Νικόλα, δεδομένου ότι παρακολουθείς μια σημαντική γκάμα γαλλικών ΜΜΕ (με εντυπωσίασες με το Lundimatin και το agitationautonome) θα έχεις σίγουρα διαπιστώσει ότι η μεγάλη αντιπάθεια των λαϊκών στρωμάτων αμέσως μετά τις εκλογές προς τον Μακρόν δον οφείλεται τόσο στο γεγονός ότι σε αυτόν"προβάλλονται όλα τα αρνητικά γνωρίσματα της παγκοσμιοποίησης, της κοινωνίας των ρίσκων, του χρηματιστικού καπιταλισμού κ.λπ. "όσο στο γεγονός ότι, στην επικοινωνία του με τον "απ΄'ο κόσμο", ο Μακρόν δυσκολεύεται πολύ -ή και αδυνατεί- να κρύψει την περιφρόνηση που νοιώθει για τους "derniers de cordée" (μεταφορά από τη γλώσσα των ορειβατών : σε μια ομάδα που προχωράει με τα μέλη της δεμένα όλα με σκοινί, οι τελευταίοι, οι βραδυπορούντες, αυτοί που καθυστερούν τους πρώτους, τους καλούς, τους δυναμικούς στην πορεία τους προς την κορυφή).Το πιθανότερο είναι ότι αυτό οφείλεται σε ό,τι παρουσίαζε ως πλεονέκτημά του: στο ότι δεν υπήρξε παραδοσιακού τύπου πολιτικός. Πράγματι, ποτέ του δεν εξελέγη στο παραμικρό αξίωμα πριν την εκλογή του στην προεδρία. Υπήρξε παιδί των σχέσεων του πανεπιστημιακού, επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου και βρέθηκε κατ' ευθείαν υψηλόβαθμο στέλεχος στα υπουργικά γραφεία και τον υπουργικό θώκο. Αν όμως είχε αρχίσει κυνηγώντας ένα αξίωμα νομαρχιακού συμβούλου, δήμαρχου, βουλευτή, νομάρχη, θα είχε τουλάχιστον μάθει να συναναστρέφεται αυτόν τον κόσμο καμουφλάροντας τα αισθήματά του (όπως ο προκάτοχός του Ολάντ που το έπαιζε "απλός Γάλλος" και κατ' ιδίαν αναφερόταν στους φτωχότερους αποκαλώντας τους οι "ξεδοντιάρηδες"). Πολύ πιο υποκριτικό, αλλά σίγουρα πιο αποτελεσματικό...