Τα (εμπορικά) «γκανιάν» της κρίσης

Τα (εμπορικά) «γκανιάν» της κρίσης Facebook Twitter
36
Τα (εμπορικά) «γκανιάν» της κρίσης Facebook Twitter
Heteroclito, wine bar

Άλλοι το συνειδητοποίησαν όταν η σπιτονοικοκυρά τους τούς πήρε τηλέφωνο και τους πρότεινε από μόνη της να μειώσει το ενοίκιο. Άλλοι όταν ξαφνικά κατάλαβαν πως σε μια παρέα πέντε παλιών συμφοιτητών ήταν οι μόνοι που είχαν ακόμα δουλειά. Για μένα, η στιγμή που ήμουν πια σίγουρος ότι έχουμε περάσει τελεσίδικα σε άλλη εποχή ήταν ευτυχώς λιγότερο δραματική.


Συγκεκριμένα όταν, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, περπατώντας αμέριμνος στις παρυφές της πλατείας Κολωνακίου, παρατήρησα ότι τη θέση ενός κραταιού καταστήματος υποδημάτων είχε πάρει ένας ακόμα μεγαλοπρεπής φούρνος. Ποιος να μας το έλεγε πέντε χρόνια πριν: στην καλύτερη βιτρίνα της πλατείας Κολωνακίου, στο πιο εμπορικό της σημείο, δεν θα χαζεύουμε πια μοκασίνια και στυλάτες γόβες αλλά πιροσκί και μηλόπιτες.


Η «επανάσταση του φούρνου» δεν είναι η μοναδική που κάνει θραύση στην Αθήνα της κρίσης. Σουβλατζίδικα, φαρμακεία, yogurt bars αλλά και wine bars σαρώνουν την εμπορική έρημο που ήταν πριν από λίγους μήνες το κέντρο της Αθήνας. Με τόσα άδεια καταστήματα και τόσους απελπισμένους ιδιοκτήτες ήταν επόμενο κάποιοι ν’ αρπάξουν την ευκαιρία. Φυσικά δεν θα ήταν μπουτίκ, καταστήματα ρούχων, παπουτσάδικα, γιατί η ένδυση και η υπόδηση είναι οι κλάδοι που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση στα πέντε χρόνια της ύφεσης.


Αλλά γιατί τόσα νέα φαρμακεία; Γιατί ξεπετιέται η μια αλυσίδα φούρνων μετά την άλλη; Πώς θα επιβιώσουν τόσα νέα σουβλατζίδικα;


Σε όλες αυτές τις «μόδες» υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Τα χαμηλότερα ενοίκια. Αυτή είναι η αφετηρία. Η αποκλιμάκωση των τιμών έδωσε την ευκαιρία σε ενεργούς επιχειρηματίες να μεγαλώσουν τα καταστήματά τους και στους νέους να τολμήσουν το «μεγάλο βήμα».


Η εμφάνιση μεγάλων φαρμακείων, κυρίως στο κέντρο της Αθήνας, είναι από μόνη της ένα κεφάλαιο. Υπάρχουν δύο ισχυροί παράγοντες που τροφοδοτούν την κινητικότητα στον συγκεκριμένο κλάδο. Πρώτον, το διευρυμένο ωράριο. Σήμερα ένα φαρμακείο μπορεί, αν το επιθυμεί ο ιδιοκτήτης του, να λειτουργεί έξι ημέρες την εβδομάδα, από τις 8 μέχρι τις 11. Οι περισσότερες ώρες λειτουργίας μπορεί να σημαίνουν και μεγαλύτερο τζίρο. Και ο δεύτερος παράγοντας: τα τελευταία χρόνια, και παρά την κρίση, παρουσιάζεται στην Ελλάδα σημαντική αύξηση της ζήτησης για εναλλακτικές μορφές πρόληψης και θεραπείας, συμπληρώματα διατροφής και βιταμίνες. Είναι μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά που αφήνει και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους για τον φαρμακοποιό σε σχέση με το παραδοσιακό φάρμακο. Έτσι, βλέπουμε σήμερα φαρμακεία-«υπερπαραγωγές» ακριβώς γιατί το αντικείμενο του φαρμακείου είναι πλέον ευρύτερο.


