Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κι έμεινα στον άσσο

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κι έμεινα στον άσσο Facebook Twitter
23


________________
1.


καλά όχι κ πάντα, αλλά έχω ένα προβληματισμό που δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω κ ίσως έχεις καμιά καλή ιδέα. Το θέμα: θέλω ο σύντροφός μου να μου κάνει πρόταση γάμου με δακτυλίδι (όχι πολυτέλειες κ τέτοια, απλά την κίνηση), υπόψην ότι δεν με καίει να παντρευτούμε, κ σε 5 χρόνια δεν με πειράζει, πιο πολύ σαν συμβόλαιο βλέπω το γάμο κ σαν πανηγύρι το γλέντι, δεν θεωρώ ότι αν παντρευτούμε θα αγαπιόμαστε για πάντα κλπ, ούτε πιστεύουμε κ θέλουμε να είμαστε σωστοί στα μάτια του Θεού(μην αρχίσω για το θέμα).Τεσπα... Είμαστε 8 χρόνια μαζί κ τα τελευταία 2 μένουμε παρέα στη Γερμανία. Έχουμε συζητήσει το ότι κάποια στιγμή θα παντρευτούμε, κοιτάμε να αγοράσουμε σπίτι κ με κάθε ευκαιρία συζητάμε για παιδιά. Όλα οκ θα μου πεις...βρε ναι αλλά τι σκατά με έχει πιάσει κ του ζαλίζω τον έρωτα ότι θέλω δαχτυλίδι; Ποτέ δεν ήμουν έτσι...Πιστεύω συμβαίνει για 2 λόγους: 1ον το ότι βλέπω πολλούς συνομήλικους/ φίλους/γνωστούς να προχωρούν σε αυτή την κίνηση (30ρίζουμε) κ 2ον κ κυριότερο ο πατέρας μου που έχει λυσσάξει. Όσο απλά γκρίνιαζε δεν με ενοχλούσε, αλλά πλέον με αποφεύγει. Δεν έρχεται να μου μιλήσει στο skype κ το θεικό μου είπε προχτές ότι θα έρθει Γερμανία για κάτι δουλειές στην πόλη που μένουμε κ δεν θα μείνει να μας δει... Αρχικά έλιωσα στο κλάμα κ μετά την πλήρωσε ο καλός μου που δεν μου δίνει δακτυλίδι κ θα ηρεμούσε κ ο πατέρας μου (σοβαρός, μορφωμένος άνθρωπος γαμώτο....). Τους τελευταίους μήνες έχω τσακωθεί κ έχω κάνει την κουβέντα πολλές φορές με τον σύντροφό μου, κ ενώ ηρεμώ μετά από λίγο καιρό με ξαναπιάνει. Ο καλός μου μου έχει αναλύσει τους λόγους που δεν το κάνει κ τους κατανοώ, δεν θα έπρεπε κ δεν θέλω να με απασχολεί τόσο πολύ. Δεν θέλω να με ξαναπιάσει η γκρίνια για αυτό...Πώς να το χειριστώ; Thanks XOXOXOX-LOTR

Νομίζω ότι πρέπει να το χειριστείς απευθυνόμενη σε αυτόν που σου προκαλεί το στρες, και όχι σε αυτόν που έχεις δίπλα σου και είναι πιο εύκολο να το μεταφέρεις. Ο πατέρας σου δημιουργεί το πρόβλημα, ο πατέρας σου πιέζει, ο πατέρας σου σε κάνει να κλαις. Όχι ο σύντροφος σου, με τον οποίο μάλιστα συμφωνείς σε όλα. Αυτό το κάνουμε πολύ συχνά (να μεταφέρουμε το άγχος μας εκεί που είναι πιο εύκολα, χωρίς να αντιμετωπίζουμε την πηγή του) και δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα στις σχέσεις μας.


Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλει ο πατέρας σου από σένα. Την υπόσχεση; Ή τον γάμο; Ίσως είσαι αισιόδοξη νομίζοντας ότι ένα δαχτυλίδι θα τον καλοπιάσει. Κάτι θέλει να κάνεις πάντως, και για να το καταφέρει σε εκβιάζει συναισθηματικά. Ε, όχι. Ποτέ δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες, ακόμα και αν είναι οι γονείς μας. Ειδικά αν είναι οι γονείς μας. Πες του ότι ο εκβιασμός και η τρομοκρατία δεν θα περάσει, και αν αποτραβιέται για να πετύχει τον σκοπό του, διακινδυνεύει να χάσει εσένα, τον γάμο και τα εγγόνια μαζί (για να δει τη γλύκα του εκβιασμού). Ρώτα τον τι θέλει, και εξήγησε του γιατί δεν πρόκειται να το αποκτήσει με τον τρόπο που το ζητάει: επειδή είναι η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ζωή. Εξήγησε του και τις σκέψεις σου για το θέμα, γιατί μάλλον δεν ξέρει τι σκέφτεστε. Πες του ότι συζητάτε για αγορά σπιτιού, για γάμους και παιδιά έτσι κι αλλιώς, αλλά ότι δεν θέλετε να το κάνετε άμεσα. Γενικά, επένδυσε στην επικοινωνία με τον πατέρα σου, και όχι στο δαχτυλίδι.


