Το 1998 ένας νεαρός σκηνοθέτης ονόματι Ολιβιέ Μεϊρού κλήθηκε από τον Πιερ Μπερζέ, τον επί δεκαετίες σύντροφο και συνεργάτη του Υβ Σεν Λοράν, να κινηματογραφήσει τη δημιουργική δραστηριότητα του ζεύγους στο απόγειο της δόξας του. Τρία χρόνια ξόδεψε ο Μεϊρού απαθανατίζοντας ακόμα και τις πιο προσωπικές στιγμές της καθημερινής ζωής τους, κερδίζοντας συγχρόνως την πλήρη εμπιστοσύνη τους στην πορεία. Όταν όμως έφτασε η στιγμή για τη διανομή της ταινίας, ο Μπερζέ επέμεινε ξαφνικά να μην προβληθεί το υλικό, μπλοκάροντας έτσι επ' αόριστο την κυκλοφορία της ταινίας, παρότι δεν την είχε δει ποτέ.
Μόλις το 2015, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, έδωσε τελικά ο Μπερζέ την συγκατάθεσή του να προβληθεί το ντοκιμαντέρ, δύο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση του και έντεκα χρόνια μετά τον θάνατο του Σεν Λοράν. Θα μεσολαβούσε μια τετραετία ακόμα μέχρι την επίσημη κυκλοφορία αυτές τις μέρες στην Βρετανία, της ταινίας Yves Saint-Laurent: The Last Collections. Η «άγρια διαμάχη», όπως είχε αποκαλέσει ο σκηνοθέτης το μακρόχρονο μπλοκάρισμα του έργου του, έληξε πλέον οριστικά.
«Ο Μπερζέ ήταν μια πανίσχυρη προσωπικότητα του Γαλλικού συστήματος, που προκαλούσε τρόμο και δέος σε πολύ κόσμο» δηλώνει σήμερα ο Μεϊρού. «Είχα απογοητευτεί βαθιά τότε με την απόφασή του να μπλοκάρει την ταινία, αλλά δεν ήθελα να εμπλακώ σε αγωγές. Δεν ήταν αυτή η φιλοσοφία της ταινίας.».
Η πολυσύνθετη σχέση ανάμεσα στον διάσημο σχεδιαστή και στον Μπερζέ αποτελεί κεντρικό θέμα της ταινίας και αποδίδεται διακριτικά αλλά και εμφατικά συγχρόνως. Παρότι φαινόταν να διαχειρίζεται από τον Μπερζέ ακόμα και η παραμικρή πτυχή της καθημερινότητας του Υβ Σεν Λοράν, υπάρχει μια σκηνή στην ταινία όπου ο Σεν Λοράν επιμένει να αλλάξει το φόρεμα με το οποίο θα εμφανιστεί ένα μοντέλο, λίγη ώρα πριν την επίσημη παρουσίαση. Υπακούοντας χωρίς κανέναν αντίλογο, ο Μπερζέ διαμορφώνει, καταβάλλοντας υπερπροσπάθεια, ολόκληρη τη σειρά προκειμένου να τηρηθεί σωστά η επιθυμία του συντρόφου του.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της ταινίας, αυτός ο σεβασμός ήταν ίσως το καθοριστικό στοιχείο στη σχέση τους: «Ο Μπερζέ είχε ένα τεράστιο εγώ, αλλά για σαράντα χρόνια είχε αποδεχτεί πλήρως τον δεύτερο ρόλο του πίσω από τον YSL και νομίζω ότι αυτό είναι αγάπη. Είναι τόσο όμορφο. Δεν ήταν κακό άτομο, σίγουρα».
«Κάποιοι από το κοινό ίσως ταραχτούν βλέποντας τον Υβ τόσο ηλικιωμένο και καταβεβλημένο», λέει ο Μεϊρού για την ταινία του που παρουσιάζει για πρώτη φορά τόσο πλούσιο υλικό από τη ζωή του σχεδιαστή στα τελευταία χρόνια της ζωής του. «Ήταν όμορφη εποχή όμως, διότι ένιωθες πόσο υπέφερε αλλά και πόσο τον υποστήριζε στην αδυναμία του όλο αυτό το οικοδόμημα που ο ίδιος είχε δημιουργήσει πριν από 40 χρόνια».
Με στοιχεία από τον Guardian
