Μπακότερμα στα λάχανα, ΙΙ
Εμείς, πάει να πει, μια μικρή παρέα μιας μικρής γενιάς σε μια μικρή εποχή, αν αγαπήσαμε έναν τροβαδούρο ήταν ο Bob Dylan από ξένους κι ο Διονύσης Σαββόπουλος από Έλληνες,
αν αγαπήσαμε έναν σκηνοθέτη ήταν ο John Cassavetes από Νεοϋορκέζους, ο Orson Welles από Τιτάνες και Γίγαντες, ο Guy Debord από παθολογοανατόμους του σινεμά της ρήξης, ο Σταύρος Τορνές από Έλληνες, και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος από Γιατί-Έτσι,
αν αγαπήσαμε ένα κορίτσι ήταν η Nico από Παγωμένες Πριγκίπισσες, η Romy Schneider καθότι Ανοχύρωτη Ρόμυ, η Μπέτυ Λιβανού από Γιατί-Έτσι, η Ulrike Meinhof ως Πού-Να-Σου-Εξηγώ-Ένα, η Theresa Russell ως Bad-Timing, η Gundrun Ensslin ως Πού-Να-Σου-Εξηγώ-Δύο, η Νόρα Βαλσάμη από Επιτομές της Αθωότητας, η Μαρία Μήτσορα από Ελληνίδες Συγγραφείς, η Patricia Highsmith από Αμερικανίδες Συγγραφείς, η Anna Carina ως Νυν-Υπέρ-Πάντων-Αγών-Αγάπης-Άγονος,
αν αγαπήσαμε, εμείς που μας βλέπεις, και που τότε ήμασταν στον Μεταπολιτευτικό Βόλο με το εξαίσιο Δημαρχείο που λέμε ότι το σχεδίασε ο Πικιώνης και το ερωτικό Ξενία όπου παίζαμε μίνι γκολφ και συνεδριάζαμε και το σχεδίασε ο Άρης Κωνσταντινίδης και ο Κωνσταντίνος Σταμάτης που όμως τον λέμε Κώστα Σταμάτη και είναι μπαμπάς του Αλέξη Σταμάτη που είναι γιος της Μπέτης Αρβανίτη, αν λοιπόν εμείς που μας βλέπεις τώρα αγαπήσαμε έναν φιλόσοφο εις βάρος όλων των άλλων φιλοσόφων αυτός ήταν ο Έγελος, ο Georg Wilhelm Friedrich Hegel, ο μέγας διαλεκτικός φονιάς της μεταφυσικής, ο μέγας punk φιλόσοφος, το Ανίψι του Shakespeare και του Beethoven το Αδέρφι, ο Παππούς του Debord, ο δισέγγονος του Ηράκλειτου, ο Έγελος που,
εμείς, πάει να πει μια μικρή παρέας μιας μικρής γενιάς σε μια μικρή εποχή, τον αγαπήσαμε τον Φιλόσοφο όσο αγαπήσαμε τον αντίστοιχό του στο σκάκι, τον Tigran Vartanovich Petrosian, τον Αμείλικτο Διαλεκτικό, που αισθανόταν άνετα μες στο χάος και την οδύνη και το ξέσκισμα και τον σπαραγμό, και με τάχατες χαοτικές κινήσεις εκθείαζε και αποθέωνε τη Λογική του Εγέλου και τη Διαλεκτική του Εγέλου και την κολοσσιαία φράση του Εγέλου (που την πήρε ευκλεώς από τον Schiller, οφκόρς!!!) Weltgeschichte ist Weltgericht, μια φράση από την οποία δεν τη γλιτώνει κανείς ούτε καν εμείς,
εμείς, πάει να πει οι θαμώνες, μόλις ανέτειλε η Μεταπολίτευση και το μέλλον της Δεκαετίας του Ογδόντα, οι θαμώνες λοιπόν στο Ξενία Βόλου με την Υπέροχη Τοιχογραφία,
εμείς, πάει να πει όσοι αν μη τι άλλο μάθαμε να τιμούμε τη Θέση Μπακότερμα στο αχανές και λαβυρινθώδες Γήπεδο της Ζωής,
εμείς,
μια ζωή Μπακότερμα στα Λάχανα, εμείς.
Συνεχίζεται. Αύριο: Ξενία Βόλου, Ι
σχόλια