«Οι φούρνοι είναι τα fast-food του 2013», έλεγε ένας φίλος και είχε δίκιο. Τα οικονομικά μας μπορεί να μην επιτρέπουν πολυτέλειες άλλων εποχών (τακτικές επισκέψεις σε εστιατόρια κ.λπ.), όμως οι περισσότεροι ακόμα αντέχουν το «τσιμπολόγημα» στον δρόμο για το γραφείο. Επίσης, οι φούρνοι της νέας εποχής προσφέρουν μία επίφαση πιο υγιεινής διατροφής, καθώς δεν περιορίζονται στο παραδοσιακό «μενού» του φούρνου της γειτονιάς. Αλλά αυτό που δεν ξέρει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι ένας φούρνος έχει θεωρητικά μεγάλα περιθώρια κέρδους. Σκεφθείτε ότι στο 1,60 που είναι σήμερα το ένα κιλό ψωμί το καθαρό κέρδος ξεπερνάει με άνεση το 100%.


Όσο για τα σουβλατζίδικα, η επένδυση είναι σχετικά μικρή και το είδος έχει πέραση και εξαιτίας της κρίσης, καθώς πρόκειται για μία από τις πιο οικονομικές εξόδους. Τα wine bars που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο στην περιοχή του Συντάγματος δεν είναι πάντα αυτό που λέμε «φθηνές» παραγωγές, αλλά εξελίσσονται επίσης σε δημοφιλή trends της εποχής της κρίσης, καθώς με πέντε ευρώ μπορείς να πιεις το κρασάκι σου και να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο – τρόπος του λέγειν.

