Στο σημερινό «Α μπα»: αρνητική ενέργεια

Στο σημερινό «Α μπα»: αρνητική ενέργεια Facebook Twitter
70

 

__________________
1.

"Αγαπητή μου Α, μπα, καλή χρονιά! Θέλω τη βοήθειά σου και την καθαρή σου τη ματιά γιατί έχω βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη θέση. Στα λέω από την αρχή, και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το κατεβατό:
Είμαι 20 χρονών και με την κολλητή μου είμαστε φίλες από το δημοτικό. Είναι μια κοπέλα υπέροχη, και στο μέσα και στο έξω της και τη λατρεύω, όπως το ίδιο και αυτή. Ξεκινώντας τη φοιτητική μας ζωή πέρσι, όπως είναι φυσικό, ανοίξαμε τους ορίζοντες και κάναμε διαφορετικές παρέες, χωρίς να στερηθούμε τη φιλία μας. Στη δική μου παρέα γνώρισα ένα παιδί που (φαντάζομαι ότι θα το πω πολλές φορές στο μέλλον αλλά, Α μπα μου είναι η πρώτη) ένιωσα ότι είναι το άλλο μου μισό! Το φλερτ υπήρξε αμφίπλευρο αλλά έμεινε εκεί για λίγο γιατί εκείνος είχε άλλη σχέση. Απλά πολλές φορές βρίσκαμε τους εαυτούς μας να συζητάμε μόνοι μας για τις ιδέες και τις απόψεις μας, να ανταλάσσουμε εμπειρίες κτλ, ήμασταν φίλοι αλλα το ξέραμε και οι δυο (το έχει στο μεταξύ παραδεχτεί και ο ίδιος) ότι υπήρχε εκεί ""κάτι"". Μου εξομολογείται ότι θα χωρίσει γιατί νιώθει ότι για να περνάει τόσες ώρες μαζί μου, κάτι στη σχέση του με την κοπέλα του μάλλον δεν τον καλύπτει και θέλει να είναι έντιμος.
Αυτό είναι το backround, και σε φέρνω στο καλοκαίρι που πέρασε, Χωρισμένος αυτός, κανονίζουμε με την παρέα καμπιγκ, η κολλητή εκδηλώνει ενδιαφέρον και την καλώ, αυτός ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΕΊΤΑΙ μαζί της.
Από εκεί που ήμασταν στο παραπέντε, (καλό γαιδούρι κι αυτός) μου λέει να τους κάνω κονέ. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου και το καλοκαίρι τελειώνει με αρκετή αμηχανία. Να σημειώσω εδώ ότι η κολλητή δεν φταίει σε τίποτα για την όλη κατάσταση, ούτε φλέρταρε, απλά είναι τρομερός άνθρωπος όπως προείπα και αυτό σίγουρα τραβάει τους γύρω. Μιλώ μαζί της, της εξηγώ τι συμβαίνει, νιώθει πολύ άσχημα, τη διαβεβαιώνω ότι δεν έκανε κανείς τίποτα λάθος, απλά, όπως και να το κάνεις, για μένα ήταν σκατοκατάσταση, Με τα πολλά και αφού έχει περάσει καιρός μου λέει ότι, αν δεν ήξερε τα δικά μου αισθήματα θα της άρεσε να είναι μαζί του (και γιατί όχι δηλαδή, ο τύπος είναι κούκλος και με την κολλητή μου μοιάζουμε πολύ στο χαρακτήρα οπότε, όσο ταιριάζαμε εμείς ταιριάζουν κι αυτοί!).
Της λέω ότι τότε δεν χρειάζεται να το συζητάμε, ούτως ή άλλως το μεταξύ εμού και του τύπου πέθανε πριν γεννηθεί και μάλλον δεν είχε και ουσία εφόσον την πάτησε μαζί της. Και δεν έχει νόημα τυχωτης.
Και έρχομαι στο δια ταύτα (επιτέλους!) Α μπα μου, έχει περάσει ένας μήνας, εκείνοι είναι μαζί, αλλά εγώ εξακολουθώ να έχω αισθήματα για εκείνον. Ντρέπομαι, γιατί θέλω να τον φακελώσω ως "μην το διανοείστε, αγόρι κολλητής" αλλά δεν το έχω καταφέρει. Με την κολλητή μου λοιπόν λέμε τα πάντα και της εξηγώ ότι ενώ την αγαπώ όπως πάντα η κατάσταση είναι ακόμη λίγο άβολη για μένα. Θέλω να απομακρυνθώ λίγο από την κοινή παρέα γιατί μου είναι δύσκολο και ενώ ξέρω ότι θέλει να μιλάει για τη σχέση της με την κολλητή της, για λίγο καιρό, μέχρι να το χωνέψω, δεν μπορώ να παίξω εγώ αυτό το ρόλο και θέλω να με καταλάβει. Και έχει θυμώσει ρε συ Α μπα, με είπε εγωίστρια και έφυγε και ξέρω ότι δεν είναι παράλογος άνθρωπος, άρα κάπου έχω κι εγώ φταίξει. Αλλά νομίζω ότι έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, μπορείς να με βοηθήσεις να βρω πού έκανα λάθος χειρισμό; 

Την πρώτη φορά διάβασα "θέλω να τον φασκελώσω" αντί για φακελώσω και νομίζω ότι θα ταίριαζε καλύτερα.


Λοιπόν, δε νομίζω ότι μου έχει ξανασυμβεί να γράψω τα παρακάτω λόγια στο 'α μπα', αλλά έτσι όπως τα γράφεις, πραγματικά πιστεύω ότι δεν έκανες τίποτα λάθος! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έγραψα τέτοιο πράγμα. Αντιθέτως θέλω να σου δώσω πολλά συγχαρητήρια για τον ώριμο και ψύχραιμο τρόπο που αντιμετώπισες ένα πολύ μεγάλο στραπάτσο (πολύ μεγάλο για κάποιον που είναι 20 χρονών, μην χαλαρώνεις, υπάρχουν πολύ χειρότερα)


Αν πρέπει να βρούμε οπωσδήποτε κάποιο λάθος – ψάχνουμε τώρα ψύλλους στα άχυρα – είναι ότι είσαι τόσο ψύχραιμη που η φίλη σου δεν έχει καταλάβει πόσο πολύ αυτοκυριαρχία απαιτείται για να αντιμετωπίσεις αυτό που νιώθεις τώρα. Όχι ότι αυτό αφαιρεί την δική της ευθύνη. Μετά από όλα αυτά σε λέει και εγωίστρια – ε, όχι, σε αυτή την περίπτωση θα επαναστατούσε και ο Γκάντι.


Κάνε μια προσπάθεια – μία – να την εξηγήσεις τι έγινε, από την δική σου πλευρά, και μετά συμφωνώ ότι το καλύτερο είναι να απομακρυνθείς λίγο από την κοινή παρέα μέχρι να νιώσεις κάπως καλύτερα. Νομίζω ότι είσαι πολύ έξυπνο παιδί και όταν περάσει λίγος καιρός ακόμα θα καταλάβεις ότι δεν έχασες κάποιο κελεπούρι. Πρώτα χαριεντιζόταν μαζί σου ενώ είχε άλλη, μετά ξεράθηκε με την κολλητή σου και μάλιστα ζήτησε και κονέ από σένα. Νομίζω ότι είναι αρκετά ασφαλές να συμπεράνουμε ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο εαυτός του.


Κοίταξα την κρυστάλλινη σφαίρα μου και είδα τα εξής: σε λίγο καιρό που θα βρεις κάποιον άλλον και θα περνάτε τέλεια, θα κουτσομπολεύετε αυτούς τους δύο που θα τσακώνονται για το ποιος είναι πιο εγωιστής από τον άλλον.

__________________
2.

Πως καταφέρνεις να παγώσεις την καρδιά σου; να μην πονάει για κάποιον που δεν την θέλει ; να μάθει να μην ψάχνει απεγνωσμένα την αγάπη αρα να μην πληγώνεται;
Εχω βαρεθεί διαρκώς να κλαίω για τις λάθος επιλογές μου! Πως θα γίνει να γινω απλά υπολογίστρια που δεν θα πληγώνεται και θα φεύγει οταν βλέπει οτι δεν τραβάει;

 

Η ζωή είναι δύσκολη, αγαπητή φίλη, και απαιτεί μεγάλη ψυχραιμία. Πολύ μεγάλη ψυχραιμία. Μεταξύ άλλων, ένας τρόπος για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι να μη χρησιμοποιούμε δραματικές λέξεις εκεί που δεν χρειάζεται. Η γλώσσα μας βοηθάει.


Δεν χρειάζεται να «παγώσεις» την καρδιά σου για να μην κλαις για τις λάθος επιλογές. Δεν χρειάζεται να γίνεις «υπολογίστρια» για να φεύγεις όταν κάτι δεν τραβάει. Αυτό που χρειάζεται, χωρίς πολλά δράματα, είναι να καταλάβεις ποιοι είναι αυτοί που σου ταιριάζουν, και μετά να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να σου αρέσουν αυτοί, και όχι οι ακριβώς ανάποδοι (ή όποιος τυχαίος βρίσκεται μπροστά σου).


