυτό το πρόβλημα". E, ναι, δεν είναι και τόσο σπάνιο πρόβλημα. Οι συνάδελφοι είναι άνθρωποι, άρα ατελείς, ανασφαλείς, με συμπλέγματα, με αδυναμίες. Δεν είναι δυνατόν να μην εκδηλώσουν τα στοιχεία αυτά κατά τη μεταφορά από και προς το χώρο εργασίας. Αλλά δεν είναι ανάγκη να το βιώνεις αυτό, αν δεν το αντέχεις. Πήγαινε μόνη σου. Αν οικονομικά δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις, διάλεξε να μετακινείσαι με το συνάδελφο που σε επιβαρύνει λιγότερο ψυχικά. Και να έχεις πάντα στο νου σου ότι επειδή μετακινείσαι μαζί τους, δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντάς σε προσωπικές ερωτήσεις. Εξασκήσου στο να αλλάζεις θέμα συζήτησης. Αυτόν τον καιρό πηγαινοέρχομαι με μια συνάδελφο που έχει αρκετά θέματα: άλυτα ψυχολογικά ζητήματα που ήρθαν και κορυφώθηκαν με ένα πρόβλημα υγείας που προέκυψε, συν αίσθημα ματαίωσης για μια αποβολή που είχε στο παρελθόν και έναν κλυδωνιζόμενο γάμο. Αν την ακούσεις, γκρινιάζει και παραπονιέται για παραμικρά πράγματα, π.χ. για το ότι της μετακίνησαν την καρέκλα 20 εκατοστά πιο κει, άρα είναι όλοι συνεννοημένοι προκειμένου να την ταλαιπωρήσουν. ΄Η, χάλασε το φωτοτυπικό πάνω που αποφάσισε να βγάλει φωτοτυπίες, άρα το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον της. Στην αρχή, είτε της υποδείκνυα με ήπιο τρόπο πόσο βυθίζει η ίδια τον εαυτό της στον πανικό και στην αυτολύπηση, είτε προσπαθούσα να την κάνω να καταλάβει ότι είναι ανάγκη να επισκεφθεί ψυχολόγο, στο οποίο θεωρητικά δεν είναι αρνητική, αλλά το αναβάλλει. Αφού δεν πιάνει τίποτα από αυτά, αποφάσισα πλέον να μην το κάνω δικό μου. Ακούω όσο αντέχω και κουνάω το κεφάλι καταφατικά. Αν δεν αντέχω, αλλάζω κουβέντα.
#7 Ο φίλος σου είναι βαθιά νυχτωμένος για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα. Αν είναι Ελβετός, τότε απλά δεν έχει επίγνωση. Αν είναι Έλληνας, τότε είναι αιθεροβάμων και βαθιά νυχτωμένος. Κάνε αυτό που σου είπε η Λένα και αν στνεχίσει να επιμένει, πες του ώρα του καλή κι αέρα στα πανιά του.
#5, εγώ προτείνω να πας σε ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει και ο διατροφολόγος, δεν αντιλέγω, θα σε βάλει σε κάποιο πρόγραμμα, αλλά το θέμα είναι να κατανοήσεις γιατί ξεσπάς στο φαγητό : τιμωρείς τον εαυτό σου; Κάτι άλλο; ποιος ξέρει...Εσύ! με τη βοήθεια ψυχολόγου
#6 Ένα οργανωμένο κράτος, όπως η Νορβηγία, αποκλείεται να μην προσφέρει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη ή έστω με ένα συμβολικό κόστος. Αν δε βρεις από το internet, ρώτα και τους ντόπιους στην περιοχή που μένεις. Εκείνοι κάτι θα ξέρουν περισσότερο. Ρωτώντας πας στην πόλη.
