Η σημασία του οσκαρικού θριάμβου της ταινίας «Παράσιτα»

Η σημασία του οσκαρικού θριάμβου της ταινίας «Παράσιτα» Facebook Twitter
Τα «Παράσιτα» ήρθαν στο παρά πέντε να σώσουν την παρτίδα, πέρα από τις οργανωμένες πιέσεις και τις ατελείωτες συζητήσεις στα πάνελ.
3

Σε μια βραδιά με κλειδωμένους νικητές στις 4 κατηγορίες των ηθοποιών, επαληθεύοντας τις προβλέψεις, το «1917» ως μεγάλο φαβορί για τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, αφού είχε τιμηθεί ήδη από τις Ενώσεις Παραγωγών και Σκηνοθετών, και με στενές μονομαχίες στο διασκευασμένο και στο πρωτότυπο σενάριο, η ανατροπή που επιφύλαξε το φινάλε δικαίωσε την αναμονή και τις προσδοκίες μιας νέας γενιάς που παρακολουθεί το σινεμά με ανοιχτή ματιά και δεν νοιάζεται και τόσο για τα κοινωνικά ζητήματα των συντεχνιών.

Το Χόλιγουντ επιθυμεί να κάνει τη διαφορά και να πρεσβεύει την προοδευτική ανησυχία, αλλά συχνά κλείνεται σε ένα καβούκι ασφάλειας, όπως αποδεικνύει η περσινή επικράτηση του «Πράσινου Βιβλίου» έναντι του «Ρόμα». Η μεγάλη ευκαιρία για διεύρυνση της υπόσχεσης που έδωσε πριν από δύο χρόνια το «Moonlight» υλοποιήθηκε με την επιλογή των «Παρασίτων», και μάλιστα καθολικά, αφού δεν έσπασαν τα Όσκαρ Σκηνοθεσίας και Ταινίας, καταλήγοντας αμφότερα, μαζί μ' εκείνα του πρωτότυπου σεναρίου και της διεθνούς ταινίας, στον Μπονγκ Τζουν Χο και το αριστούργημά του.

Ό,τι κι αν συνέβη στα 92α Όσκαρ, με πολλούς ή κανέναν παρουσιαστή, άνοδο ή πτώση της θεαματικότητας, η βραδιά ανήκει σε μια παρέα ταλαντούχων ανθρώπων από τη Νότια Κορέα που δεν πίστευαν στα αυτιά τους όταν άκουγαν τον τίτλο της ταινίας τους να αναγγέλλεται ξανά και ξανά.

Το σήμα δόθηκε στα βραβεία SAG, όταν η ταινία απέσπασε το κρίσιμο βραβείο για το καστ των άγνωστων συντελεστών του μπροστά από την κάμερα. Πέρσι τέτοια εποχή ο «Μαύρος Πάνθηρας» είχε κατακτήσει το αντίστοιχο βραβείο, αλλά το γεγονός πως μια ταινία που δεν μιλάει αγγλικά, με ηθοποιούς που δεν έχουν καμία σχέση με την ευρύτερη κοινότητα του αμερικανικής βιομηχανίας, εντυπωσίασε το μεγάλο και επιδραστικό σώμα των ηθοποιών έπρεπε να έχει υποψιάσει όσους θεωρούσαν βέβαιη τη νίκη του «1917» στην 92η απονομή των βραβείων Όσκαρ.

Το πιο πιθανό είναι τα «Παράσιτα» να έλαβαν πολλές ψήφους ακόμα και σε δεύτερη ή τρίτη επιλογή, συλλέγοντας έτσι μεγάλο ποσοστό, κυρίως γιατί άρεσαν στα περισσότερα από τα 8.000 μέλη της Ακαδημίας. Ούτε ο Μπονγκ, ούτε βέβαια το ασιατικό σινεμά είναι άγνωστοι στους Αμερικανούς επαγγελματίες του κινηματογράφου και ο θρίαμβός του συνέβη επειδή ακριβώς η ταινία, που κάλυπτε μαεστρικά όλα τα είδη, έχοντας σαφές κοινωνικό περιεχόμενο και άριστη τεχνική, έσπασε τα όρια της «ξένης» και δύσπεπτης ταινίας που συχνά συνοδεύει ως ρετσινιά οτιδήποτε δεν ακολουθεί οικείες αγγλόφωνες αφηγηματικές φόρμουλες.

Ο καθένας είναι ελεύθερος να μεθερμηνεύσει όπως νομίζει τη συγκεκριμένη βράβευση. Θα μπορούσε ο πιο υποψιασμένος θεατής εκτός Αμερικής να ισχυριστεί πως οι κρατούντες σταρ φόρεσαν τα δημοκρατικά καλά τους και έστειλαν πολιτικό μήνυμα στους ρατσιστές της εξουσίας λίγο πριν από τις εκλογές. Ή πως η επίσημη κινηματογραφική Αμερική επιχειρεί έμμεσο άνοιγμα με το world cinema, γιατί σκέφτεται και εμπορικά και κάπως παγκοσμιοποιημένα, κάνοντας σιωπηλά και μια μικρή αυτοκριτική για τη δική της σοδειά. Το πώς μπορεί να σκέφτεται κάθε μέλος της Ακαδημίας χωριστά προτού ψηφίσει δεν είναι παρά ακροβατική εικασία, δύσκολη στον προσδιορισμό από τη μυστική φύση της.