ΥΓ. Ο γάμος δεν είναι 'πιο πολύ ένα συμβόλαιο', είναι ακριβώς αυτό, ένα συμβόλαιο, πάρα πολύ δεσμευτικό και με τις περισσότερες ισόβιες επιπτώσεις, από τα πιο δεσμευτικά συμβόλαια που θα υπογράψεις ποτέ στη ζωή σου, οπότε μην το βλέπεις ανέμελα και υπεράνω. Τον γάμο τον κάνουμε μεγάλο θέμα γιατί ΕΙΝΑΙ μεγάλο θέμα. Δεν μπορείς να πάρεις το καπελάκι σου και να φύγεις όταν παντρευτείς, αυτό αρκεί για να συνειδητοποιήσεις πόσο σοβαρό θέμα είναι. Το αν αγαπιόσαστε για πάντα και πού θα γίνει το πάρτι δεν ενδιαφέρει κανέναν ιδιαίτερα, και σίγουρα καθόλου το κράτος, που είναι ο μοναδικός ουσιαστικός συνομιλητής στην υπόθεση.

________________
2.


καλημέρα αγαπημένη α μπα.
μόλις έκλεισα το τηλ με μια φίλη μου η περίπτωση της οποίας με προβληματίζει χρόνια τώρα. σταματώ την πάρλα και εξηγούμαι. Φίλες από φοιτήτριες, τώρα στα 30. εδώ κ αρκετά χρόνια σε διαφορετικές πόλεις κ χωρίς καθημερινή επικοινωνία. εδώ και αρκετά χρόνια επισκέπτεται μια ψυχολόγο μετά και από δική μου προτροπή και έχοντας αποφασίσει σε ένα κομβικό σημείο που είχε επηρεαστεί η ψυχολογία της (ερωτικό θέμα και απώλεια πατέρα συν εσωτερικά θέματα που τα κουβαλούσε καιρό) να ζητήσει βοήθεια. και μπαίνω στο θέμα. βρίσκω την ψυχολόγο τραγική. και ναι αν θες πες με υπερβολική. όποτε μιλάμε ή βρισκόμαστε και συζητάμε τα επίμαχα θέματα (οικογένεια, προσωπικά) είναι σαν να ακούω κάθε φορά τα ίδια. τα ίδια εκείνα που άκουγα πριν 6 περίπου χρόνια που ξεκίνησε. την βλέπω επίσης να έχει να το πω..βαλτώσει; παράδειγμα που το λες τρανταχτό, υπάρχουν άπειρα άλλα: βρίσκεται ερωτικά (για μισή ώρα όταν την πάρει τηλ μέσα στη νύχτα) με έναν που ας πω τον θέλει, την μειώνει ,την προσβάλει, έχει γκόμενα. αυτή η ιστορία τραβάει από τότε που ξεκίνησε τις συνεδρίες και όταν το συζητήσαμε πριν κάποια χρόνια αναφορικά με την ψυχολόγο η απάντηση ήταν ότι η ψυχ δεν το θεωρεί πρόβλημα. δε θα ασχοληθούν προς το παρόν με αυτό και ότι ας το αφήσουν προς το παρόν έτσι για να έχει να ασχολείται. έπεσες; εγω ναι οταν το άκουσα. της είπα διακριτικά την άποψη μου και την έκανα και ξεκάθαρη χωρίς να γίνομαι πιεστική όλα αυτά τα χρόνια. 100 σειρές ακόμα θα μπορούσα να γράψω τώρα αλλά σταματώ. μια γενική σκέψη να ακούσω θέλω να ξεθολώσω.- να είχα ένα παγωτό

Είναι αδύνατο να πω μια γενική άποψη για μια ιστορία τρίτου ανθρώπου που παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια σου. Αυτό που θεωρείς δεδομένο, είναι απλώς η άποψή σου, που είναι σεβαστή φυσικά, αλλά είναι μια άποψη μόνο. Αυτά που βλέπεις είναι αποκαλυπτικά για σένα, για τη δική σου ματιά και τον δικό σου χαρακτήρα. Ελάχιστα λένε για αυτά που συμβαίνουν στο κεφάλι της φίλης και της ψυχολόγου. Είναι βέβαιο ότι οι δικές τους απόψεις για την ιστορία θα είναι εντελώς διαφορετικές.


Για παράδειγμα, μερικές φορές ένας ψυχολόγος πράγματι μπορεί να αφήσει ένα θέμα στην άκρη γιατί πιστεύει ότι ο θεραπευόμενος έχει πολύ πιο επιτακτικά θέματα για να ασχοληθεί, που ίσως είναι και η πηγή ή κοντά στην πηγή της συνολικής συμπεριφοράς. Οπότε όχι, δεν έπεσα με αυτό που λες.


Όμως φυσικά είναι πιθανό να έχεις δίκιο και να είναι κακή η συνεργασία της φίλης με την ψυχολόγο, αν πραγματικά δεν έχουν γίνει βήματα μέσα σε έξι χρόνια προσπάθειας. Δυστυχώς πρέπει να πάρεις απόφαση ότι ακόμα και όλα τα δίκια του κόσμου να έχεις, δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο από αυτό που κάνεις ήδη: να λες την άποψη σου διακριτικά και ξεκάθαρα χωρίς να γίνεσαι πιεστική. Και να είσαι εκεί, δίπλα της, ως φίλη της.


Η ίδια είναι ευχαριστημένη με την ψυχολόγο της; Τι λέει όταν εκφέρεις την άποψη σου; Πέρα από την άποψή σου, μπορείς να της προσφέρεις και μια πλατφόρμα για να εκφραστεί, και να ακούσεις τις σκέψεις της. Μερικές φορές θεωρούμε πρόοδο ό,τι θα βελτίωνε την δική μας ζωή, αλλά ο κάθε άνθρωπος θεωρεί πρόοδο και εξέλιξη κάτι εντελώς διαφορετικό.

________________

3.

Καλά εκεί στη lifo δημοσιεύουν συνταγή γρανίτας με gin tonic χωρίς το δικό σου ISO;
Επειδή ούτε σταγόνα gin δεν δέχομαι να πάει χαμένη παρακαλώ θερμά για την αποψή σου επί της εν λόγω συνταγής!
 

