André Markowicz
Η Ουκρανία θα απελευθερώσει τη Ρωσία
Ο André Markowicz, γεννημένος στις 29 Σεπτεμβρίου 1960 στην Πράγα, είναι Γάλλος μεταφραστής και ποιητής. 'Εχει μητέρα Ρωσίδα, γεννημένη στη Σιβηρία από μητέρα που εξορίστηκε από τον Στάλιν για κατασκοπεία, και πατέρα Γάλλο πολωνικής καταγωγής. Προσδιoρίζει τον εαυτό του ως "κοσμικό Εβραίο " και "άθεο". Πέρασε την παιδική του ηλικία στο Λένινγκραντ μαζί με τη Ρωσίδα γιαγιά του. Το 1964 έφυγε για να ζήσει στη Γαλλία.
'Αρχισε να μεταφράζει γύρω στο 1977: σε ηλικία δεκαέξι ετών, γνώρισε τον μεταφραστή Efim Etkind, ο οποίος έγινε ο "δάσκαλός" του. Εκείνος τον έβαλε να μεταφράσει τον Πούσκιν και του δίδαξε "τους νόμους της ρωσικής και της γαλλικής μετρικής".
Από το 1981 έχει μεταφράσει πάνω από εκατό βιβλία (έργα πεζά, ποιητικά και θεατρικά). Έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από εκατό σκηνοθεσίες βασισμένες στις μεταφράσεις του στη Γαλλία, το Κεμπέκ, το Βέλγιο και την Ελβετία.
Το 1990, πείθει τον Hubert Nyssen, ιδρυτή των εκδόσεων Actes Sud, να ξεκινήσει τη μετάφραση του συνόλου των έργων του Ντοστογιέφσκι. Εκτιμάει ότι οι πρωτότυπες μεταφράσεις πήραν λάθος δρόμο επειδή "ο Ντοστογιέφσκι μισούσε την κομψότητα, ιδίως την κομψότητα των Γάλλων. Έγραφε οργισμένα, χωρίς να ενδιαφέρεται για τη σύνταξη ή τις επανάληψεις. Το εγχείρημα αυτό, το οποίο ξεκίνησε το 1991 με τον Παίκτη και ολοκληρώθηκε το 2002 με τη μετάφραση των Αδελφών Καραμάζοφ, τον έκανε γνωστό στο πλατύ κοινό, εξασφαλίζοντάς του μεγάλη επιτυχία.
Αν και "αμφισβητήθηκε στην αρχή από ακαδημαϊκούς που τον κατηγόρησαν για το απότομο ύφος της μετάφρασής του, τα τελευταία δέκα χρόνια θεωρείται αυθεντία τόσο στον λογοτεχνικό όσο και στον θεατρικό τομέα. Όλοι οι σκηνοθέτες χρειάζονται τη γλώσσα του για να κάνουν τους ηθοποιούς τους να δουλέψουν ". Ο André Markowicz, "ο αγαπημένος των σκηνοθετών ", του οποίου οι μεταφράσεις χρησιμοποιούνται τακτικά στις γαλλικές σκηνές, περιγράφεται ως μία "προσωπικότητα του θεατρικού κόσμου ".
Μετέφρασε το σύνολο των έργων του Άντον Τσέχωφ μαζί με τη Φρανσουάζ Μορβάν, την οποία γνώρισε το 1985 και με την οποία ζει. Η μετάφρασή τους για τον Πλατόνοφ κέρδισε το 2006 το βραβείο Μολιέρου, στην κατηγορία της θεατρικής διασκευής.
Μεταφράζει έργα των Νικολάι Γκόγκολ και Αλεξάντρ Πούσκιν, συμπεριλαμβανομένου του Ευγένιου Ονέγκιν, που ο ίδιος θεωρεί την πιο σημαντική του μετάφραση.
Μεταξύ 2003 και 2015, μετέφρασε το σύνολο των θεατρικών έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
[Wikipedia]
*
Το παρακάτω κείμενο του André Markowicz αναρτήθηκε στη σελίδα του στο FB.
Την ίδια στιγμή, η εφημερίδα Kommersant, η οποία ανήκει στον Alisher Usmanov (έναν από τους πιο αποκρουστικούς ολιγάρχες στο περιβάλλον του Πούτιν, έναν πρώην μαφιόζο που μπήκε φυλακή για βιασμό στην ΕΣΣΔ και ο οποίος μόλις έχασε ένα από τα πιο ακριβά γιωτ στον κόσμο λόγω των κυρώσεων), η Kommersant, λοιπόν, δημοσιεύει ένα άρθρο στο οποίο σημειώνει ότι, ναι, παρά τα όσα είπε ο πρόεδρος της Ρωσίας, υπάρχουν πράγματι στρατιώτες στον ενεργό στρατό της Ουκρανίας που απλώς υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία. Και όχι μόνο υπάρχουν κάποιοι, αλλά υπάρχουν και κάποιοι που πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Και ότι ο "κύριος Πούτιν" είχε δηλώσει, αθελά του, κάτι ψευδές. Και ότι έχει ξεκινήσει δικαστική έρευνα για να βρεθούν οι υπεύθυνοι για αυτή την κατάχρηση. Εγώ, στα είκοσι και πλέον χρόνια που παρακολουθώ τον Πούτιν στη Ρωσία, δεν έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου το "κύριος Πούτιν" (Gospodin Putin). Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει, αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι δεν δείχνει καλοσύνη. Είναι σαν ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (αυτός είναι ο κανονικός, επίσημος τρόπος προσφώνησης) να είχε γίνει ένας όποιοσδήποτε ιδιώτης, ένας "κύριος", αστός όπως κι οι άλλοι.