Η αλήθεια είναι, μέσα από διαπίστωση και παρατήρηση, πως τα «Παράσιτα» ενθουσίασαν από την πρώτη μέρα της προβολής τους στις Κάννες, έφυγαν από κει με Χρυσό Φοίνικα, διαδόθηκαν υπερθετικά επί μήνες στόμα με στόμα, έκαναν επιτυχία σε όλα τα box-office και έσκισαν στις ΗΠΑ. Τα Όσκαρ δεν βράβευσαν ένα απόκρυφο διαμαντάκι από τον έξω κόσμο αλλά ένα στιβαρό σουξέ και κάθε φορά που ακουγόταν ο τίτλος στο Dolby Theater το «χειροκροτόμετρο» χτυπούσε κόκκινο και το θέατρο σηκώθηκε και στις 4 προσωπικές βραβεύσεις του δημιουργού τους.

Η σημασία του οσκαρικού θριάμβου της ταινίας «Παράσιτα» Facebook Twitter
Όσκαρ καλύτερου animation μεγάλου μήκους για το «Toy Story 4».

Ήταν τόσο δυνατή και αποκλειστική η προτίμηση στα «Παράσιτα», που σε καμία άλλη κατηγορία δεν επελέγη διεθνής δημιουργία: στα κινούμενα σχέδια μεγάλου μήκους ο υπέροχος «Κλάους» του δαιμόνιου Ισπανού Σέρτζιο Πάμπλος και το ποιητικό «Έχασα το σώμα μου» του Ζερεμί Κλαπέν έχασαν από την τρίτη συνέχεια του «Toy Story», ενώ στο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους δύο από τα φαβορί, το «Για τη μικρή Σάμα» από τη Συρία και το «Honeyland» από τη Βόρειο Μακεδονία, υποκλίθηκαν στο εντελώς αμερικανικό «American Factory».

Και ενώ το βιωματικό «Ρόμα» του Κουαρόν θεωρήθηκε ένα κερδισμένο προσωπικό στοίχημα ανώτερου καλλιτεχνικού βεληνεκούς, τα «Παράσιτα» βραβεύτηκαν ως ολοκληρωμένο σινεμά, γιατί αυτό είναι στην ουσία. Έστω και προσωρινά, το δύσκαμπτο εμπόδιο των υποτίτλων καταρρίφθηκε και το Χόλιγουντ, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό το λιθολογικό και αόριστο concept, μπορεί να υπερηφανεύεται πως ψήφισε σωστά και δίκαια. Τώρα, αν το ιστορικό παράδειγμα έχει συνέχεια, αυτό, και πάλι, κανείς δεν είναι σε θέση να το μαντέψει.

Το σίγουρο είναι πως μια ταινία με προέλευση εκτός των τειχών κι ακόμη περισσότερο σκηνοθέτες απ' όλο τον κόσμο που δανείζουν το ταλέντο τους σε αμερικανικές παραγωγές δεν θεωρούνται ειδικές περιπτώσεις ή αφομοιωμένες εξαιρέσεις. Σε μια χρονιά που πολλοί διαμαρτυρήθηκαν για τα λευκά, αντρικά Όσκαρ, την απουσία των ανεξάρτητων ταινιών και των γυναικών από τις σημαντικές κατηγορίες, τα «Παράσιτα» ήρθαν στο παρά πέντε να σώσουν την παρτίδα, πέρα από τις οργανωμένες πιέσεις και τις ατελείωτες συζητήσεις στα πάνελ.

Ας μην ξεχνάμε πως η χρυσή εποχή του Χόλιγουντ χτίστηκε από τους θαυματουργούς εμιγκρέδες, τους πραγματικά αφομοιωμένους Αμερικανούς που ίδρυσαν τη βιομηχανία ονείρων. Πλέον, μπορούν να εργαστούν με τους δικούς τους όρους, στα όρια που θέτουν οι ίδιοι, με final cut, με δόξες και τιμές.

Η σημασία του οσκαρικού θριάμβου της ταινίας «Παράσιτα» Facebook Twitter
Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τον Χοακίν Φίνιξ.

