O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή

5

Ένα τέτοιο εγχείρημα άξιζε σίγουρα να καταγραφεί, όπως κι έγινε: Το Ταξιδεύω, άρα Υπάρχω (εκδόσεις iWrite, Μάρτιος 2018), το «επικό» τριετές ταξιδιωτικό χρονικό του στη Μαύρη Ήπειρο με το πλούσιο φωτογραφικό υλικό έρχεται να συμπληρώσει, τρόπον τινά, το 27 Πανσέληνοι στην Ανατολή (εκδ. Όραμα 2011) που ο 34χρονος σήμερα Ηλίας είχε συγγράψει ύστερα από ένα αντίστοιχο ταξίδι 27 μηνών στην Ασία, κάτι που επίσης φάνταζε ακατόρθωτο με μηχανή μικρού κυβισμού.


Όμως η πεισματική του θέληση να εξερευνήσει τον κόσμο αλλά και τον εαυτό του, καθώς λέει, μέσα από αυτόν με έναν τρόπο «αλήτικο», παράτολμο κι όσο γίνεται συνειδητό ήταν και παραμένει αρκετά ισχυρή ώστε να μην υπολογίζει μεγέθη, αποστάσεις ή βαθμό δυσκολίας στο κυνήγι της έκπληξης, της γνώσης και της περιπέτειας.

Ήδη από τα εφηβικά μου χρόνια λαχταρούσα να γνωρίσω τον κόσμο αλλά και τον εαυτό μου μέσα από την εμπειρία αυτή. Τα μοναχικά ειδικά ταξίδια είναι βέβαια δυσκολότερα, συχνά όμως πιο συναρπαστικά. Δεν έχεις κανένα στήριγμα αλλά ταυτόχρονα ούτε και λογαριασμό να δώσεις πουθενά, είσαι οπότε απολύτως ελεύθερος να κάνεις ό,τι σου κατέβει!

Παρότι δε λάτρης «του βουνού», έχει επίσης επαγγελματικές επιδόσεις στην ιστιοπλοϊα αλλά και στην πληροφορική, την οποία όμως εγκατέλειψε οριστικά. Δεν ήθελε, λέει, να περάσει την υπόλοιπη ζωή του κοιτώντας μια οθόνη ενώ υπάρχουν τόσοι ανοιχτοί ορίζοντες εκεί έξω. Δεν είναι καν ότι του περισσεύουν, δουλεύει από πιτσιρικάς, ζει λιτά και αυτοχρηματοδοτεί τα ταξίδια του – οι χορηγοί που πλέον έχει, συμβάλλουν στον εξοπλισμό.

Πέτυχα το εν λόγω «αλάνι» σε ένα σύντομο πέρασμά του από την Αθήνα και με ταξίδεψε κανονικά με τις διηγήσεις του και το καθαρό, φιλοσοφημένο βλέμμα του στα πράγματα.

Είπαμε για τα ταξίδια και τα βιβλία του, την ιστοσελίδα που διατηρεί (madnomad.gr), για ιδιαίτερους τόπους και λαούς που συνάντησε, για τη χαρά της ζωής και τις αξίες των απλών ανθρώπων, για την τεράστια ντόπια και ξένη εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, για τον ελληνικό φούρνο στην είσοδο της πρωτεύουσας του Καμερούν και τον απίθανο εκείνον συνοριοφύλακα στη Γουϊνέα-Μπισάου που είχε να λέει για τους Έλληνες πρωθυπουργούς της κρίσης, «μέχρι και για τον Λουκά Παπαδήμο!».

Επόμενη μεγάλη του φιλοδοξία, να διασχίσει την αμερικανική ήπειρο από την Αλάσκα ίσαμε τη Γη του Πυρός. Μαζί του.

 — Ήταν όντως «υπαρξιακός» ο λόγος που ξεκίνησες τα μεγάλα ταξίδια, όπως υπονοεί κι ο τίτλος; Αν ναι, νιώθεις ότι δικαιώθηκες;

Έτσι ακριβώς. Ήδη από τα εφηβικά μου χρόνια λαχταρούσα να γνωρίσω τον κόσμο αλλά και τον εαυτό μου μέσα από την εμπειρία αυτή. Τα μοναχικά ταξίδια είναι βέβαια δυσκολότερα, συχνά όμως πιο συναρπαστικά. Δεν έχεις κανένα στήριγμα αλλά ταυτόχρονα ούτε και λογαριασμό να δώσεις πουθενά, είσαι οπότε απολύτως ελεύθερος να κάνεις ό,τι σου κατέβει!