Πόσω μάλλον στην θεραπεία όπου η χρήση της γλώσσας είναι απεικόνιση της ψυχικής και πνευματικής κατάστασης και επιπλέον αξιοποιούνται και αξιολογούνται όλα όσα λέγονται και τα γλωσσικά ολισθήματα (κυρίως αυτά!).Αν δεν γνωρίζεις καλά την γλώσσα,πώς να εκφράσεις με ακρίβεια αυτό που θα ήθελες να πεις;
Μπορει καποιος ακομα και στα αγγλικα να μεταδωσει τα συναισθηματα του, να περιγραψει περιπλοκες σχεσεις, να δωσει ολο το ευρος? Διαφωνω. Σου προτεινω να προσπαθησεις εσυ να περιγραψεις γλαφυρα κατι που σε απασχολει στα
Επειδη δεν προλαβα να ολοκληρωσω το σχολιο, αυτο που θελω να πω ειναι οτι μπορεις να συνενοηθεις στα αγγλικα αρτια αλλα στην ψυζοθεραπεια θα πρεπει να εχεις μεγαλο ευρος λεξιλογιου και μεγαλη ανεση. Το να πρεπει να ξεδιπλωσεις τον εαυτο σου κατα αυτη την διαδικασια και να ψαχνεις να βρεις πως λενε αυτη τη λεξη στα αγγλικα απουελη τροχοπεδη σε αυτη τη διαδικασια. Γνωμη μου παντα. Αν καποιος το εχει δοκιμασει θα ηθελα να ακουσω τη γνωμη του γιατι θα ειχε ενδιαφερον.
Haifischnet εννοείται ότι, ειδικά ο Νορβηγός ειδικός ψυχικής υγείας, θα της ανοίξει νέα πεδία σκέψης,το θέμα είναι όμως να καταφέρει να παρακολουθήσει και το δικό της νήμα σκέψης.Σ αυτό,διατηρώ μια επιφύλαξη.Παίζει ρόλο ο τόπος που μεγάλωσε κάποιος,δεν ξέρω αν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο. Πάντως δεν είναι και παράγοντας που διαγράφεται κατευθείαν και ασυζητητί από τα υπ όψιν. Εξυπακούεται ότι οφείλει να δοκιμάσει.Τα Αγγλικά είναι σαφώς μία ενδιάμεση λύση.Λύση θα μπορούσαν να είναι και οι συνεδρίες μέσω Skype.
@ΜούκουραςΥπάρχουν και τα Αγγλικά. Για ποιον λόγο μαθαίνει Αγγλικά όλη η Υφήλιος; Για να υπάρχει μία κοινή γλώσσα συνεννόησης.@rosa nearΔεν αντιλέγω για την νοοτροπία, αλλά δεν χάνει να δοκιμάσει. Μπορεί η νοοτροπία του Νορβηγού να της ανοίξει μία πόρτα, ένα παραθυράκι, μέσα στο μυαλό - στο κάτω κάτω την χώρα του επέλεξε για να ζήσει, δεν είναι αμελητέα αυτή η λεπτομέρεια.
Ίσως να έχετε δίκιο κι εγώ να μιλάω από προσωπικού: εγώ σίγουρα θα το τολμούσα κι όπως έβγαινε. Μπορεί να δούλευε, μπορεί και όχι, αλλά δεν θα κατέθετα τα όπλα προτού το δοκιμάσω.
#1, αχ Λένα την αποπήρες τη φίλη μας. Κι όμως αυτά συμβαίνουν. Αν η εταιρεία είναι σε μέρος που δεν υπάρχει πρόσβαση με λεωφορείο, πχ κάποιο χωράφι στο μέσο δύο χωριών που είχε ο ιδιοκτήτης και έχτισε το εργοστάσιο-εταιρεία-γραφεία. Σε ένα τέτοιο δούλευα κάποτε. Φίλη υπάρχει μία λύση, να βρεις έναν συγκεκριμένο συνάδελφο που να πηγαινοέρχεσαι μαζί του. Να κάνεις σαφή και ξεκάθαρη συμφωνία για το οικονομικό σκέλος και αν όλα αυτά δεν είναι εφικτά, ψάξε για λεωφορείο (ίσως υπάρχει κάποιο τοπικό που δεν γνωρίζεις). Η καλύτερη επιλογή για μένα: σπαστό (αναδιπλούμενο) ποδήλατο. Το έχεις μαζί σου στο μετρό-λεωφορείο-τρένο και το ανοίγεις και ποδηλατείς την τελευταία απόσταση που πιθανόν δεν υπάρχει άλλος τρόπος μετακίνησης.