Μου άρεσε πάρα πολύ! Αυτό που θα άλλαζα στη συνταγή, είναι ότι εκτός από τις φέτες αγγούρι, που είναι ωραίες οπτικά, θα έβαζα και χυμό αγγουριού. Οι φέτες είναι μόνο διακόσμηση, αλλά χρειάζεται και λίγο γεύση. Επίσης πιστεύω ότι το τζιν που ταιριάζει περισσότερο απ' όλα με το αγγούρι είναι το Hendrick's.

________________
4.

Στο πρόσφατο επεισόδιο του Grey's Anatomy πεθαίνει ο πρωταγωνιστής Derek Sheperd. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως αρκετοί fans κατηγορούν την σεναριογράφο Shonda Rhimes πως δεν είχε δικαίωμα να γράψει αυτό το τέλος για τον Derek, θεωρώντας το ασέβεια απέναντί τους.

Που αποδίδεις την πεποίθηση των τηλεθεατών ότι επειδή παρακολουθούν πιστά ένα show έχουν και το δικαίωμα να ορίσουν το πως θα εξελιχθεί η ιστορία; Πρέπει ένας σεναριογράφος να δρα κατά το δοκούν ή πρέπει να αφουγκράζεται τις επιθυμίες του κοινού;- Τηλεθεατής

 

Πολύ μου άρεσε η ερώτηση.


Η πρώτη μου αντίδραση ήταν 'φυσικά και πρέπει ένας σεναριογράφος να δρα κατά το δοκούν'. Μετά συνειδητοποίησα ότι αντέδρασα έτσι επειδή αυθόρμητα ταύτισα τον σεναριογράφο με τον συγγραφέα. Όμως δεν είναι η ίδια δουλειά. Για την ακρίβεια, μετά την εμφάνιση του ίντερνετ, αυτές οι δύο διαδικασίες έχουν απομακρυνθεί πάρα πολύ η μια από την άλλη.
Ο σεναριογράφος πρέπει να ακολουθεί το όραμα του, αλλά ο σεναριογράφος υπάρχει μόνο όσο υπάρχουν θεατές. Ένα αδιάβαστο βιβλίο εξακολουθεί να είναι ένα βιβλίο που κάποιος κάποτε μπορεί να το διαβάσει, αλλά ένα σενάριο που βρίσκεται μόνο στο χαρτί, δεν είναι ισότιμο με ένα που έχει αποκτήσει ζωή στην τηλεόραση. Αρχικά χρειάζεται να πιστέψουν στο σενάριο κάποια στελέχη κάποιου καναλιού, αλλά για να ανθίσει και να αποκτήσει δική του ζωή, όπως το Grey's Anatomy, χρειάζεται να συμβεί κάτι μαγικό: να βάλουν την ιστορία στη ζωή τους άνθρωποι, και να περιμένουν τη συνέχεια με αγωνία. Η συμμετοχή των θεατών είναι αυτό που κρατάει μια τηλεοπτική ζωντανή. Δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας, αλλά είναι πολύ σημαντικός.


Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ο σεναριογράφος να πηγαίνει με τα νερά και τις επιθυμίες των θεατών. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να τους προκαλεί, να μην τους αφήνει να εφησυχάζουν και να μην αισθάνονται ότι ξέρουν τι θα γίνει στη συνέχεια. Το τι περιμένουν είναι πια, με το ίντερνετ, πάρα πολύ εύκολο να καταλάβει ένας σεναριογράφος, οπότε μπορεί να επιλέξει δρόμους εύκολους ή αναπάντεχους. Το ζήτημα είναι – για μένα – να μην τους αποξενώσει τόσο ώστε να εγκαταλείψουν τη σειρά. Δεν μπορεί να τους ευχαριστήσει όλους, αλλά ίσως πρέπει να λαμβάνει υπόψη του το φανατικό κοινό, την ομάδα που καταλαβαίνει το σενάριο όπως ο σεναριογράφος θέλει να γίνει κατανοητό.


Αν προκύψει ένας ηθοποιός που δεν τα βρήκε στα λεφτά με την παραγωγή και θέλει να φύγει έτσι κι αλλιώς. Τότε ένας σεναριογράφος δεν έχει και πολλές επιλογές, παρά να αποδείξει πόσο τεράστιο ταλέντο είναι.


________________
5.


Δε ξέρω αν αυτό που θέλω να εκφράσω είναι πρόβλημα ή μόνο εγώ το βλέπω έτσι απλά με απασχολεί ιδιαίτερα. Είμαι 17 και είμαι με ένα παιδί σχεδόν 3 χρόνια. Δε λέω, μια χαρά τα πάμε (υπήρξαμε και καλύτερα) αλλά τώρα τελευταία δεν κάνουμε τίποτα σχεδόν μόνοι μας. Για καφέ με την παρέα, για ποτό με την παρέα. για φαγητό με την παρέα και πάει λέγοντας. Γενικότερα πρώτα θα κανονίσει με τους φίλους του και αν δεν μετά θα ψάξει εμένα. Δεν λέω πως ποτέ δεν μου λέει να βρεθούμε απλά όταν έχουμε τις ευκαιρίες δεν τις εκμεταλλευόμαστε (ως γνωστόν πάω σχολείο και βλεπόμαστε ανά 4-5 μερες περίπου). Δε θέλω να αρχίσω να σκέφτομαι ότι κουράστηκα και ότι ενδιαφέρομαι μόνο εγώ. Σκέφτηκα να του μιλήσω αλλά είναι ξεροκέφαλος και θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί οπότε δεν το επιχείρησα... Αυτά. -πρόβλημα ή όχι

Δεν το επιχείρησες επειδή είσαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί, ή επειδή δεν είσαι σίγουρη για την απάντηση που θα πάρεις, και φοβάσαι μήπως είναι δυσάρεστη; Ακούγεσαι πολύ συγκροτημένος και ψύχραιμος άνθρωπος, μακάρι να ήμουν έτσι στα 17. Νομίζω ότι είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε σου συμβεί (σχετικά με αυτή τη σχέση, όχι οτιδήποτε, γενικώς).


