Πώς συνδέονται τα social media με τον σχολικό εκφοβισμό;

Αλεξάνδρα Κορωναίου: «Οι βίαιες συμπεριφορές απλώνονται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, στις προνομιούχες συνοικίες, ακόμα και στα σχολεία των “αρίστων”». Facebook Twitter
Υπάρχει ένας «εκφασισμός» της κοινωνίας αλλά και δυνάμεις που αντιστέκονται σε αυτό το φαινόμενο. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

— Ζούμε σε μια εποχή στην οποία κάποια παιδιά δεν μπορούν να διακρίνουν τα όρια μεταξύ σωστού και λάθους;
Κατά την άποψή μου, η βία και η εγκληματικότητα υπήρχαν πάντα στις κοινωνίες και ανάμεσα στους νέους και τα παιδιά. Η λεκτική και μη λεκτική βία –ψυχολογική, σεξουαλική, σωματική– εκφράζονται εντός και εκτός του σχολείου, όπως βλέπουμε στο πρόσφατο πολύ άγριο περιστατικό σε σχολικό οργανισμό «υψηλού κύρους», στον οποίο 15χρονος μαθητής δέθηκε με πετονιά από συμμαθητές του. Το γεγονός αυτό είναι σημαντικό γιατί καταρρίπτει το παραδοσιακό στερεότυπο ότι η βία μεταξύ νέων είναι σχεδόν αποκλειστικά  φαινόμενο με ταξικό πρόσημο (υποβαθμισμένες περιοχές, φτωχά κοινωνικά στρώματα κ.λπ.).

Σήμερα οι βίαιες και εγκληματικές συμπεριφορές απλώνονται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, στις προνομιούχες συνοικίες, ακόμα και στα σχολεία των «αρίστων». Αυτές οι συμπεριφορές εκφράζουν σε γενικές γραμμές μια έντονη τάση για σχέσεις που δεν διαμορφώνονται στη βάση της ισοτιμίας, της αναγνώρισης του άλλου, του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας  αλλά στη βάση της δύναμης, της εξουσίας και της απόλυτης κυριαρχίας πάνω στους άλλους. Υπάρχει ένας «εκφασισμός» της κοινωνίας αλλά και δυνάμεις που αντιστέκονται σε αυτό το φαινόμενο.

portrait
Αλεξάνδρα Κορωναίου, καθηγήτρια του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών

— Ποιοι λόγοι θεωρείτε ότι οδηγούν σήμερα τους νέους στη βία;
Από τις σχετικές έρευνες γνωρίζουμε πως οι συμπεριφορές αυτές εμφανίζουν επαναληπτικότητα, απομόνωση του θύματος που νιώθει ότι είναι αδύναμο να υπερασπιστεί τον εαυτό του ή που στοχοποιείται για κάποιο χαρακτηριστικό του (π.χ. το βάρος, το ύψος, το χρώμα του δέρματός του, τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ή, ακόμα, μια αναπηρία σωματική ή νοητική).

Γενικά, τέτοια φαινόμενα, τα οποία φαίνεται ότι πολλαπλασιάζονται το τελευταίο διάστημα, με βιασμούς ανηλίκων, άγριες συμπλοκές, χρήση ουσιών κ.λπ.,  δείχνουν πως το «διαφορετικό» εξακολουθεί να είναι απειλητικό για τον ψυχισμό και τα κοινωνικά στερεότυπα κάποιων.

Ο ατομοκεντρισμός της νέας εποχής παίζει, επίσης, σημαντικό ρόλο, όπως και η γενικευμένη τάση να βλέπει ο ένας τον άλλον ως «πράγμα». Η εξαντικειμενοποίηση, η εργαλειοποίηση του άλλου τον καθιστά αόρατο, σχεδόν ανύπαρκτο ως ανθρώπινο ον, ως πρόσωπο. Η ρευστή και αβέβαιη εποχή μας, εκτός από την εμπορευματοποίηση των πάντων, έχει καταφέρει να εμπορευματοποιήσει και τον ίδιο τον άνθρωπο, τις ανθρώπινες σχέσεις, τα ανθρώπινα σώματα.