— Πόσα χιλιόμετρα έχεις «φάει» ως τώρα;

Το κοντέρ μου έγραψε 73.000 χλμ. στο πρώτο μου μεγάλο ταξίδι στην Ασία (Απρίλιος '07-Ιούλιος '09) και 96.000 χλμ. στο δεύτερο, αυτό στην Αφρική που ήταν και η αφορμή του τελευταίου μου βιβλίου.

Αν προσθέσω τα μικρότερα σε Ελλάδα, Βαλκάνια, Ιταλία, Μέση Ανατολή (περιλαμβάνονται επίσης στο εν λόγω βιβλίο), σίγουρα ξεπερνάω τα 200.000 χλμ!

Αν έγινα πιο συνειδητός άνθρωπος ύστερα από όλα αυτά; Σίγουρα, σε πολλά επίπεδα. Ο κόσμος όταν τον περιηγείσαι σε πρώτο πρόσωπο είναι, ξέρεις, πολύ διαφορετικός από αυτόν που συνήθως παρουσιάζουν τα ΜΜΕ.

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Το πρώτο μου βήμα στην Ινδία στα 23 μου, στον Χρυσό Ναό του Amritsar.


— Πέρα από τα φυσικά τοπία και τα αξιοθέατα, τι εκτίμησες περισσότερο στην Ασία και τι στην Αφρική;
Η φιλοξενία των ανθρώπων και η καρτερία τους ήταν αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στην Ασία που είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες παραστάσεις, κουλτούρες και πολιτισμούς.

Η Αφρική, ιδίως νότια της Σαχάρας, είναι γενικά λιγότερο φιλόξενη και οι άνθρωποι εκεί πιο τραχείς, είναι όμως η ήπειρος που κατ' εξοχήν προσφέρεται για αυθεντική, οριακή περιπέτεια, σε σαγηνεύει πραγματικά! Εννοείται ότι αποφεύγεις τις επικίνδυνες περιοχές, έχεις μελετήσει από πριν τη διαδρομή σου. Το πιο ζόρικο κομμάτι της είναι το κεντροδυτικό, το νότιο και το ανατολικό είναι πιο βατά.

— Είναι πάντως εντυπωσιακό ότι έχεις γυρίσει τη μισή Υδρόγειο με μια μοτοσικλέτα και μάλιστα μικρού κυβισμού, μια Honda XR 250S. Γιατί δεν προτίμησες μια μηχανή δρόμου ή ένα 4x4;

Αρχικά σκόπευα όντως να κάνω την «αποκοτιά» με ένα 4x4, στα 18 μου μάλιστα πήρα ένα μεταχειρισμένο και το «έφτιαχνα». Στην πορεία εντούτοις είδα ότι δεν με έπαιρνε οικονομικά ούτε να το ολοκληρώσω, ούτε να ταξιδέψω με αυτό πριν περάσουν κάποια χρόνια αφού τα έξοδα κίνησης και συντήρησης είναι σαφώς περισσότερα για τέτοια οχήματα, έπειτα εγώ ήθελα να ξεκινήσω «χτες»!

Με τις μοτοσικλέτες ήμουν εξοικειωμένος από παιδί γιατί οδηγούσε ο πατέρας μου – μια Honda VFR 400 -, περισσότερο βέβαια θεωρητικά γιατί οι δικοί μου, όπως όλοι οι παραδοσιακοί Έλληνες γονείς, μου είχαν εμφυσήσει την ιδέα ότι είναι κάτι πολύ επικίνδυνο που θέλει μεγάλη προσοχή. Με τα πολλά μού «επέτρεψαν» να αποκτήσω μια Africa Twin 750 με την οποία σκόπευα να πάω οδικώς Ισπανία για αρχή.