Αν κάτι μας απασχολεί ως πρόβλημα, τότε είναι πρόβλημα, δεν χρειάζεσαι την έγκριση μου ή την έγκριση του για να το θεωρείς τέτοιο. Αν αποφασίσεις να το συζητήσεις μαζί του, μην επικεντρωθείς τόσο στην απάντηση ,στη συζήτηση, ή στα λόγια, αλλά στη μη λεκτική επικοινωνία. Η ανάλυση που έχεις κάνει ως τώρα είναι στη σωστή κατεύθυνση. Και μια ακόμη δυνατότητα που σου δίνεται, που είναι η πιο σημαντική, είναι η εξής: αν πιστεύεις ότι είσαι διαθέσιμη και αυτό δεν αναγνωρίζεται, σταμάτα να είσαι τόσο διαθέσιμη. Μην περιμένεις από τον άλλον να σου δείξει τι θέλει, δείξε εσύ τι είσαι διατεθειμένη να δώσεις.


________________
6.

Καλησπέρα Α,μπα μου!

Μία από τις βασικές μου απασχολήσεις είναι το γράψιμο, το αγαπώ πολύ . Γράφω διηγήματα και αρκετή ποίηση. Το πρώτο-πρώτο μου ποίημα το είχα γράψει απ'ότι θυμάμαι, γύρω στα 9! Θέλω να πω, το κάνω αυτό από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αν και τώρα είμαι μόνο 20 ακόμα.
Αυτά που γράφω τα μοιράζομαι κατά καιρούς με 2-3 στενούς φίλους ή τη μαμά μου, ωραία. Όμως θα ήθελα να το πάω ένα βήμα παραπέρα και να κάνω κάτι με όλο αυτό το υλικό.

Με μια καθηγήτρια που το είχα συζητήσει, η οποία με υποστήριζε πάντα, μου πρότεινε να έχω ένα μπλογκ και να τα ανεβάζω, εφόσον έτσι λειτουργεί πλέον ο σύγχρονος και νέος αναγνώστης. Το δοκίμασα, αλλά ένιωσα ότι δεν με κάλυψε.

Έστω ότι είναι καλά αυτά που υπάρχουν ήδη στα συρτάρια μου, τί τύχη θα είχα ν' απευθυνθώ σ έναν εκδοτικό οίκο-όχι ακόμη, να μαζέψω άλλα 3-4 χρονάκια ας πούμε. Είναι πράγματι πολύ δύσκολο στην Ελλάδα του σήμερα. Όμως τί θα γίνει με το νέο αίμα ποιητών, πώς θα βγουν στον ήλιο; Να σημειώσω πως κάνω γενικά καλλιτεχνικές σπουδές, πάνω στο θέατρο και στην ιστορία της τέχνης. Αν όλα πάνε καλά, θα βρίσκομαι επαγγελματικά ήδη σ' ένα καλλιτεχνικό περιβάλλον. Λες να είναι πιο εύκολο τότε; Τί μου προτείνεις;

Ευχαριστώ αγαπημένη!- -carlie

Ξεκινώ από το τέλος: ρωτάς αν οι κατάλληλες γνωριμίες θα σε βοηθούσαν; Η απάντηση είναι ναι. Ολοκληρωτικά, και απόλυτα, ναι. Ό,τι και να γίνει, όποιο δρόμο και αν διαλέξεις.


Για την ουσία της ερώτησης: αν καταλαβαίνω καλά, αυτό που θέλεις είναι να σε διαβάζουν περισσότεροι άνθρωποι από το στενό φιλικό περιβάλλον και τη μαμά σου. Απόλυτα κατανοητό. Για να γίνει αυτό, υπάρχουν δύο δρόμοι: ο επίσημος, μέσα από εκδότη, ένας δρόμος ιδιαίτερα δύσκολος, που φέρνει κάποια καταξίωση. Και ο ανεπίσημος, μέσα από την αυτοδημοσίευση, που σου δίνει το ίντερνετ. Ένας δρόμος πανεύκολος, αλλά για την καταξίωση μέσα από αυτό τον δρόμο, πρέπει να παλέψεις πάρα πολύ.


Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Ή θα προσπαθήσεις με τους εκδοτικούς οίκους, ή μόνη σου, στο ίντερνετ. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με το μπλογκ 'που δε σε κάλυψε'. Αυτό χρειάζεται μεγάλη συζήτηση, γιατί αν εννοείς ότι και πάλι δεν σε διάβασαν πολλοί άνθρωποι, αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς και διάφορους παράγοντες. Τα μπλογκ είναι ήδη ξεπερασμένα, αλλά η διείσδυση στον κόσμο που διαβάζει μέσα από το ίντερνετ είναι κάτι που είναι πραγματοποιήσιμο. Χρειάζεται τέχνη, προσωπική δουλειά, και κάποιες γνώσεις για τα πώς λειτουργούν οι ομάδες στο ίντερνετ. Αν με το 'δε με κάλυψε' εννοείς 'δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω και νιώθω έξω από τα νερά μου', τότε θα πρέπει να δοκιμάσεις τον δρόμο των εκδοτικών οίκων.