Ο ευγνώμων Χοακίν Φίνιξ, σηκώνοντας και πάλι όλο το βάρος του κόσμου, φαίνεται πλέον να βρίσκεται στο στρατευμένο του τριπ, αξιοποιώντας με τη σειρά του τα 5 και πλέον λεπτά δημοσιότητας και τη δεδομένη εκτίμηση που έχει κερδίσει επάξια όλα αυτά τα χρόνια με τις ενδελεχείς, συχνά σπαρακτικές ερμηνείες του, και μίλησε χωρίς περιστροφές και ευχαριστίες για την ανισότητα, την αδικία και την ατιμωρησία, κάνοντας την αυτοκριτική του και καταλήγοντας, συγκινητικά, με ένα στιχάκι που του είχε εμπιστευτεί ο πρόωρα χαμένος αδελφός του, στην εφηβεία του.

Η Ρενέ Ζελβέγκερ μας θύμισε πως η Τζούντι Γκάρλαντ δεν κατάφερε να κερδίσει Όσκαρ (είχε χάσει από την Γκρέις Κέλι, αντί να φύγει θριαμβεύτρια για το «A star is born») και ανανέωσε τους όρκους στη γειτονιά που την είχε ξεχάσει για χρόνια.

Ο Μπραντ Πιτ ακούστηκε πιο επίσημος και σοβαρός σε σύγκριση με τα πιο ελαφρόκαρδα speeches του στις πρόσφατες βραβεύσεις, ενώ το κορίτσι του Χόλιγουντ, η κόρη του σεβάσμιου Μπρους και της έγκριτης Νταϊάν, η Λόρα Ντερν, έλαβε το καλύτερο δώρο γενεθλίων που θα μπορούσε να φανταστεί.

Η τελετή είχε περιορισμένο περιεχόμενο, πάρα πολλή μουσική και τραγούδια, τον Έμινεμ στα ντουζένια του, την Μπίλι Έιλις ως πένθιμη νότα στο κλασικό in memoriam τμήμα της βραδιάς και τον Έλτον Τζον, περιχαρή και συγκινημένο, να αφήνει τον πρώτο λόγο στον καλλιτεχνικό του Διόσκουρο, τον Μπέρνι Τόπιν, τη στιγμή που ανέβηκε για να παραλάβει το δεύτερο Όσκαρ του, στο «I'm gonna love me again» που ακουγόταν σαν να βγήκε από την πιο κεφάτη περίοδό του στα '70s, για λογαριασμό του «Rocketman».

Ό,τι κι αν συνέβη στα 92α Όσκαρ, με πολλούς ή κανέναν παρουσιαστή, άνοδο ή πτώση της θεαματικότητας, η βραδιά ανήκει σε μια παρέα ταλαντούχων ανθρώπων από τη Νότια Κορέα που δεν πίστευαν στα αυτιά τους όταν άκουγαν τον τίτλο της ταινίας τους να αναγγέλλεται ξανά και ξανά, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή το όνειρο θα ξαποστάσει για να γιορτάσουν μεθυσμένοι τη δόξα τους στο πιο κοντινό μπαρ.

Η σημασία του οσκαρικού θριάμβου της ταινίας «Παράσιτα» Facebook Twitter
Έλτον Τζον και Μπέρνι Τόπιν με το Όσκαρ Τραγουδιού για το «I'm gonna love me again».

Τα 92α βραβεία Oscar τα απολαύσαμε αποκλειστικά στην COSMOTE TV. Όσοι δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν την τελετή απονομής, μπορούν να την απολαύσουν μονταρισμένη και υποτιτλισμένη, στις 14/02 στις 20.15 στο COSMOTE CINEMA OSCARS HD. Επιπλέον, έως τις 16/02 δείτε καθημερινά οσκαρικές ταινίες από τα 92 χρόνια του θεσμού, αγαπημένα classics και animations στο αποκλειστικό κανάλι για τα Οscar μόνο στην COSMOTE TV.

Οθόνες
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα Παράσιτα: Ο αθέατος κόσμος των υπογείων της Σεούλ - Εκεί όπου ζουν πραγματικοί άνθρωποι

Διεθνή / Τα Παράσιτα: Ο αθέατος κόσμος των υπογείων της Σεούλ - Εκεί όπου ζουν πραγματικοί άνθρωποι

Αν η ταινία Τα Παράσιτα είναι είναι προϊόν φαντασίας, το θέμα που πραγματεύεται για το χάσμα πλούτου - φτώχειας στη Νότια Κορέα είναι πέρα για πέρα αληθινό - όπως ακριβώς και τα μικροσκοπικά, ημιυπόγεια της Σεούλ, τα λεγόμενα banjiha.
Τα «Παράσιτα» πρέπει να πάρουν (τουλάχιστον) το Όσκαρ σχεδιασμού παραγωγής μόνο γι’ αυτό το σπίτι

Design / Τα «Παράσιτα» πρέπει να πάρουν (τουλάχιστον) το Όσκαρ σχεδιασμού παραγωγής μόνο γι’ αυτό το σπίτι

Η εντυπωσιακή κατοικία στην καρδιά της ταινίας δεν αποτελεί απλά το ιδανικό σκηνικό για την λειτουργία των χαρακτήρων αλλά είναι αυτή που καθοδηγεί την πλοκή σε εντελώς απρόσμενα μέρη

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