Διάφορα
36

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

12 σχόλια
Για να είμαι ειλικρινής και χωρίς καμμία διάθεση για διαφήμιση,διατηρώ με την οικογένεια μου ταβέρνα-εστιατόριο στην Αθήνα εδώ και 20 χρόνια όπου μπορείς άνετα να φας "του σκασμού" με 10-12 ευρώ τίμιο και σπιτικό φαγητό.Αλλά τι να κάνουμε..κρίση κρίση,κοιτάω και τι γίνεται γύρω μου και μάθαμε όλοι στα "πειραγμένα" και "γκουρμεδιάρικα" όπως πολύ σωστά προαναφέρθηκε.Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν..Και ναι θα το πω κι εγώ..Ο Έλληνας σε αυτά ειδικά δεν αλλάζει!Όπου δει κόσμο θα πάει κι αυτός!Έστω για μια φορά αλλά θα πάει!Και ότι ανοίξει ο διπλανός του θα το ανοίξει κι αυτός.Και πιστέψτε με..σας μιλάω εκ πείρας..
> στο 1,60 που είναι σήμερα το ένα κιλό ψωμί το καθαρό κέρδος ξεπερνάει με άνεση το 100%.Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Δεν μπορεί να πουλάς κάτι €1,60 και να έχεις καθαρό κέρδος €1,70! Μήπως εννοείτε π.χ. 10% κέρδος αντί 100%;
το 1,60 του ψωμιού.... Ζω σε άλλη χώρα και πληρώνω τη φραντζόλα 0,50? Ρηγόπουλε ατενίστα αγόρι μου, μπορείς να αναφέρεις 4 οδούς Δήμου Αθηναίων εκτός κέντρου χωρίς google?
Αφου ολοι οι νεοι ονειρευονται να ανοιξουν το δικο τους καφε/ εστιατοριο /μπαρ ας επικεντρωθουμε στον τουρισμο μπας και δουμε ασπρη μερα. Ουτως η αλλως το τραινο της εκβιομηχανοποιησης το χασαμε, πως να ειμαστε ανταγωνιστικοι με τους κεντροευρωπαιους με την εμπειρια που εχουν η με τους ασιατεσ και τα χαμηλα μεροκαματα?Η Αθηνα θα μπορουσε να ειναι μια απο τις πιο τουριστικες πρωτευουσες της ευρώπης και πιο ευχαριστη για εμας, ευκολα, μονο το οραμα μας λειπει
Πάντως το μαγαζί της φωτογραφίας είναι εξαιρετικό. Είμαι ευγνώμων για τα winebars που άνοιξαν, τα περισσότερα με αρκετό σεβασμό στο κρασί και στους πελάτες, λίγα με αρπακτική φιλοσοφία αλλά θα στρώσουν, που θα πάει...Μόλις είδα ότι τα έβερεστ κατέβασαν τον καπουτσίνο στο 1ευρ και ήπια εσπρέσσο στο -περιποιημένο- 42 στο κέντρο με 1,5ευρ. Αρα κάτι αρχίζει να συμμαζεύεται-ευτυχώς. Χαλάνδρι, Γλυφάδα και Κηφισιά συνεχίζουν την πορεία τους με ακριβά ποτά/φαγητά σαν να ζούμε ακόμα στo 2008.
ντρέπομαι γι αυτή τη χώρα όλο και περισσότερο. Μια κοινωνία που βαφτίζει επιχειρηματικότητα τα τυροπιτάδικα κι έχει μετατρέψει τις πόλεις της σε ατελείωτα καφενεία επειδή έτσι γουστάρουμε εμείς οι έλληνες - και κατά τ άλλα προσβάλλεται όταν την θεωρούν το τελευταίο γκαρσόνι του Δυτικού Κόσμου, δεν έχει καταλάβει τίποτα απ όσα της έχουν συμβεί εδώ και 3 χρόνια.
Έχω βαρεθεί να ακούω για την ντροπή αυτής της χώρας (το έχω πει και εγώ κάμποσες φορές) μήπως θα ήταν καλύτερο να αλλάζαμε τροπάρι μπας και αλλάξει και κάτι στην καθημερινότητά μας; στις ζωές μας;
θεωρώ πως οι διθύραμβοι για τα γιαουρτάδικα και τα σουβλατζίδικα, όσο υγιεινά και bio και δεν ξερω γω τι, δεν αλλάζουν το τροπάρι που μας βούλιαξε. το πολύ να γίνεις επαγγελματίας σερβιτόρος στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, από ημιεπαγγελματίας που είσαι τώρα. πόσο πιο σαφές?