Σε αυτή την περίπτωση, ο όγκος της δουλειάς δεν έχει σημασία. Στο ίντερνετ μπορείς να δημοσιεύσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις, αλλά αν το πας από την παραδοσιακή οδό, θα πρέπει να έχεις έτοιμο το καλύτερο που έχεις γράψει ποτέ, στην ιδανικότερη μορφή του. Μπορεί να το έχεις ήδη, μπορεί να μη νιώθεις ότι έχεις φτάσει εκεί που θέλεις και ότι χρειάζεσαι χρόνο, αυτό το ξέρεις εσύ μόνο. Ό,τι και να αποφασίσεις, εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Θα υπάρξουν πολλοί νέοι ποιητές που θα μείνουν στα σκοτάδια, όπως πολλοί έμειναν στα σκοτάδια του παρελθόντος. Η Ελλάδα του σήμερα είναι ζορισμένη, αλλά μην ωραιοποιούμε τα πράγματα, δεν υπήρξε ποτέ εποχή εύκολη για ποιητές.

________________
7.

Πως μπορεις να ξεπερασεις εναν χωρισμο μετα απο 2 χρονια οταν η κοπελα σου που ηταν καταθλιπτικια εκανες τα παντα για να ειναι χαρουμενη βρηκε αλλον κατευθειαν?

Αναγνωρίζοντας ότι αυτό δε σημαίνει ότι αυτός ο άλλος αξίζει περισσότερο από σένα, ούτε ότι η κοπέλα σταμάτησε να είναι καταθλιπτική.


Αυτό που θέλεις να πεις όμως, νομίζω, είναι ότι 'τα'δωσα όλα κι έμεινα στον άσσο'. Είναι ανθρώπινη σκέψη, αλλά είναι παιδική, ανώριμη, χειριστική, και δεν σε τιμά. Δεν εξαγοράζεις την αγάπη των άλλων με την προσφορά. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να μένει μαζί σου επειδή εσύ του φέρεσαι καλά. Προσφέρεις γιατί έτσι θέλεις, αν το θέλεις. Αν δεν το θέλεις, μην το κάνεις.

