Ανταπόκριση από τη Βενετία για τη νέα ταινία της Κατρίν Ντενέβ: Η «αλήθεια» έχει πάντα δύο όψεις

Ανταπόκριση από τη Βενετία για τη νέα ταινία της Κατρίν Ντενέβ: Η «αλήθεια» έχει πάντα δύο όψεις Facebook Twitter
0

Η Κατρίν Ντενέβ έχει περάσει προ πολλού στη σφαίρα του ζωντανού θρύλου. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβει κάποιος το γιατί: με αυτό το πρόσωπο, την κατατομή του οποίου δανείστηκε η Μαριάν-σύμβολο της γαλλικής Δημοκρατίας και με τέτοια πορεία στο διεθνές σινεμά, από τις Ομπρέλες του Χερβούργου, τον πρώιμο Πολάνσκι και τον ώριμο Μπουνιουέλ, μέχρι την επική Ινδοκίνα, τον ανατρεπτικό Λαρς φον Τρίερ και το τρελό Hunger, για να μην αναφέρουμε μια στρατιά από νέους σκηνοθέτες που δε σνόμπαρε ποτέ, διατηρώντας σταθερά την πίστη της σε παλιούς αγαπημένους, όπως ο Αντρέ Τεσινέ, στην ασταμάτητη ανάγκη της να δίνει το παρών, να παραμένει μάχιμη, ζωντανή δίχως άλλο.

 

Στο κυνήγι της διαρκούς παρουσίας, το στατιστικό ρίσκο δεν την άφησε ανέγγιχτη, συνεπώς δεν έχει βιώσει πάντα ευτυχείς στιγμές (Ο Θεός Αγαπάει το Χαβιάρι;). Η Ντενέβ δεν υπήρξε ποτέ πρόθυμη να «σπάσει» με συμβατικούς, μελοδραματικούς, ή νεο-method τρόπους, για χάρη της Τέχνης. Της ταίριαζε περισσότερο η εσωτερικά πονεμένη Σεβερίν, χωρίς πολλές επεξηγήσεις, η ωραία της ημέρας, έτοιμη να δεχθεί τον πόνο επί χρήμασι, παρά να τον προλάβει με υπερβολικές εκφράσεις ή έκδηλη συγκίνηση, επιδεικτικά αφιλοκερδώς.

 

Το μοντέλο του Ιβ Σεν Λοράν, ατσαλάκωτο και αγέρωχο, φαίνεται να μην καταδέχτηκε να υποκύψει σε μια συμβατική επίκληση του συναισθήματος για να εξιλεώσει τους ατελείς χαρακτήρες που υποδύθηκε. Τους έπαιξε, προφανώς ευχήθηκε να αγγίξουν τον κόσμο, και προχώρησε στο επόμενο βήμα, μειδιώντας πολύ ελαφρώς και σηκώνοντας το φρύδι πολύ πιο αδιόρατα. Αυτό ήταν το στιλ της, και σε όποιον αρέσει.

 

Γι' αυτό και πολλοί θεατές, ενώ τη γνωρίζουν φυσικά, την παρακολουθούν εδώ και δεκαετίες και την εκτιμούν, δεν κρύβουν την απορία τους για τις υποκριτικές της ικανότητες, συγκρίνοντάς την με τις κολορατούρες του επαγγέλματος. Το μοντέλο του Ιβ Σεν Λοράν, ατσαλάκωτο και αγέρωχο, φαίνεται να μην καταδέχτηκε να υποκύψει σε μια συμβατική επίκληση του συναισθήματος για να εξιλεώσει τους ατελείς χαρακτήρες που υποδύθηκε. Τους έπαιξε, προφανώς ευχήθηκε να αγγίξουν τον κόσμο, και προχώρησε στο επόμενο βήμα, μειδιώντας πολύ ελαφρώς και σηκώνοντας το φρύδι πολύ πιο αδιόρατα. Αυτό ήταν το στιλ της, και σε όποιον αρέσει.

 

Στην Αλήθεια, η πραγματικότητα συγχέεται με τη φαντασία με πολλές λεπτομέρειες που προσκαλούν σε προσεκτική ανάγνωση της πλοκής. Η Ντενέβ υποδύεται την Φαμπιέν, μια φτασμένη, δύστροπη στα όρια της ντίβας ηθοποιό, που δέχεται επίσκεψη από την μοναχοκόρη της, Λουμίρ, (Ζυλιέτ Μπινός), τον ηθοποιό σύζυγό της (Ίθαν Χοκ) και την χαριτωμένη εγγονή της, ενώ ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει την αυτοβιογραφία της και να γυρίσει μια ταινία που ξυπνά δυσάρεστες αναμνήσεις, ξαναζωντανεύοντας το αδάμαστο, γενναιόδωρο πνεύμα της καλύτερης της φίλης, εξαιρετικής ηθοποιού, και ψυχομάνας της Μπινός, που ωστόσο έφυγε νωρίς από τη ζωή, σε αμφιλεγόμενες συνθήκες.

