«Όλα τα παιδιά είναι ίσα, αλλά μερικά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα»

«Όλα τα παιδιά είναι ίσα, αλλά μερικά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα» Facebook Twitter
Φωτ.: Όλγα Δέικου
0

Ένα παιδί με δύο μητέρες που γεννήθηκε με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή βρίσκεται εδώ και λίγους μήνες ανασφάλιστο επειδή τα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης δεν αναγνωρίζονται νομικά ως προστατευόμενα μέλη, αντίθετα απ’ ό,τι ισχύει για τα αντίστοιχα ετερόφυλα.

Το εννιάχρονο σήμερα αγόρι είναι «ανύπαρκτο» και στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και αυτά δεν είναι τα μόνα εμπόδια και διακρίσεις που καλείται να αντιμετωπίσει μια οικογένεια η οποία, όσον αφορά τις φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις της προς την πολιτεία, αντιμετωπίζεται ισότιμα ‒ δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και αναφορικά με τα δικαιώματά της.

Η περίπτωση της Λένας, της Ιωάννας και του γιου τους είναι ενδεικτική αφενός των αδυναμιών του υφιστάμενου νόμου για το σύμφωνο συμβίωσης σχετικά με τη ΛΟΑΤΚΙ γονεϊκότητα, αφετέρου του λόγου που η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα δεν αρκείται στο σύμφωνο και ζητά γάμο για όλους. 

Η Λένα Τοπασίδου, Θεσσαλονικιά, και η Ιωάννα Συμονόβιτς, Πολωνή υπήκοος που ήρθε στην Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη, γνωρίστηκαν το 2008 σε ένα μπαρ της συμπρωτεύουσας. Προέκυψε έρωτας και γίνανε ζευγάρι.

Στην πορεία αποφάσισαν να δημιουργήσουν οικογένεια. Ήξεραν, βέβαια, τους νομοθετικούς περιορισμούς για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ότι δηλαδή στην Ελλάδα μια μόνη γυναίκα που επιθυμεί παιδί μπορεί να απευθυνθεί σε τράπεζα σπέρματος και να αναγνωριστεί ως νόμιμη γονέας, όχι όμως ένα ομόφυλο ζευγάρι, ακόμα κι αν έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο άλλωστε υπήρχε τότε μόνο ως αίτημα. Αποφάσισαν όμως να προχωρήσουν, προσδοκώντας ότι η θεσμοθέτηση του συμφώνου και ακολούθως του ομόφυλου γάμου δεν θα αργούσε. 

Είναι πολλά τα εμπόδια που συναντάμε. Το χειρότερο είναι ότι, αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι στην Ιωάννα, τη βιολογική του μητέρα, εγώ δεν θα έχω κανένα δικαίωμα στο παιδί που μαζί μεγαλώσαμε, ούτε θα αναγνωρίζομαι ως συγγενής του.

Εν τέλει, μέσω της Ιωάννας απέκτησαν το 2013 το 9χρονο σήμερα αγοράκι τους. Οι ειδικοί στους οποίους απευθύνθηκαν τις αντιμετώπισαν άψογα, μου λένε. Μάλιστα είχαν πει στον ιδιώτη γιατρό που παρακολουθούσε την Ιωάννα ότι επειδή ήταν δύσκολη η κύηση –χρειάστηκε καισαρική–, θα προτιμούσαν να γεννήσει σε κάποιο δημόσιο μαιευτήριο, όπως και έγινε.

Επιλέχθηκε το Παπαγεωργίου, «όπου μάλιστα οι γιατροί με βάλανε μέσα στον θάλαμο ως κανονική σύζυγο, στη δε γέννα παρέστη και ο ιδιώτης γιατρός μας», λέει η Λένα. «Παρότι εγώ δεν είχα βιολογική σχέση με το παιδί, λειτουργούσα όπως κάθε σύντροφος που θα γινόταν γονιός. Ήμουν ενθουσιασμένη και ταυτόχρονα συγκινημένη – η χαρά και των δυο μας όταν γεννήθηκε ήταν απερίγραπτη!».