Το εμπόδιο στα παραπάνω είναι το «απεγνωσμένα». Ψάχνεις την αγάπη, και πολύ καλά κάνεις, γιατί η αγάπη είναι το νόημα της ζωής, αλλά η αγάπη δεν θα σε σώσει. Αυτό που προσπαθείς να βρεις, δεν υπάρχει. Καμία αγάπη και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε σώσει από τη μοναξιά σου, από τις αμφιβολίες σου και από τους φόβους σου. Πολλοί θα σου το υποσχεθούν, άλλοι με αθωότητα και άλλοι με δόλο, και θα σε κάνουν να κλάψεις ακόμη περισσότερο στο τέλος, αλλά οι περισσότεροι καταλαβαίνουν τι θέλεις από αυτούς και εξαφανίζονται. Όχι επειδή είναι αναίσθητα γουρούνια, αλλά γιατί, αγαπητή φίλη, και αυτοί κάποιον να τους σώσει ψάχνουν. Σε γνωρίζουν και φοβούνται ότι θα βουλιάξετε μαζί. Ή σε γνωρίζουν και νιώθουν να πνίγονται από την ευθύνη, γι' αυτό που τους ζητάς. Η ζωή δεν έχει καμία σχέση με τα παραμύθια και τις αισθηματικές ταινίες. Δεν υπάρχει ο ιππότης που θα εμφανιστεί και θα σκοτώσει όλους τους δράκους για σένα. Ένας πεζός θα είναι κι αυτός, όπως κι εσύ, και η αγάπη σας θα φτιάξει ίσως ένα μικρό κάστρο για να προστατευτείτε και οι δύο.


Γι' αυτό, για να βρεις την μεγάλη αγάπη, σώσε πρώτα τον εαυτό σου. Όταν λένε «για να σε αγαπήσουν οι άλλοι, πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου», αυτό εννοούν. Δεν χρειάζεται να σε αγαπήσει κάποιος για να πειστείς ότι αξίζεις αγάπη. Όλοι αξίζουν αγάπη, όλοι, πώς αλλιώς να το πούμε, όλοι. Δεν χρειάζεται να σου πει ένας άντρας σε τι είσαι καλή, βρες το μόνη σου, και γίνε ακόμη καλύτερη. Δεν χρειάζεται να σου πει ένας άντρας ποια είναι τα προτερήματα σου, έχεις φίλους και συγγενείς γύρω σου για να το καταλάβεις. Δεν χρειάζεσαι έναν άντρα για να μην φοβάσαι το μέλλον, πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι το μέλλον θα το φοβάσαι πάντα, έτσι είναι η ανθρώπινη ζωή.

__________________
3.

 

"Αγαπητή Α μπα,

Λοιπόν, ο δικός μου προβληματισμός είναι ο εξής...

Έχουμε συζητήσει με τον φίλο μου την κοινή μας επιθυμία να κάνουμε ένα παιδάκι και το θέλουμε κι οι δύο πάρα πολύ. Ο προβληματισμός είναι ότι εκείνος φοβάται κάπως περισσότερο από εμένα (πάντα υπάρχει και λίγο φόβος σε κάτι τέτοιο) γιατί τα οικονομικά του είναι πάρα πολύ άσχημα.

Η αλήθεια είναι ότι ήδη το σπίτι μας οικονομικά στηρίζεται κυρίως από το δικό μου εισόδημα με την προοπτική αυτό να αλλάξει του χρόνου λόγω κάποιων αλλαγών που αναμένονται στα επαγγελματικά του.

Το σοφότερο λοιπόν θα ήταν ίσως να περιμένουμε να έρθει το του χρόνου, όμως εγώ σε λίγους μήνες κλείνω τα 35 που σημαίνει ότι μια εγκυμοσύνη φαντάζει όλο και δυσκολότερη (δεδομένου ότι έχω και υποθυρεοειδισμό και πέρασα και ενδομητρίωση).

Η απόφαση μας είναι να αρχίσουμε να έχουμε ελεύθερες επαφές από τον άλλο μήνα ούτως ώστε να δούμε πως θα πάει...

Τι λες κι εσύ γιαυτό???

Αναμένω την απάντησή σου

Φιλικά

Μεγάλη μου τιμή να με συμπεριλαμβάνεις στις οικογενειακές σου αποφάσεις, αλλά πραγματικά δεν θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει τι λέω εγώ γι' αυτό. Δεν θα το μεγαλώσουμε μαζί για να έχω γνώμη. Ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος.

__________________
4.


Οι Γιαπωνέζοι είναι κάπως φουτουριστικοί αλλά, επίσης, και τελείως τρελοί , με πολύ σαφείς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς (βλ. ). ..Φιλοδώρημα;=προσβολή! Έβαλες μόνος σου νερό στο ποτήρι σου;=Προσβολή! Μιλάς στο κινητό σου μέσα στο μετρό;= προσβολή! Όταν έρχονται να μείνουν στη Δύση, πώς άραγε μας βλέπουν; Σα χίππιδες;

Φουτουριστικοί + κάπως τρελοί – μήπως είναι εξωγήινοι; Εξηγούνται πολλά έτσι.


Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς μας βλέπουν.


Από την άλλη, η Ιαπωνία είναι ένα νησί που κατοικείται κατά 98% από Γιαπωνέζους. Ποιοι είμαστε «εμείς», για να απαντήσουμε πώς «μας» βλέπουν; Τους Έλληνες; Τους Άγγλους; Τους Κουβανούς;

__________________
5.

"Αγαπητή Α μπα,
Είμαι με τον σύντροφό μου 8 χρόνια, είμαι 29 και εκείνος είναι 35. Αγαπιόμαστε πάρα πολύ κι έχουμε περάσει πολλά μαζί: έχουμε δουλέψει μαζί, έχουμε ζήσει σε διαφορετικές χώρες και έχουμε κάνει και πολλά ταξίδια. Γενικά περνάμε καλά και κάνουμε δημιουργικά πράγματα μαζί, αλλά εκείνος, σε αντίθεση από μένα, είναι πολύ αρνητικός άνθρωπος. Αντίθετα από μένα, δεν βρίσκει ποτέ χαρά στα μικρά ωραία πράγματα της ζωής και τον περισσότερο χρόνο είναι απαισιόδοξος, κατσούφης και προβληματισμένος είτε είναι μικρά προβλήματα ή μεγάλες υπαρξιακές κρίσεις, κυρίως όσον αφορά τον επαγγελματικό τομέα. Αναγνωρίζω ότι δουλεύουμε σε έναν δύσκολο τομέα (ακόμα και προ κρίσης, κανείς μας δεν είχε ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο και αξιοπρεπή μισθό) αλλά εξακολουθώ να μην μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο πολλή αρνητική ενέργεια από την στιγμή που δεν είχαμε ποτέ σοβαρά οικονομικά προβλήματα μιας και οι οικογένειές μας μας έχουν βοηθήσει οικονομικά, πράγμα που τον κάνει να νιώθει άσχημα γιατί δεν νιώθει ανεξάρτητος και αυτό στα 35 τον χτυπάει περισσότερο από ποτέ. Μου δίνει την εντύπωση ότι δεν θέλει να κάνει καμία παραχώρηση για οτιδήποτε που δεν είναι ακριβώς όπως το θέλει. Γενικότερα είναι ο τύπος που στην Ελλάδα θα γκρινιάζει ασταμάτητα για την κρίση και στην Αγγλία θα γκρινιάζει ασταμάτητα για το κλίμα, κι εμένα αυτό με τρελαίνει γιατί δεν εκτιμά το κλίμα στην Ελλάδα και την δουλειά στην Αγγλία! Κι όταν κάποιες φορές κατσουφιάσω γιατί δεν μπορώ την γκρίνια του μου λέει ότι δεν μπορώ να το παίρνω τόσο δραματικά και εκνευρίζεται. Μερικές φορές βγαίνω μόνη μου με τους φίλους μου και σκέφτομαι πόσο πιο εύκολοι και ευχάριστοι άνθρωποι είναι, απλά και μόνο επειδή κάποιος θα πει ένα απλό "ααααχ τί ωραία που είναι εδώ". Μερικές φορές με πιάνει η στεναχώρια και σκέφτομαι πως με χαλάει να έχω δίπλα μου έναν τόσο αρνητικό άνθρωπο. Πώς με συμβουλεύεις να αντιμετωπίσω την γκρίνια του;
Ευχαριστώ,
Νεφέλη"

Η παράλογη λογική των αρνητικών ανθρώπων είναι: «αν οι άλλοι αναγνώριζαν την αξία μου, αν όλοι ήταν καλοί και ο κόσμος δεν ήταν γεμάτος κινδύνους, αν οι φίλοι μου, οι συνάδελφοι μου και οι συγγενείς μου φερόταν όπως θα ήθελα, τι ευτυχισμένος που θα ήμουν!» Έτσι, δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την δική τους ευτυχία, και όλοι οι άλλοι και όλα τα άλλα που συμβαίνουν είναι τα προσωπικά τους εμπόδια.