23

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
#1 Έχετε συμφωνήσει ότι κάποια στιγμή θα παντρευτείτε και θα κάνετε παιδιά. Άρα θέλει γάμο. Το να μην θέλει αυτή τη στιγμη ίσως είναι οικονομικοί οι λόγοι ή άλλοι στους οποίους συμφωνείτε, άρα δεν θα ήθελες ούτε κι εσύ άμεσα, αλλά δείχνεις να θέλεις και πολύ μάλιστα. Ψαξου να βρεις τι θες εσύ και μόνο εσύ. Το θες γιατί πρέπει, ότι τριανταρίζεις και πρέπει να το κάνεις, ότι το ζητάει ο πατέρας σου, ότι θες η σχέση σας θα γίνει πιο υπεύθυνη νομικά άρα και πιο ασφαλής ή ό,τι άλλο μπορεί να είναι; Αλλά εφόσον ήδη ψάχνετε να αγοράσετε σπίτι (από όσο κατάλαβα είναι στα πιο άμεσα σχέδια από ότι ο γάμος) θα χρειαστεί να έχετε ένα κάποιου είδους συμβόλαιο αν όχι γάμου ίσως ένα σύμφωνο συμβίωσης ας πούμε. Όσο για τον πατέρα σου θα συμφωνήσω με την α μπα.
#1 εγω παντως διαφωνω με την Αμπα! Πιστευω οτι η #1 θελει το ιδιο ακριβως πραγμα με τον πατερα της, αναρρωτιεται και η ιδια τι θα γινει με το γαμο και γι αυτο το θεμα επανερχεται ξανα και ξανα. Δεν ειναι κακο να θελεις γαμο αρκει να μπορεις να το παραδεχθεις! Και αν δεν θελεις ελπιζω να συμφωνεις οντως με τους λογους που εχει ο φιλος σου (που δε μας του λες να σχηματισουμε κι εμεις καμια ιδεα..) και να μην υποκρινεσαι οτι εισαι ΟΚ για να μη σε πει "συντητηρικη" ο φιλος σου. Αναλογως τους λογους που εχει ο φιλος σου μπορει να πρεπει η να τον παρατησεις η να παραμεινεις μαζι του...
#4Είχα διαβάσει παλιά σε ένα κινηματογραφικό site ένα άρθρο σχετικό με την ερώτηση σου και εκεί ανέφεραν ότι ο γενικός κανόνας όσον αφορά την ικανοποίηση των φαν είναι το « Don’t give them what they want, give them what they need»
#1 Tο πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να ξεκαθαρίσεις αν το ΔΙΚΟ ΣΟΥ πρόβλημα είναι η συμπεριφορά του πατέρα σου ή η έλλειψη δαχτυλιδιού.1) Αν είναι το πρώτο, δεν είναι δική σου ευθύνη η συμπεριφορά του πατέρα σου αφενός, έτσι ώστε να μπεις στη διαδικασία να κάνεις κάτι για να την αλλάξεις. Και, αφετέρου, από πού κι ως πού έχει ο πατέρας σου λόγο για τα προσωπικά σου; Εσύ του τον παραχώρησες. Που σημαίνει εσύ μπορείς και να τον αποσύρεις. Αν το κάνει για συναισθηματικό εκβιασμό, είναι κατάπτυστος. Φροντίζει δηλαδή εγνωσμένα να σου δημιουργεί πρόβλημα για να λύσει ένα δικό του. Να τον χαίρεσαι! Πλάνταζε στο κλάμα και ντάντεψέ τον λίγο ντε... (NOT) Ούτε με την συμβουλή της Α, μπα συμφωνώ. (Η οποία είναι αντιφατική έτσι κι αλλιώς : Από τη μία δεν συζητάει με "τρομοκράτες", από την άλλη επενδύει στην επικοινωνία μαζί τους.) Για να συζητήσεις με κάποιον ώριμα, πρέπει να φέρεται και ώριμα. Αν δεν καλλιεργήσει το κατάλληλο έδαφος, πού θα αναπτυχθούν οι ώριμες συζητήσεις; Οι συναισθηματικοί εκβιασμοί είναι μείζων βλαπτικός παράγοντας του κλίματος και του εδάφους, όπως αντιλαμβάνεσαι. Αν δεν αλλάξει μόνος του συμπεριφορά και δεν σου ζητήσει και συγγνώμη για την πρότερη απαράδεκτη στάση του, ξέγραψέ τον και τέλος. Υποθέτω πως δεν θεωρείς πως αξίζει να κρατάς εκβιαστές στη ζωή σου.2) Αν είναι το δεύτερο, τότε οι λόγοι που σου δίνει το αγόρι σου δεν σε πείθουν, αντίθετα με ό, τι λες. Άλλο ενδεχόμενο είναι να σε πείθουν, αλλά να μην σε καλύπτουν. Εδώ, πρέπει να αποφασίσεις τί σου συμβαίνει. Να διαχωρίσεις τις επιθυμίες σου από τις δικές του. Στη συνέχεια να δεις ψυχρά και αποστασιοποιημένα την κατάσταση προκειμένου να αντιληφθείς τί ακριβώς είναι αυτό στην σχέση σου που δεν πάει όπως το θέλεις, πού κάνεις λάθος εσύ (ποιά συμπεριφορά ή επιλογή σου αναστέλλει την επιθυμητή της πορεία), και τί μπορείς να κάνεις εσύ για να την επαναφέρεις, από εδώ και έπειτα. Και, τέλος, ο σύντροφός σου τί κινήσεις έχει κάνει μέχρι τώρα για να οδεύσει η σχέση σας προς γάμο; Εσύ τί κινήσεις έχεις κάνει μέχρι τώρα για να οδεύσει η σχέση σας προς γάμο; Η δική μου γνώμη είναι πως δεν υπάρχουν λόγοι και δικαιολογίες για να μη θέλει κάποιος να σε παντρευτεί τώρα ενώ υποτίθεται το σκοπεύει για μετά... Εκτός κι αν είναι ήδη παντρεμένος ή έχει άλλες νομικές υποχρεώσεις που τον αποτρέπουν από την επίσημη ένταξή σου στη ζωή του (για να σε προστατεύσει από μπλεξίματα) ή τέλος πάντων έχει ένα βουνό από χρέη κλπ. - καταλαβαίνεις πάντως τί εννοώ. Μόνο αυτούς τους λόγους δέχομαι ως αληθινά αποτρεπτικούς. Κανέναν άλλον. Ό, τι κι αν σου λέει αυτός, όλοι οι άλλοι λόγοι εμένα μου φωνάζουν ότι ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ να σε παντρευτεί ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΕΙ στο μέλλον - ακόμα τουλάχιστον. 3) Αν είναι και τα δύο, καλά ξεμπερδέματα. (lol)