«Όλα τα παιδιά είναι ίσα, αλλά μερικά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα» Facebook Twitter
Ακόμα κι αν το αγοράκι ήταν ήδη Ελληνόπουλο και «με τη βούλα», πάλι ανασφάλιστο θα έμενε, αφού στο ομόφυλο σύμφωνο συμβίωσης αναγνωρίζεται μόνο ο βιολογικός ή ο θετός γονέας. Φωτ.: Όλγα Δέικου

Όταν το 2016 θεσμοθετήθηκε το σύμφωνο συμβίωσης, οι δύο γυναίκες έσπευσαν να κατοχυρώσουν και νομικά τη σχέση τους. Συνέχισαν να μεγαλώνουν το παιδί τους με πολλή αγάπη και φροντίδα. Ο μικρός, που τώρα πηγαίνει στη Δ’ Δημοτικού, έχει συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί απόλυτα φυσιολογικά το γεγονός ότι έχει δύο μαμάδες. «Ευτυχώς, ούτε οι δάσκαλοι ούτε και οι συμμαθητές του είχαν ως τώρα κάποιο πρόβλημα με αυτό – μόνο μερικοί τον ρωτάνε τι και πώς από περιέργεια, το δέχονται όμως κι αυτοί».

Ούτε με τους άλλους γονείς αντιμετώπισε το ζευγάρι κάποιο ιδιαίτερο θέμα, «εκτός από μερικούς που λέγανε “πώς θα το εξηγήσω τώρα εγώ αυτό στο δικό μου παιδί” και τέτοια, όπως όμως κι εμείς διαπιστώσαμε, τα παιδιά είναι πιο άνετα και δεκτικά στη διαφορετικότητα απ’ όσο νομίζουμε οι μεγαλύτεροι».

Πολύ θετικοί και υποστηρικτικοί ήταν εξαρχής οι συγγενείς και οι φίλοι των δύο γυναικών, τόσο με τη σχέση τους όσο και με τη γονεϊκότητα ‒ «σταθήκαμε ίσως τυχερές γιατί δεν το λες και αυτονόητο, αλλάζει βέβαια και η κοινωνία σιγά-σιγά».

Εδώ και λίγο καιρό, όμως, ο μικρός είναι ανασφάλιστος, καθώς, παρότι αρχικά είχε αναγνωριστεί ως προστατευόμενο μέλος, τώρα τους λένε ότι αυτό έγινε κατά λάθος, καθώς η νομοθεσία δεν το προβλέπει για ανθρώπους που έχουν κάνει σύμφωνο συμβίωσης.

Η Ιωάννα ζει αρκετά χρόνια τώρα στην Ελλάδα, δεν έχει αποκτήσει ακόμα την ιθαγένεια, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι πολίτης της Ε.Ε., ενώ ακόμα κι αν είχε πολιτογραφηθεί Ελληνίδα, δεν θα άλλαζε κάτι νομικά σε σχέση με το παιδί.

Και, όπως τονίζουν, το πρόβλημα είναι ότι ενώ η πολιτεία δεν κάνει καμία διάκριση ως προς τις φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις που έχουν απέναντί της οι δύο γυναίκες –να πούμε εδώ ότι τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης μπορούν να υποβάλουν κοινή φορολογική δήλωση–, τις αντιμετωπίζει ως πολίτες β’ κατηγορίας σε μια σειρά από άλλα ζητήματα που έχουν αντίκτυπο και στο παιδί. 

«Όλα τα παιδιά είναι ίσα, αλλά μερικά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα» Facebook Twitter
Ο μικρός, που τώρα πηγαίνει στη Δ’ Δημοτικού, έχει συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί απόλυτα φυσιολογικά το γεγονός ότι έχει δύο μαμάδες. Φωτ.: Όλγα Δέικου

Η οικογένεια λάμβανε voucher από τον ΕΣΠΑ, αρχικά για τον παιδικό σταθμό και τώρα για τα ΚΔΑΠ, μέσα από ένα σωρό δυσκολίες και ενστάσεις βέβαια. Όπως είπαμε, το παιδί δεν φαίνεται στο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και η Ιωάννα δεν μπορεί να εκδώσει τέτοιο πιστοποιητικό ούτε στην Πολωνία, αφού είναι δεσμευμένη εδώ (με το σύμφωνο), έχοντας επιπλέον στην οικογένειά της ένα παιδί-μέλος που για την πολιτεία είναι ανύπαρκτο.