Αυτές οι συμπεριφορές εκφράζουν σε γενικές γραμμές μια έντονη τάση για σχέσεις που δεν διαμορφώνονται στη βάση της ισοτιμίας, της αναγνώρισης του άλλου, του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας  αλλά στη βάση της δύναμης, της εξουσίας και της απόλυτης κυριαρχίας πάνω στους άλλους.

— Πιστεύετε ότι τα social media, όπως για παράδειγμα το ΤikΤok, όπου ανεβαίνουν βίντεο με πράξεις βίας, συμβάλλουν στην έξαρση του φαινομένου; 
Μεγάλη τομή σε σχέση με το παρελθόν αποτελεί μια σύγχρονη μορφή εκφοβισμού που ονομάζεται κυβερνο-εκφοβισμός, διαδικτυακή παρενόχληση, διαδικτυακό bullying. Οι άγριες και απάνθρωπες μορφές αυτού του «νέου» τύπου βίας βασίζονται στη χρήση του διαδικτύου και των νέων τεχνολογιών.

Όλα αυτά τα νέα τεχνολογικά μέσα έκαναν αναμφισβήτητα πιο εύκολη των επικοινωνία και την έκφραση των ανθρώπων. Όμως, καθώς στηρίζονται στην ανωνυμία, ευνόησαν παράλληλα τη διάδοση της «αόρατης» βίας που ασκείται από ορισμένους, γεγονός που τους επιτρέπει να δρουν χωρίς να εντοπίζονται εύκολα. Αυτές οι μορφές βίας επαναλαμβάνονται με μηνύματα «αγνώστου» προελεύσεως, το περιεχόμενο των οποίων βρίθει από απειλές, ύβρεις, εκβιασμούς και ταπεινωτικές εικόνες.

Η κοινωνικοποίηση που γίνεται μέσω του διαδικτυακού κόσμου έχει αναμφισβήτητα θετικές αλλά και αρνητικές όψεις. Εδώ και χρόνια παράγονται και αναπαράγονται σε μαζική κλίμακα «παιχνίδια» στα οποία η εξόντωση ή η σωματική εκμετάλλευση του άλλου είναι ένας ανελέητος «πόλεμος» μεταξύ ατόμων ή ομάδων. Στόχος η εφήμερη ικανοποίηση του θύτη-νικητή, η αποθέωση του ισχυρού «εγώ», η επιβολή, η «άρνηση» του περίπλοκου πραγματικού κόσμου. Η πανδημία που έπληξε ολόκληρη την ανθρωπότητα είχε πολύ αρνητικές συνέπειες για πολλούς νέους, που ακόμα βιώνουν τις συνέπειές της: απομόνωση, φόβος, απόρριψη, στέρηση της κοινωνικοποίησης στο σχολείο ή στις εξωσχολικές δραστηριότητες, κατάθλιψη, άγχος, σωματοποίηση του άγχους (κεφαλαλγίες, κρίσεις πανικού κ.ά.), καθώς και αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας.

— Και ποιες είναι οι συνέπειες; 
Οι συνέπειες είναι πολλαπλές για τους νέους και τα παιδιά, σε ψυχολογικό και κοινωνικό επίπεδο: αίσθημα ντροπής, απώλεια αυτοεκτίμησης, δυσκολίες επαφής με τους άλλους, αποφυγή σύναψης κοινωνικών δεσμών, καταστροφικές ή αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές (π.χ. αυτοκτονίες) , αδυναμία αντιμετώπισης των πραγματικών κινδύνων που, ούτως ή άλλως, υπάρχουν στις κοινωνίες μας.

