Το σύμβολο που είχαμε ανάγκη

Facebook Twitter
11

Κάθε εποχή είχε τα σύμβολα της όμως σήμερα η γέννηση και ο θάνατος τους είναι τόσο γρήγορος όσο ένα «τσακ» για να ανοίξεις πέντε παράθυρα στην οθόνη.

Ο θάνατος του Αλέξη Γρηγορόπουλου έφτιαξε ένα σύμβολο που θαρρείς ότι πεινούσαμε για αυτό. Κομματάκι, κομματάκι τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κανάλια, κόμματα και λοιποί «τρώνε» το νεκρό παιδί.

Χωρίς σεβασμό στην μνήμη του, χρησιμοποιούν το θάνατο του για να ενισχύσουν κόμματα το δήθεν επαναστατικό προφίλ τους η μια πλευρά και το καλό των νοικοκυραίων η άλλη. Μοιράζουν τα κουκιά στο τέλος και σκέφτονται σαν ξελιγωμένοι για μονάδες δημοτικότητας image makers την επιτυχία και την χασούρα. Μετά το σύμβολο ξεχνιέται του χρόνου πάλι. Σε λίγες ώρες θα ακουστούν στο twitter τα τιτιβίσματα των επαναστατών. Με το κομμάτι της πίτσας στο ένα χέρι και το ποντίκι στο άλλο, οι ψηφιακοί επαναστάτες θα μας ζαλίσουν με τα διδάγματα τους. Στο Facebook τα κειμενάκια της επανάστασης θα αναζητήσουν τα «like». Σε λίγες ώρες η «επέτειος» θα τελειώσει και θα επιστρέψουμε στα «δικά μας».

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος υπάρχει μόνο μέσα από τους ανθρώπους που τον έζησαν από κοντά. Αυτοί πενθούν πραγματικά. Αυτοί θυμούνται όχι μόνο σήμερα αλλά και μια καλοκαιρινή μέρα πάνω από την στοίβα ενός νεροχύτη μπορεί να βάλουν τα κλάματα.

Όλοι οι άλλοι «Remember Remember the 6th of December». Εντάξει, βάλε τώρα το «V for Vendetta» να χαλαρώσεις.

Το πόσο μεγάλη ανάγκη έχει η εποχή αυτή από την κατασκευή συμβόλων φάνηκε με την αυτοκτονία του άντρα στο Σύνταγμα ή ακόμα και με εκείνο τον ξεβράκωτο που έτρεχε να συναντήσει την Μέρκελ «για να δείξει ότι μας τα πήραν όλα και μείναμε γυμνοί». Προκαλώ, όλους αυτούς τους πιστούς των συμβόλων να μου πουν το όνομα του άντρα που αυτοκτόνησε στο Σύνταγμα και την ημέρα που έγινε χωρίς να γκουγκλάρουν. Δύσκολο. Ο άντρας ξεχάστηκε μέσα σε ένα μήνα όπως ξεχνιούνται οι θάνατοι των γέρων. Αφού τον έκοψαν και αυτόν κομματάκια στα κανάλια, αφού έγινε σύμβολο της δυστυχίας για μια εβδομάδα, αφού τρέλαναν τον κόσμο με τα χαζοτιτιβίσματα τους, μετά next please.

Η εκμετάλλευση του Αλέξη Γρηγορόπουλου έχει διάρκεια διότι έχασε την ζωή του νέος. Θα συνεχίσουν να τον εκμεταλλεύονται όπως τους συμφέρει τα χρόνια που έρχονται. Ντρέπομαι για την ασέβεια που δείχνουν και αυτό είναι το μοναδικό μου συναίσθημα την σημερινή μέρα.