Εάν, μάλιστα, η Λένα διέθετε μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο εισόδημα, θα μπορούσε να χαθεί το voucher και «εδώ προκύπτει ξανά η αντίφαση, ότι δηλαδή ως ζευγάρι έχουμε ίσες υποχρεώσεις αλλά όχι και ίσα δικαιώματα. Είναι πολλά τα εμπόδια που συναντάμε. Το χειρότερο είναι ότι, αν, ο μη γένοιτο, συμβεί κάτι στην Ιωάννα, τη βιολογική του μητέρα, εγώ δεν θα έχω κανένα δικαίωμα στο παιδί που μαζί μεγαλώσαμε, ούτε θα αναγνωρίζομαι ως συγγενής του.

Μόνο μια θεσμοθέτηση του γάμου για όλα τα πρόσωπα θα εξάλειφε αυτές τις ανισότητες, κι αυτό δεν το λέω θεωρητικά αλλά μέσα από την καθημερινή μου εμπειρία. Και εντάξει, όσον αφορά εμένα και τη σύντροφό μου, όσους σκοπέλους συναντήσαμε ως τώρα τους προσπεράσαμε, το θέμα είναι τι θα γίνει τώρα με την ασφάλιση του παιδιού, που είναι ξεκρέμαστο από τον Μάιο. Πρόκειται για ένα καίριο ζήτημα που αφορά κι άλλες οικογένειες σαν τη δική μας και που δεν μπορεί να περιμένει».

Η Λένα τρέχει μια μικρή ιδιωτική επιχείρηση, η Ιωάννα, που είχε αφοσιωθεί στη φροντίδα του παιδιού τα τελευταία χρόνια, δεν εργαζόταν και ως εκ τούτου δεν έχει ΕΦΚΑ. Η νομοθεσία για το σύμφωνο λέει ότι το ένα μέλος μπορεί να ασφαλίσει το δεύτερο, η ασφάλεια δηλαδή της Λένας καλύπτει και την Ιωάννα, δεν υπάρχει όμως καμία πρόβλεψη για τα παιδιά που μπορεί να υπάρχουν.

«Με την ισχύουσα νομοθεσία τα παιδιά που ενδεχομένως θα προκύψουν στη διάρκεια μιας συμβίωσης δύνανται να αναγνωριστούν ως προστατευόμενα μέλη. Με μια βασική διαφοροποίηση όμως: ενώ στα ετερόφυλα ζευγάρια που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης εμφανίζονται κανονικά ως τέτοια στο ηλεκτρονικό βιβλιάριο υγείας, αυτό δεν ισχύει για τα ομόφυλα, στα οποία ως γονέας αναγνωρίζεται μόνο το ένα από τα δύο μέρη.

Δηλαδή τη δυνατότητα αυτή της αναγνώρισης και αντίστοιχα παροχής προστασίας προς το τέκνο την έχει μόνο ο βιολογικός ή ο θετός γονέας. Ο έτερος γονέας είναι απλώς “θεσμικό φάντασμα” στη ζωή του παιδιού, το οποίο ουσιαστικά αποστερείται των δικαιωμάτων που θα είχε από τον άλλο, ομοίως πραγματικό του γονέα, εφόσον αυτός θεσμικά δεν αναγνωρίζεται. Η ίδια θεσμική αφάνεια ισχύει αναφορικά με το έτερο μέλος ενός συμφώνου και στις περιπτώσεις που ένα ομόφυλο ζευγάρι θελήσει να αποκτήσει παιδί μέσω υποβοηθούμενης αναπαραγωγής», εξηγεί η Κατερίνα Τρίμμη, δικηγόρος και μέλος των Οικογενειών Ουράνιο Τόξο.  