— Πολλοί υποστηρίζουν ότι η οικογένεια και το σχολείο συνιστούν συγχρόνως παράγοντες κινδύνου και ισχυρούς προστατευτικούς μηχανισμούς. Εσείς τι πιστεύετε;
Σε κοινωνικό επίπεδο, πάντως, είναι γεγονός πως οι υπάρχουσες δομές αποδείχτηκαν ελλιπείς και ανεπαρκείς να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Κυρίως στο επίπεδο της πρόληψης. Αυτό απαιτεί γενναία παρέμβαση εκ μέρους της πολιτείας για την ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου. Απαιτεί, επίσης, βιώσιμες δομές οι οποίες να εξακολουθούν να υπάρχουν και μετά το τέλος των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Να μπορούν να προσλαμβάνουν το κατάλληλα εξειδικευμένο προσωπικό, να το επιμορφώνουν και να το αξιολογούν διαρκώς.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να υπάρχει χώρος διαλόγου και έκφρασης για τα θύματα. Αυτό δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στην οικογένεια –η ίδια πολλές φορές είναι εστία των προβλημάτων ή και της βίας– και στο σχολείο. Το σχολείο δεν αποτελεί πανάκεια για όλα τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και οι εκπαιδευτικοί δεν υπάρχουν για να επιλύουν τα πάντα. Πολύ περισσότερο, εκτός από την εξουθενωτική σωματικά και συναισθηματικά εργασία τους, να φορτώνονται ως «αποδιοπομπαίοι τράγοι» τα αδιέξοδα ενός ολόκληρου συστήματος.

Χώρος διαλόγου σημαίνει πρωτίστως «εσωτερικός» χώρος, ψυχικός χώρος για να ακουστεί το πρόβλημα και η τραυματική εμπειρία του άλλου. Αλλά και κοινωνικός χώρος όπου άνθρωποι διαφορετικών ειδικοτήτων (ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, γονείς, νομικοί, γιατροί κ.ά.) μπορούν να συνομιλούν και να δημιουργούν ένα ασφαλές προστατευτικό δίχτυ για κάθε έφηβο και κάθε παιδί όπου κι αν κατοικεί: στο Μενίδι, στο Περιστέρι, στο Ψυχικό ή στην Εκάλη.

Και, βέβαια, απαιτείται κατάλληλη επιμόρφωση των δημοσιογράφων και όλων εκείνων των επαγγελματιών στα μέσα ενημέρωσης που δεν χειρίζονται πάντα με τον καταλληλότερο τρόπο αυτά τα περιστατικά. Ο διαρκής βομβαρδισμός με βίαιες ειδήσεις και εικόνες οδηγεί συχνά τα θύματα και το περιβάλλον τους να βιώνουν ξανά και ξανά την τραυματική εμπειρία. Οδηγεί, επίσης, την ευρύτερη κοινωνία στην εξοικείωση με το φαινόμενο και στην αντίληψη ότι όλος ο κόσμος γύρω μας είναι απειλητικός. Αυτό δημιουργεί και εντείνει την αίσθηση ανασφάλειας και μπορεί να μετατρέψει κάποιον από ενδεχόμενο θύμα σε ενδεχόμενο θύτη. Αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση που  εύχομαι να την ανοίξουμε κάποτε με θάρρος και παρρησία και στην ελληνική κοινωνία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Έχω βαρεθεί να ακούω “περίοδο έχεις, μωρή, χαπακώσου και θα περάσει”»

Lifo Videos / «Βαρέθηκα το “περίοδο έχεις, μωρή, χαπακώσου να περάσει”»

Με το βιβλίο της αλλά και με τα απίθανα videos της, άλλαξε τα ελληνικά δεδομένα όσον αφορά την vegan διατροφή. Επόμενος σταθμός η γυναικεία ενδυνάμωση, αλλά με το δικό της στιλ. Η Madame Ginger, aka Μαριλού Παντάκη, μιλά για το νέο της βιβλίο το «ΔΕ fem ΜΠΟΥΚ», το γυναικείο σώμα, την ουσιαστική ευεξία και τη φροντίδα χωρίς φιοριτούρες. 
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ο Μούμος και το rage bating

LiFO Vidcasts / Ο Μούμος και το rage baiting

Το επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0» που τα ρούχα του Θωμά Ζάμπρα τελείωσαν και ξαναβάζει τα ίδια, θυμάται τα ψέματα των γονιών των ’90s, συζητάει με τον εαυτό του για το rage baiting και προσπαθεί να καταλάβει αν το να είσαι ψηλός είναι επάγγελμα ή απλώς βιολογικό ατύχημα.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
«Δύο φορές μού γύρισαν την πλάτη όταν ζήτησα να καλύψουν το χειρουργείο μου»

