H ιλαροτραγωδία, που ξεκίνησε στις αρχές της εβδομάδας με τη συνέντευξη Τύπου του υπουργείου Πολιτισμού για την παρουσίαση του καινούργιου «καλλιτεχνικού διευθυντή» του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, αποκάλυψε τον θλιβερό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο «πολιτισμός» από την πολιτική τάξη της χώρας. Πρώτα ο Υπεύθυνος Τομέα Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Γκιουλέκας κατέθεσε ερώτηση στην Βουλή στην οποία εκφράζει την έκπληξη για το γεγονός «ότι το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε εν μία νυκτί να καταργήσει τη λέξη "ελληνικό" από το Φεστιβάλ Αθηνών και να την αντικαταστήσει με τη λέξη "διεθνές" [...]». Στη συνέχεια ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, αντέδρασε αναλόγως για το θέμα με δήλωση που αρχίζει με την πρόταση «Το Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, για σχεδόν 60 χρόνια, αγκαλιάζει και αναδεικνύει διεθνώς την ελληνική πολιτιστική δημιουργία» και καταλήγει ως εξής: «Το Ελληνικό Φεστιβάλ θα πρέπει να συνεχίσει να εκπέμπει διεθνώς τον ελληνικό πολιτισμό».
Χθες και το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ στη σχετική δήλωσή του αναφέρει ότι «Το Ελληνικό Φεστιβάλ δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να μετονομασθεί σε Διεθνές για τον απλούστατο λόγο ότι ανέκαθεν πληρούσε αυτή τη διάσταση».
Η Ελλάδα δεν είναι Βελγικό Κονγκό, κ. Μπαλτά, και οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν εκτός από το Βέρμεερ, τον Ρέμπραντ και τον Σπινόζα (που είναι 'πολιτογραφημένοι' Ολλανδοί και όχι Βέλγοι), τον Λεπόλδο τον Β' (1865-1909) και τους 8. 000.000 μαύρους που εξοντώθηκαν από την αποικιοκρατική πολιτική του. Καιρός να αφήσετε τα μαθήματα στους άλλους και να ξαναγυρίσετε στα διαβάσματά σας. Η άσκηση της πολιτικής απαιτεί προσόντα που δεν έχετε.
Δικαιολογημένα αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να ασκηθεί σοβαρή πολιτιστική πολιτική από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν ποια είναι η δομή και η ονομασία του οργανισμού/θεσμού για τον οποίο κόπτονται και παρεμβαίνουν. Όταν δηλαδή αγνοούν ότι «Ελληνικό Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου» δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ. Ότι με τον νόμο 2636/27.8.1998 ιδρύθηκε η Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε., ως ανώνυμη εταιρεία με σκοπό την οργάνωση και εκμετάλλευση των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων των δύο ιστορικών, αδελφών φεστιβάλ (Αθηνών και Επιδαύρου) που έως τότε βρίσκονταν υπό την εκτελεστική δικαιοδοσία του ΕΟΤ.
Σ' αυτήν την σύγχυση της ονομασίας της εταιρίας διοργάνωσης με την ιστορική ονομασία των δύο φεστιβάλ στήριξαν πολιτικοί και δημοσιογράφοι (που δεν ειδικεύονται στο πολιτιστικό ρεπορτάζ) ολόκληρη επιχειρηματολογία περί αφελληνισμού τους, με την απομάκρυνση του προσδιορισμού «Ελληνικό» και την αντικατάστασή του από τον προσδιορισμό «Διεθνές».
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Γιαν Φαμπρ στη συνέντευξη Τύπου, απολύτως αδιάβαστος και απροετοίμαστος (με ασυγχώτητη ευθύνη, βεβαίως, των ανθρώπων του υπουργείου Πολιτισμού που όφειλαν να τον ενημερώσουν επαρκώς για την εξηντάχρονη Ιστορία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και για την προηγούμενη δεκάχρονη περίοδο ακμής του επί Γιώργου Λούκου) είπε ένα ακόμη πυροτέχνημα στο κοινό των 'ιθαγενών' δημοσιογράφων: ότι το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου θα μετονομαστεί σε Διεθνές Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Δεν ήταν αρκετό που ο πρόεδρος του ΔΣ της Ελληνικό Φεστιβάλ ΑΕ Γιώργος Αντωνακόπουλος είπε ότι δεν μπορεί αυτό να γίνει άμεσα και ότι υπάρχει μία διαδικασία για να προχωρήσει η αλλαγή αυτή, εφόσον συμφωνηθεί από ΔΣ και την προϊστάμενη πολιτική αρχή. Γιατί, φυσικά, χρειάζεται τροπολογία για να αλλάξει η ονομασία ενός ιστορικού θεσμού, την οποία άλλωστε κάθε σοβαρή κυβέρνηση θα αρνούνταν. Θα ήταν, για να δούμε ένα παράδειγμα εκτός Ελλάδας, σαν, ξαφνικά, κάποιος διευθυντής του επίσης ιστορικού Φεστιβάλ της Αβινιόν να θεωρούσε ότι έπρεπε να μετονομαστεί σε Διεθνές Φεστιβάλ Αβινιόν, λες και δεν είναι, επί της ουσίας, τέτοιο!