«Όλα τα παιδιά είναι ίσα, αλλά μερικά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα» Facebook Twitter
Φωτ.: Όλγα Δέικου

Αν όμως είναι έτσι, γιατί το οικείο ασφαλιστικό ταμείο είχε αναγνωρίσει το παιδί αρχικά ως προστατευόμενο μέλος; Μάλλον εκ παραδρομής, όπως φαίνεται. «Το ’19 είχα πάει στον ΟΑΕΕ (πλέον ΕΦΚΑ) όπου ήμουν η ίδια ασφαλισμένη με τη ληξιαρχική πράξη του συμφώνου και το πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και είχα ασφαλίσει και τους τρεις μας, έχω μάλιστα ακόμα το βιβλιάριο του παιδιού με τον ΑΜΚΑ, τις σφραγίδες, τις φωτογραφίες του, με όλα.

Πέρσι και πρόπερσι η ετήσια ανανέωση της ασφάλειας του παιδιού έγινε αυτόματα λόγω της πανδημίας, φέτος τον Μάιο όμως, που πήγα αυτοπροσώπως, μου είπαν ότι είχε γίνει λάθος και ότι η ασφάλιση του παιδιού ήταν παράτυπη», λέει η Λένα. Ζήτησε, λέει, από την υπηρεσία γραπτή απάντηση που να το αιτιολογεί αυτό, την οποία ακόμα αναμένει. 

Αλλά ούτε ο δήμος Θεσσαλονίκης, όπου απευθύνθηκαν για πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, τους αναγνωρίζει ως οικογένεια. «Ούτε εκεί “υπάρχει” ο μικρός. Δηλαδή υπάρχει, όχι όμως κανονικά μέσα στο κυρίως δημόσιο έγγραφο αλλά ως υποσημείωση στις Παρατηρήσεις, κάτι που έγινε μετά από δική μας πίεση. Αυτό όμως αφορά μόνο το χαρτί που δίνει ο δήμος, αν μπω να εκδώσω το πιστοποιητικό από το gov.gr, δεν φαίνεται πουθενά».  

Μήπως σε όλα αυτά παίζει κάποιο ρόλο το γεγονός ότι ο μικρός, παρότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, δεν έχει αποκτήσει ακόμα την ιθαγένεια; Όχι, ούτε αυτό ισχύει, δεν θα αργήσει άλλωστε αυτό, εφόσον κιόλας η βιολογική του μητέρα είναι πολίτης Ε.Ε. και διαμένει αρκετά χρόνια στη χώρα.

Όπως αναφέρεται και στην πρόσφατη έκδοση της Generation 2.0, «Ελληνική ιθαγένεια: Γνωστοί μύθοι-Άγνωστες αλήθειες», στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Ευρώπη, δεν ισχύει το «δίκαιο του εδάφους» (Jus soli) αλλά το «δίκαιο του αίματος» (Jus sanguinis), δηλαδή η απευθείας απόκτηση της ιθαγένειας του γονέα/των γονέων. Τα παιδιά που γεννιούνται στην Ελλάδα από γονείς με ιθαγένεια άλλου κράτους παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια μόνο αφού εγγραφούν στην Α’ Δημοτικού και μόνο εφόσον πληρούνται τα αυστηρά κριτήρια πολυετούς νόμιμης διαμονής των γονέων τους στην Ελλάδα ‒ μόνο τα τρίτης γενιάς παιδιά αλλοδαπών γονέων αποκτούν αυτόματα την ιθαγένεια μόλις γεννηθούν».

Αν η Ιωάννα είχε πολιτιγραφηθεί Ελληνίδα –προς το παρόν διαθέτει βεβαίωση εγγραφής πολίτη κράτους μέλους της Ε.Ε.‒, θα δικαιούνταν να άνοιγε δική της οικογενειακή μερίδα και να είχε το παιδί αποκάτω, όμως ο νόμος θα την αντιμετώπιζε ως μονογονεϊκή οικογένεια, αφήνοντας απέξω τη σύντροφό της. Η οποία, αν αναγνωριζόταν ως δεύτερη μητέρα του, θα μπορούσε να του μεταβιβάσει την ιθαγένεια μέσω αυτής. 