Είναι εξοργιστική η συμπεριφορά και είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην σε ρουφήξει η αρνητική του ενέργεια, γιατί σύμφωνα με τη λογική του, μέσες άκρες είσαι και εσύ υπεύθυνη για όσα του συμβαίνουν (εσύ, μαζί με όλο τα σύμπαν). Το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να σταματήσεις να νιώθεις υπεύθυνη για την κακή του διάθεση, έστω και στο ελάχιστο. Μετά, μην προσπαθείς να του αλλάξεις τα κέφια, μην προσπαθείς να του εξηγήσεις ποια είναι τα θετικά στη ζωή του, μην επικαλείσαι τη λογική. Όλα αυτά τον επιβραβεύουν κι ενισχύουν την συμπεριφορά του.


Δείξε του ότι όσο φέρεται έτσι, θα είναι μόνος του. Μην συμμετέχεις στη γκρίνια απαντώντας ή σχολιάζοντας, μην την αναγνωρίζεις, μην κατσουφιάζεις, μην δείχνεις καν ότι άκουσες τι είπε. Πρέπει να φεύγεις όταν φέρεται έτσι, από το δωμάτιο, ακόμη και από το σπίτι, αν χρειαστεί. Πήγαινε για εφημερίδα, ή μια βόλτα. Αν δεν θέλει να κάνει κάτι με θετική διάθεση, κάνε το μόνη σου, ή κάνε το με άλλους. Βάλε όρια: πες του ήρεμα ότι δεν ανέχεσαι άλλο τη γκρίνια του γιατί σου ρουφάει την ενέργεια, και κάνε το πράξη. Θα καταλάβει πόσο σε πειράζει κάτι μόνο αν νιώσει στην δική του καθημερινότητα μια αλλαγή, όταν καταλάβει ότι η συμπεριφορά του έχει συνέπειες αρνητικές, όταν σταματήσεις να προσπαθείς να τον κάνεις καλά όταν φέρεται σαν παιδί.

Αν καταλάβει ότι δεν είναι ανεκτή η συμπεριφορά του και δηλώσει ότι θέλει να αλλάξει, ίσως να κάνετε κάποια βήματα. Αν εξακολουθεί, μετά από αυτά, να μην καταλαβαίνει πόσο εγωιστικά φέρεται, νομίζω ότι θα πρέπει να πάρεις κάποιες πολύ σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή σου, γιατί αν κάποιος δεν θέλει να αλλάξει, τα κουσούρια του θα χειροτερέψουν.

__________________
6.


Πειράζει που δε μπορώ να τελειώσω τη φόνιςςα του παπαδιαμάντη;;; ειμαι 25 και διαβάζω απο τα 15,βιβλία αλλου είδους βέβαια, πιο εύκολα.
Θα μπορούσα να διαβάσω κάτι πιο "βατό" ώστε να μεταβώ με περισσότερη ευκολία σ αυτό που θέλω; γιατί ενώ θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα την ιστορία του βιβλίου, απ´ όσο έχω προλάβει να διαβάςω, από την άλλη με κουράζει τόσο πολύ ρε αμπα μου! Είσαι τέλεια! συνεχισε τις φοβερές απαντήσεις φιλιά!"

Ποιον να πειράζει; Το σύμπαν; Τον Θεό της Ανάγνωσης; Εμένα;


Θα μπορούσες να διαβάσεις οποιοδήποτε άλλο βιβλίο, αρκεί να έχεις μπροστά σου σε ικανή απόσταση ένα βιβλίο και οφθαλμούς που λειτουργούν.


Δεν είναι αγγαρεία το διάβασμα λογοτεχνίας, ούτε θα εξεταστείς στο τέλος της ζωής σου. Διάβασε ό,τι σε ευχαριστεί, με όποια σειρά σε ευχαριστεί, και ό,τι δεν σου αρέσει, παράτα το χωρίς τύψεις.

__________________
7.


"Βρε συ Α,μπα. Το αγόρι μου είναι χρυσό παιδί και άξιο παλικάρι. Έχει όμως μια παράξενη συνήθεια. Όταν κοιμάται έχει κάτω από το μαξιλάρι του ένα μικρό πανάκι και το τρίβει για να νανουριστεί. Έχει δυό τρία μάλιστα για να τα αλλάζει όταν κάποιο πλένεται (του τα έραψε η μαμά του και τα έχει από μωρό). Όταν κοιμόμαστε μαζί δεν το εμφανίζει γιατί ξέρει ότι δεν το συμπαθώ. Γενικά, δεν συμπαθώ τις εμμονές και πιστεύω ότι αυτή είναι μια. Όσες φορές το συζητάμε το αρνείται, και μου λέει πως μπορεί και χωρίς αυτό (πχ όταν κοιμάται σε μένα ή αλλού). Παρ'όλ'αυτά λέει πως δεν θα το αποχωριστεί ακόμα κι αν παντρευτεί.
Και ρωτώ, είμαι υπερβολική; Μήπως δεν μου αρέσει γιατί μου αλλάζει την εικόνα που (μπορεί και λανθασμένα) έχω γι αυτόν στο μυαλό μου; Μα ολόκληρος άντρας να νανουρίζεται με ένα πανάκι;

Μια απάντηση προς πολλές: όταν δεν σας αρέσει κάτι στον σύντροφο ή στη σύντροφο, μην ρωτάτε «είμαι υπερβολική» (συνήθως γυναίκες κάνουν αυτή την ερώτηση, οι άντρες δεν αμφιβάλλουν με τόση μανία για τις προτιμήσεις τους). Δεν υπάρχει κάποια παγκόσμια κλίμακα υποφερτών χαρακτηριστικών για να δούμε αν είσαστε μέσα στα όρια. Για την προσωπική σας ζωή πρόκειται – αν δεν σας αρέσει κάτι, δεν σας αρέσει. Είναι γούστο σας και καπέλο σας, και δεν μπορεί να σας κρίνει κανείς γι' αυτό (δηλαδή μπορεί, αλλά δεν είναι δική του δουλειά).


Για το θέμα σου τώρα: δεν χρειάζεται να ψάξεις τόσο πολύ για να καταλάβεις γιατί δεν σου αρέσει αυτή η εικόνα. Η ερώτηση σου δεν καταλαβαίνω ποια ακριβώς είναι: αν σου πει ένας δικαστής σχέσεων ότι δεν είσαι υπερβολική, τι θα κάνεις;