#1. Κοίτα πιστεύω ότι το πρόβλημα με τους γονείς σου είναι ότι ανησυχούν γιατί σε βλέπουν να επενδύεις πάρα πολύ στη σχέση σου σε σημείο να σηζητάς να αγοράσετε σπίτι μαζί. Ενώ θεωρούν ότι ο φίλος σου δεν είναι έτοιμος 100% γι' αυτό το βήμα (για μία κοινή ζωή) λόγω του ότι αρνείται να παντρευτείτε. Καλός ή κακός οι γονείς έχουν μεγαλώσει σε άλλη εποχή όπου η κοινωνία τότε έταζε ότι πρώτα παντρεύεσαι και μετά αγοράζεις σπίτι σαν ζευγάρι. Καλό θα ήταν να το συζητήσεις μαζί τους και να τους εξηγήσεις τους λόγους που δεν θέλετε να παντρευτείτε ακόμα, όπως σου είπαν και οι παραπάνω σχολειαστές. Βέβαια με το να επιμένεις κι εσύ τόσο πολύ για δαχτυλίδια και πρόταση γάμου μήπως δεν είσαι τόσο κατά του γάμου και θέλεις μία επιβεβαίωση από το σύντροφό σου ότι αυτά που λέτε κάποια στιγμή θα γίνουν πραγματικότητα;
#1 δεν διαπραγματευόμαστε με τρομοκράτες. τι ωραίο. η τρομοκρατία δεν θα περάσει. λέτε να πάω να τα κάνω τατού στο μπράτσο μου;; άσε θα πάω να τα κάνω τατού στον πατέρα μου. ελπίζω να πιάσει...χωρίς πλάκα τώρα αφήνουμε πολλές φορές τους γονείς μας να επεμβαίνουν σε πράγματα που δεν θα έπρεπε και το κυριότερο να μας γαμάνε την ψυχολογία. στην καλύτερη. στη χειρότερη μπορεί να μας γαμήσουν και μια χαρά σχέση. κοπέλα της ένα κράτα γερά...
#7 Αν και συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγιση της Α μπα, διαφωνώ με την αυστηρότητα με την οποία χαρακτηρίζει τη σκέψη του ερωτώντος σχετικά με την παραμονή στον άσσο. Είναι ανθρώπινη σκέψη. Τελεία. Αυτό από μόνο του περιλαμβάνει αδυναμία. Αν ήθελα να συμπληρώσω "αλλά" θα έλεγα: "Είναι ανθρώπινη σκέψη, αλλά παντελώς άσχετη με το θέμα, γιατί δεν μιλάμε για εμπορική συναλλαγή..." και όλα όσα παρατίθενται στην απάντηση.
#7 Αν κ υπάρχει πιθανότητα αυτό που θα πω να μην ανταποκρίνεται στην περίπτωση σου,καθότι δεν γνωρίζουμε αιτίες και συνθήκες χωρισμού πρέπει να σκέφτεσαι αυτό:Εγώ έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και δεν το μετανιώνω.Μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ. Στην τελική εκείνος/εκείνη έχασε έναν άνθρωπο που τον αγάπησε και εγώ κάποιον που δεν τα εκτίμησε. Ποιός είναι ο πραγματικά χαμένος;
Ερώτηση 1, συμφωνώ με τη συμβουλή της Αμπα σχετικά με τη σχέση σου με τον μπαμπά σου, δεν πιστεύω όμως ότι η απάντηση καλύπτει πλήρως την ερώτησή σου. Είμαι μεγαλύτερή σου, πάντα είχα μακροχρόνιες σχέσεις των 3-4 χρόνων στις οποίες υπήρχε έρωτας, συντροφικότητα, με κάποιον ζήσαμε και μαζί για 2 χρόνια. Με όλους "συζητούσαμε" για μέλλον, γάμο και παιδιά, με τρόπο που με έκανε να το θεωρώ δεδομένο πως θα γίνει. Αλλά guess what, δεν έγινε ποτέ γιατί κανείς δεν έφτασε ποτέ να δώσει σάρκα και οστά στις υποθετικές συζητήσεις, κάνοντας μια αληθινή πρόταση γάμου (με ή χωρίς δαχτυλίδι, για μένα η ουσία είναι να φτάσει το ζευγάρι στ'αλήθεια να παντρευτεί). Το μήνυμά μου λοιπόν είναι απλά, βρες τι είναι αυτό που θέλεις και που θα σε κάνει ευτυχισμένη και πλήρη, και διεκδίκησέ το - απλο τη ζωή, όχι αναγκαστικά απλο τον τωρινό σου σύντροφο, που απ'ότι καταλαβαίνω δεν θέλει αυτή τη στιγμήνα δεσμευτεί.
Διαβάζοντας το #1 σκέφτηκα κάπως αντίστοιχα. Δεν είναι ο μπαμπάς. Δεν είναι το δαχτυλίδι. Είναι που κάποια πράγματα σε κρατούν σε ανασφάλεια, γιατί αρνείται να κάνει κανονική πρόταση (αυτά τα περί "μα τι νόημα έχει ένα δαχτυλίδι, είναι μόνο κάλυψη ματαιοδοξίας" τύπου, δεν ξέρω αν τα άκουσες). Είναι οι φόβοι σου ότι δεν θέλει. Ενδεχομένως αυτά ακούς κι από το σπίτι, γιατί 8 χρόνια είναι πολλά για να τα δεχτεί ο γονιός που ανησυχεί έχοντας δει διάφορα και δεν καταλαβαίνει ότι πιέζοντας μπορεί να προκαλέσει αυτό που φοβάται και η προφητεία να αυτοεκπληρωθεί.Δες αν τον θες πραγματικά. Σιγουρέψου ότι η επιθυμία σου για δέσμευση μαζί του είναι -ακόμα - πραγματική και όχι άγχος για τα χρόνια που "θα πάνε χαμένα" αν αποφασίσεις αλλιώς. Δες μήπως το γεγονός ότι σε άφησε να "παρακαλέσεις" εσύ για δαχτυλίδι, αντί να στο χαρίσει μόνος του δηλώνοντας με αυτό το τρόπο ότι σε θεωρεί σημαντική, ότι μόνο με σένα μπορεί να σκεφτεί τη ζωή του κι ότι αυτό είναι τόσο σημαντικό γι αυτόν που δεν θέλει να αφήσει πιθανότητα να σε χάσει, από μόνο του, δε σε έχει κάνει να παγώσεις μέσα σου γι αυτόν. Αν τελικά παντρευτείτε με το καλό, μπορεί να συνεχίσεις να του το χρεώνεις αυτό. Ότι φταίει που σε έριξε εκεί που είσαι τώρα (το λέω γιατί στο τέλος λες πως δε Σ αρέσει η δική σου συμπεριφορά).
Χμμμ, καλό θα ήταν να μην του το χρεώνει μια ζωή γιατί έτσι θα είναι πάντα ένα σημείο τριβής που δε χρειάζεται να υπάρχει. Εκτός αν εννοείς να το χρεώνει στον πατέρα, οπότε ναι, οκ.