Συμφωνώ σε όσα λες, αλλά δεν βλέπω κάπου στο παρών άρθρο να χαρακτηρίζει αυτή την αλλαγή ως υγιής επιχειρηματικότητα ή να την επαινεί. Απλά παρατηρεί και εξηγεί το φαινόμενο.
σύμφωνοι, ξέφυγα παραπάνω!!ας το θέσω αλλιώς - οι συχνές αναφορές στο φαινόμενο, δείχνουν πως δίνουμε σημασία σε έναν κλάδο που σε μια σοβαρή οικονομία μόνο συμπληρωματικό ρόλο πρέπει να έχει. Το πώς θα μοιαζει η post-crisis τυρόπιτα είναι το τελευταίο. Έναν ασήμαντο μικρόκοσμο ανακυκλώνουμε άμα μιλάμε για τέτοια ζητήματα.
Καλό κουράγιο αδέρφια. Κάθε προσπάθεια είναι ευπρόσδεκτη. Αλλά για δές, τι γράφει ο ποιητής. Στο φούρνο , γραφει, στο 1,60 € του ψωμιου εχει άνετα κερδος 100%. Κατάλαβες τώρα Αθηνόβλαχο γιατι θα φαγωθειτε σαν τα ποντικια μεταξύ σας? Της αρπαχτής και του ευκολου κέρδους ακόμη και τώρα. Να στα παρουν όπως μπορούν. ¨ολοι λοιπόν καφετέριες, φουρνους, σουβλατζιδικα ( με τις παλιες "βασιλικες τιμες, έτσι? Ποτό 10-12, καφεδακι 3-4, σουβλακι 2 και τα λοιπα)
"Σουβλατζίδικα, φαρμακεία, yogurt bars αλλά και wine bars σαρώνουν την εμπορική έρημο που ήταν πριν από λίγους μήνες το κέντρο της Αθήνας"Και όσο δεν καθόμαστε να συζητήσουμε σοβαρά τι μπορούμε να παράγουμε σε αυτή τη χώρα, τι μπορεί να έχει προστιθέμενη αξία και να είναι διεθνώς ανταγωνιστικό με τις αντίστοιχες στοχευμένες παρεμβάσεις σε όλα τα πεδία του δημόσιου βίου (από την εκπαίδευση μέχρι τη φορολογία) μόνο αυτά θα βλέπουμε.Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι θιασώτες της "ελεύθερης αγοράς" η πραγματική και όχι αεριτζίδικη ανάπτυξη χρειάζεται θεσμούς που να μπορούν να θέσουν στόχους και να βάλουν μπροστά μακροπρόθεσμα σχέδια. Αλλιώς η μόνη νεανική επιχειρηματικότητα που πρόκειται να δούμε σε αυτή τη χώρα θα είναι το γιαούρτι.
Στην εποχη της κρισης σαφως καποιος δεν αγοραζει ρουχα. Αλλωστε οι ντουλαπες των περισσοτερων ειναι γεματες απο την εποχη του παρτυ. Ειναι επισης λογικο, μιας και ο αθηναιος(ο ελλην γενικως) ειναι κοινωνικο ον να παει για μασα στο σουβλαντζιδικο αντι για το εστιατοριο(προσωπικη παρατηρηση: επειδη τα new age σουβλατζιδικα ειναι ως επι το πλειστον "πειραγμενα", για να φαει καποιος ικανοποιητικα θελει οπωσδηποτε 15-18 ευρω, ποσον που συνηθως αρκει για να φας σαν ανθρωπος και σε ενα κανονικο εστιατοριο, οποτε μουφα η υποθεση). Το wine bar εφοσον μεινει καποιος στο ενα ποτηρακι, αντε δυο ειναι μια σχετικα καλη ιδεα για την εξοδο. Ο φουρνος που βασικα πουλαει σφολιατοειδη η και σαντουιτσακια κακης(τις περισσοτερες φορες) ποιοτητας και πανακριβα, ειναι σαφως μια επιλογη κακομαθημενου παιδιου. Αφου το ριχνει καποιος στο τζανκ, επομενο ειναι να τρεχει στα φαρμακεια για να αγορασει βιταμινες τις οποιοες αρνηται να παρει απο ενα κανονικο φαγητο.Αφιερωνοντας καποιος 10-15 λεπτα μπορει να φαει θαυμασια, οικονομικα και υγιεινα στο σπιτι του. Θα γλιτωσει το κακο προχειρο φαγητο, θα κανει οικονομια και δεν θα χρειαζεται και τα καθε ειδους υποθετικα βοηθηματα διατροφης. Ομως ολα αυτα ειναι περιπου κοινη λογικη και ο μεσος ελλην δεν την πολυαγαπαει, οποτε......