70

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Δεν χρειάζεται να σου πει ένας άντρας ποια είναι τα προτερήματα σου, έχεις φίλους και συγγενείς γύρω σου για να το καταλάβεις. Πηγή: www.lifo.grΛένα, αυτή η απάντηση μπήκε στα αγαπημένα. Στην παραπάνω πρόταση όμως θα ήθελα να συμπληρώσω το εξής. Οι άνθρωποι που ψάχνουν την αγάπη δεξιά-αριστερά και γκρεμίζονται όταν διαπιστώνουν πως δεν τη βρήκαν, φοβάμαι πως θα έπαιρνα και όρκο ότι προέρχονται από περιβάλλον όπου κανείς δεν τόνισε τα προτερήματα τους. Και δεν το λέω επειδή εγώ ταυτίζομαι με αυτή την εκδοχή, ούτε είμαι ειδικός.Συχνά οι γονείς δεν τονίζουν τα προτερήματα των παιδιών τους επειδή τα θεωρούν αυτονόητα, είτε επειδή πιστεύουν πως είναι οι ίδιοι ψιλοτέλειοι οπότε εννοείται πως το παιδί τους θα είναι υπερτέλειο, είτε επειδή οι ίδιοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, οπότε μεγαλώνουν τα παιδιά τους λέγοντάς τους σε κάθε ευκαιρία πως δεν πρέπει να φοβούνται γιατί είναι οι καλύτεροι, γιατί. Άλλοτε επίσης, προσπαθούν να εξολοθρεύουν ή να υποβιβάζουν όποια κατάσταση στην οποία μπορεί το παιδί ν'απογοητευτεί ή να μην τα καταφέρει, είτε απέχοντας από αυτές είτε ακυρώνοντας και υποτιμώντας τους εμπλεκόμενους. Ένα παιδί ή ένας αδύναμος ενήλικας θέλει συγκεκριμένα επιχειρήματα κατά τη γνώμη μου, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά από τη συμβίωση μ'έναν ικανότατο άνθρωπο που με έκπληξη διαπίστωσα πως ένιωθε άσχημα για ένα στραβό καρφί και από συζητήσεις προσωπικές συζητήσεις με ψυχολόγο. Δεν αρκεί το είσαι τέλειος, είσαι ο καλύτερος, και χίλια μπράβο, όπως ακριβώς απαγορεύεται από την άλλη η συνεχής ακύρωση, λέγοντας ότι τα έκαναν σκατά. Είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά αλλά η γεωγραφία μάλλον δεν σου αρέσει, οπότε διάβασε την όσο καλύτερα μπορείς. Η ζωή σε κάθε περίοδο της σου ζητάει να προσπαθείς, δεν απαιτεί όμως να πετυχαίνεις. Η επιτυχία έρχεται επειδή ασχολήθηκες με το να βρεις και διορθώσεις αυτό που πήγε στραβά. Άρα είναι ολόδική σου η επιτυχία. Από την Α,πα τα άκουσα πρώτη φορά αυτά και ίσως γι'αυτό είχα στείλει προ αιώνες μια ερώτηση που δεν απαντήθηκε, όπου ρωτούσα γιατί να μ'αγαπάνε οι φίλες μου, αφού είμαι στραβόξυλο και επικριτική και νευρική. Έλεγα ότι τις ρωτάω αλλά δε μου λένε, απαντάνε απλά ότι είμαι καλή. Καλά, σίγουρα είχα τα θέματα μου αλλά δεν επιδίωκα να μου πει κανείς όχι δεν έχεις ελαττώματα είσαι τέλεια γι'αυτό σ'αγαπάμε. Ήθελα όμως να μου πουν τα προτερήματα που αντισταθμίζουν τα στραβά μου.Και αν για κάτι τελικά είμαι περήφανη για τον εαυτό μου είναι γιατί ψάχνω μέχρι να βρω τις απαντήσεις. Οπότε θέλω να πω στη 2 ότι η απάντηση στην ερώτηση της ξεκλείδωσε μια πόρτα που οδηγεί σ'ένα μονοπάτι που διασχίζει τον παράδεισο. Και ο παράδεισος δεν είναι οι άνθρωποι, αυτοί μας κάνουν μόνο παρέα όσο περπατάμε. Θα βρεις διάφορους ακατάλληλους, οι οποίοι είναι χρήσιμοι για το ξεσκαρτάρισμα. Τους αφήνεις πίσω και συνεχίζεις τη βόλτα σου.
Οι Γιαπωνέζοι και Γιαπωνέζες έχουν καλή ιδέα για μας αλλά πολύ καλύτερη για την Ιστορία μας."Αρνητικός" άνθρωπος για ορισμένους αλλά για άλλους απλώς δεν είναι χαζοχαρούμενος. Η πρώτη φορά επίσκεψη στους γονείς της σοβαρής σχέσης δεν είναι μόνο για να σε γνωρίσουν αλλά και για να τους γνωρίσεις. Στην προσωπικότητα και συμπεριφορά τους θα δεις το μέλλον. Το καλό βιβλίο όπως και το καλό κρασί χρειάζεται χρόνο και υπομονή για να ωριμάσει. Δεν έχει να κάνει με την σκόνη αλλά με την σκέψη σου.Η αγάπη για το διάβασμα συναγωνίζεται πολλές άλλες "αγάπες" στην παιδική ηλικία. Η πρώτη μας αγάπη όμως δεν ξεχνιέται ποτέ.
@συννεφιαΠροσπαθω να απαντησω στο 1957 σχολιο σου αλλα δεν ανοιγει η απαντηση.Συμφωνω απολυτα μαζι σου πως στην περιπτωση του 1 δεν τιθεται θεμα ηθικης και προδοσιας κλπ.ολα συζητηθηκαν,σχεση αλλη πριν δεν υπηρχε κλπ.Εχω ομως μια αντιρρηση για το αν η σταση της φιλης της 1 ειναι λαθος και εγωιστικη γιατι πριν μπει σε διαδικασια να κανει το παραμικρο πηγε στη φιλη της η οποια της διαβεβαιωσε πως δεν υπαρχει κανενα θεμα και προχωρησε πιστευοντας πως δεν θα χασει την φιλη της την οποια πιθανα να χανει αυτη τη στιγμη και τωρα καλειται εκ των υστερων και εχοντας μπει σε μια κατασταση να επιλεξει.Πολλοι ανθρωποι εκδηλωνουν την θλιψη η στεναχωρια τους με θυμο και ισως αυτο να ειναι.Ρωτησε και επιβεβαιωθηκε πως τιποτα δεν αλλαζει και τωρα εκ των υστερων αλλαξε και ειναι θυμωμενη.Δεν φταιει κανεις,ουτε η φιλη ουτε η 1,χειριστικαν και οι δυο πολυ καλα την κατασταση σεβομενες την φιλια τους.Αν καποιος πρεπει να παρει ενα μαθημα ζωης απο αυτη την ιστορια ειναι η γλυκυτατη 1.Δεν προσπαθουμε παντα να ειμαστε υπερανω και να παταμε τον εαυτο μας.Ειμαστε ανθρωποι με αδυναμιες και αισθηματα και αν τα κρυβουμε απο τους αλλους και το παιζουμε ανετοι δεν φταινε τελικα αυτοι αν μας πληγωσουν.Το υπερανω ειναι ευκολο εκει που δεν μας αφορα ιδιαιτερα,διαφορετικα ειναι ψυχοφθορο και συνηθως αδυνατο.Να το λες οταν κατι σε πειραζει,να προστατευεις εσυ τον εαυτο σου και αν ο αλλος δεν σε σεβαστει εχεις καθε δικαιωμα να τον απομακρυνεις,βρισεις,διαγραψεις κλπ.Δεν ηταν ντροπη να πεις στη φιλη σου πως νιωθεις,δεν θα ησουν λιγη η κακη και εγωιστρια θα ησουν απλα ανθρωπος.Το υπερανω εχει πολυ λεπτα ορια γιατι ευκολα μπορει να τσακισεις τον εαυτο σου για να το καταφερεις η να γελοιοποιησεις και να μειωσεις τον εαυτο σου νομιζοντας πως εισαι υπερανω.Τελος ο παραλληλισμος μου με την τοτε ερωτηση ειχε να κανει με το οτι σε περιπου κοντινες περιπτωσεις οι αντιδρασεις ηταν εκ διαμετρου αντιθετες.