Εννοώ στον άντρα της. Προφανώς δεν είναι ωραίο να του το χρεώνει, γι αυτό το ανέφερα, αλλά ίσως αυτό πρέπει να το δει ο σύντροφός της. Στο ζητά η γυναίκα που είσαι μαζί της τόσα χρόνια, για να στο ζητά το θεωρεί σημαντικό αυτή, για ποιο λόγο δεν το κάνεις, ακόμα κι αν δεν το πιστεύεις ο ίδιος...Όταν μαζευτούν δύο τρία τέτοια που την οδηγείς σε υποτιμητικές θέσεις, αν φύγει την έχασες κι αν μείνει μακροπρόθεσμα τη γ@μ#σες γιατί μπορεί να μη στα συγχωρήσει και να τα βρίσκεις μπροστά σου συνεχώς.
"Δεν είναι ο μπαμπάς". Όχι, είναι ο μπαμπάς. Και είναι και η ίδια. Το ζευγάρι μπορεί να θέλει να ζήσει με τους όρους του 38 χρόνια, οι γονείς έχουν μια διαφορετική οπτική πάνω σε τέτοια ζητήματα αλλά στο τέλος της ημέρας, η ζωη του καθενός είναι δική του κι όχι των γονιών του.
4Καθαρά εμπειρικά, από όσα διαβάζω πάνω σε αυτό το θέμα όλα αυτά τα χρόνια, έχω παρατηρήσει ότι τη βασική γραμμή για την τύχη των πρωταγωνιστών και της υπόθεσης σε μια σειρά τη δίνει αποκλειστικά το κανάλι. Οι δημιουργοί προτεινουν το concept και οι δεκάδες σεναριογράφοι δουλεύουν σε αυτό. Ο Ντέρεκ πέθανε βίαια γιατί τα τσούγκρισε με τον δημιουργό της σειράς και κατ' επέκταση με το κανάλι. Ο Ντέξτερ δεν σκοτώθηκε στο τέλος γιατί πάτησε πόδι η Showtime. Επίσης, καταστράφηκε όλη η 8η σεζόν και έγινε ο περίγελος των φινάλε γιατί η showtime έβαλε τους σεναριογράφους να γράψουν σερί ενάμιση χρόνο για να τελειώσει νωρίτερα ο Ντέξτερ και να δώσουν πάσα στο βαρετό Ray Donovan. Μακάρι το κοινό να είχε τόση επιβολή. Δυστυχώς τα παραδείγματα είναι πολλά, πέρα από όσα έγραψα και όλα έχουν να κάνουν με συμφωνίες καναλιών.Είναι στη μαεστρία του σεναριογράφου το αν θα καταφέρει να μετατρέψει τα δεδομένα που του δίνονται σε κάτι μαγικό. Οι μόνοι που κατάφεραν να κάνουν πραγματικά ό,τι θέλουν είναι οι δημιουργοί του Breaking Bad. Ακόμη και στο Game of Thrones μέχρι την 4η σεζόν είχανε θέματα και περιορισμούς στο budget γι' αυτό και δεν δείχνανε τόσες σκηνές με δράκους. Σαν δικαιολογία λέγανε ότι δεν θέλουν να γίνουν "δρακοσειρά", αλλά όταν τους δώσαν παραπάνω χρήματα στην 5η, είδαμε - ευτυχώς - τα αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τα κουτσομπολιά που κυκλοφόρησαν για το Greys, o Ντέμπσι τα τσούγκρισε με την δημιουργό της σειράς, γιατί απατούσε την γυναίκα του με μία intern. Το έμαθε η συμπρωταγωνίστρια, τα 'πε στη σεναριογράφο κ στη γυναίκα του, ακολούθησε διαζύγιο, και στα παρασκήνια στράβωσε το κλίμα. http://dlisted.com/2015/05/14/patrick-dempsey-might-have-been-fired-from-greys-anatomy-for-passing-his-peen-to-an-intern/
#1 Συμφωνώ με την Α, μπα, το θέμα το έχεις με τον πατέρα σου κ όχι με τον σύντροφο σου, προσπάθησε να συζητήσεις μαζί του κ να του εξηγήσεις τι θέλεις κ τι συζητάς με τον φίλο σου, πράγματι ο γάμος είναι το σημαντικότερο συμβόλαιο απέναντι όχι σε εσάς κ τις οικογένειες σας αλλά στο κράτος!!
Με μπέρδεψες ρε συ 1, αλήθεια. Θες να παντρευτείς τον τύπο ή όχι; Γιατί μια καταλαβαίνω ναι και μία ότι δε σε πειράζει. Και έπειτα: θες να παντρευτείς και θες δαχτυλίδι ή δε σε νοιάζει; Προσωπικά πιστεύω ότι 8 χρόνια σχέσης είναι αρκετά για να ξέρεις αν θες να μείνεις με τον άλλον ή όχι σε ένα συμβόλαιο στο οποίο, όπως λέει και η Λένα, δεν είναι "παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω". Και είναι απόλυτα κατανοητό να θες να το κάνεις μετά από τόσα χρόνια, ειδικά όταν τα τελευταία δύο μένετε μαζί, πληρώνετε πράγματα μαζί και κάνετε άλλες συναλλαγές μαζί. Δεν είναι μόνο για τα παιδιά το θέμα. Και κατ' εμέ θα έπρεπε να μας απασχολεί όταν ο άλλος δεν είναι διατεθειμένος να δεσμευτεί (νομικά πάντα). Στην τελική, αν γίνει οτιδήποτε, για το κράτος θα είσαι πλέον εσύ αυτή που παίρνει τις αποφάσεις και όχι οι συγγενείς του (που θα μπορούσαν να μη σε χωνεύουν πχ). Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω πιστεύω.Άσε τον πατέρα σου να σου ζαλίζει τον έρωτα κατά τα άλλα. Ο γάμος είναι μια δική σου, πολύ προσωπική απόφαση και πολύ προσωπική στιγμή. Κανένας δεν έχει λόγο στο γιατί παντρεύεσαι ή δεν παντρεύεσαι, πώς και πότε το κάνεις. Μόνο οι δύο σύντροφοι. Κανένας άλλος. Εκτός αν χρηματοδοτείται ο γάμος από άλλους. Αυτό.
#4Μου θύμησες τους Ψίθυρους Καρδιάς του Μανουσάκη στην προ ίντερνετ εποχή που ο ίδιος ήθελε να χωρίσουν στο τέλος ο μπαλαμός με την Ερατώ αλλά τον έπιασαν τόσοι πολλοί τηλεθεατές στον δρόμο και τον παρακάλεσαν να τους αφήσει να μείνουν μαζί (και να επικρατήσει η αγάπη που νικά όλα τα εμπόδια) που αποφάσισε εντέλει να τους γράψει ένα ευτυχισμένο τέλος. Υποχώρησε δηλαδή στο τεράστιο κοινό του για να μην τους αφήσει δυσαρεστημένους.