«Όλα τα παιδιά είναι ίσα, αλλά μερικά είναι λιγότερο ίσα από τα άλλα» Facebook Twitter
Η νομοθεσία για το σύμφωνο λέει ότι το ένα μέλος μπορεί να ασφαλίσει το δεύτερο, η ασφάλεια δηλαδή της Λένας καλύπτει και την Ιωάννα, δεν υπάρχει όμως καμία πρόβλεψη για τα παιδιά που μπορεί να υπάρχουν. Φωτ.: Όλγα Δέικου

Ωστόσο, ακόμα κι αν το αγοράκι ήταν ήδη Ελληνόπουλο και «με τη βούλα», πάλι ανασφάλιστο θα έμενε, αφού στο ομόφυλο σύμφωνο συμβίωσης αναγνωρίζεται μόνο ο βιολογικός ή ο θετός γονέας.

Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους που «δείχνουν» τις αλλαγές που οφείλουν να υπάρξουν στη νομοθεσία ώστε να γίνει πιο δίκαιη, πιο συμπεριληπτική, πιο εναρμονισμένη με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Και το ζήτημα δεν είναι πόσο «έτοιμη» είναι η κοινωνία, η οποία όχι σπάνια αποδεικνύεται πιο ευέλικτη απ’ όσους χρησιμοποιούν τη δικαιολογία αυτή ως άλλοθι, αλλά κατά πόσο υπάρχει αφενός πίεση από τις οργανώσεις και τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών, αφετέρου ισχυρή πολιτική βούληση για να δρομολογηθούν αυτές οι αλλαγές. Οι οποίες, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα των παιδιών και μόνο, θα έπρεπε να είναι αυτονόητες.    


 

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γάμος για ολ@

Athens Pride 2022 / Explainer: Γάμος για ολ@ τώρα – Γιατί το σύμφωνο συμβίωσης δεν αρκεί

Κάτι η πανελλήνια καμπάνια «Πες το Ναι», που πάει με χίλια, κάτι τα νομοσχέδια που έχουν προαναγγείλει κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι που οι «γάμοι της Τήλου», οι οποίοι παραμένουν σημείο αναφοράς, έγιναν ταινία, το ζήτημα του ομόφυλου γάμου και της παιδοθεσίας ξαναμπαίνει δυναμικά στη δημόσια ατζέντα και διεκδικείται «άνευ όρων», όπως λέει και το κεντρικό σύνθημα του φετινού Athens Pride.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο ακροδεξιά «γέρνουμε» ως κοινωνία;

Θέματα / Πόσο ακροδεξιά τείνουμε ως κοινωνία;

Το Σημείο για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς παρουσιάζει την πρώτη του ετήσια μέτρηση τάσεων της ελληνικής κοινωνίας σε μια σειρά από θέματα που θεωρούνται «δείκτες ακροδεξιάς συγκρότησης» και τα αποτελέσματα φέρνουν σε... σκωτσέζικο ντους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΛΟΑΤΚΙ+ στην ελληνική επαρχία: «Mission impossible»;

Lgbtqi+ / Η διπλή ζωή των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην ελληνική επαρχία

Το τραγικό περιστατικό με τον πατέρα που αυτοκτόνησε στην Κάρπαθο, μην αντέχοντας τις αντιδράσεις του κοινωνικού του περίγυρου όταν αποκαλύφθηκε η ομοφυλοφιλία του γιου του, ξανάφερε στην επιφάνεια μια δύσκολη, αλλά όχι άλυτη εξίσωση τόσο για νέα ή και μεγαλύτερα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά όσο και για τους γονείς τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στην Ελλάδα πιστεύουν ότι μια γυναίκα που είναι στο OnlyFans δεν έχει ήθος»