Η γελοιότητα του πράγματος, ωστόσο, δεν τελειώνει εδώ, ενισχύοντας την ορθότητα της απόφασης που πήραν σύσσωμοι οι καλλιτέχνες χθες στο θέατρο Σφενδόνη, να ζητήσουν την παραίτηση Μπαλτά και Φαμπρ. Αν επισκεφτείτε τη σελίδα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (http://greekfestival.gr/) θα δείτε ότι υπάρχει ενημέρωση σχετικά με την συνέντευξη Τύπου της 29.03.2016. Στην ελληνική σελίδα ο Γιαν Φαμπρ ονομάζεται «καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου». Δηλαδή οι αρμόδιοι του υπουργείου Πολιτισμού (απαιτείται να μάθουμε ποιοι ακριβώς) προέβησαν στην άμεση μετονομασία του ιστορικού φεστιβάλ, αγνοώντας ότι αυτό είναι παράνομο.
Αλλά ούτε κι εδώ εξαντλείται η γελοιότητα –η οποία, προερχόμενη από το ίδιο του υπουργείο Πολιτισμού, καθίσταται άκρως επικίνδυνη. Αν πάτε στην αγγλική σελίδα της ίδιας επιφάνειας θα διαβάσετε τον εξής τίτλο: «Press Conference of Mr. Jan Fabre, Curator of the Athens and Epidaurus International Festival»!
Δηλαδή, ο κύριος Φαμπρ αποφάσισε ότι θα είναι curator όταν το υπουργείο Πολιτισμού του αναθέτει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή και όταν η πρόσφατη τροπολογία του ισχύοντα νόμου ( Ν 2636/1998), το άρθρο 67 του N 4370/2016 (που ψηφίστηκε στις 7.3.2016) ορίζει ότι τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε. ορίζει ο υπουργός Πολιτισμού. Μπορεί στο ίδιο άρθρο να προβλέπεται ο διορισμός ενός ή περισσοτέρων προσώπων σε θέση «καλλιτεχνικού υπευθύνου» με ειδικές αρμοδιότητες αλλά με εντελώς διαφορετική διαδικασία, δηλαδή μετά από εισήγηση του καλλιτεχνικού διευθυντή και απόφαση του ΔΣ της Ελληνικό Φεστιβάλ ΑΕ.
Ο κ. Φαμπρ παραιτήθηκε και τουλάχιστον ως προς αυτό μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι. Όχι, τέτοιους διευθυντές δεν θέλουμε, όσο διάσημοι κι αν είναι! Επειδή, όμως, το μπάχαλο που προκλήθηκε παραμένει και είναι ανεπίτρεπτο σ' ένα κράτος που λειτουργεί σωστά, από σοβαρό και ενημερωμένο πολιτικό προσωπικό, που σέβεται τη συνέχεια του κράτους και την Ιστορία των θεσμών, μία λύση υπάρχει: η άμεση παραίτηση του υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά. Η Ελλάδα δεν είναι Βελγικό Κονγκό, κ. Μπαλτά, και οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν εκτός από το Βέρμεερ, τον Ρέμπραντ και τον Σπινόζα (που είναι 'πολιτογραφημένοι' Ολλανδοί και όχι Βέλγοι), τον Λεπόλδο τον Β' (1865-1909) και τους 8. 000.000 μαύρους που εξοντώθηκαν από την αποικιοκρατική πολιτική του. Καιρός να αφήσετε τα μαθήματα στους άλλους και να ξαναγυρίσετε στα διαβάσματά σας. Η άσκηση της πολιτικής απαιτεί προσόντα που δεν έχετε.
σχόλια