Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου μία γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρότατα από ναυτική φωτοβολίδα εν μέσω των επεισοδίων που κάθε χρόνο ευτελίζουν τον εορτασμό της ύψιστης στιγμής της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας. Το γεγονός από μόνο του είναι εξοργιστικό και τραγικό. Αν όμως το εξετάσεις συνδυαστικά με όσα συνέβησαν πριν και μετά την άθλια αυτή στιγμή, καταντά απελπιστικό για όσους επιθυμούν να πρυτανεύσει κάποτε στην χώρα αυτή ο κοινός νους, η ευθύνη και η ενσυναίσθηση.

Νωρίτερα την ίδια ημέρα, ατομα που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί και αντιεξουσιαστές κατέλαβαν τον χώρο του Πολυτεχνείου δήθεν για να αποτρέψουν την καπήλευση του από "ανάξιους." Στην πράξη αυτό που έκαναν ήταν να στερήσουν την πρόσβαση στο μνημείο, έστω και πρόσκαιρα, σε όσους ήθελαν να τιμήσουν τους αγωνιστές και τους νεκρούς της νύχτας που σηματοδότησε την πτώση ενός καθεστωτικού σχήματος αγράμματων εθνικιστών καραβανάδων. Αναβιβάζοντας εαυτόν στην θέση του τιμητή της επαναστατικής συνείδησης, το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να περιφρονήσουν την θέληση των πολιτών που εμφορούνται από δημοκρατικά αισθήματα και να επιτρέψουν στα ακροδεξιά στοιχεία να λοιδωρήσουν συλλήβδην όσους θεωρούν σημαντικό να μην ξεχαστεί η Επταετία και τα αισχρά εγκλήματα της. Α, και να ενσαρκώσουν εκείνο που λυσσαλέα δηλώνουν ότι μάχονται: την καταστολή.

Αν η γελοιότητα τους εξαντλούνταν στις διακοινώσεις μέσω κοινωνικών δικτύων και φειγ βολάν περί αναγκαιότητας στήριξης του "αγώνα" με την προσφορά φαγητού, τσιγάρων και πολεμοφόδιων, το αποτέλεσμα θα περιοριζόταν σε απογοήτευση, δυσφορία και συσσωρευμένη ενόχληση των λογικά σκεπτόμενων προοδευτικών ανθρώπων.
Δυστυχώς όμως οι φαντασιώσεις των επαναστατών του Σαββατοκύριακου στοιχίζουν συνολικά στην κοινωνία. Το άχθος των πράξεων τους κουβαλάνε δυσανάλογα περισσότερο τα Εξάρχεια και οι κάτοικοι τους, καθώς και όσοι δραστηριοποιούνται ουσιαστικά κατά της αστυνομικής βίας και της αυθαιρεσίας, και επιθυμούν να συνεισφέρουν στην δημιουργία μιας πιο δίκαιης και ελεύθερης κοινωνίας.
Οι κατά φαντασίαν Τσε Γκεβάρα δρουν ατιμώρητοι ως άθλιοι χούλιγκαν στο περιθώριο διαδηλώσεων με δίκαια αιτήματα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, προκαλώντας υλικές ζημιές σε ιδιωτική και δημόσια περιουσία και τραυματίζοντας ανθρωπους, στοιχειοθετώντας έτσι το απόλυτο άλλοθι για τους ακροδεξιούς που επίσης αυταπατώνται. Θέλουν να πιστεύουν πως ανήκουν σε έναν φιλελεύθερο, συντηρητικό χώρο που υπερασπίζεται τον νόμο και την τάξη ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά εθνικιστές, νοσταλγοί του χρυσού φτυαριού του Παττακού που κατόρθωσαν να κρύψουν καλά την λύσσα τους για την κατάλυση του δικτατορικού καθεστώτος στα χρόνια της ευμάρειας, αλλά πλέον προδίδονται με την παραμικρή αφορμή. Η αφορμή αυτή ήρθε με την μορφή δυσοίωνου διάττοντα αστέρα το βράδυ της Παρασκευής. Στα Εξάρχεια φυσικά.