Συνειδητοποίησα όμως ότι οι μηχανές δρόμου δεν ενδείκνυνται για ανώμαλα εδάφη και ειδικές διαδρομές σαν αυτές που προτιμούσα. Ύστερα οπότε κι από το σχετικό ψάξιμο κατέληξα στη 250άρα και να που δεν με απογοήτευσε, παρότι οι περισσότεροι φίλοι, γνωστοί και συγγενείς με απόπαιρναν, επιμένοντας ότι δεν θα τα κατάφερνα ποτέ να πάω μακριά με ένα τέτοιο μέσο, δεν ήμουν καν τόσο έμπειρος...


— Όμως εσύ έκανες τελικά του κεφαλιού σου κι αντί για την Ιβηρική χερσόνησο πήρες καταρχήν τον «Δρόμο της Ανατολής».

Πράγματι, ξεκίνησα από Θεσσαλονίκη, πέρασα Τουρκία κι έφτασα μέχρι Ινδία και Νεπάλ έχοντας πριν διασχίσει Νότιο Καύκασο, Ιράν και κεντρική Ασία – δεκατέσσερις χώρες συνολικά!

Στην Κίνα δεν μπήκα καθώς εκεί απαγορεύεται να οδηγεί ένας ξένος επισκέπτης μηχανοκίνητο όχημα χωρίς ντόπιο συνοδό/ξεναγό, του οποίου κιόλας υποχρεούσαι να καλύψεις αμοιβή, διατροφή κι έξοδα κίνησης.

Δεν μπορείς, επιπλέον, να ταξιδέψεις οπουδήποτε έστω κι έτσι, υπάρχουν περιορισμοί.

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Στην οροφή αυτού του κατάμεστου τρένου στο Νεπάλ, έπρεπε να ανεβώ κι εγώ.


— Πόσο «δοκιμάζει» μια σχέση ένα πολύμηνο ταξίδι στο άγνωστο υπό σκληρές συνθήκες όπως αυτό που έκανες με τη Χριστίνα Πεφάνη, την τότε σύντροφό σου στο πρώτο κομμάτι της περιπλάνησής σου στην Αφρική;

Σίγουρα έρχεσαι πολύ κοντύτερα με τον άλλο, τα συναισθήματα οπότε είναι εντονότερα, είτε καλά είτε κακά. Ζοριστήκαμε κάποιες φορές, ταυτόχρονα όμως αλληλοσυμπληρωνόμασταν: εγώ ήμουν επί της διαδρομής και των μηχανολογικών, εκείνη αναλάμβανε τα γραφειοκρατικά και τις διαπραγματεύσεις με τους μπάτσους και γενικότερα τους ένστολους που συχνά σε τέτοια μέρη, όντας και οι ίδιοι φτωχοί ή απλώς πονηροί, κοιτάνε πώς να σου δυσκολέψουν τη ζωή ώστε να εκμαιεύσουν κάποιο μπαξίσι.

Αυτό βέβαια μπορεί να σου συμβεί και στην Ασία, όμως εκεί δεν είναι συνήθως τόσο απότομοι και φορτικοί ενώ και το «λάδωμα» στοιχίζει αρκετά φτηνότερα.

Η βοήθεια της Χριστίνας όσο ταξιδέψαμε μαζί (με δύο όμοιες μηχανές και σύστημα ενδοσυνεννόησης) ήταν πάντως ανεκτίμητη, γι΄αυτό και της αφιέρωσα το βιβλίο.

— Ταξίδεψες είδα Αφρική με φουλ τεχνολογικό εξοπλισμό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προήλθε από χορηγίες. Πόσο εύκολο ήταν να πείσεις τους σπόνσορες για την επιτυχία του εγχειρήματος;

Το μεγάλο «μανίκι» ήταν να βρω χορηγίες για το πρώτο μεγάλο ταξίδι στην Ασία εφόσον δεν με ήξερε κανείς, ούτε πίστευαν ότι θα την πάλευα με τέτοια μοτοσικλέτα ακόμα και οι σχετικοί - εντέλει εξασφάλισα μόνο κάποιες μικρές εκπτώσεις.

Στην περίπτωση της Αφρικής ήταν αρκετά ευκολότερο γιατί ήδη υπήρχε το προηγούμενο αυτό, το βιβλίο που είχα γράψει, κάποια δημοσιεύματα στα ΜΜΕ, το site... το ταξίδι βέβαια καθαυτό το χρηματοδότησα μόνος.


