«Εδώ είναι Ελλάδα» ή πώς να απορρίπτεις ως «μόδα» αιτήματα δικαιοσύνης

«Εδώ είναι Ελλάδα» ή πώς να απορρίπτεις ως «μόδα» αιτήματα δικαιοσύνης Facebook Twitter
Όταν αρχίσαμε και εδώ να συζητάμε την κλιματική αλλαγή και τις πράσινες πόλεις, ακούστηκε «εδώ δεν είναι Κοπεγχάγη, εδώ είναι Ελλάδα». Φωτ.:Eurokinissi
0



ΠOΡΕΙΕΣ #BLACKLIVESMATTER στην Ελλάδα, γιατί; Συζητήσεις για τα δικαιώματα των μαύρων, γιατί; Έχουμε ελάχιστους μαύρους. Δεν είχαμε δούλους. Δεν είχαμε αποικίες. Δεν ήμασταν καν υπολογίσιμη δύναμη. Μήπως η ελληνική νεολαία μπερδεύεται; Μήπως αυτά τα κύματα αντιδράσεων και ενδιαφέροντος για τα δικαιώματα είναι «ξενόφερτες μόδες»;

Η Αμερική εξακολουθεί να παράγει σειρές, ταινίες, περσόνες και υψηλή διανόηση που ακτινοβολούν παντού. Εκεί είναι τώρα της μόδας η αντίδραση και η μανιώδης, δήθεν, υπεράσπιση δικαιωμάτων. Μήπως η νεολαία της χώρας μπερδεύει το Παγκράτι με τη Νέα Υόρκη; Και, τελικά, μήπως έχουν δίκιο αυτοί που βροντοφώναξαν «εδώ είναι Ελλάδα, όχι Αμερική» με αφορμή τις δηλώσεις Αντετοκούνμπο για ρατσισμό;

Όχι.

Η γνώμη υπονοεί ότι οι νέοι της χώρας διαλέγουν τις μάχες που θα δώσουν επηρεασμένοι από αλλού. Το Ίντερνετ, τα σόσιαλ και οι ξενόφερτες τάσεις ίσως να φταίνε, στο μυαλό των υπερσυντηρητικών της χώρας, που η νέα γενιά ασχολείται τώρα με τους μαύρους και τους τρανς και τη βία και τη χλωρίδα και την πανίδα και την κλιματική αλλαγή. Μόδες. Δηλαδή ξενόφερτα δήθεν προβλήματα τη στιγμή που «εδώ είναι Ελλάδα» και θα 'πρεπε να ασχολούμαστε με άλλα, τα δικά μας.

Αν βλέπεις τη χώρα σου σαν καταδικασμένη στην πιο μίζερη, απόμακρη γωνίτσα της διανόησης και των εξελίξεων, δεν είναι να απορείς που νέος κόσμος ενδιαφέρεται να διαβάσει, να κινητοποιηθεί, ακόμα και να διαδηλώσει για πράγματα όπως η βία κατά των μαύρων.

Όταν η νεολαία της χώρας άρχισε να ασχολείται με τα δικαιώματα των γκέι, ακουγόταν συχνά αυτό το «εδώ είναι Ελλάδα». Όταν διαδόθηκε, σιγά-σιγά, η χορτοφαγία, ξανακούστηκε το ίδιο. Όταν αρχίσαμε και εδώ να συζητάμε την κλιματική αλλαγή και τις πράσινες πόλεις, ακούστηκε «εδώ δεν είναι Κοπεγχάγη, εδώ είναι Ελλάδα». Το αποκορύφωμα της αναλυτικής σκέψης του συντηρητικού μυαλού πρέπει να είναι η γεωγραφία.

Ξεκινώντας από ιστορικές αλήθειες ή σωστές παρατηρήσεις, καταλήγουν στο μίζερο αίτημα να μην αλλάξει τίποτα, να μείνουν όλα, με νύχια και με δόντια, όπως είναι. Αιτήματα για δικαιοσύνη, ισότητα και αλλαγές απορρίπτονται στη βάση μιας χωριάτικης ιδέας: μια φτωχή, βαλκανική επαρχία είμαστε, τι ασχολείστε με το τι κάνουν αλλού;

Αν βλέπεις τη χώρα σου σαν καταδικασμένη στην πιο μίζερη, απόμακρη γωνίτσα της διανόησης και των εξελίξεων, δεν είναι να απορείς που νέος κόσμος ενδιαφέρεται να διαβάσει, να κινητοποιηθεί, ακόμα και να διαδηλώσει για πράγματα όπως η βία κατά των μαύρων. Όμως, όσοι πιστεύουν σ' έναν ανοιχτό, διασυνδεδεμένο κόσμο, δεν βλέπουν ως όρια του κόσμου τους τα όρια του έθνους-κράτους και της στενής αντίληψης που αυτό επιβάλλει.

