Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου Facebook Twitter
Συμφωνήθηκε ή όχι να προνομοθετηθούν από σήμερα περιοριστικά μέτρα της τάξης 1.5%-2% του ΑΕΠ (δηλαδή περίπου 3,6 δις ευρώ) που αφορούν μείωση του αφορολόγητου και περικοπή των συντάξεων, τα οποία θα ισχύσουν «βρέξει χιονίσει» από το 2019;
1

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΜΜΑ

Στη στρατιωτική ορολογία με τον όρο «Σοκ και Δέος» (Shock and Awe) περιγράφεται η στρατιωτική τακτική που αποσκοπεί στον εκμηδενισμό της ψυχολογίας και του ηθικού του αντιπάλου μέσω μιας θεαματικής επίδειξης στρατιωτικής ισχύος. Οι μαζικοί βομβαρδισμοί και η ταχύτητα εφαρμογής του στρατιωτικού σχεδίου αποτελούν τα βασικά σημεία προκειμένου να καμφθεί το ηθικό αντίστασης και ο αντίπαλος να παραδοθεί με το μικρότερο δυνατό κόστος. Το στρατιωτικό αυτό δόγμα έχει εφαρμοστεί σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις (π.χ. στον πόλεμο του Ιράκ το 2003) και η αποτελεσματικότητά του αποτελεί στοιχείο έμπνευσης επίσης στο χώρο του Μάρκετινγκ και της Επικοινωνίας εν γένει. 

 

Το βράδυ της 20ης Φεβρουαρίου, γίναμε όλοι μάρτυρες ενός επικοινωνιακού βομβαρδισμού τύπου «Σοκ και Δέος» στα ελληνικά ΜΜΕ και στα social media. Μερίδα δημοσιογράφων παρουσίασε την έκβαση του Eurogroup ως μεγαλειώδη πολιτική επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης που –ούτε λίγο ούτε πολύ- οδηγεί στο «τέλος της λιτότητας». Την ίδια στιγμή κορυφαίοι υπουργοί φιλοξενούνταν στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και υποστήριζαν ότι τα όποια νέα μέτρα θα προβλέπουν αντισταθμιστικά αντίμετρα, από τα οποία θα προκύπτει «μηδενικό δημοσιονομικό άθροισμα». Χαρακτηριστικά, ο υπουργός ψηφιακής πολιτικής δήλωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1: «Ο κόσμος μπορεί να το σκεφτεί σαν έναν καθρέφτη. Δηλαδή, εάν έχουμε τη λήψη κάποιου μέτρου, το οποίο επιβαρύνει, θα έχουμε ακριβώς αντίστοιχου μεγέθους μέτρα, τα οποία ελαφρύνουν».  

 

Ο υπουργός ψηφιακής πολιτικής κ. Νίκος Παππάς δήλωσε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1: «Ο κόσμος μπορεί να το σκεφτεί σαν έναν καθρέφτη. Δηλαδή, εάν έχουμε τη λήψη κάποιου μέτρου, το οποίο επιβαρύνει, θα έχουμε ακριβώς αντίστοιχου μεγέθους μέτρα, τα οποία ελαφρύνουν».

 

Είναι απογοητευτικό ότι διανύουμε τον έβδομο χρόνο οικονομικής ύφεσης και αδυνατούμε να συμφωνήσουμε όχι σε κάποιο κοινό αφήγημα (αυτό θα αποτελούσε εξαιρετικά φιλόδοξο στόχο), αλλά ούτε καν σε αυτά καθαυτά τα γεγονότα που αφορούν τις ζωές μας. Αναρωτιέμαι, βάσει ποιας οικονομικής θεωρίας πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα της τάξης του 3.5% του ΑΕΠ μπορούν να βαφτίζονται «τέλος της λιτότητας»; Έπαψαν να αποτελούν αυτά τα δημοσιονομικά πλεονάσματα τη βάση της συμφωνίας με τους δανειστές; Άλλαξε κάτι σε αυτό; Συμφωνήθηκε ή όχι να προνομοθετηθούν από σήμερα περιοριστικά μέτρα της τάξης 1.5%-2% του ΑΕΠ (δηλαδή περίπου 3,6 δις ευρώ) που αφορούν μείωση του αφορολόγητου και περικοπή των συντάξεων, τα οποία θα ισχύσουν «βρέξει χιονίσει» από το 2019; Απέσπασε κάποια δέσμευση η κυβέρνηση αναφορικά με την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ που αποτελεί βασική προϋπόθεση για την έξοδο στις αγορές, τη χαλάρωση των capital controls και την επιστροφή στην οικονομική κανονικότητα;

 