Η πρώτη αντίδραση των ΜΜΕ αλλά και των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φάνηκε να είναι η αναμενόμενη
Οι αναφορές άλλαξαν άρδην όταν το θύμα ταυτοποιήθηκε και έγιναν αντιληπτές όλες οι ιδιότητες της
Όταν η φωτοβολίδα καρφώθηκε στο γόνατο της άτυχης γυναίκας η πρώτη αντίδραση των ΜΜΕ αλλά και των χρηστών των μέσων κοινωνικής δικτύωσης φάνηκε να είναι η αναμενόμενη. Όλοι ανέφεραν πως πρόκειται για θύμα βίαιης πράξης, όπως πράγματι είναι, και περιέγραφαν τις συνθήκες του τραυματισμού της. Οι αναφορές άλλαξαν άρδην όταν το θύμα ταυτοποιήθηκε και έγιναν αντιληπτές όλες οι ιδιότητες της: δικηγόρος, τέως αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Paris XI και νομική σύμβουλος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας και νυν αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ασφαλείας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ως δια μαγείας οι πληροφορίες αυτές άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας και η αγωνία, οι κραυγές κι ο φρικτός πόνος έπαψαν να είναι κάτι φρικαλέο για εκείνους που κατά τα άλλα δηλώνουν αγανακτισμένοι από τις βιαιοπραγίες των "μπαχαλάκηδων". Οι τοποθετήσεις της περί εκφασισμού και σύνδεσης τμήματος των σωμάτων ασφαλείας με την Χρυσή Αυγή, μιας υπόγειας σχέσης που αναδείχθηκε και από την δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, της στέρησε το δικαίωμα να θεωρείται θύμα και αστραπιαία μετατράπηκε σε κάποια που "έπρεπε να πάθει για να μάθει."

Μάλιστα το γεγονός ότι πρόκειται για γυναίκα επέτρεψε στους μαινόμενους ακροδεξιούς των social media να ξεδιπλώσουν όλο το μίσος τους ευχόμενοι τα χειρότερα για την έκβαση της υγείας της, κοροϊδεύοντας τα ουρλιαχτά του πόνου λέγοντας ότι "έσκουζε σαν την σφαγμένη μοσχάρα". Άλλοι, έμπλεοι ανθρωπισμού, προτείνουν εναλλακτικές μορφές τιμωρίας: "στον κώλο έπρεπε να της βάλουν την φωτοβολίδα". Από τον ατέλειωτο οχετό ύβρεων δεν λείπει η παραδοσιακή κι αγαπημένη μομφή των macho ακροδεξιών ανδρών για τις γυναίκες που αναπτύσσουν επαγγελματική δραστηριότητα εκτός της κουζίνας τους: "αυτή η ανέραστη διαμορφώνει κοινωνία." Σόλοικα διατυπωμένη φυσικά, γιατί το ελληνικό πνεύμα που διατυμπανίζουν ότι μάχονται για να προστατεύσουν εξαντλείται στις αναρτήσεις gifs με σλόγκαν "This is Sparta".
Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου οι απύθμενα και εγκληματικά κρετίνοι με επαναστατικές ονειρώξεις τραυμάτισαν σοβαρότατα μια γυναίκα. Όταν εκείνοι που τους κουνάνε το δάχτυλο ανακάλυψαν ότι το θύμα δεν συμμερίζεται την ρητορική τους, σταμάτησαν τους υποκριτικούς comme il faut πύρινους λόγους υπέρ της ιερότητας της ανθρώπινης ζωής και έβγαλαν τα γεμάτα χολή εσώψυχα τους στα ψηφιακά fora, επιβεβαιώνοντας πως η ιδεολογία τους είναι το μίσος. Και εκείνοι που θέλουν πραγματικά να αλλάξει αυτή η χώρα, να προοδεύσουν οι θεσμοί κι οι άνθρωποι που την κατοικούν, να κατευναστεί αυτό το διάχυτο μένος, ξέμειναν από ψευδαισθήσεις για τα καλά.