Ταυτόχρονα, η θέση παραβλέπει ότι μπορεί κι εμείς εδώ να υιοθετούμε τις ίδιες αξίες που κινητοποιούν ανθρώπους αλλού ή και ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς από εμάς. Δεν παίρνουμε όλοι, όλη μέρα, τις ταυτότητές μας αγκαλιά.

Μπορεί κάποια πράγματα να μας ενδιαφέρουν ή να μας κινητοποιούν για ηθικούς λόγους. Ακόμα κι αν δεν είμαστε μαύροι μπορεί να μας ενδιαφέρει η δικαιοσύνη και να θεωρούμε ότι προσδίδουμε αξία στη ζωή μας με το να στηρίξουμε τα αιτήματα της μαύρης κοινότητας. Δεν είναι μόδα λοιπόν.

«Εδώ είναι Ελλάδα» ή πώς να απορρίπτεις ως «μόδα» αιτήματα δικαιοσύνης Facebook Twitter
Μπορεί η αδικία εδώ να εκδηλώνεται διαφορετικά σε σχέση με αλλού, όμως έχουμε κι εμείς τους «νέγρους» μας, αυτούς που πατάμε και πνίγονται – βλέπε στα σύνορά μας.

Παράλληλα, το «εδώ είναι Ελλάδα» εμφανίζει εμάς «καθαρούς» και αθώους, ενώ προφανώς θα ωφελούμασταν πολύ από κάποιες συζητήσεις για κοινωνικά θέματα, προσαρμοσμένες στα δεδομένα μας. Μπορεί η αδικία εδώ να εκδηλώνεται διαφορετικά σε σχέση με αλλού, όμως έχουμε κι εμείς τους «νέγρους» μας, αυτούς που πατάμε και πνίγονται – βλέπε στα σύνορά μας. Και είναι όμορφο που οι αντιδράσεις Αντετοκούνμπο, αρχικά στο πλαίσιο του #blacklivesmatter, κατέληξαν στο ξεμπρόστιασμα της κακομεταχείρισης που υφίστανται εδώ, όχι στη μακρινή Αμερική, οι μετανάστες.

Μπορεί η νεολαία της χώρας, που κάπως σιγά-σιγά σαλεύει, να ακούγεται λες και μιλάει από μετάφραση, μπορεί να φαίνεται σαν επιτηδευμένα πράσινη ή μαύρη ή τρανς, που πάει πορεία για να το ανεβάσει στα σόσιαλ, μπορεί να μοιάζει λες και ξεπατικώνει αγώνες από αλλού, αλλά νομίζω ότι απλώς ενοχλεί επειδή δεν είναι αυτό το φριχτό πράγμα που ζητάει διορισμό ή βόλεμα όπως στο παρελθόν, μιλώντας μια μπαγιάτικη, σοβαροφανή γλώσσα που δεν μπορεί να φοβίσει πραγματικά καμία εξουσία, κανένα κατεστημένο.

Μες στα διάφορα και περίπλοκα κίνητρα που κάνουν κάποιον να ενδιαφερθεί για τα δικαιώματα των μαύρων ή να κινητοποιηθεί ξαφνικά κατά της αστυνομικής βίας ή της λευκής ανωτερότητας σε μια χώρα με ελάχιστους μαύρους προφανώς είναι και η μόδα και όσα συμβαίνουν αλλού. Παίζει ρόλο, όμως, και το πώς βλέπει κανείς όσα συμβαίνουν εδώ. Δεν αρκούνται όλοι σε ένα περήφανο «εδώ είναι Ελλάδα» προκειμένου να απορρίψουν αιτήματα δικαιοσύνης και αλλαγών ως ανεδαφικά ή άσχετα και να αφήσουν τα πράγματα όπως είναι.

Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είμαστε μαζί επειδή έτσι πρέπει

Στήλες / Με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο είμαστε μαζί επειδή έτσι πρέπει

Η πρόσφατη συνέντευξη του “Greek Freak” σε αμερικανικό μέσο στην οποία αναφέρθηκε στις διακρίσεις που βίωσε στην Ελλάδα έγινε και πάλι αφορμή για δηλητηριώδη σχόλια από τα δεξιά αλλά και από τα αριστερά, λες και μας χρωστάει!
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