— Και πόσο περίπου σου στοίχισε συνολικά;

Στην Αφρική όπου έμεινα κάπου τρία χρόνια, ξόδευα μέσο όρο 408 Ευρώ το μήνα – ένα μέρος από αυτά μάλιστα τα έβγαλα δουλεύοντας για λίγο καιρό σε εστιατόριο της ελληνικής παροικίας στο Λουμπούμπασι (ΛΔ Κονγκό). Είναι αρκετά ακριβότερη συγκριτικά με την Ασία όπου το αντίστοιχο κόστος ήταν στα 354 Ευρώ.

Αφενός στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής εισάγονται σχεδόν τα πάντα, ακόμα και σε χώρες με αφθονία πρώτων υλών, τα κέρδη από την εκμετάλλευση των οποίων νέμονται μια κλίκα ξένων πολυεθνικών και ντόπιων αξιωματούχων. Αφετέρου είναι ακριβότερες οι βίζες (χρειάστηκα κάπου 1200 Ευρώ για 22 θεωρήσεις), οι βενζίνες καθώς και τα μπαξίσια που λέγαμε.

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Τα μεγευτικά οροπέδια της Κεντρικής Ασίας.

 

—Πρόσεξα ότι εστιάζεις ιδιαίτερα στην κουλτούρα και στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση των τόπων που επισκέπτεσαι.

Ναι γιατί με ενδιαφέρει πολύ ο παράγοντας άνθρωπος, τον οποίο πολλά ταξιδιωτικά ρεπορτάζ αφήνουν σε δεύτερη μοίρα. Έτσι όμως δεν αλληλεπιδράς και δεν προχωράς ούτε στη γνώση, ούτε στην αυτογνωσία. Με κεντρίζουν επίσης τα εθνολογικά και λαογραφικά στοιχεία, οι παραδόσεις αλλά και η καθημερινότητά τους στη χαρά και τη λύπη.


— Σε φαντάζομαι στην Αφρική σαν τη μύγα μες το γάλα, παρότι είσαι αρκετά μελαχρινός. Πώς άραγε είναι να νιώθεις ξαφνικά «λευκή μειονότητα»;

Χα, μα όσο «σκούρος» κι αν είσαι, για τους Αφρικανούς παραμένεις ένας ακόμα λευκός! Κι εμείς άλλωστε «μαύρους» τους βλέπουμε όλους. Ακόμα ξέρεις κι αν έχεις όλη την καλή διάθεση και δεν είσαι ούτε κατά διάνοια ρατσιστής, δεν σε αντιμετωπίσουν επί ίσοις όροις.

Δύσκολα αλληλεπιδράς, δύσκολα κάνεις «παρεάκι» μαζί τους, που λέμε, κάτι ευκολότερο με τους Ασιάτες. Οι Αφρικανοί τους λευκούς είτε τους αντιπαθούν λόγω αποικιοκρατίας και δουλεμπορίου είτε τους βάζουν αυτόματα ένα σκαλοπάτι παραπάνω γιατί τους έχει γίνει βίωμα η διάκριση.

— Η Ελλάδα πόσο γνωστή είναι στα βάθη της Αφρικής; Τον Έλληνα πώς τον αντιμετωπίζουν;

Εξαρτάται – σε αρκετά μέρη υπάρχουν ελληνικές κοινότητες από παλιά, οι μορφωμένοι Αφρικανοί γνωρίζουν μερικά πράγματα, υπάρχουν πάλι περιοχές που τους είμαστε εντελώς άγνωστοι.

Το πιο απίστευτο σκηνικό ήταν ένας συνοριοφύλακας στα όρια Σενεγάλης-Γουϊνέας Μπισάου που μου έπιασε κουβέντα για την ελληνική κρίση παραθέτοντάς μου στοιχεία, ονόματα πρωθυπουργών κ.λπ. – μέχρι τον Λουκά Παπαδήμο ήξερε ο τύπος!

Θυμάμαι έπειτα πόσο εξεπλάγην όταν μπαίνοντας στην Γιαουντέ, πρωτεύουσα του Καμερούν, αντίκρισα έναν φούρνο ονόματι Acropol - τον είχαν πατριώτες με καταγωγή από τη Ρόδο, όπως δε έμαθα στην πορεία, πολλοί Έλληνες της Αφρικής διατηρούν φούρνους.