Θα το ρίξουμε και αυτό στον καταραμένο μέσο Έλλην; Δεν είναι τόσο μοναδικός όσο τον παρουσιάζετε. Σε όλες τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες (ναι στον καταναλωτισμό συμπεριλαμβανόμαστε και εμείς σε αυτές)το τζανκ πάει σύννεφο - για λόγους που έχουν αναλυθεί πολλάκις. Η κουλτούρα μας και η διασκέδαση μας - όπως και άλλων λαών (πχ. Ιταλών, Ισπανών)περιστρέφεται επιπλέον αρκετά γύρω από το φαγητό και ενδεχομένως τώρα που τα λουριά έσφιξαν βρίσκουμε εναλλακτική στους φούρνους και τα σουβλατζίδικα. Αν δεν θες τρεις μερίδες στην καθισιά σου, τρως με τα μισά από τα 15-18 ευρώ σε σουβλατζίδικο, όσο χιπ και να είναι αυτό (εκτός αν μπερδεύεστε με τις πειραγμένες ταβέρνες). Εγώ με τους φίλους μου όταν τρώμε έξω, δεν τρώμε μόνο για να καλύψουμε την βιολογική μας ανάγκη αλλά για να βρεθούμε, να πούμε τα νέα μας, να σαχλαμαρίσουμε... ακόμα και ένα σάντουιτς να μοιραστείς σε ένα παγκάκι κάνει ακριβώς αυτήν την δουλειά. Τι αρνητικό έχει αυτό; Εάν δε έχεις την ευχέρεια να καλέσεις άτομα σπίτι σου, παίζει πολύ και το ντελίβερι αλλά και η μαγειρική. Μερικές φορές ορισμένοι μου δίνετε την εντύπωση ότι ζείτε σε άλλη χώρα αλλά μιλάτε για αυτήν. Πάντως, και εγώ που ζω σε άλλη χώρα (4 μήνες μόνο) παρατηρώ ότι και εδώ που είμαι το φαγητό στο χέρι και γενικά έξω παίζει πολύ. Απλά εδώ πίνουν περισσότερο και τρώνε λιγότερο. Στην Ελλάδα γίνεται το αντίθετο.
Τα μισα απο τα 15-18 ειναι 7,5-9 ευρω, σωστα? . Αν βρισκετε να φατε και πιειτε στην Αθηνα καθημενη και οχι στο χερι με αυτες τις τιμες, τοτε πραγματι ενας απο τους δυο μας μενει σε αλλη πολη. Εχω να σας πω οτι μια σαλατα Μονη της στα γκουντις κοστιζει 6 ευρω. Επισης, αν παραγγειλετε σπιτι σουβλακια(χωρις να κατσετε στο μαγαζι) θα πληρωσετε 1,5 ευρω το Καλαμακι! Το Ενα καλαμακι!! Ξερετε, ο βασικος τροπος με τον οποιο διασκεδαζω η περναω ομορφα ειναι με τους φιλους μου. Και πιστεψτε με, υπαρχουν τροποι και χωρις τζανκ!
Καλυτερα οι φουρνοι παρα τα φαστφουνταδικα. Επισης υπαρχουν μια χαρα σουβλατζιδικα οπου τρως ενα αξιοπρεπες σουβλακι με 2-3 ευρω. Γιατι να τρεχεις στα "πειραγμενα"; Μια καλη λυση για οσους δεν εχουν πολλα για ξοδεμα.
@Άρης Κων.:Με 10 ευρώ το πολύ λιώνεις στο φαΐ σε ένα σουβλατζίδικο,όχι με 15-18 που λες εσύ.Μάλλον σε πιάνουνε κορόιδο :PΟι φούρνοι μια χαρά πράγματα έχουν,άσε που έχουν αρχίσει να βάζουν και πιο « υγιεινά» πράγματα στον κατάλογο,οπότε γιατί όχι,Βέβαια παρόμοια πράγματα έχουν πλέον και τα σουπερμάρκετ,οπότε ότι βολεύει τον καθένα.Πάντως σε 10-15 λεπτά ούτε μακαρόνια δεν φτιάχνεις σπίτι σου,όχι υγιεινό φαγητό που λες.Η μόνη λύση που έχω βρει λόγω έλλειψης χρόνου είναι το μαγείρεμα μεγαλύτερων ποσοτήτων,ώστε να τρως το ίδιο 2-3 μέρες σερί και να μην μαγειρεύεις κάθε μέρα άλλο.Ο λόγος τώρα που ανοίγουν τόσα πολλά μαγαζιά αυτού του είδους πιστεύω ότι είναι επειδή δεν απαιτούν τόσο μεγάλη αρχική επένδυση όσο άλλα μαγαζιά,και δεν απαιτούν ιδιαίτερες γνώσεις για να τα λειτουργήσεις.Το πόσα απ’αυτά θα αντέξουν πάνω από χρόνο είναι βέβαια άλλο θέμα...