Lifo Videos / «Δύο φορές μού γύρισαν την πλάτη όταν ζήτησα να καλύψουν το χειρουργείο μου»

Από τις διαδρομές αξημέρωτα με το λεωφορείο για μια προπόνηση στην Τρίπολη μέχρι τους πενιχρούς μισθούς, η Λαμπρινή Γεωργακοπούλου είναι μία από τις γυναίκες που συνεχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα με μόνη ανταμοιβή το πάθος.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Γαζούλη: «Η νανοϊατρική χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαιότητας»

Άκου την επιστήμη / Μαρία Γαζούλη: «Η νανοϊατρική χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαιότητας»

Τι είναι, τελικά, η νανοϊατρική; Πόσο κοντά βρίσκεται στη θεραπεία ασθενειών που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ανίατες; Υπάρχουν ηθικοί φραγμοί σε έναν τομέα που αγγίζει το απειροελάχιστο της ύλης; Η καθηγήτρια Βιολογίας και Νανοϊατρικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Μαρία Γαζούλη, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

H κατάσταση των πραγμάτων / Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, η ανάγκη για αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και του δασικού πλούτου είναι επιτακτική. Μπορεί η φύση να αναγεννηθεί μόνη της ή απαιτείται τεχνητή αναδάσωση; Πότε αφήνουμε τη φυσική αναγέννηση να λειτουργήσει και πότε χρειάζεται παρέμβαση; Τι σημαίνει στην πράξη η αποκατάσταση ενός καμένου οικοσυστήματος και πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γκαλ Ρομπίσα: «Ζούμε σε μια χώρα που ακόμα κι ένα ποτό ή ένα σινεμά μοιάζει πολυτέλεια»

Lifo Videos / Γκαλ Ρομπίσα: «Στη χώρα μας πρέπει να παλέψεις για να πληρώσεις το νοίκι σου»

Από τη μνήμη των προγόνων του που επιβίωσαν από το Ολοκαύτωμα μέχρι τη σύγχρονη πραγματικότητα της ανασφάλειας, της ακρίβειας και της επιφανειακής εικόνας. Ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του μιλά στη LifO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Korean barbecue, Tραμπ και κωμικοί στη Σαουδική Αραβία

LiFO Vidcasts / Korean barbecue, Tραμπ και κωμικοί στη Σαουδική Αραβία

Από το korean barbecue μέχρι τα ελληνικά βαφτίσια και τους κωμικούς που παίζουν στη Σαουδική Αραβία, ο Θωμάς Ζάμπρας επιστρέφει με ακόμα ένα επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0»., όπου τίποτα δεν συνδέεται, κι όμως όλα βγάζουν νόημα.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
Flotilla και πώς να κάνεις σωστό hate comment

LifO Vidcasts / Flotilla και πώς να κάνεις σωστό hate comment

Άλλο ένα επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0» όπου τίποτα δεν έχει λογική σειρά — αλλά όλα βγάζουν νόημα με τον τρόπο του Θωμά Ζάμπρα. Από παιδικές αναμνήσεις και τουρκικά τρακαρίσματα μέχρι μαθήματα σωστού hate commenting και ρομπότ που μαθαίνουν kung fu.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
Θεοδώρα Ψαλτοπούλου: Γιατί oι νέοι νοσούν ολοένα περισσότερο από καρκίνο;

Άκου την επιστήμη / Γιατί αυξάνονται οι νέοι που νοσούν από καρκίνο; H Θ. Ψαλτοπούλου εξηγεί

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν καθοριστικά τη μακροζωία; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην πρόληψη των χρόνιων ασθενειών; Η παθολόγος και καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από την πίεση των social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Θανάσης Φωκάς / Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Ο δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την εξαφάνιση του 59χρονου κτηνοτρόφου Δημήτρη Γραικού που για δυόμισι χρόνια αποτελούσε άλυτο γρίφο για τους αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το τελευταίο μέρος της τριλογίας: Μια μυστική συμφωνία, οι άγνωστοι μάρτυρες, υποθέσεις Λιγνάδη και Πισπιρίγκου, όσα έγιναν μετά το θάνατό του κ.α
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