Υ.Γ. «Αναβιβάζοντας εαυτόν στην θέση του τιμητή της επαναστατικής συνείδησης...» Το νόημα αυτής της πρότασης δε μου είναι ξεκάθαρο. Μήπως θέλατε να χρησιμοποιήσετε άλλη λέξη από τον «τιμητή»;
Υπάρχει το γεγονός. Τα σχόλια πάνω στο γεγονός. Εσείς τώρα κάνετε σχόλια πάνω στα σχόλια. Από καλή πρόθεση πιθανότατα, για να καταδείξετε κάτι μεγαλύτερο στα μάτια σας, τελικά αποδυναμώνετε το γεγονός. Νομίζω αυτό είναι το πρόβλημα "εκείνων που θέλουν πραγματικά να αλλάξει αυτή η χώρα". Έχουν μια έφεση στα αφαιρετικά σχήματα.
Σε κάθε περίπτωση, το κείμενο φοβάμαι ότι δεν αποδοκιμάζει την ‘’ακροαριστερή βία’’ ως βία, αλλά λόγω του ότι λειτουργεί ως ‘’άλλοθι’’ για τους χρυσαυγίτες. Αλήθεια, αν αύριο έπαυε να υπάρχει Χ.Α., θα δικαιολογούνταν η ακροαριστερή βία επειδή δε θα παρείχε άλλοθι σε κανέναν;;;
Τέλος, ωραία τα παραμύθια των σχολικών εορτών του Πολυτεχνείου, το καθεστώς όμως της επταετίας δεν έπεσε λόγω Πολυτεχνείου, κάποια στιγμή πρέπει να παύσει αυτή η ανακρίβεια να αναπαράγεται: την 17η Νοεμβρίου είχαμε Κυβέρνηση Μαρκεζίνη με σκοπό να γίνουν εκλογές.
Η κα Τσουκαλά έβλεπε "χαμηλόβαθμους φασίστες μπάτσους", και ω τι ειρωνεία αυτή την έσωσαν από το να γίνει παρανάλωμα του πυρός
Αναρωτιέμαι τι έκανε στα Εξάρχεια με κράνος και αρβύλες ;
Στην καλύτερη εκδοχή ήταν αυτή που πήγαινε δίπλα από τους "μπάτσους" και έκανε τσαμπουκά για να αφήσουν κανένα συλληφθέντα.
Στη χειρότερη ήταν με τους δράστες
Η κα Τσουκαλά είναι συνυπεύθυνη για τα μπάχαλα των Εξαρχείων
Αλλά βλέπεις υπάρχει και το Κάρμα
Υπάρχει μίσος, γιατί αυτή γέννησε το μίσος
Κανείς σας δεν ξέρει πως λένε τους νεκρούς της Μαρφίν (η μία έγκυος), κανείς δεν σας έκλαψε για αυτούς, κανείς σας δεν είπε τίποτα για του τραυματισθέντες αστυνομικούς σε τέτοια γεγονότα (και όχι, δεν είναι δικαιολογία "αυτή είναι η δουλειά τους", η δουλειά τους δεν είναι να είναι στόχος μολότοφ), κανείς δεν σας έκλαψε για τον Παπαδήμο, αλλά τώρα το θύμα είναι αλληλέγγυα, και η κυρία Ντατεν είδε μίσος και μισογυνισμό
Μίσος ίσως όχι, αλλά μια κρυφή συμπαντική ισορροπία ναι (όπως για την άλλη την αλληλέγγυα μέχρι που έμαθε ότι μπουκάρανε στο ξενοδοχείο της...)