Δεν ξέρω τι μπορεί αυτό να σημαίνει, αλλά ξέρω ότι ο πόλεμος προκάλεσε έναν εσωτερικό πόλεμο (ο οποίος πρέπει να υπήρχε ήδη, υποθέτω - όπως το μαρτυρούν και τα μέτρα με τις αποστάσεις όταν ο Πούτιν δέχεται, τα οποία δεν μπορούν να οφείλονται απλώς στο Κόβιντ). Οι κυρώσεις έπληξαν τους ολιγάρχες στα γιώτ τους, και αυτό, όπως είναι λογικό, είναι ασυγχώρητο γι' αυτούς. Ζούσαν ήσυχα, στο Λονδίνο ή στο Μονακό, δεν ασχολούνταν με την πολιτική, λεηλατούσαν όπως ήθελαν και ο Πούτιν τους την έφερε. Επειδή, ναι, όλοι, απολύτως όλοι, συμφωνούν για ένα πράγμα: ο καθένας πίστευε ότι η ρητορική του πολέμου θα παρέμενε ρητορική, ότι θα χρησίμευε μόνο για να οξύνει τις εντάσεις. Αλλά η απόφαση για τον πόλεμο ελήφθη σε έναν εξαιρετικά περιορισμένο κύκλο, ή και καθόλου σε έναν κύκλο - μόνο από έναν άνθρωπο.
Κι έπειτα υπάρχει η εξέλιξη του πολέμου. Ντροπιαστική, ατιμωτική για έναν στρατό που ισχυρίζεται ότι είναι ένας από τους καλύτερους στον κόσμο. Είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστούν οι απώλειες. Οι Ουκρανοί (χωρίς να αναφερθούμε στις δικές τους στρατιωτικές απώλειες - δεν έχω βρει τίποτα σχετικό), μιλούν για 12.000 νεκρούς. Αυτό είναι απίστευτο. Δεν θα πω αν είναι αλήθεια ή όχι, αλλά σίγουρα πρόκειται για χιλιάδες νεκρούς (χωρίς να υπολογίζονται οι τραυματίες, και χωρίς να υπολογίζονται οι τεράστιες απώλειες σε εξοπλισμό). Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα ανείπωτο σφαγείο. Δεν είναι μόνο μια πλήρης αποτυχία σε επίπεδο επιχειρήσεων, επειδή, εκ των πραγμάτων, εκτός από τη Χερσώνα και τη Μελιτόπολη στα νότια, δεν καταλήφθηκε καμία μεγάλη πόλη, αλλά και σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής. Ο ουκρανικός στρατός άφησε τις φάλαγγες να προχωρήσουν, ανατίναξε γέφυρες που τις εμπόδιζαν να υποχωρήσουν και περίμενε να ξεμείνουν από καύσιμα, ανακτώντας εξοπλισμό που συχνά ήταν άθικτος και εγκαταλελειμμένος. Και υπάρχει και το επεισόδιο, σχεδόν κωμικό, αν δεν επρόκειτο για ζωές ανθρώπων, του συστήματος κρυπτογράφησης του ρωσικού στρατού, του συστήματος ERA: οι μονάδες είναι τόσο ανοργάνωτες που μπορείς να ακούσεις τους ανώτερους Ρώσους αξιωματικούς στο μέτωπο να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα... ουκρανικά, ναι, με ουκρανικές κάρτες sim (που κατασχέθηκαν αναμφισβήτητα από κάποιον, ή πολύ απλά αγοράστηκαν), επειδή ξεκίνησαν να καταστρέφουν τις κεραίες μετάδοσης του διαδικτύου, αλλά δεν σκέφτηκαν ότι, και για το δικό τους κρυπτογραφημένο σύστημα χρειάζονταν το διαδίκτυο... Και κανείς, προφανώς, στον ρωσικό στρατό δεν σκέφτηκε ότι έπρεπε να το προβλέψουν και να έρθουν με ένα εσωτερικό διαδικτυακό κύκλωμα (δεν ξέρω πώς λέγεται). Εν ολίγοις, το κρυπτογραφημένο σύστημά τους, για το οποίο ήταν τόσο περήφανοι, το οποίο τους είχε κοστίσει τόσο πολύ, το αχρήστευσαν οι ίδιοι. Είναι, πραγματικά, απίστευτο, αλλά είναι αλήθεια.
Επειδή υπάρχουν οι κυρώσεις, - καταστροφικές για όλη τη Ρωσία. Οι οποίες θα γίνουν χειρότερες αν η ΕΕ, με τη σειρά της, απομακρυνθεί σταδιακά από το ρωσικό πετρέλαιο - κάτι που προφανώς θα ανεβάσει τις τιμές εδώ σε μας (και αυτό θα είναι η δική μας πολεμική συνεισφορά, αλληλεγγύης, με τον ουκρανικό λαό).