 

Στην επιστημονικής φαντασίας ταινία μέσα στην ταινία, η Ντενέβ παίζει την ηλικιωμένη κόρη μιας γυναίκας που δεν γερνάει ποτέ, κι έτσι αναγκάζεται, μέσα από μύχιες σκηνές, να αντιμετωπίσει τύψεις και ενοχές, που κανείς δεν υποψιαζόταν πως μπορεί να έχει, δεδομένης μιας χρόνιας σκληρής, ωμής σχεδόν, συμπεριφοράς σε όλους αδιακρίτως.

 

Το πραγματικό ονοματεπώνυμο της Ντενέβ είναι Κατρίν Φαμπιέν Ντορλεάκ, είχε μια πολύ ταλαντούχα αδελφή, την Φρανσουάζ, που χάθηκε νωρίς σε ένα δυστύχημα, είναι 75 ετών ενώ στην ταινία δύο μόλις χρόνια νεότερη (για το γούστο της παλιάς κοκεταρίας) και κυρίως, μοιράζει πικρά φιλοδωρήματα ειλικρινούς άποψης στους πολύ δικούς της ανθρώπους, ενώ αποφεύγει να κουτουλήσει τον εαυτό της. Θυμίζει πολύ το θέμα της Φθινοπωρινής Σονάτας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, αλλά εδώ η σχέση μάνας κόρης δεν ενέχει σπαραγμό και απωθημένη εξομολογητικότητα, δεν είναι ίδιες οι αποστάσεις των δυο γυναικών, ούτε βέβαια οι διαδρομές τους.

 

 

Ο Κορε-έντα, συνήθως πράος στη σκηνοθετική του γραμμή, περιβάλλει με νευρικότητα την Φαμπιέν. Μετακινείται συνεχώς, σα να μην την χωρά ο τόπος στο ίδιο της το σπίτι, καπνίζει ασταμάτητα, ακόμη κι εκεί που απαγορεύεται για τους κοινούς θνητούς (κανείς άλλος δεν κρατά τσιγάρο στην ταινία), σχολιάζει αρνητικά δημιουργώντας εκνευρισμό, και αμέσως αναποδογυρίζει την ατμόσφαιρα με μια ευγενέστατη φιλοφρόνηση, ειδικά όταν δέχεται λόγια θαυμασμού.

 

Είναι αθεράπευτα, ξεδιάντροπα ηθοποιός, που αναπνέει για το είδωλο που έχει χτίσει, και το παραδέχεται. Παραλείπει ολόκληρα κεφάλαια και σημαντικούς ανθρώπους από το βιβλίο της, εξοργίζοντας τους. Η ίδια, φαινομενικά αδιάφορη με τις αντιδράσεις, δεν καταλαβαίνει το νόημα του θυμού - το εκλαμβάνει ως αδυναμία. Κάνει μια δουλειά, όπως υποστηρίζει, όπου επιλέγει ποιά ειναι η αλήθεια, και αν δεν την ενδιαφέρει, απλώς την σβήνει, ή την αντικαθιστά. Στην πρώτη του ταινία εκτός Ιαπωνίας, ακολουθώντας το παράδειγμα εδραιωμένων auteurs που βρίσκουν φιλόξενη την αγκαλιά της Γαλλίας, ο Κορε-έντα χαρίζει στην Κατρίν Ντενέβ μια από τις πιο αξέχαστες σκηνές μιας μεστής καριέρας.

 

Η Λουμίρ φωλιάζει στην αγκαλιά της, μετά από αντεγκλήσεις και false alarms, κακιούλες και ψήγματα ουσιαστικών αναδρομών σε ένα παρελθόν θολό, και για πρώτη φορά, εδώ και πολύ καιρό, βρίσκει την πραγματική μητέρα της, όχι το βιολογικό άβατάρ της. Αλλά και η Φαμπιέν, σαν από έκπληξη, ταυτίζεται. Με την κόρη της, αλλά και το συναίσθημα. Τόσο πολύ, που διακόπτει τη «φάση», επειδή τσαντίστηκε που δεν τα κατάφερε εξίσου καλά με την κινηματογραφική της λήψη, λίγο νωρίτερα, στο πλατό!

 

Ε, δεν τρώγεται, τόσο πετρινη καρδιά. Αλλά επειδή είναι η Ντενέβ, που παίζει τη Φαμπιέν, που τόσο καλά γνωρίζει, πείσθηκα αμέσως, και για την εκχώρηση της τρυφερής στιγμής, και για την αυτόματη ανάκλησή της.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