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί –και ορθά- ότι στο Eurogroup συμφωνήθηκε να προνομοθετηθούν τόσο τα περιοριστικά μέτρα για τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων όσο και μια σειρά από αντισταθμιστικά μέτρα ελάφρυνσης. Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση λέγεται ότι επιδιώκει ως αντίμετρα ελάφρυνσης την μείωση του ΕΝΦΙΑ και του ΦΠΑ στην εστίαση και την ενέργεια (αν και αυτό ακόμα δεν έχει αποφασιστεί). Τα μέτρα αυτά αποτελούν τον περίφημο «καθρέφτη» του κου Νίκου Παππά. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να καταστεί σαφές είναι ότι τα μεν μέτρα επιβάρυνσης θα ισχύσουν «βρέξει χιονίζει» το 2019, ενώ τα αντισταθμιστικά αντίμετρα θα εφαρμόζονται μόνο στο βαθμό που επιτυγχάνονται οι στόχοι του πλεονάσματος του 3.5% του ΑΕΠ. Έτσι, αν για παράδειγμα το πρωτογενές πλεόνασμα υστερεί έναντι του στόχου κατά 1% του ΑΕΠ τα μεν περιοριστικά μέτρα θα εφαρμόζονται πλήρως και στο σύνολό τους, ενώ τα αντισταθμιστικά αντίμετρα θα εφαρμόζονται μειωμένα κατά 1% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια, τα επιπλέον μέτρα θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερα» μόνο εφόσον επιτυγχάνεται ο στόχος του πλεονάσματος του 3.5%. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα λειτουργούν ως επιπλέον επιβάρυνση.

 

Μετά από επτά χρόνια κρίσης αδυνατούμε να συμφωνήσουμε ακόμα και στα γεγονότα. Το επίπεδο της κριτικής και του δημόσιου λόγου παραμένει εξαιρετικά χαμηλό με ευθύνη όλων. Το βράδυ της 20ηςΦεβρουαρίου η κυρίαρχη κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς περιορίστηκε κατά βάση σε λαϊκιστικές κορώνες τύπου: «η κυβέρνηση παραδόθηκε στις απαιτήσεις των ξένων» και «τα υπογράφουν όλα για τη καρέκλα». Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν μετά από επτά συνεχόμενα έτη οικονομικής δοκιμασίας να μην αντιλαμβάνονται εκεί στην αντιπολίτευση ότι η «αντι-μνημονιακή φουστανέλα» έχει παραφορεθεί τα ένδοξα χρόνια των αγανακτισμένων και πλέον έχει γίνει τελείως banal; Καλά δεν διαβάζουν Friedman και Hayek. Δεν διαβάζουν πια ούτε Marie Claire όπως τους κατηγορεί ο «πολύς» κος Καρανίκας; 

Στήλες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Δεν είμαι οπαδός της αντιπολίτευσης, αλλά τι το λάθος έχει η φράση "τα υπογράφουν όλα για την καρέκλα"; Αφού αυτό ακριβώς κάνουν, τι άλλο θα έπρεπε να πούμε;Δεν πρόκειται για αντιμνημονιακή κορώνα (αυτές όντως έχουν ξεφτίσει), πρόκειται για γεγονός.Εννοείται ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει πλήρης αντιστάθμιση στα μέτρα. Όπως έγραψα και σε άλλο σχόλιο στην lifo, αν μπορούσαν να μας δώσουν με το ένα χέρι όσα μας παίρνουν με το άλλο, τότε γιατί έγινε όλο αυτό το πανηγύρι με τα Γιούρογκρούπ και την αξιολόγηση;Αλλά το σημαντικότερο κατά την γνώμη μου δεν το θίγετε στο άρθρο σας: Έστω ότι τα πρωτογενή πλεονάσ...χαχαχαχαχα επιτυγχάνονται σε ύψος 3,5%, έστω ότι θα υπάρξουν οι φοροελαφρύνσ...χαχαχαχαχα σε ίδιο ύψος, η κοινωνική δικαιοσύνη έχει πάει για βρούβες ακόμα και στο πιό ευνοϊκό σενάριο. Όταν μειώνεις το αφορολόγητο και τις συντάξεις θίγεις τα πιο *αδύναμα* τμήματα του πληθυσμού. Όταν δίνεις φοροελαφρύνσεις στους ταβερνιάρηδες και στους τσιφλικάδες [*], τότε ευνοείς τα ισχυρότερα κομμάτια του πληθυσμού.Δηλαδή στο ιδανικότερο σενάριο, θα τα πάρουμε (σίγουρα) από τους ασθενέστερους για να τα δώσουμε (ίσως) στα παράσιτα. Γειά σου Ελλαδάρα με την δίκαιη κοινωνία σου. [*] Ο ΦΠΑ στην εστίαση/τουρισμό και ο ενφια είναι κατά την γνώμη μου οι μόνοι φόροι που πρέπει να *αυξηθούν*.Κι αυτό επειδή αφορούν ότι πιο παρασιτικό και αντιπαραγωγικό υπάρχει στην κοινωνία.Πόσα σουβλάκια θα πουλήσει ο ένας έλληνας στον άλλο;Πόσα ντουβάρια θα χτιστούν ακόμα στην υπερτσιμεντωμένη χώρα;