Σκότλαντ, καλή χρονιά και σε εσένα (και ειλικρινά συγνώμη για το επιθετικό του ύφους..)Γράφω από κινητό και δεν έχω δυνατότητα μεταφοράς κειμένων. Σαφώς και έχει σημασία το πλαίσιο όπως σωστά αναφέρεις. Επιγραμματικά:-το "Απόστολος" του μυστηρίου του γάμου (σημαντικό αυτό) αναφέρεται πολύ συγκεκριμένα στα του άντρα και δεν βλέπω καμιά φαλλοκρατική διάθεση. Τουναντίον.- δεν υπάρχει ανταποδοτικοτητα εδώ. Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός που ομως εγείρεται από κάποιες προϋποθέσεις. -το κάλυμμα της κεφαλής αναφέρεται σε τελετουργικό πλαίσιο και αποτελεί επουσιώδη προτροπή μείζονος σημαντικότητας. Σήμερα ουδείς το απαιτεί και αυτό αποδεικνύει πως υπάρχει παράδοση-ερμηνεια-βιωμα μέσα στους αιώνες που στέκεται ΠΑΝΩ από την Γραφή η οποία δεν (μπορεί να) περιέχει όλη την Αλήθεια ως κάτι το κτιστο. Αυτό διαχωρίζει την Εκκλησία πχ από το ισλαμ. Επαναλαμβάνω, αναφέρομαι σε τελετουργικές διατάξεις.-μην ξεχνάς πως και η εποχή μας έχει επίσης το δικό της context το οποίο κάποτε με την σειρά του θα κρίθει. Με μία διαφορά και συγνώμη για την κάπως βαριά θεολογική ορολογία: η Εκκλησία τοποθετεί τον άνθρωπο ΚΑΙ σε εσχατολογικό (τελεολογικό) πλαίσιο και κρίνεται η θέση της πάντοτε σε πρίσμα σωτηριολογικό και όχι απλά κοινωνικό-ηθικό. Ο γάμος είναι μια οντολογική εκπλήρωση και τα φύλα κάποτε θα καταργηθούν ενώπιον του Θεού. Οφείλουμε να δούμε το ζευγάρι ως κάτι τέτοιο: ένα σώμα (ναι, με ετεροτητες) στο οποίο κανείς δεν θέλει να βλάψει τον άλλον γιατί βλάπτει τον εαυτό του. Αυτά τα υπέροχα και εξαιρετικά μοντέρνα, τολμώ να πω, αναφέρονται στο χωρίο του Παύλου αλλά όλοι ασχολούνται με το εάν θα πατήσει πόδι η νύφη η όχι...