Lifo Videos / «Στην Ελλάδα πιστεύουν ότι μια γυναίκα που είναι στο OnlyFans δεν έχει ήθος»

Η Όλγα Κοτλιδά έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της στο My Style Rocks και πλέον δραστηριοποιείται ως content creator στο OnlyFans, διαμορφώνοντας ένα σταθερά αυξανόμενο γυναικείο κοινό και υπερασπιζόμενη την αυτοδιάθεση και την αυθεντική γυναικεία έκφραση.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Για πάντα νέοι: Μπορούμε όντως να σταματήσουμε το χρόνο;

Άκου την επιστήμη / Για πάντα νέοι: Μπορούμε όντως να σταματήσουμε το χρόνο;

Τι είναι η γήρανση; Μια αναπόφευκτη φθορά του σώματος ή μια βιολογική διαδικασία που μπορούμε πλέον να κατανοήσουμε και να επιβραδύνουμε; Μπορούμε τελικά να επηρεάσουμε τη διάρκεια και την ποιότητα της ζωής μας; Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Χημικής Βιολογίας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Στάθης Γκόνος απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ζώντας με τυφλοκώφωση: Η καθημερινότητα, η επικοινωνία και τα εμπόδια στην Ελλάδα σήμερα

Ζούμε, ρε! / Ζώντας με τυφλοκώφωση: Η καθημερινότητα, η επικοινωνία και τα εμπόδια στην Ελλάδα

Πώς επικοινωνούν τα τυφλοκωφά άτομα; Τι δυσκολίες αντιμετωπίζουν στην εκπαίδευση και την εργασία; Και πόσο έτοιμη είναι η ελληνική κοινωνία να τα αντιμετωπίσει ως ισότιμα μέλη της; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συνομιλούν με τον αρχιτέκτονα Γιάννη Παναϊρλή, ο οποίος μοιράζεται την προσωπική του εμπειρία ως τυφλοκωφός επαγγελματίας στην Ελλάδα.
THE LIFO TEAM
Μάρκο, πώς είναι να τα βάζεις με τα 9 μποφόρ;

Ψυχή & Σώμα / Μάρκο, πώς είναι να τα βάζεις με τα 9 μποφόρ;

Ο Μάρκος Ψαλτάκης, ένας από τους κορυφαίους kite surfers στην Ελλάδα, μιλάει για τις πιο δυνατές στιγμές του στη θάλασσα, για την αδρεναλίνη, τη δύναμη της φύσης και τη ζωή ανάμεσα σε κύματα, ταξίδια και προκλήσεις.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Η φαντασίωση της «Ωραίας Κοιμωμένης»

Lifo Videos / Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη διαβάζει ένα διήγημα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη διαβάζει στη LiFO «Το αεροπλάνο της Ωραίας Κοιμωμένης» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες από τη συλλογή «Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα» σε μετάφραση Κλαίτης Σωτηριάδου-Μπαράχας (εκδ. Λιβάνης, 1993). Ο πρωτότυπος τίτλος της είναι «Doce cuentos peregrinos» και εκδόθηκε αρχικά το 1992, δέκα χρόνια αφότου ο συγγραφέας είχε τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κολλημένοι στις οθόνες: Τι παθαίνει ο εγκέφαλος από το συνεχές σκρολάρισμα;

Ψυχή & Σώμα / Κολλημένοι στις οθόνες: Τι παθαίνει ο εγκέφαλος από το συνεχές σκρολάρισμα;

Πόσες ώρες περνάμε μπροστά σε μια οθόνη κάθε μέρα, και τι σημαίνει αυτό για τη σκέψη, τη μνήμη και τη συγκέντρωσή μας; H Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τον νευρολόγο Οδυσσέα Παζιώνη για το πώς επηρεάζουν την εγκεφαλική μας λειτουργία πρακτικές όπως το απλό multitasking, το binge watching και το endless scrolling.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Gen Z : Τι έχουν στο μυαλό τους όταν είναι διαρκώς με ένα κινητό στο χέρι;