Γενικά είμαστε πιο αποδεκτοί από τους Αφρικανούς καθότι δεν υπήρξαμε αποικιοκράτες – μολονότι κάποιοι μεγαλογαιοκτήμονες συμπεριφέρθηκαν σαν τέτοιοι - δεν παύουμε όμως όπως είπα να είμαστε λευκοί και φτωχοί μαύροι υπάρχουν πάρα πολλοί στην Αφρική, φτωχοί λευκοί όμως, ελάχιστοι.


— Συνέβη κάποια στιγμή να «τα χρειάστηκες» πραγματικά;

Ευτυχώς όχι, μόνο μια ελαφριά ελονοσία φτάνοντας στη Σενεγάλη με ταλαιπώρησε κάπως. Είχα βέβαια κάνει τα σχετικά εμβόλια ενώ προσπαθώ πάντα να τρώω ό,τι και οι ντόπιοι ώστε να συνηθίζει ο οργανισμός μου, μέχρι νερό τρεχούμενο πίνω όταν ξέρω ότι μπορώ – ξέρεις, η υπερβολική φροντίδα για υγιεινή και αποστείρωση μπορεί να σε κάνει πιο ευάλωτο.

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Ο Ηλίας Βροχίδης και η Χριστίνα Πεφάνη ταξιδεύουν μαζί επί δέκα μήνες στη Δυτική και Κεντρική Αφρική.


— Από όσα μέρη έχεις γυρίσει, πού ευχαρίστως θα επέστρεφες και πού δεν θα ξαναπατούσες; Πού έπειτα θα καταστάλαζες, αν είχες την επιλογή;

Κοίτα, θα ήθελα σίγουρα να ξαναεπισκεφτώ χώρες όπως το Ιράν και το Νεπάλ στην Ασία, τη Μοζαμβίκη και τη Γουϊνέα στην Αφρική που μαζί με το Σουδάν ήταν από τις πιο όμορφες αλλά και φιλόξενες χώρες εκεί. Δεν θα επέστρεφα επ' ουδενί Νιγηρία, ας πούμε, πολλή ταλαιπωρία και δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς – μισή ώρα αφότου μπήκαμε στη χώρα μας κλέψανε, όχι κακοποιοί αλλά μπάτσοι και δεν ήταν η μόνη φορά. Όσο για το δεύτερο ερώτημα, την απάντηση στην έχω έτοιμη: όντας και λάτρης των βουνών, στα ινδικά Ιμαλαϊα!


— Αγαπάς τα βουνά, σου αρέσει όμως και η θάλασσα αφού έχεις ασχοληθεί και επαγγελματικά με την ιστιοπλοϊα... έχεις άραγε σκεφτεί να το γυρίσεις στις «εν πλω» περιηγήσεις; Επίσης, πού σκοπεύεις να πας φέτος διακοπές;

Κοίτα, ένα μακρύ ταξίδι με σκάφος θα ήταν συναρπαστικό, δε λέω, όμως αφενός το κόστος είναι απαγορευτικό, αφετέρου προτιμώ τις περιπλανήσεις στη στεριά!

Διακοπές πάλι τα τελευταία χρόνια δεν πάω γιατί καταρχήν δεν τις χρειάζομαι με τον τρόπο ζωής που πλέον ακολουθώ – τα καλοκαίρια προτιμώ να δουλεύω ώστε να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο αλλά και χρήματα τον χειμώνα, που είναι η καλύτερη εποχή για ταξίδια σαν αυτά που επιδιώκω.

O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Διασχίζοντας την έρημο Σαχάρα στη Μαυριτανία.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Μια πραγματική όαση στη μέση της ερήμου, η όαση Terjit στη Μαυριτανία.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Η οικογένεια του οικοδεσπότη μας στη Γουινέα.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Οι κάτοικοι της Γουινέας ήταν από τους πιο υπέροχους ανθρώπους που γνωρίσαμε στην Αφρική.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Κάνοντας εθελοντισμό στο Καμερούν.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Χρειάστηκαν δεκατρείς μέρες για 2.500 χλμ.στις ζούγκλες της Λ.Δ. του Κογκό.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Στα νότια και ανατολικά της αφρικανικής ηπείρου σώζονται ακόμα κάποια ζώα που κυκλοφορούν ελέυθερα.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Μετά από ενάμιση χρόνο έφτασα στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Η Άγρια Ακτή της Νότιας Αφρικής.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Σε παραδοσιακό οικισμό των Ζουλού.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Χριστιανοι ορθόδοξοι της Αιθιοπίας βουτάν στο αγιασμένο νερό.
O Τρελός Νομάς της Θεσσαλονίκης που κυκλώνει τον κόσμο με μια μηχανή Facebook Twitter
Στη λίμνη Dallol της Αιθιοπίας το τοπίο είναι εξωπραγματικό.
Ταξίδια
5

