Έχω συναντήσει ανάλογη αντιμετώπιση με τη φίλη της 1 αρκετές φορές, σε διάφορες ηλικίες και καταστάσεις, στο περιβάλλον μου αλλά και προσωπικά. Δεν ξέρω τι φταίει ρε γαμώτο και όταν ζητάς ευθέως και ειλικρινά κατανόηση από κάποιον που σας συνδέει έτσι μια γερή σχέση, και αυτή η κατανόηση απαιτεί από την άλλη πλευρά ένα ξεβόλεμα ή κάποια ενέργεια που δεν είχαν υπολογίσει, θυμώνουν και κατηγορούν για εγωισμό.Και τώρα που το σκέφτομαι, το παρατηρώ σε περιπτώσεις που υπάρχει είτε μεγάλη χαρά από τη μια πλευρά και μεγάλη θλίψη από την άλλη, είτε το ίδιο συναίσθημα και στις δυο. Και τελικά τίθεται θέμα ποιος την έχει πιο μεγάλη. Θα σου πω αυτό που είπα και στην ανεψιά μου, που είναι στην ηλικία σου. Η ηλικία των 20 είναι μια καλή εποχή για να πάρουμε μια ιδέα για το αν οι παιδικοί μας φίλοι θα μας ταιριάζουν και ως ενήλικες. Στη δική σας περίπτωση φαίνεται πως εσύ αντιμετωπίζεις ώριμα μια κατάσταση που θα μπορούσε να προκύψει ανά πάσα στιγμή στην ενήλικη ζωή και φιλία σας. Αν η φίλη σου θύμωσε επειδή δεν ελέγχεις το συναίσθημα σου, θύμισε της ότι πριν ένα χρόνο δεν το είχε ελέγξει ούτε εκείνη κι εσύ όχι μόνο δεν το απαίτησες αλλά εντελώς ώριμα της είπες να το ακολουθήσει.Δεν είναι ανταπόδοση, είναι ισότιμη αντιμετώπιση.