Άκου την επιστήμη / Gen Z : Τι έχουν στο μυαλό τους όταν είναι διαρκώς με ένα κινητό στο χέρι;

Πώς επηρεάζουν τα social media την αυτοεικόνα των νέων σήμερα; Ποιον ρόλο παίζει η ανάγκη για αποδοχή και η εργασιακή αβεβαιότητα στη διαμόρφωση της ψυχικής τους ανθεκτικότητας; Ο ψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής Βασίλης Κιοσσές μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μου έλεγαν “ωραία φωνή, αλλά δεν το έχεις καθόλου, ρε φίλε”»

Lifo Videos / «Μου έλεγαν “ωραία φωνή, αλλά δεν το έχεις καθόλου, ρε φίλε”»

Ο Ορέστης Μήλιος είναι voice artist, συγγραφέας του βιβλίου «Άσε κάτω το ρημάδι, μιλάω» και απόφοιτος του Πολυτεχνείου. Με μια φωνή που την αμφισβήτησαν αλλά δεν ξέχασε ποτέ, χτίζει μια πορεία σε στούντιο, βιβλία και σκηνές, κόντρα στις κρίσεις πανικού και το χρόνιο άγχος.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Διακοπές χωρίς εμπόδια: Χρήσιμες συμβουλές για ΑμεΑ

Ζούμε, ρε! / Διακοπές χωρίς εμπόδια: Χρήσιμες συμβουλές για ΑμεΑ

Από την επιβίβαση στο πλοίο και την αναζήτηση προσβάσιμου καταλύματος μέχρι την είσοδο στη θάλασσα και τη βραδινή έξοδο για ένα ποτό, τα αυτονόητα για τους περισσότερους μπορεί να κρύβουν απρόβλεπτες δυσκολίες για τα άτομα με αναπηρία. Πώς μπορούν, λοιπόν, να οργανώσουν τις διακοπές τους με μεγαλύτερη αυτονομία και ασφάλεια;
THE LIFO TEAM
Δεν τη φώναζαν «Κλουροκέρατη» τη γίδα χωρίς λόγο

Ηχητικά Άρθρα / Δεν τη φώναζαν «Κλουροκέρατη» τη γίδα χωρίς λόγο

Τα «Τετράδια ενός βοσκού» είναι ένα βιβλίο που καταγράφει, σε μορφή ημερολογίου, τον βιολογικό κύκλο ενός κοπαδιού στην περιοχή της Τσαπουρνιάς. Ο τρόπος με τον οποίο δίνονταν ονόματα στις γίδες και τις προβατίνες αποτελεί μέρος της προφορικής παράδοσης των Ελλήνων κτηνοτρόφων — μιας παράδοσης που πλέον έχει χαθεί.
M. HULOT
Λειψυδρία στα νησιά: Μια δυστοπική και πανάκριβη πραγματικότητα

Radio Lifo / Λειψυδρία στα νησιά: Μια δυστοπική και πανάκριβη πραγματικότητα

Η Ντίνα Καράτζιου συνομιλεί με τον Νάσο Στασινάκη, καθηγητή Περιβαλλοντικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, γι’ αυτό το φαινόμενο της νησιωτικής χώρας, που πλέον δεν είναι εποχικό αλλά παγιώνεται χρόνο με τον χρόνο.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Κάποιες αγροτικές επιδοτήσεις έγιναν Porsche Cayenne στο Κολωνάκι»

LiFO politics / «Κάποιες αγροτικές επιδοτήσεις έγιναν Porsche Cayenne στο Κολωνάκι»

Ο Βάιος Γκανής, ένας από τους πιο γνωστούς προέδρους αγροτικών συλλόγων της χώρας, εξηγεί στο Lifo Politics και στη Βασιλική Σιούτη το πώς στήθηκε η απάτη του ΟΠΕΚΕΠΕ και περιγράφει το πελατειακό σύστημα που τροφοδοτείται από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις του αγροτικού τομέα και τα ευτράπελα της ελληνικής αγροτικής πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