#5 Να επισκεφθείς διατροφολόγο, ώστε να σε καθοδηγήσει για τα γεύματα, τις θερμίδες κλπ. Εγώ θα σου προτείνω και όσο μπορείς περισσότερο να κινείσαι, π.χ. περπάτημα.
Πέραν τούτου,η μικρή ή μεγάλη παρασπονδία δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για λουκούλεια γεύματα ΜΕΤΑ την παρασπονδία. Νομίζω ότι ένας υπολογίσιμος αριθμός ατόμων που μπαίνουν σε διαδικασία δίαιτας παραστρατούν!Δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Συνεχίζεις την δίαιτα κανονικά.Αν πάψεις να αυτοστολίζεσαι για το σοκολατάκι που καταβροχθίζεις με ενοχές στα κρυφά,θα σπάσεις τον φαύλο κύκλο ,τύπου,αφού παραβίασα την δίαιτα σήμερα,δεν βαριέσαι,ας φάω και ένα ταψί γαλακτομπούρεκο .Είναι ένα τρικ που έχει βρει ο εαυτός σου για να συνεχίζεται η ίδια επιζήμια τακτική. Οπωσδήποτε υπάρχει λόγος που τρως.Δεν θα το λύσεις τώρα αυτό.Ξεκίνα αντίστροφα.Δεν πειράζει αν φας και κάτι που δεν προβλέπεται,ακόμα και κάθε μέρα αρχικά.Πραγματικά δεν πειράζει. Όταν το πεις και το εννοείς και το εφαρμόσεις,συνεχίζοντας την διατροφή από το σημείο που σταμάτησε,θα δεις διαφορά.Η συμβουλή για περπάτημα είναι εξαιρετική.Άρχισε με μισή ωρίτσα την ημέρα και βαθμηδόν αύξησέ το σε μία.Κάνει θαύματα.Και πάλι δεν πειράζει,αν στην αρχή δεν πας κάθε μέρα.Να επιμείνεις.Το θέμα δεν είναι να μην παραβιάσεις το πρόγραμμα διατροφής και άσκησης, αλλά να ξαναρχίζεις από κει που σταμάτησες.Εκεί τα παρατάνε οι περισσότεροι Δεν επαναλαμβάνουν την προσπάθεια,δεν επιμένουν επί μακρόν. Επίσης,δώσε χρόνο. Μπορείς να φτιάξεις κορμάρα σ ένα χρόνο από τώρα. Αλλά σ ένα χρόνο,όχι σ ένα μήνα. Λογικές προσδοκίες .
Λέει ότι για την εξυπηρέτηση που της κάνουν διάφοροι συνάδελφοι να την μεταφέρουν με το δικό τους μέσον προς και από τον τόπο εργασίας, έχει υποστεί ποικίλες ταπεινώσεις και πιθανότατα εξακολουθεί (βάλε άλλους 3-4 μήνες για την απάντηση), ενώ δεν έχει σκαρφιστεί έναν τρόπο να αυτονομηθεί. Δυστυχώς, αν δεν ξέρουμε σε ποια περιοχή κινείται, δεν μπορούμε να δώσουμε ιδέες για ΜΜΜ, οπότε ακόμη και ένα πατίνι είναι προτιμότερο από τις παντός είδους παρενοχλήσεις.