Έμεινα εμβρόντητη από τα σχόλια για την ερώτηση #1 (όχι ότι είναι η πρώτη φορά). Εσύ πάλι, !!!???!!!, που μοιάζει να είσαι η μόνη που είδες τον ελέφαντα στο καθιστικό (συμβαίνουν και τέτοια ευχάριστα ώρες ώρες), το συμπέρασμά σου κατέληξε στην ίδια επωδό. Βέβαια έκανε λάθος η φίλη που στέλνει. Απορώ με όσους επαινούν την ωριμότητά της. Δεν είναι ώριμο να μην προβλέπεις λίγο παραπέρα κάτι που ξέρεις ήδη! Αυτή η σχέση θα την πλήγωνε. Ήθελε πολύ νιονιό ή κάποια ειδική δεξιότητα για να το αντιληφθεί; Παρά ταύτα, η ανωτερότητα την έφαγε. Τώρα την πληρώνει, έτσι έχουνε αυτά. Α, για να μην παρεξηγηθώ : Εγωίστρια δεν είναι, όπως την κατηγόρησε η άλλη. Ανώριμη και ασυνεπής όμως ναι. #1 Κυρά μου ή σε πειράζει ή δεν σε πειράζει. Ρωτήθηκες (και μάλιστα για τα αισθήματά σου ρωτήθηκες!). Σε πείραζε, αλλά την έπεισες ότι όλα θα είναι ok από πλευράς σου. Ουσιαστικά ότι τα συναισθήματά σου είναι ασήμαντα εφόσον δεν τυγχάνουν ανταπόκρισης. Φως φανάρι το λάθος στον χειρισμό σου.Εγώ ας πούμε, στη θέση σου, δεν θα της έδινα άδεια για τίποτα. Ούτε "με πειράζει να κάνεις κάτι" ούτε "δεν με πειράζει". Μόνο "Νιώθω έτσι". Ή τίποτα, ούτε κουβέντα για τις δικές της βλέψεις. Αν ήθελε, ας την έπαιρνε μόνη της την άδεια για να δούμε και πώς θα το χειριζόταν. Και άλλον να έβρισκα, σε τί να δώσω άδεια; Σε κάτι που θα με ξεβολέψει; Θα τους άφηνα να κινηθούν όπως νομίζουν και εγώ βλέπω και κρίνω ποιούς έχω απέναντί μου, πόσο ευαίσθητα (απέναντί μου) χειρίζονται τα σχετικά, και πόση συνέπεια και ανωτερότητα επιδεικνύουν αυτοί. Γιατί να μην μετρηθεί η δική τους ανωτερότητα πρώτη στο κάτω κάτω; Πες το εγωισμό, ή όπως αλλιώς θες, εγώ αυτό θα έκανα. Όποιος πραγματικά αποφασίζει να κάνει κάτι με κάποιον, εφόσον γνωρίζει πως χ φιλικό του πρόσωπο εμπλέκεται συναιθηματικά, του το ανακοινώνει (στο εν λόγω χ πρόσωπο), εξηγείται ο ίδιος μαζί του και απλά κάνει. Δεν περιμένει άδειες και ευλογίες. Θέλω να πω πως έτσι κι αλλιώς η άμεση ή έμμεση ερώτηση "Θα μου άρεσε να είμαι μαζί του, αν δεν ήξερα τα αισθήματά σου." σου πετάει ένα μπαλάκι που δεν σου ανήκει. Άκυρο εκ μέρους της, μικροπρεπές, αηδιαστικό. Εσύ ασ' το να πέσει χάμω και κάνε πως δεν το πρόσεξες. Εναλλακτικά, στείλ' το στην εξέδρα και εσύ παρακολουθείς ποιός θα το φέρει πίσω και σε τί κατάσταση.Τι ζητάνε από εσένα το κέρατό μου, θα τρελαθώ. Την ευχή σου;;! Να είμαστε κάπου σοβαροί δηλαδή. Ε, ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΙΝΕΙΣ, τουλάχιστον. Y.Γ. Είστε 20 χρονών και κάπου δικαιολογείστε, δεν τίθεται. Το ανησυχητικό είναι ότι όλοι οι υπόλοιποι - εκείνοι που έχουν περάσει την πρώτη νιότη εδώ και πολύυ καιρό - κοιτάνε αλλά δεν φαίνεται να βλέπουν και σπουδαία πράγματα.
Ο λογος που καταληγω και εγω να ειμαι φιλικη προς την κοπελα του 1 ειναι πως μιλαμε για παιδια 20 χρονων που πιθανα δεν εχουν την ωριμοτητα και την εμπειρια να σκεφτουν περα απο το τωρα.Αν η ερωτηση ερχοταν απο καποια στα 35 πχ που θεωρητικα εχει υποψιαστει δυο πραγματα για τη ζωη παραπανω και εχει και καποιες εμπειριες απο φιλικες και ερωτικες σχεσεις,πιστεψε με,θα ημουν παρα πολυ αυστηρη και με τους τρεις εμπλεκομενους!
Πράγματι, αν λάβεις υπόψιν αυστηρά και μόνο τον ηλικιακό παράγοντα, θα πρέπει μάλλον να αξιολογηθούν σαν παιδιάστικες οι συμπεριφορές και των τριών. Από την άλλη, δεν είναι και τίποτα νιάνιαρα. Έπειτα - το πιο σημαντικό - δεν γνωρίζουμε χαρακτήρες και άλλων ειδών ενδεχόμενα κίνητρα, που ας μην ξεχνάμε ότι μπορεί κάλλιστα να ενεδρεύουν σε κάθε ηλικία. Επιπλέον η κοπέλα ενδιαφέρεται να μάθει πού έγκειται το δικό της λάθος, και αυτό ναι, είναι ώριμο (προς τιμήν της, θα είχα να παρατηρήσω μάλιστα ότι μια τέτοια ερώτηση σπανίζει). Για όλα αυτά, σε κάθε περίπτωση εγώ θα προτιμούσα (όπως και επέλεξα) να απαντήσω/σχολιάσω με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανα οποιαδήποτε ηλικία κι αν είχε η ερωτώσα. Εξάλλου, η ισοτιμία είναι μια καλή αρχή να ακολουθείς πάντοτε, ακόμα κι αν χρειάζεται να την προσποιηθείς. Έτσι βγαίνουν όλοι κερδισμένοι.Δεν νομίζω ότι υπήρξα αυστηρή μαζί της παρά ταύτα. Κακώς ερμηνεύτηκε έτσι, if so. Αντιλαμβάνομαι γιατί ο τόνος μου μπορεί να έδωσε αυτήν την εντύπωση, όμως με κάθε ειλικρίνεια δεν είχα επικριτική διάθεση απέναντί της. Μάλλον αγανακτισμένη ήμουν από τα σχετικά σχόλια που διάβαζα καθώς αξιοπεριέργως όλα διέγραφαν σχεδόν επαναληπτικά τον ίδιο κύκλο της ανοησίας. Στιγμιαίο αίσθημα που πιθανότατα συμπαρέσυρα και μετέφερα στο γραπτό μου ύφος κατά την απεύθυνσή μου προς την κοπέλα. Λάθος μου αυτό.
Έχω συναντήσει ανάλογη αντιμετώπιση με τη φίλη της 1 αρκετές φορές, σε διάφορες ηλικίες και καταστάσεις, στο περιβάλλον μου αλλά και προσωπικά. Δεν ξέρω τι φταίει ρε γαμώτο και όταν ζητάς ευθέως και ειλικρινά κατανόηση από κάποιον που σας συνδέει έτσι μια γερή σχέση, και αυτή η κατανόηση απαιτεί από την άλλη πλευρά ένα ξεβόλεμα ή κάποια ενέργεια που δεν είχαν υπολογίσει, θυμώνουν και κατηγορούν για εγωισμό.Και τώρα που το σκέφτομαι, το παρατηρώ σε περιπτώσεις που υπάρχει είτε μεγάλη χαρά από τη μια πλευρά και μεγάλη θλίψη από την άλλη, είτε το ίδιο συναίσθημα και στις δυο. Και τελικά τίθεται θέμα ποιος την έχει πιο μεγάλη. Θα σου πω αυτό που είπα και στην ανεψιά μου, που είναι στην ηλικία σου. Η ηλικία των 20 είναι μια καλή εποχή για να πάρουμε μια ιδέα για το αν οι παιδικοί μας φίλοι θα μας ταιριάζουν και ως ενήλικες. Στη δική σας περίπτωση φαίνεται πως εσύ αντιμετωπίζεις ώριμα μια κατάσταση που θα μπορούσε να προκύψει ανά πάσα στιγμή στην ενήλικη ζωή και φιλία σας. Αν η φίλη σου θύμωσε επειδή δεν ελέγχεις το συναίσθημα σου, θύμισε της ότι πριν ένα χρόνο δεν το είχε ελέγξει ούτε εκείνη κι εσύ όχι μόνο δεν το απαίτησες αλλά εντελώς ώριμα της είπες να το ακολουθήσει.Δεν είναι ανταπόδοση, είναι ισότιμη αντιμετώπιση.
Όσο δεν μπορω αυτούς που το παίζουν ανώτερης διανοιας επειδή έχουν διαβάσει Ντοστογιέφσκι ,άλλο τόσο δεν μπορώ και αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους φιλότεχνο επειδή διαβάζουν Χρυσιήδα Δημουλίδου.Το διάβασμα είναι ευχαρίστηση φυσικά.Αλλάποιος μπορεί να μου πεί ότι αυτά που διαβάζουμε δεν μας χαρακτηρίζουν;Όπως το τι φοράμε ή πώς διασκεδάζουμε.
Ναι αλλα σχολιαζουμε την ερωτηση της #1 εδω η οποια μας δηιγηθηκε την ιστορια και μας εθεσε τα πραγματα πολυ ξεκαθαρα! Μας ειπε οτι δεν υπηρχαν μυστικα και οτι ολοι ηταν ειλικρινεις μεταξυ τους. Προδοσια δεν υπηρξε, αντιθετως υπηρξε αρκετη συνενοηση. Η #1 δεν ειχε σχεση αλλα απλως ελπιδες. Το αγορι δεν υποσχεθηκε τιποτα σε καμια ευθεως και η φιλη πρωτα ρωτησε! Και ολα αυτα μας τα λεει η ιδια η "παθουσα". Αυτο που σχολιαζουμε αρνητικα ειναι οτι η φιλη αντι να εκτιμησει την αξιοπρεπη σταση της #1 και να της δωσει χωρο, αδιαφορει για την #1 και απαιτει σαν μικρο παιδι την προσοχη. Ε σε ολο αυτο το σκηνικο η φιλη δεν φερεται καθολου ωριμα η σωστα.