Θοδωρής Αντωνόπουλος

Μαθήτευσε στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας και το αθηναϊκό underground press. Ανήκει στην συντακτική ομάδα της Lifo. Έχει επίσης ασχοληθεί με επιμέλειες κειμένων και εκδόσεων.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το ταξίδι ενός Έλληνα ορειβάτη από το Νεπάλ στο Κάλα Πατχάρ

Φωτογραφία / Το ταξίδι ενός Έλληνα ορειβάτη από το Νεπάλ στο Κάλα Πατχάρ

Ο Γιώργος Σπυράκης, αρχηγός της ορειβατικής αποστολής του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Αχαρνών, μιλάει στο LiFO.gr για την εμπειρία του στο βασίλειο των αιθέρων, με φόντο την πιο ψηλή οροσειρά του πλανήτη
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αναζητώντας τα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Radio Lifo / Το οδοιπορικό μου στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Ο Χρήστος Τζούτης, εκδότης του ταξιδιωτικού περιοδικού «Lamda 3», περιγράφει στη Μερόπη Κοκκίνη το οδοιπορικό που έκανε στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου και δίνει χρήσιμες συμβουλές σε όσους θελήσουν να τα επισκεφθούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ

σχόλια

2 σχόλια
Εξαιρετική συνέντευξη, ένα από τα καλύτερα παραδείγματα ανθρώπων που με ανιδιοτέλεια και καθαρή ματια ξεπερνούν τα όρια της τουριστικής περιήγησης και γίνονται μέρος του ταξιδιού και του κάθε τόπου που θα βρεθούν.
Ωραία τα ταξίδια σου και οι φωτογραφίες σου. Η Αφρική καλή είναι για ταξίδια. Το να διασχίσεις όμως τη Λ.Δ.Κονγκό με μηχανή (αν το είναι αυτό που έκανες) δεν είναι ΄τρελό΄, ούτε και 'νομαδικό'. Απλά δε το κάνουμε γιατί η χώρα υποφέρει. Ο τουρισμός δεν είναι προτεραιότητα. Είναι ηθικό το θέμα.Γνώμη μου τα παραπάνω :-)
Περιηγητές υπήρχαν ανέκαθεν, και πήγαιναν και σε μέρα φτωχά και σε μέρη εμπόλεμα. Το ταξίδι σε αυτή την περίπτωση δεν ειναι τουρισμός, είναι αφορμή για να μάθει κάποιος για μιά χώρα, ειδικά σε μια περίπτωση όπως αυτή που ο άνθρωπος γράφει βιβλία μετά, μένει μήνες μαζί με ντόπιους και γενικά ζει για μήνες εκεί.
Πελόμα μποκιού, συγνώμη, στο Στράβωνα αναφέρεσαι ή στους Τσάντλερ και Φέρμορ; Έχεις διαβάσει/δει τι γίνεται σε πολλά απο τα δάση της χώρας στην οποία αναφέρομαι και τις συνθήκες και το τρόμο μέσα στον οποίο ζουν οι ντόπιοι; Ελπίζω να μη φαίνεται πως κάνω το 'ηθών'. Δεν είναι αυτή η προθεσή μου. Απλά όταν σε χώρες ανακαλύπτονται ομαδικοί τάφοι, κόβονται κεφάλια και υπάρχουν εκατομμύρια πρόσφυγες, γνώμη μου είναι πως οι περιηγήσεις 'τρελών νομάδων' απο την Ευρώπη και απο αλλού, μπορούν να περιμένουν.Όταν 'τρέλα' (και μάλιστα αυθεντική) υπάρχει ήδη στη χώρα, τι να τη κάνεις την εισαγώμενη;