Συμφωνώ!! Με 15-18 ευρώ μάλλον τρώτε σουβλάκια με ρινίσματα χρυσού ή μεταλλαγμένες "γκουρμεδιές"!!! Στην πόλη που μένω (Αθήνα) βρίσκω σε καθαρό (το τονίζω) σουβλατζίδικο με ευχάριστο περιβάλλον, μερίδα απαρτιζόμενη από 5 καλαμάκια-σουβλάκια και πατάτες ως συνοδευτικό, με 5 ευρώ!!! Σε νεοαφιχθέντα wine bars (μπορώ να σας πω και όνομα) με 6 ευρώ απήλαυσα το κρασί μου μαζί με finger food. Όσον αφορά τους φούρνους υπάρχουν κάποιοι με ωραιότατα προϊόντα, υγιεινά και σε κανονικές τιμές. Απλά είναι θέμα επιλογών και προσωπικής έρευνας.Σχετικά τώρα με τις συγκεντρώσεις στο σπίτι, είναι πολύ καλή λύση αλλά αν μένεις μόνος σου, όχι με γονείς (γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει η ευχέρεια του να καλείς όποιον θες όποτε θες) κι επιπλέον το να μαγειρέψεις στο σπίτι σου ειλικρινά ορισμένες φορές κοστίζει παραπάνω από το να φας κάτι απ'έξω, με τις εξωφρενικές και συνεχώς ανοδικές τιμές των προϊόντων στα super markets...Η ουσία είναι, ΦΤΗΝΕΣ λύσεις υπάρχουν για όλα τα γούστα, αρκεί να ερευνήσει κανείς το ζήτημα. Παρόλα αυτά ακόμα και οι φτηνές λύσεις για κάποιους δυστυχώς, είναι ακριβές...
"Με 10 ευρώ το πολύ λιώνεις στο φαΐ σε ένα σουβλατζίδικο,όχι με 15-18 που λες εσύ."Εεετσι! Απορω με ορισμενους, πραγματικα ειναι σαν να μη ξερουν την πολη τους. Στον Μπαϊρακταρη και στο Θαναση το πιτογυρο ειτε το παρεις στο χερι ειτε το φας εκει κοστιζει 2 ευρω. Απλα αμα καθισεις δεν θα παρεις και μια μπυρα;
Tρώτε πολλά σουβλάκια τι να σας πω! Φυσικά και βρίσκεις να φας με τόσα χρήματα σε σουβλατζίδικα - τα γκούντις ναι δεν συμφέρουν. Μάλιστα, σίγουρα οι "καλοφαγάδες" και όχι μόνο, σίγουρα έχουν μυριστεί τα καλαμάκια με 1 ευρώ και τις μερίδες των 5μισι και 6 ευρώ... Μπορώ να σας πω και μαγαζιά αν θέλετε :P Μπορείτε να διασκεδάζετε με τους φίλους σας όπως θέλετε... δεν θα απολογηθείτε για αυτό. Εμάς μας αρέσει ταυτόχρονα να τρώμε κιόλας που και που, δεν σημαίνει ότι μόνο τρώμε... Και αυτήν την πολυτέλεια δεν την έχουμε και συχνά. Είπαμε είναι ενδεχομένως μέρος της κουλτούρας μας - το φαγητό, όχι το τζανκ απαραίτητα. Δεν είναι απαραίτητο να την ενστερνίζεστε. Το τζανκ υπάρχει παντού - είτε εν μέσω γέλιων και συζητήσεων, είτε βιαστικά στο δρόμο θα φαγωθεί παντού, σε όλες τις χώρες, σε κάποιες ίσως ακόμη περισσότερο από την Ελλάδα - , δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να απολογηθούν συγκεκριμένα οι κάτοικοι στο νότιο και λίγο ανατολικό κομμάτι της Ευρώπης για αυτό.