#1Πριν απο μερικες εβδομαδες ειχε στειλει ερωτηση μια κοπελιτσα της ιδιας ηλικιας η οποια ηθελε τον πρωην(μολις ειχε χωρισει) της κολλητης της,ο οποιος ηταν φιλος της και τους ειχε συστησει και μετα της ειχε γεννηθει και αυτης ερωτας κλπ κλπ κλπ.Μια,τελος παντων,μπερδεμενη και αμφιβολου διαθεσης ερωτηση.Ειχε απορια πως να χειριστει τον φιλο προκειμενου να δειξει τα αισθηματα της (για την κολλητη τοτε κουβεντα,της ηταν αδιαφορο).Τοτε ειχα σχολιασει και ειχα πει πως περα απο τα αισθηματα κλπ πρεπει να σκεφτει αν μπορει να δεχτει τα σχολια του κοσμου και τις αντιδρασεις της κολλητης της αν γινει ζευγαρι μαζι του η ακομα και κινηση να κανει και μαθευτει.Τοτε ειχα λαβει αμετρητες αρνητικες γιατι επρεπε η κοπελα να ακολουθησει την καρδια της μαλλον αν καταλαβα καλα.Τωρα εχουμε σχεδον το αντιθετο,η καθ'ολα αξιαγαπητη κοπελιτσα του 1 βρισκεται θεατης της κολλητης της με τον ερωτα της και στρεφομαστε ολοι εναντιων αυτης που ακολουθησε την καρδια της.Το λαθος της αμοιρης της 1 ειναι οτι προσπαθησε να ειναι παραπανω υπερανω απ'οτι αντεχε,ομως και η φιλη της δεν της εκρυψε κατι και ΙΣΩΣ αν η 1 ειχε εκφρασει απο την αρχη πως κακια δεν κραταει αλλα ειναι η αυτη η αυτος γιατι δεν μπορει κ να το ζησει κιολας να ειχε επιλεξει διαφορετικα η φιλη της τελικα.Θα μπορουσαμε τουλαχιστον να συμφωνησουμε πως δεν υπαρχει χειρισμος σε τετοιες περιπτωσεις απο κανεναν απο τους τρεις εμπλεκομενους που να ειναι απολυτα σωστος,απολυτα ηθικος,απολυτα αλτρουιστικος κλπ.Ακομα και στη σημερινη ερωτηση που ολοι φερθηκαν σωστα,το μηλον της εριδος δεν εκανε κατι ανηθικο,δεν ειχε σχεση,διαθεση ειχε εκφρασει αν και οταν χωριζε με τη σχεση του,το οποιο θα μπορουσε απλα να ειναι και μια ευκολη διαφυγη απο μια αβολη κατασταση και η φιλη δεν εκανε κατι πισω απο την πλατη της κολλητης της,το συζητησε και πηρε εγκριση πριν προχωρησει.Δεν υπαρχει καμια περιπτωση ποτε και για κανεναν λογο σε ενα τετοιο τριο να βγουν ολοι αλωβητοι!Οπως η φιλη του 1 θα βρει καποια μερα καποιον και θα ξεχασει ολα αυτα ετσι λοιπον θεμιτο ειναι οι φιλοι που ερχονται τριτοι να κανουν την καρδια τους πετρα και να κοιταν αλλου και οχι την σχεση του/της κολλητου/ης τους,ειτε τον ερωτα στην προκειμενη.Ειναι ελαχιστες οι περιπτωσεις που ολα αυτα δεν εχουν προκαλεσει μαχες ατελειωτες και δεν εχουν καταστρεψει φιλιες χρονων και ο τριτος ειναι αυτος ο οποιος φερθηκε εγωιστικα στη συντριπτικη πλειοψηφια των περιπτωσεων γιατι ασχετα ποια ηταν η σχεση των δυο πρωτων πληγωσε εναν δικο του ανθρωπο και δεν βρηκε τη δυναμη και τον αλτρουισμο να σεβαστει τη φιλικη σχεση εναντι ενος ερωτα με τον οποιο δεν εχει ζησει ακομα τιποτα και δεν τους συνδεει τιποτα.
Έχεις δίκιο, εγώ σου είχα ρίξει θετική τότε. Εχω φάει κι εγώ αμέτρητες αρνητικές στο παρελθόν για ηθικής φύσεως θέματα, αλλά δεν το παίρνω προσωπικά (πλέον). Ίσως πολλοί σχολιαστές να έχουν βρεθεί οι ιδιοι ή αγαπημένα τους πρόσωπα στο ρόλο του ''ανηθικου'' σε μια ιστορία ή να σκέφτονται ότι μπορεί να παρεκτραπούν στο μέλλον οπότε ας μην κρίνουν. Οπως και να έχει το θέμα ελάχιστοι άνθρωποι είναι κάθετοι και απόλυτοι οταν κρίνουν θέματα ηθικής. Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό ειλικρινα δεν έχω ιδέα...
Ειμαστε οι περισσοτεροι,αν οχι ολοι,αγνωστοι μεταξυ αγνωστων οποτε προφανως και οι διαφωνιες ειναι αναμενομενες και σε καμια περιπτωση προσωπικες.Απο κει και περα οσον αφορα την ηθικη τα ορια της ειναι ελαστικα και προσωπικα,περα απο μερικα πραγματα τα οποια ειναι αδιαπραγματευτα.Νομιζω,προσωπικα,πως η ηθικη θα επρεπε να βασιζεται στο δεν κανω αυτο που δεν θα ηθελα να μου κανουν.Οποιος εδω μεσα,εκει εξω,οπουδηποτε θα ηθελε να δει φιλο του,οικογενεια του,δικο του ανθρωπο στην θεση του ζευγαρι με εναν ανθρωπος που ο ιδιος υπηρξε ζευγαρι ειναι ευπροσδεκτος να ριξει οσες αρνητικες θελει.Τωρα αν καποιος επειδη το εχει κανει θεωρει πως πρεπει να το στηριζει,μεταξυ αγνωστων παντα,ας το στηριξει.Ολοι περιμενουμε να παθουμε για να μαθουμε,αν ομως ημασταν ελαχιστα πιο ευαισθητοι με την αδικια και το ηθικο στα πλαισια της κοινωνιας ολοκληρης και οχι του στενου προσωπικου μας κυκλου τοτε ισως ζουσαμε και σε εναν πιο δικαιο κοσμο που ολοι οταν ζοριστουμε ονειρευομαστε.
!!!???!!!, Κι εγώ διαβάζοντας το #1 θα προτιμούσα ν' άκουγα την κολλητή να' χε κάνει πίσω απ' την αρχή από μόνη της. Εναλλακτικά όμως, θα μπορούσε η #1 1. να' χε αρνηθεί να κάνει το κονέ. Αυτό θα' ταν απ' τη μεριά της κολλητής το noble thing to do για να τιμήσει τη φιλία τους και να σώσει και πρακτικά την κατάσταση. Μετά η #1 2. την καθησύχασε χωρίς να το εννοεί πραγματικά. Δεν το' κανε, λοιπόν, η κολλητή το πίσω. Μήπως, όμως, 3. αυτό περίμενε/ήλπιζε κι η #1, μια αντίστοιχη με τη δική της ωραία απόδειξη φιλίας, και 4. δεν ήταν και τόσο υπεράνω στην πραγματικότητα, απλά πέταξε το μπαλάκι, κι η κολλητή - που πρέπει να την ξέρει και καλύτερα - τ' αντιλαμβανεται αυτό το υπόγειο αίτημα και γι' αυτό έχει θυμώσει, την είπε εγωίστρια κι έφυγε, ειδικά διότι μπορεί να της προσάψει ότι με τη βεβιασμένη/αμήχανη/δήθεν/ανώριμη/μη συνειδητοποιημένη ανετίλα της της έδωσε λάθος την εντύπωση του ¨ελεύθερα¨ και τώρα της ζητά έμμεσα να χωρίσει 5. εκβιάζοντας μ' απομάκρυνση απ' την παρέα, έχοντας τη βάλει σε πολύ δύσκολη θέση, δεδομένου ότι πλέον η σχέση της τρέχει κι ίσως έχουν αναπτυχθεί αισθήματα; Πολύ παραπλανητικό, επιφανειακό sugar-talking και passive aggresiveness απ' την #1..
1.καταρχας απο τον τροπο γραφης σου και τον τροπο που αντιμετωπισες την κατασταση φαινεται οτι εισαι πολυ ωριμη για την ηλικια σου και μπραβο.για την πετρα του σκανδαλου εχω να πω πως οσο διαβαζα περιμενα καποιο στοιχειο για την εξωτερικη του εμφανιση,και αυτο το "κουκλος" ηρθε και εδεσε με τις υποψιες μου.ποιες ηταν αυτες?οτι ο τυπος δεν ειναι και κανενας τρομερος χαρακτηρας γιατι αν ηταν ετσι δεν θα επαιζε μαζι σου ενω ηταν σε σχεση ουτε θα σου ζητουσε να του κανεις κονε,ειδικα το δευτερο θελει πολυ θρασος και ο ενθουσιασμος σου βασιζοταν περισσοτερο στην εμφανιση του παρα στον χαρακτηρα του οποτε αν σε παρηγορει δεν εχασες και κατι σπουδαιο.οσο για την φιλη σου,το να σε αποκαλεσει εγωιστρια απαιτει επισης πολυ θρασος.να της πεις οτι αν ησουν εγωιστρια θα της ζηταγες να μην κανει κατι με το παδι αυτο,ποσο μαλλον να μεσολαβησεις για να τα βρουνε
#6Δεν θα συμφωνήσω,δεν είναι μόνο ψυχαγωγία η λογοτεχνία,είναι και άσκηση πνευματική.Είναι βύθισμα στη σκέψη του συγγραφέα,που μπορεί βέβαια να ασκεί έντονες πιέσεις,εξασφαλίζει όμως την επαφή με την φλέβα,την επαφή με τα υπόγεια εκείνα ρεύματα που δεν είναι αντιληπτά με χαλαρωτικές βουτιές.Τέτοια φλέβα είναι η φόνισσα,πιάστηνε κι ας κουραστείς.Υγ1.Διάβασε όσο πιο αργά μπορείς.Το συγκεκριμένο βέβαια στο πρωτότυπο,έχεις χρόνο,είσαι νέος άνθρωπος.Υγ2.Αν ήταν κάθε τι λογοτεχνικά βαρύ να αποφεύγεται,τότε ας αφήσουμε στην άκρη τον Μαν,τον Κάφκα,τον Τζόυς και άλλους.