11

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Πρακτικά θα συμφωνούσα με κάθε λέξη του άρθρου, αλλά τελικά δε συμφωνώ. Καταλαβαίνω το πνεύμα του. Ένα τυχαίο παιδί, που δεν είναι ήρωας, ηρωοποιείται από κάτι τυχαίο, από μια δική μας ανάγκη να χειροκροτήσουμε, να καταναλώσουμε. Υπάρχει φτήνια σ'αυτό. Βεβαίως. Θα θέλαμε το μύθο προϊόν σοβαρότητας, σοφίας, κι όχι επιπολαιότητας και φτήνιας. Μήπως όμως πρόκειται για ακαδημαϊσμό από πλευράς μας;Ο Μπόρχες αναγνώριζε στο Χόλιγουντ, το γνωστό Χόλιγουντ με τις τόσες υπερβολές του, πολλές καλλιτεχνικές αρετές, ενώ στεκόταν επιφυλακτικός απέναντι σε έργα όπως είναι ο Οδυσσέας του Τζόυς. Υπάρχει μια αλήθεια στα λόγια του.
@Βαγγελη Δεν ψάχνω κανένα μύθο "προϊόν σοβαρότητας, σοφίας, κι όχι επιπολαιότητας" όπως γράφεις. Δεν θεωρώ ότι ο Γρηγορόπουλος είναι μύθος ούτε κολλάει το σχόλιο για Μπόρχες και Χόλιγουντ. Είναι ένα εγχώριο σύμβολο της εποχής προς κατανάλωση απο την πλευρά αυτών που έχουν συμφέρον. Δηλαδή των πολιτικών.
Για σένα, ο Γκεβάρα είναι μύθος ή όχι; Κι αν ναι, πόσο πιστεύεις πως συνέβαλε σ'αυτό πως ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας; Μπορεί τώρα να ακούγομαι βλάσφημος, αλλά η διαφορά δεν είναι τόσο μεγάλη όσο θα ήθελες. Πες μου εσύ ποιον θεωρείς μύθο και θα σου πω εγώ πώς έπεσε θύμα "εκμετάλλευσης".
με την επιχορήγηση των κρατικών υπηρεσιών στο ένα χέρι και το ποντίκι στο άλλο, οι ψηφιακοί δημοσιογράφοι θα μας ζαλίσουν με τις αμπελοφιλοσοφίες τους... (τους έχω δει με τα ίδια κυάλια που χρησιμοποίησε και ο κύριος Μακρής για να δει τα κομμάτια της πίτσας στα χέρια των "επαναστατών"...)
Σαν άνθρωπο μπορεί να μην το γνωρίσαμε τον Αλέξανδρο (που φυσικά πενθούν οι δικοί του) αλλά ο συμβολισμός εκείνης της πράξης μας αφορά όλους. Το να σηκώνει ένας αστυνομικός, δημόσιος υπάλληλος ενός ευρωπαϊκού (θεωρητικά) ευνομούμενου κράτους το όπλο του και να σκοτώνει εν ψυχρώ έναν νέο άνρθωπο είναι το λιγότερο σοκαριστικό για όσα γνωρίζαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτό που εσείς λέτε "εκμετάλευση" μπορεί να είναι η φυσιολογική, υγιής αντίδραση ξεσπάσματος ενός κομματιού του λαού μετά το σοκ. Μπορεί ο κόσμος να έχει την ανάγκη να θυμάται. Το ότι εσείς διαλέγετε να μιλήσετε για image makers και ψηφιακούς επαναστάτες μπορεί απλώς να δηλώνει το ότι δεν σας αντιπροσωπεύει τίποτα απ' όλα αυτά. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την σημασία και τον συμβολισμό που έχει για πολύ κόσμο η δολοφονία που συνέβη τέσσερα χρόνια πριν.
Καταλβαινεις φυσικα πως την πραξη την εκανε ενας προβληματικος ανθρωπος που εδρασε με την δικια του ενεργεια και οχι του κρατους σωστα? Η ευθυνη του κρατους ειναι στο σημειο που δεν ελεγξε προηγουμενως τον συγκεκριμενο αρκετα ωστε να μην το αναθεσει να κραταει πιστολι.Οταν βγαινουν τωρα και στο ονομα του Α. Γρηγοροπουλου μιλανε για εναντιωση στο μνημονιο και δε ξερω εγω τι αλλο προφανως και καπηλευονται την μνημη του παιδιου για να εξυπηρετησουν την δικια τους ατζεντα.
Όχι, προσωπικά δεν το αντιλαμβάνομαι έτσι. Ήταν σε ώρα υπηρεσίας, φορούσε στολή, κρατούσε το πιστόλιι που του έχει εμπιστευτεί το κράτος. Δεν έριξε σε μια βιτρίνα για να βρούμε δικαιολογίες. Σκότωσε έναν άνθρωπο! Πέρα απ' αυτό, μίλησα για συμβολισμό. Ο συμβολισμός (εκπρόσωπος κράτους σκοτώνει έφηβο) δε νομίζω να άφηνει κάνεναν αδιάφορρο! Ούτε εδώ, ούτε στο εξωτερικό! Γράφτηκαν πολλά για το συμβάν, μόλις χτες η ισπανική El País είχε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "Χρησίμευσε σε κάτι ο θάνατος του Αλεξ;" μιλώντας για το πως αντιμετώπισε ο κόσμος την δολοφονία εκείνες τις μέρες και πως φτάσαμε σήμερα στη Χρυσή Αυγή. Δεν καταλαβαίνω γιατί για ορισμένους, όποιος μιλάει, αναφέρει ή συσχετίζει την δολοφονία με ότι άλλο συμβαίνει σε αυτή τη χώρα "καπηλεύεται"; Εγώ απλώς νομίζω ότι ενδιαφέρεται να καταλάβει και να αντιμετωπίσει μέσω της κατανόησης μια δυσάρεστη για πολλούς κατάσταση.
ένα κοριτσι σήμερα της β΄λυκείου με μια συνομίλικη φίλη της, είχαν τα νεύρα τους σήμερα. Γιατί; δεν τους άφησε ο διευθυντής του σχολείου τους σήμερα να κάνουν κατάληψη. Μα όταν πρόκειται για κατάληψη δεν ζητάς την άδεια απο κανέναν τους λέω και γιατί παρεπιπτώντος θέλατε κατάληψη; Για τον Άλεξ, μου είπανε. Για τον Άλεξ; ρωτώ και αυτομάτως ένιωσα αγανάκτηση. Ναι, συνεχίζει η κοπέλα, ξέρετε ένα παλιοπαίδι, αυτός μωρέ που σκοτώθηκε απο τους μπάτσους. Ντροπή σας. Ηταν η μόνη λέξη που κατάφερα να ξεστομίσω.Βαγγέλη Μακρή με καλύπτεις μέσα απο το κείμενο σου. Εξοργίζομαι που υπάρχουν σημερινά παιδιά με τέτοια μυαλά, αρχές και αντιλήψεις.