ναι, οκ, είναι βύθισμα στη σκέψη του συγγραφέα, αλλά αν είναι να καταντήσει και το διάβασμα ταλαιπώρια, τότε κλαφ'τα. Δεν είναι όλα τα βιβλία για όλους, όπως πχ δεν είναι και οι ταινίες όλες για όλους.
Σωστό το σκεπτικό υπό την έννοια ότι η άσκηση απαιτεί αυτοπειθαρχία, χρόνο και τριβή. Επικροτώ δε την παρότρυνση προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση.Όμως πoύ είναι το turning point; Η καμπή της οπισθοχώρησης. Η κόκκινη γραμμή της παραίτησης.Όταν σε αυτό το βύθισμα κάτι σε κλωτσάει δυνατά στην επιφάνεια, τί κάνεις; Όταν το ίδιο το ταξίδι σε διώχνει, γυρνάς πίσω; Ερωτήματα αναπάντητα.
# 3 Η κοπέλα της ερώτησης μάλλον δεν έχει αντιληφθεί τι σημαίνει κάνω παιδί. Το δύσκολο δεν είναι να το γεννήσεις, αλλά να το μεγαλώσεις. Όταν λες ότι τα οικονομικά του συντρόφου σου είναι πολύ άσχημα, καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος μάλλον είναι άνεργος και δεν έχει από αλλού εισοδήματα. Εσύ πιστεύεις ότι θα μπορείς να δουλεύεις 10ωρα, έγκυος 7-9 μηνών και μετά κατά την περίοδο της λοχίας θα συνεχίσεις κανονικά την εργασία σου; Έχεις πλάτες για να σου κρατήσει κάποιος το παιδί; Έχεις καλή σχέση με τις μητέρες σας, αμφότερες ή έχεις σκοπό να μεγαλώσουν το παιδί σου ξένοι άνθρωποι. Θα μου πεις, με το σκεπτικό αυτό δεν θα έκανε κανένας παιδί. Να μην κάνει, εάν δεν είναι απολύτως βέβαιος ,είναι η δική μου στάση. Σήμερα δεν είναι όπως παλιά, που γεννάγανε αβέρτα και τα μικρότερα παιδιά τα μεγάλωναν τα μεγαλύτερα, γιατί η μάνα ήταν στα χωράφια και στα 12 τους έδιναν την ευχή τους........σκέψου, σκέψου πολύ. Μην κάνεις παιδί για λάθος λόγους γιατί εάν μετά καταπιεσθείς και δεν αντέχεις τη μιζέρια, την κούραση, την ευθύνη , το παιδί δεν επιστρέφεται και έχουμε τα φαινόμενα των ¨μανάδων ηρωίδων¨, που ναι μεν επέλεξαν να κάνουν παιδί επιπόλαια χωρίς προϋποθέσεις από την άλλη θέλουν απεγνωσμένα τον έπαινο της κοινωνίας για το κατόρθωμα τους! Πειράζει, που το να κάνεις παιδιά χωρίς να το καλοσκεφθείς είναι έγκλημα και όχι κατόρθωμα;#5 Η μιζέρια και η αρνητική συμπεριφορά, είναι δηλητήριο, που εισχωρεί μέσα μας χωρίς να καταλαβαίνουμε πότε θα μας εξοντώσει. Έχω πάθει το ίδιο, όχι από σχέση, αλλά από φίλη και από συγγενείς. Είσαι από μικρή μαζί του και πολλά χρόνια. Προσωπικά κατάλαβα ότι η παρέα με άτομα σαν το φίλο σου με οδηγούσε στην κατάθλιψη, στο να χάνω το όραμα για ζωή. Επίσης με εξόντωνε η προσπάθεια να τους εξηγήσω να τους πείσω κλπ, όπου φυσικά αυτό ποτέ δεν έγινε. Πιστεύω πια ότι εάν κάτι είναι να αλλάξει, γίνεται σε ένα εύλογο διάστημα. Εάν κάποιος μπορεί να εμπνευστεί από κάποιον άλλο , γίνεται γρήγορα. Ούτως ή άλλως πρέπει να θέσεις χρονικά περιθώρια στον εαυτό σου, με την έννοια, ότι ναι γίνονται και θαύματα, αλλά πόσο μπορείς εσύ να περιμένεις είναι το θέμα. Αν είναι να σε τρελάνει, φύγε όσο είναι καιρός. Προσωπικά ακόμα δεν έχω αποτοξινωθεί τελείως από το δηλητήριο παρόλο που έχει περάσει αρκετός, από τότε που έφυγα από τέτοιες σχέσεις
#3 τα λες τραγικα ... και αν και κανονικα θα διαφωνουσα ...τελικα συμφωνω :-) .... εν παση περιπτωση η αληθεια ειναι οτι πρεπει να αποκτουμε παιδια οταν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τα θελουμε χωρις επιπολαιοτητες και φυσικα υπαρχουν οι ασταθμιτοι παραγοντες στη ζωη αλλα οφειλουμε να είμαστε προετοιμασμενοι σωστα. Φοβαμαι οτι ο κόσμος τη σημερινη εποχη δεν κανει θυσιες ευκολα και ειναι καλομαθημενος ....
#5 λοιπόν ο σύζυγός μου και ο αδελφός του είναι κινδυνολόγοι! Τρομολάγνοι! Όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί και αρχίσουν να συζητούν, μπορούν να σε τρελάνουν με τις θεωρίες τους και τις προβλέψεις τους! Τους αρέσει να δίνουν σε όλες τις καταστάσεις μια τρομακτική και επικίνδυνη για το μέλλον πλευρά. Στις αρχές της σχέσης μας είχα πάθει ένα μικρό σοκ με κάποιες συζητήσεις που έκανα με τον άντρα μου. Με επηρέαζε και με τρόμαζε όταν συζητούσαμε πχ. για τις πολιτικές εξελίξεις, για την οικονομία κλπ.Όταν άρχισα να παρευρίσκομαι σε συζητήσεις που είχε με τον αδελφό του κατάλαβα το οικογενειακό σκάλωμα! :) Για πολλά που λένε δεν έχουν άδικο, αλλά υπερβάλουν πάρα πολύ σε βαθμό που οι προβλέψεις τους αγγίζουν τα όρια της συνομωσιολογίας. Οι ίδιοι δεν τρομάζουν με αυτά που λένε. Και αν κάποιος τους γνωρίζει καλά, διακρίνει την αόρατη ευχαρίστηση που αντλούν όταν το κάνουν αυτό.Τώρα που ξέρω δεν ψαρώνω πια. Δεν πέφτω στη λούμπα της τρομολαγνείας τους. Δεν ανοίγω κουβέντες που μπορεί να την προκαλέσουν και αποφεύγω να συμμετέχω σε τέτοιες. Έχω αποδεχτεί ότι ο χαρακτήρας του άντρα μου έχει αυτό το aspect και το αποφεύγω όσο μπορώ. Όταν βλέπω ότι αυτό τον κάνει να υποφέρει (γιατί πχ. φοβάται ότι το νέο φορολογικό θα είναι φυσικά πολύ χειρότερο από ότι μας λένε και άρα θα πέσει δραματικά το εισόδημά μας και δεν θα έχουμε να πληρώσουμε το ηλεκτρικό ρεύμα που θα αυξηθεί 40%.... ναι παιδιά.. τέτοια λέει συνέχεια) προσπαθώ μόνο να τον παρηγορήσω! Δεν προσπαθώ να τον κάνω να δει πόσο παραλογίζεται γιατί δεν πρόκειται να τα καταφέρω. Φίλη προσπάθησε να κάνεις το ίδιο. Μην συμμετέχεις στη γκρίνια και τη μιζέρια. Αγνόησέ τη. Δεν μπορείς να την αλλάξεις και δεν χρειάζεται να σε επηρεάζει. Όταν αρχίζουν οι γκρινιοκουβέντες, φύγε και πήγαινε μια βόλτα. Μόνο έτσι παλεύεται!
Νομίζω συννεφιά, ότι έχεις πιάσει το νόημα, του τι σημαίνει πραγματική αγάπη σε μία σχέση. Έχεις αποφασίσει ότι θέλεις να είσαι με τον άντρα σου, έχεις σταθμίσει τα καλά του και αποδέχεσαι αυτά που δεν σου αρέσουν. Προσωπικά αυτό το ελάττωμα, της κινδυνολογίας, μπορεί να με αρρωστήσει. Φαντάσου έκοψα σχέσεις με τον αδελφό μου και τη γυναίκα του γι αυτό το λόγο. Με έκαναν χάλια, ενώ αυτοί ήταν σε πολύ καλύτερη από μένα οικονομική κατάσταση.Την έβρισκαν με το να χαλάνε τη διάθεση των άλλων. Μέσα στο μυαλό τους ήταν οι πιο άτυχοι άνθρωποι του κόσμου...Τότε το είχα σκεφθεί και είχα φρικάρει στη σκέψη ότι μάλλον δεν αγαπώ και τόσο τον αδελφό μου και μάλλον έτσι θα είναι... αλλά δεν άντεχα πραγματικά
Ναι παιδί μου! Σου λέω τρέλα! Αν τους ακούσεις να μιλάνε νομίζεις ότι το παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα είναι προ των πυλών και μόνο εσύ δεν το έχεις καταλάβει ακόμα! Υπάρχει μια παράξενη ευφορία όταν τα λένε αυτά. Αδιόρατη. Αλλά στα πιο βατά θέματα της καθημερινότητας, ο άντρα μου φοβίζει τον εαυτό του με τις ιδέες του. Αυτο-φοβίζεται! Και αρχίζει και λέει και λεει και σταματημό δεν έχει η τρομοκρατία! Κι εκεί τον λυπάμαι γιατί υποφέρει και αγχώνεται. Προσπαθώ να τον βοηθήσω να βάλει λίγο χαλινάρι στο μυαλό του και να περιμένει πρώτα να παρθεί μια απόφαση και να γίνει οριστική πριν αρχίσει να πανικοβάλλεται! Πχ. να περιμένει πρώτα να ψηφιστεί στη Βουλή το τάδε βλαπτικό νομοσχέδιο και να δούμε τι πραγματικά θα βλάψει, χωρίς να πανικοβαλλόμαστε από ιδέες και φήμες.Δεν είναι εύκολο. Αλλά εμένα δεν με επηρεάζει πια γιατί το έχω αναγνωρίσει και το έχω αποδεχτεί! Στην αρχή όμως είχα θέμα.. Γιατί όλα αυτά τα τρομολαγνικά τα έλεγε ο άντρας της ζωής μου, ένας άνθρωπος που για μένα η γνώμη του έχει την πλέον βαρύνουσα σημασία!
#3:Εαν αγαπάς τον φίλο σου και πιστεύεις οτι θα γίνει καλός πατερας και εαν εσυ εισαι έτοιμη για να γίνεις μαμά, τοτε καντο. Προϋπόθεση οτι θα καταφέρετε να ανταπεξέλθετε στα βασικά οικονομικά για τη γέννηση ή το έξοδα του μωρού. Στους καιρούς που ζούμε το οικονομικό δεν ειναι πλέον σταθερό για κανέναν μας. Ακόμα και αυτοί που μπορει να παίρνουν τωρα μεγάλο μισθό, μπορει αυριο να μείνουν άνεργοι και να χάσουν το εισόδημα τους, οποτε τιποτα δεν ειναι πλέον σταθερό στο οικονομικό κομμάτι για κανέναν μας. Εαν το θέλετε πραγματικά και υπαρχει αληθινή αγαπη μεταξυ σας , κάντε το!
#7 Μου θυμίζεις τώρα τη γάτα μου, που μου έχει κλέψει ένα σορτσάκι από καλοκαιρινή πυτζάμα, και κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί το μαλάζει και το πιπιλάει, γουργουρίζοντας σαν ατμομηχανή. :)
Κοριτσάκι #1 είσαι πολύ ώριμο και λογικό παιδί. Έχεις αντιμετωπίσει την κατάσταση πολύ καλύτερα από 40άρηδες. Δεν έχεις κάνει τίποτα λάθος και το σωστό είναι να απομακρυνθείς. Η φίλη σου δεν έχει την ωριμότητα και την σοβαρότητά σου και γι' αυτό θύμωσε. Δεν είναι ανάγκη να την ξεκόψεις αν δε θέλεις, αλλά κάποια πράγματα μερικές φορές δεν έχουν γυρισμό και ίσως αυτό που συνέβη μεταξύ σας να είναι ένα από αυτά.
#5 Ως πρώην γκρινιάρα μίζερη, μπορώ να σου πω ότι αυτό μπορεί αυτό το χαρακτηριστικό να αλλάξει αρκετά εύκολα, μόνο αν το θέλει κι ο ίδιος όμως. Όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις βοηθάει ο ψυχολόγος. Προσωπικά μου είχε βάλει σαν άσκηση να σημειώνω τρία καλά πράγματα που μου συνέβησαν κάθε μέρα. Κι ενώ στην αρχή γκρίνιαζα και έλεγα πως δεν έβρισκα τίποτα, μετά από μερικούς μήνες συνειδητοποίησα πως τόσο καιρό η ζωή μου ήταν τέλεια και απλά δεν μπορούσα να το εκτιμήσω.#6 Βρε παιδιά δεν είναι διαγωνισμός, ούτε κατόρθωμα η ανάγνωση βιβλίων. Έχω βαρεθεί να βρίσκομαι σε χιπστεροπαρέες όπου κάθεται και κοκορεύεται ο ένας και ο άλλος πως "Αααα εγώ τώρα διαβάζω τον Οδυσσέα του Τζόις και το λατρεύω!" "Ααααα τελείωσα χθες μονορούφι τον Αντίχριστο του Νίτσε.". Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω για αυτούς που όντως τα απολαμβάνουν. Μιλάω για αυτούς που έτσι και δεν έχεις καταφέρει να τα διαβάσεις αυτά τα βιβλία -ή απλά δεν σου αρέσανε - σε κοιτάνε αφ' υψηλού και με μια δόση οίκτου, ενώ πολύ πιθανόν ούτε οι ίδιοι να μην έχουν καταλάβει τι διάβασαν ή να το απόλαυσαν ιδιαίτερα. Ξέρεις ποιο βιβλίο άφησα τις προάλλες; Το Middlesex. Όλοι μου λέγαν τα καλύτερα, αλλά απλά δεν με κράτησε. Το διάβασμα είναι ένα μοναχικό απολαυστικό χόμπι, γιατί να χάσεις τον χρόνο σου διαβάζοντας κάτι που δεν σε εμπνέει; Μην αφήνεις κανέναν να καθορίσει τι θα σου αρέσει και τι όχι - κι αν σε κρίνει για αυτό, μακριά.
#6 Δε βρίσκω το λόγο γιατί να πειράζει. Μπορεί να θεωρείται αριστούργημα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ντε και καλά πρέπει να συμμερίζεσαι κι εσύ αυτή την άποψη. Από τη στιγμή που το βρίσκεις βαρύ -που είναι- διάβασε κάτι άλλο.
7 Αν είναι όντως ένα χρυσό παιδί και άξιο παλικάρι και το μόνο του πρόβλημα κατά την γνώμη σου είναι μόνο αυτό τότε ναι είσαι υπερβολική!Υποθέτω πως με την μητέρα του έχει φυσιολογική σχέση αλλιώς θα το σχολίαζες.Οπότε καταλήγουμε στο ότι έχει μια άκακη συνήθεια που ενοχλεί εσένα μόνο και μόνο επειδή σου χαλάει την εικόνα που έχεις φτιάξει για εκείνον . Θα σε ξαφνιάσει αλλά πολλοί άνθρωποι έχουν τις "εμμονές" τους όπως τις αποκαλείς. Προσωπικά αγαπώ πολύ ένα μικρό μαξιλαράκι που το έχω από μικρή και κοιμάμαι και με το κανονικό μαξιλάρι και με αυτό . Αν πάω για διακοπές για πολλές μέρες είμαι ικανή να το κουβαλήσω μαζί μου , αλλά προφανώς έχει τύχει να κοιμηθώ και χωρίς αυτό. Σίγουρα όμως δεν θα άλλαζα αυτήν την συνήθεια για χάρη του εκάστοτε συντρόφου!!
#3 τα παιδια δεν πρεπει να ερχονται στον κοσμο γιατι μας πιεζει το βιολογικο μας ρολοι. Πρεπει να ερχονται, οταν υπαρχει αγαπη και οι καταλληλες προυποθέσεις. Οταν λεω προυποθέσεις δεν σημαίνει οτι πρεπει να '' τρεχουν τα λεφτα απο τα μπατζακια'' αλλα ζούμε στον 21ο αιωνα και υπαρχουν απαιτησεις. Δεν εχουμε τις αλανες να παιζουν ξυπολητα μπαλα....Εαν δεν αγαπιεστε με τον συντροφο σου ή αν νομιζετε οτι οικονομικα δεν μπορειτε να το στηριξετε να μην προχωρησετε σε αυτη την διαδικασια . Τα παιδακια ειναι ευτυχια αν το θελουν πραγματικα και οι δυο , διαφορετικα τα προβληματα πολλαπλασιαζονται σε χρονο dt και μαζι με αυτα πολλαπλασιαζονται και τα διαζυγια.
Ενώ καταλαβαίνω τι λες και συμφωνώ, έχω μια ένστανση. Μπορεί ένα ζευγάρι να τα έχει όλα λυμένα οικονομικά (δεν εννοώ να είναι εύποροι αλλά να ζουν αξιοπρεπώς) αλλά αφού κάνει παιδί, ένας ή και οι δύο να μείνουν άνεργοι, να χρειαστεί να μετακομίσουν στο πατρικό μαζί με γονείς κτλ, πράγμα που έχει συμβεί κατά κόρον στην κρίση. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, όσο κι αν προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα. Η κοπέλα είναι ήδη 35. Καλό είναι να ξεκινήσει γιατί δεν ξέρει και πόσο καιρό θα της πάρει. Άμα περιμένει μέχρι να γίνουν όλα τέλεια, δεν θα κάνει ποτέ παιδί.
Συμφωνώ εξωγήινη. Το σημαντικό, όταν δύο άνθρωποι θέλουν να κάνουν παιδί, είναι να έχουν καταλάβει και αποδεχτεί πόσο μεγάλη ευθύνη είναι και να είναι σίγουροι ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στην πρόκληση. Τα οικονομικά κάπως λύνονται αλλά δεν είναι το σημαντικότερο για να πάρει κανείς αυτή την απόφαση! Έτσι νομίζω.
σε καμια περιπτωση δεν ειπα να περιμενει να ειναι ολα τελεια. Αλλα επισημαινει οτι ο συντροφος της δισταζει και οτι ηδη στηριζονται μονο στον δικο της μισθο. Συμφωνω μαζι σου και ειμαι γυναικα ξερω τι σημαινει να μεγαλωνεις αλλα πρεπει να ειναι και οι δυο σιγουροι. Με φοβιζει οτι στηριζονται μονο στην ιδια και με φοβιζει οχι απο οικονομικης πλευρας αλλα καμια φορα αυτο γυρναει μπουμερανγκ στη σχεση του ζευγαριου.